คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : SEXYMARK : THREE
SEXY MARK – 3
ยูคยอมรู้สึกว่าเขาโชคดีเหลือเกินที่ร่างของมาร์คยังนอนอยู่ข้างๆเขา
ดวงตาคู่สวยของมาร์คที่หลับตาพริ้มอยู่อย่างนั้น ไหล่เนียนที่โผล่พ้นผ้าห่มทำให้เขารู้สึกอยากจะกดจูบร่างของมาร์คไปทั้งร่าง แน่นอนว่าใครกันจะทนไหว ร่างสูงโน้มจมูกลงเข้าหาต้นคอของคนร่างบางอย่างหมั่นเขี้ยว คนตัวเล็กกว่าดูเหมือนจะตื่นแล้วดิ้นขลุกขลิกในอ้อมแขนของเขา ทั้งคู่หัวเราะคิกคักออกมา
มาร์คใช้นิ้วชี้ทาบที่ปากของยูคยอมแล้วส่ายหน้าเหมือนกับว่าไม่เอาแล้ว แต่เจ้าคนร่างสูงยังคงยิ้ม มือซุกซนยังคงเล่นกับร่างกายขาวเนียนไม่หยุด
"ไม่เอาน่า"
"ฉันไม่อยากหยุดเลยเนี่ยสิ" พูดพลางกดจูบลงบนแก้มนิ่ม มาร์คตีอีกคนเบาๆ เขาอยากจะกัดเจ้ายักษ์ตัวโตนี่ด้วยเขี้ยวของเขาจริงๆ
"อย่าซนสิ อื้อ" มาร์คร้องท้วงทันทีเมื่ออยู่ๆริมฝีปากก็ถูกบดจูบด้วยริมฝีปากของอีกคนทันใด เขาจูบคนร่างบางเนิ่นนานและนิ่มนวล เขาไม่อยากให้มันดูฉาบฉวยเกินไปสำหรับตอนเช้านี้ มาร์คเองคงยังอ่อนเพลียกับเรื่องเมื่อคืนอยู่เหมือนกัน เขาผละริมฝีปากของอีกคนก่อนจะค่อยๆเลื่อนมาจูบที่ขมับ
“ร...” ยูคยอมปิดปากเงียบทันทีเมื่อเขารู้ตัวว่าไม่ควรพูดคำนี้ออกไป
“หืม?” มาร์คมองอีกคนแต่อีกคนกลับส่ายหน้าว่าไม่มีอะไร
ยังไม่ได้เป็นอะไรกันจะพูดคำว่ารักออกมาได้ยังไงล่ะ...
"ออกไปเที่ยวกัน"
ร่างสูงพูดขึ้น คนร่างบางในชุดเสื้อเชิร์ตสีขาวตัวโคร่งยาวถึงต้นขาขาวเนียนซึ่งภายในมีแค่กางเกงชั้นในตัวเดียวเท่านั้นมองใบหน้าของอีกคน ในมือบางถือแก้วน้ำหนึ่งใบ
"ไปไหนล่ะ"
"ขับรถเล่นเรื่อยๆ อยากจะไปไหนก็ไป" ยูคยอมว่า มาร์คพยักหน้าเล็กน้อย "แต่งตัวได้แล้ว ถ้าไม่รีบนายได้เอวเคล็ดแน่"
"รู้แล้วล่ะน่า" มาร์คพูดขึ้นพลางเดินไปเปลี่ยนชุดทันที พวกเขาใช้เวลาไม่กี่นาทีในการเตรียมตัว ยูคยอมเช็คเอาท์โรงแรมก่อนจะพามาร์คไปที่รถ
"ขับรถไปเม็กซิโกเลยดีไหม" ยูคยอมพูดขึ้นพลางเปิดประทุนรถ เท็กซัสเป็นเมืองที่อยู่ติดกับเม็กซิโกและเป็นเมืองทะเลทรายก็จริงแต่วันนี้แดดไม่แรงมากการขับรถเร็วๆแล้วรับลมเย็นๆถือว่าสุดยอด ระหว่างทางมาร์คยืนขึ้นรับลมพลางส่งเสียงร้องวู้วสนุกสนาน เพลงบีทหนักๆจากรถที่ถูกทำเครื่องเสียงอย่างดีกำลังกล่อมประสาทเขา พวกเขาขับรถมาเรื่อยๆว่าไม่มีจุดหมาย มาร์คมองรอบข้างทางด่วนที่มีแต่ทะเลทรายและตะบองเพชรเป็นหย่อมๆ
จนแล้วจนเล่าก็ขับมาถึงทะเลสาบแห่งหนึ่ง ยูคยอมพาเขามาในส่วนที่ไร้ผู้คนไม่มีอะไรเลย พวกเขาหยิบของที่ซื้อมาจากมินิมาร์ทก่อนจะนั่งลงกับพื้นดูทิวทัศน์รอบๆบริเวณนั้น ยูคยอมเปิดกระป๋องเบียร์ก่อนจะยื่นให้กับมาร์ค
"ขอบใจ" มาร์ครับมันมากระดกดื่ม ยูคยอมยิ้มก่อนจะยกของตัวเองขึ้นดื่มบ้าง
"นายรู้อะไรไหม" ร่างสูงพูดขึ้น "ฉันไม่อยากให้เวลานี้หมดไปเลย"
มาร์คมองหน้าอีกคน
"ฉันอยากอยู่กับนายไปนานๆ"
"แต่ถ้านายรู้อดีตของฉัน นายอาจจะไม่ชอบใจเท่าไรก็ได้นะ" มาร์คพูดขัดขึ้นมา ยูคยอมมองหน้าอีกคนซึ่งกำลังกระดกเบียร์ก่อนจะเอื้อมมือไปยีหัวอีกคน มาร์คตีแขนแกร่งของคนร่างสูงแต่เจ้าหมียักษ์นั่นกลับยิ้มชื่นบานจนน่าหมั่นไส้
"จะบอกอะไรไว้ให้นะ"
"..."
"ไม่ว่านายจะเป็นใคร เรื่องของนายจะเป็นยังไง"
"..."
"แต่ฉันชอบนายไปแล้ว ไม่สนใจหรอกว่าก่อนหรือหลังจากนี้จะเป็นยังไง"
ใบหน้าจริงจังของยูคยอมที่จ้องมาที่เขามันทำให้เขาเหมือนถูกสะกดเอาไว้ เหมือนกับว่าเขาสามารถเชื่อมั่นอะไรๆในตัวของใครอีกคนได้ แต่ทว่า...
บางอย่างมันยังคงค้ำคอไว้อยู่ มันยังไม่อาจทำให้เขาเปิดใจได้
"ฉันเคยถูกผู้ชายคนนึงหลอก"
"หืม?" ยูคยอมเลิกคิ้วมองอีกคน
"อืม มันเป็นเหตุที่ฉันไม่อยากเปิดใจ ฉันย้ายมาที่นี่เพราะต้องการที่จะอยู่คนเดียวจริงๆ" มาร์คว่า "ฉันต้องเปลี่ยนตัวเองใหม่ ไม่ให้คนอื่นสนใจด้วยเจ้าแว่นเนิร์ดบ้าๆนี่ แต่วันไหนที่ฉันอยาก ฉันก็แค่มีความสัมพันธ์กับคนพวกนั้นแค่ข้ามคืนเท่านั้น"
ยูคยอมพยักหน้า ร่างสูงยังคงเรียบเฉยไม่พูดอะไร
"มันแย่เนอะ นายว่างั้นไหม"
"ก็ไม่หรอก" ยูคยอมว่า "มันไม่ใช่ความผิดของนาย"
พวกเขาเงียบไปพักหนึ่ง
"ทำไมในคืนนั้นทำไมนายสนใจฉันล่ะ" ยูคยอมว่าขึ้นก่อนจะมองหน้าของมาร์ค คนร่างบางยิ้ม
"ไม่รู้สิ คงเป็นเพราะความรู้สึกเปลี่ยวๆล่ะมั้ง นายน่าสนใจที่สุดในงาน"
"แต่นายคงต้องผิดหวังถ้าฉันจะบอกว่า ฉันเล็งที่จะแกล้งนายในคืนนั้นโดยเฉพาะ" ร่างสูงพูดพลางกลั้วหัวเราะ กำปั้นเล็กๆจากอีกคนต่อยเข้าที่แขนของเขา ใบหน้าหวานนั่นมุ่ยลงอย่างน่ารัก
"นายนี่มันแย่จริงๆ"
"ยอมรับว่าฉันมันแย่" คนร่างสูงว่าก่อนจะกุมมืออีกคน "แต่นายมั่นใจได้เลยว่าต่อจากนี้ไป ฉันจะดีกับนาย"
"ขี้โม้"
"เฮ้! พูดจริงๆนะ" ว่าจบก็ยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้อีกคนจนห่างกันไม่ถึงคืบ มือหนาดันร่างของคนนอนลงไปกับพื้นซึ่งเป็นไปด้วยใบไม้แห้ง
เหมือนอะไรมันดลใจให้พวกเขาเข้าหากันทันที
CUT!
ไบโอนะพวกๆๆ
“ฉันรักนายนะ” ยูคยอมพูดขึ้น
“...”
“ฉันจะรอ ไม่ว่านานเท่าไรก็จะรอ”
มาร์คยิ้มออกมาบางๆก่อนจะเอื้อมมือเข้าลูบผมของยูคยอมแผ่วเบา
เขาเองก็หวัง... หวังว่ายูคยอมจะเดินเข้ามาในหัวใจเขาได้เช่นเดียวกัน
.
.
.
วันจันทร์
วันที่แสนน่าเบื่อที่สุดในสัปดาห์ที่ต้องไปโรงเรียน พบปะผู้คนมากมาย แน่นอนว่ามาร์คต้วนไม่ชอบสุงสิงกับใครนัก แต่เพราะเหตุการณ์เมื่อวันนั้นมีแต่คนพุ่งเข้าหาเขาและเขารำคาญมากๆโดยเฉพาะพวกชมรมกอสซิปของโรงเรียน พวกนั้นพยายามเข้าสัมภาษณ์เขาไม่เว้นแต่นาทีเหมือนกับเขาเองเป็นเซเลบคนดัง
แน่นอนว่ามาร์คต้วนรู้สึกว่าตัวเองวางแผนพลาด
อีกอย่างนะ เขาเลิกใส่แว่นเนิร์ดแล้วเมื่อทุกคนรู้มันก็ไม่มีความจำเป็นใดๆที่จะต้องใส่มันอีกต่อไป แต่ก็ดีเหมือนกันเขาใส่มันจนแทบจะเป็นอวัยวะที่33 เขาเองก็ไม่ค่อยชอบมันนักหรอก
มาร์คนั่งลงกับที่นั่งเรียน ซึ่งที่ข้างๆเขาไม่มีใครนั่งด้วย แต่ตอนนี้คงมีแต่ใครอยากจะนั่งกับเขาทั้งนั้นแต่มาร์คกลับใช้กระเป๋าของตัวเองวางเอาไว้ราวกับว่ามันคือที่นั่งของกระเป๋าของฉัน
แน่นอนหลายคนเริ่มไม่ค่อยชอบใจในความหยิ่งผยองของมาก แต่บางคนเองก็ชอบเพราะรู้สึกว่าอะไรที่ได้มายากๆยิ่งสนุก
แต่ยังมีบางคนที่ไม่ค่อยชอบใจเสียเท่าไรคือยูคยอม
เขารู้สึกว่ามาร์คกลายเป็นคนฮอตทันที ทำอะไรยิ่งต้องระแวงระวังพวกเสือที่จ้องจะกินคนของเขา(ซึ่งตอนนี้ไม่ใช่แต่อนาคตไม่แน่) แน่นอนว่าเขารู้สึกหึงหวงมาร์คมากๆ แต่ในเมื่อไม่ได้เป็นอะไรกัน เขาก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี
เสียงกริ่งเข้าเรียนดังขึ้น ทุกคนนั่งประจำที่ของตัวเอง อาจารย์ประจำชั้นเดินเข้ามาในห้อง ทุกคนต่างสนอกสนใจและกระซิบกระซาบมากมายเกี่ยวกับนักเรียนใหม่ที่จะเข้ามา
“อ้าว เงียบ เงียบ เงียบ” ครูประจำชั้นกล่าวขึ้น “ สวัสดี พวกเธอคงรู้แล้วสินะว่าจะมีนักเรียนใหม่เข้ามาในคลาสของเรา”
ใช่ ทุกคนดูตื่นเต้น
และแน่นอนสำหรับมาร์คไม่เลยซักนิด
“เอาล่ะ เข้ามาได้แล้วจ้ะ” ผู้เป็นครูกล่าวขึ้นก่อนที่ร่างๆหนึ่งจะเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับที่มาร์คเงยหน้าเพื่อมองไปยังผู้มาใหม่
มาร์คเบิกตากว้างทันทีที่พบหน้าชายคนนั้น
ไม่จริง!!
talk
มาแล่วๆๆๆๆๆ
ใครมาหว่า อะหึ๊ยยยยยยยยยยย
ไม่รู้จะพูดอะไรดีค่ะ 555555555555
ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุน #มาร์คดาวยั่ว ณ ที่นี้มากค่ะ
ประชาสัมพันธ์คือ สนใจมีบอทฟิครึเปล่าคะ ติดต่อได้ที่ทวิตเราเนาะ
5555555555555555555555555555555
สำหรับแฟนคลับเอินเอินของเรา เรามาเรียกตัวเองว่า ทาสน้องเอิน กันมั้ยคะ
555555555555555555555555555555555
ไปเถอะ ติดตามและสกรีมกันเยอะๆนะคะ
ด้วยรัก /_\
ความคิดเห็น