คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ROOMMATE EP.02
ROOMMATE EP.02
หากนี่ไม่ใช่ชีวิตจริงคงเป็นรายการวาไรตี้ที่ชื่อว่า 'คิมจีวอนจะอดทนได้นานแค่ไหน'
เป็นวันแรกที่ต้องตื่นขับรถไปส่งเด็กขี้ยั่วไปโรงเรียนตามคำสั่งของเจ้านายคิมจินฮวาน เมื่อคืนเขาแทบไม่ได้นอนเพราะเสียงครางกระเส่าหวานของเด็กขี้ยั่ว(นั่นทำให้เขารู้ว่าเด็กนี่ชอบครางเสียงดังๆ)
ถ้าไม่เกรงใจเพื่อน พี่คงจับเธอแหกขาแล้วโยกกระแทกแรงไปแล้ว
คิมจีวอนสงสัยจริงๆนะว่าฮันบินซื้อโหลเจ้าชูปาจุ๊บไว้หรือยังไงถึงได้ชอบมันนักหนา ยิ่งลีลาการดูดเลียของเธอยิ่งทำเอาพี่จีวอนแทบลมจับ
คนเป็นพี่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นถึงแม้มองหน้ากันจะมีอาการเก้อเขินเล็กๆ(ซึ่งในใจนี่แทบกระอักตาย) จีวอนขึ้นรถไปแล้วพร้อมกับฮันบินที่ขึ้นมานั่งข้างคนขับ
"เราเลิกเรียนกี่โมงน่ะ" จีวอนถาม
"สี่โมงครึ่งครับ"
"งั้นเดี๋ยวพี่ไปรับนะ" คนอายุมากกว่าว่า ฮันบินมองอีกคนด้วยท่าทีเกรงใจ
"จะลำบากพี่รึเปล่าครับ ไหนจะต้องไปส่งผมอยู่แล้วแถมยังต้องไปรับผมอีก" เด็กหนุ่มกล่าวขึ้นอย่างกังวล จีวอนหัวเราะออกมาแล้วยีหัวเจ้าเด็กขี้ยั่วเมื่อคืนไปทีหนึ่งอย่างเอ็นดู
"เรื่องแค่นี้เอง พี่ทำงานอิสระอยู่แล้ว แถมโรงเรียนเราก็ไม่ได้ไกล" กล่าวขึ้นพลางยักไหล่แต่อีกคนก็ยังมีสีหน้าที่ดูเป็นกังวลอยู่ดี
"แต่ว่า..."
"ไม่มีแต่ทั้งนั้นแหละ เดี๋ยวพี่ไปรับเราเอง ขอเบอร์ด้วย" จีวอนพูดพลางยื่นโทรศัพท์ให้กับฮันบินทันที เด็กหนุ่มรับมาก่อนจะพิมพ์เบอร์ตัวเองเมมให้จีวอนแล้วโทรจากเครื่องจีวอนมาเครื่องตัวเองด้วย พอเสร็จก็ยื่นกลับให้คนที่ขับรถอยู่
จีวอนขับรถจนมาถึงหน้าโรงเรียนของฮันบิน เด็กหนุ่มโค้งลาซึ่งเป็นอะไรที่ขัดใจจีวอน(เพราะมันทำให้ดูอึดอัด เขาชอบบรรยากาศที่ดูสบายๆมากกว่า)
ในระหว่างรอฮันบินเลิกเรียนต้องทำนั่งทำงานเสียหน่อยล่ะ
"ใครมาส่งมึงแต่เช้าวะฮันบิน"
เสียงหนี่งกล่าวพร้อมกอดคอเพื่อนสนิท ฮันบินหันไปมองเพื่อนของตนก่อนจะยิ้มให้
"เพื่อนพี่ชายน่ะ"
"ดูดีชะมัด ถึงว่าล่ะใครๆก็ร่ำลือว่าสมัยแก๊งพี่ชายมึงยังอยู่โรงเรียนนี้มีแต่พวกหล่อเทพ น่าอิจฉาว่ะ" เพื่อนสนิทของเขาว่าพลางกอดคอ ฮันบินยิ้มออกมาบางๆให้กับเพื่อนของเขา
"งั้นเหรอ"
คิมจีวอนยังคงจ้องอยู่กับหน้าจอคอมพิวเตอร์
เมื่อครู่จินฮวานโทรมาบอกว่าลูกค้าทางเชจูชอบแบบแปลนของเขาและให้ในราคาที่สูงมากมีหรือที่เขาจะไม่รับข้อเสนอนั้น เขารีบส่งไฟล์งานของเขาให้กับจินฮวานทันที
ในตอนแรกเขากับจินฮวานว่าจะจัดตั้งบริษัทด้วยกันแต่ด้วยเงินทุนตอนนี้ยังไม่เพียงพอ(ทำให้จินฮวานทำงานกับบริษัทอื่นรวมถึงกับจีวอนด้วย คล้ายกับเป็นเอเจนซี่ประจำตัวจีวอนเลยทีเดียว) แน่นอนว่าจินฮวานเป็นนักเจรจาที่จัดได้ว่าเก่ง งานนี้เป็นงานใหญ่ไม่รู้ว่ามันไปหอบเศรษฐีคนนี้มาจากไหนเพราะให้ราคาแปลนของเขาได้สูงลิบลิ่ว
แต่ถึงพื้นฐานบ้านของพวกเขาไม่ใช่ว่าจน แทบจะกระดิกนิ้วก็ได้ที่ต้องการมาแล้วแต่ใครๆก็รู้ว่าอะไรที่มันมาได้จากตัวเองย่อมภูมิใจกว่าการมีใครมาปูทางไว้ให้
จีวอนลูบหน้าเล็กน้อยหลังจากดื่มกาแฟแก้วที่สองของวัน จากที่จะกลับมางีบต้องกลับมาทำงานงกๆเพราะทางนู้นต้องการงานอย่างด่วน ทำให้ตอนนี้เขามองนาฬิกากลายเป็นว่าได้เวลาออกไปรับเด็กขี้ยั่วกลับบ้านแล้ว
เขาหยิบกุญแจรถและสิ่งของที่จำเป็นก่อนจะลงจากห้องไปยังรถของเขา จีวอนเปิดเพลงสบายๆฟังไปพลางขับรถไม่กี่นาทีก็มาถึงหน้าโรงเรียนของเด็กหนุ่ม
จีวอนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกทันที
ครืด... ครืด...
เสียงสั่นของโทรศัพท์ดังขึ้น เด็กหนุ่มจิ๊ปากเล็กน้อยเมื่อกิจกรรมบางอย่างยังไม่เสร็จเต็มที่ เขามองไปยังคนร่างสูงกว่าที่เขากำลังบำเรอส่วนนั้นให้อยู่ก่อนจะรับโทรศัพท์
"ครับ พี่จีวอน"
เด็กหนุ่มกรอกเสียงลงไปพลางใช้มือทำส่วนนั้นให้กับชายตรงหน้าต่อ เสียงครางอื้ออึงดังผ่านมาเล็กน้อยจนคนปลายสายเริ่มนึกสงสัย
(ทำอะไรอยู่น่ะเรา)
"อ อ้อ .. ทำรายงานน่ะครับ เดี๋ยวผมโทรกลับไปนะ" ฮันบินรีบตัดบทสนทนาทันทีเมื่อคนตรงหน้าเขารู้สึกไม่พอใจอย่างรุนแรงแถมยังส่งเสียงครางออกมาอีก
"จริงๆเลยนะซงมินโฮ"
"เร็วสิ มีคนรออยู่ไม่ใช่เหรอ"
"เหอะ"
คนร่างบางแค่นหัวเราะก่อนจะใช้ปากอุ่นนุ่มของตนครอบครองส่วนนั้นของคนตรงหน้าเพื่อให้กิจเสร็จไวขึ้น เขาทำมันอย่างมีชั้นเชิงด้วยเทคนิคที่ไม่ว่าเมื่อไรมินโฮก็ชอบใจเสมอเมื่อฮันบินทำให้กับเขา
ต่อไปนี้คู่นอนของเขาคงมาหาเขาเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้วน่ะสิเพราะพี่ชายตัวแสบนั่น
"อ.. อา... ฮันบินอา..."
เสียงครางกระเส่าพร้อมกับมือที่ขยุ้มกลุ่มผมนุ่มบังคับให้ขยับเข้าออกตามใจนึก ร่างสูงเชิดหน้าขึ้นครางอย่างสุขสมก่อนจะปลดปล่อยออกมาจนเต็มรักในปากของเด็กหนุ่ม ฮันบินกลืนมันลงไปอย่างที่เคยทำทุกครั้งเพราะส่วนนั้นยังคับแน่นอยู่ในปาก มือหนาลูบผมของเด็กหนุ่มแล้วถอนส่วนของตนออกมา
"ผมต้องไปล่ะ" ฮันบินกล่าวแล้วลุกขึ้นอย่างเต็มความสูง มือจัดเสื้อผ้าอะไรต่อมิอะไรให้เข้าที่ ร่างสูงขยับเข้าหาเด็กหนุ่ม มือหนาทัดเรือนผมนุ่มกับใบหูเล็กแล้วจูบขมับเบาๆ
"แล้วเจอกันนะครับ"
"ครับ อาจารย์"
เป็นเวลา 15 นาทีที่จีวอนนั่งรอคิมฮันบิน
เด็กหนุ่มวิ่งอย่างกระหืดกระหอบเล็กน้อยแถมยังขอโทษขอโพยเสียเป็นการใหญ่อีก จีวอนยิ้มให้กับเด็กหนุ่มพลางบอกว่าไม่เป็นไร เขาหัวเราะให้กับท่าทีของเด็กหนุ่มที่ดูเซ่อซ่าเล็กๆจนอีกคนมองค้อน
“เราอยากกินอะไรรึเปล่า” จีวอนถามคนข้างๆ ฮันบินสะดุ้งเล็กน้อย
“ก็... ไม่ค่อยหิวเท่าไรครับ” เด็กหนุ่มตอบ เขาค่อนข้างรู้สึกอึดอัดกับส่วนกลางที่คับแน่นเล็กน้อย ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่น เขาอยากจะปลดปล่อยออกมา ถ้าไม่ติดว่ามินโฮลากตัวเขาไปเสียก่อนคงไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้
สิ่งที่เขากลัวคือถ้าทำลงไปจะทำให้คนที่เขาต้องอยู่ร่วมด้วยตลอดสามเดือนมองหน้าเขาไม่ติด
“แต่พี่หิว.. งั้นไปห้างกัน” จีวอนว่าก่อนจะขับรถต่อไป
ฮันบินเม้มปากแน่น เหงื่อผุดพรายขึ้นบนใบหน้า มือของเขาเริ่มอยู่ไม่สุขเสียเท่าไรจนคนที่ขับรถอยู่นึกสงสัย
“เป็นอะไรรึเปล่า”
“ผมรู้สึกไม่สบายนิดหน่อยน่ะ” ฮันบินว่า
“กลับห้องมั้ย” จีวอนมองเด็กหนุ่มที่ท่าทางดูไม่ค่อยดีเท่าไรในตอนนี้ ฮันบินพยักหน้า จีวอนจึงเปลี่ยนเส้นทางกลับไปที่คอนโดทันที
จีวอนขับรถมาจนถึงลานจอดรถของคอนโด เขาจอดรถจนนิ่งสนิทแต่ยังไม่ทันดับเครื่องยนต์ดูเหมือฮันบินจะพลั้งมือทำอะไรตกตรงร่องข้างๆเบาะเสียก่อน
“อะไรตกน่ะ” จีวอนถาม
“โทรศัพท์น่ะครับ” ฮันบินว่าก่อนจะทำเป็นหาโทรศัพท์ที่ตกลงไป จีวอนยื่นมือเข้าไปช่วย เด็กหนุ่มคว้ามือของอีกคนก่อนจะวางไว้ที่ส่วนกลางลำตัวของตัวเอง จีวอนนิ่งงันเมื่อมือบางบังคับให้มือของเขาบีบขยำไปตามความต้องการ
CUT
ไบโอตะวิดเต้อ
talk
มาอัพแล้วจ้ะชาวบ้าน 555555555555555555555555555
รอกันนานไหม รู้ว่านาน พึ่งว่างข่า u_u
ขอเสียงทาสเด็กขี้ยั่วหน่อยเร้ววว 555555555555555555
ฝาก ๒ฮันบินขี้ยั่ว ด้วยนะคะ ไม่รู้จะพูดอะไรเด
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ มาทวง มาอะไรกันได้
สนใจบอทฟิคมั้ยคะ เราจะเปิดดีมั้ย 55555555555555555
ความคิดเห็น