คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : SEXYMARK : NINE
SEXY MARK – 9
ยองแจเบะปาก
หลังจากเขาปลุกให้เจบีขึ้นมากินข้าวกินยาได้ เจ้าเด็กบ้านั่นก็หลับอีกครั้งส่วนตัวเขาก็นั่งเช็ดตัวดูแล รั้งเจ้าเด็กนี่ไม่ให้ไปไหนเพราะมันยังป่วย(มากๆด้วย ตัวร้อนจี๋จริงๆนะ) ให้ตายเถอะ
ทำไมเขาต้องเป็นห่วงด้วย
"เมาจนป่วย สมน้ำหน้า" บ่นกระปอดกระแปดก่อนจะนำถ้วยข้าวต้มไปเก็บ หายป่วยเมื่อไรนะจะเรียกค่ารักษาซะให้จนไปเลย ยิ่งคิดยิ่งหมั่นไส้
"...!!"
เสียงกดออดดังขึ้นจากหน้าบ้านทำให้ร่างเล็กสะดุ้ง ยองแจเดินไปเปิดประตูบ้านก่อนจะค่อยๆยิ้มออกมากว้าง
"คุณจินยอง!"
ปาร์คจินยอง เพื่อนบ้านของชเวยองแจที่วันๆไม่ค่อยติดอยู่กับบ้านเสียเท่าไร งานอดิเรกคือชอบเขียนหนังสือท่องเที่ยวเลยไม่ค่อยอยู่บ้าน พอกลับมามักจะมีของฝากติดตัวมาให้ยองแจเสมอๆ
"นี่ของคุณครับ" จินยองพูดพลางยิ้มกว้างก่อนจะให้ถุงใบใหญ่ให้กับยองแจ ยองแจน้อมรับก่อนจะยิ้มตอบกลับไปเช่นกัน
"ไปเที่ยวไหนมาครับเนี่ย"
"ไปนิวซีแลนด์ครับ ไปเที่ยวโอ๊คแลนด์มาน่ะ" จินยองว่า
"เป็นไงบ้างครับ" ยองแจถาม จินยองยิ้มหัวเราะออกมาก่อนจะยกนิ้วโป้งขึ้นมาบ่งบอกว่าเยี่ยม
"อ่า ผมอยากไปเที่ยวบ้างจัง"
"คุณยองแจว่างเมื่อไรล่ะครับ ผมช่วยแนะนำได้นะ ไปกับผม" คนร่างโปร่งว่า "ว่าแต่ผมเข้าไปข้างในได้รึเปล่า"
"เอ่อ... คงไม่สะดวกมั้งครับ" ยองแจว่าขึ้น "บ้านรกมากเลย แถมยังมีคนป่วยอีก"
"คนป่วย?" จินยองทวนคำ
"ครับ... รู้จักกันได้ไม่นานนี้เอง เห็นเขาเมาแล้วไม่สบายเลยลากมาด้วย ไม่นึกว่าเช้ามาไข้จะขึ้นสูง" คนร่างเล็กกล่าวก่อนจะหันไปมองร่างที่นอนป่วยอยู่บนโซฟา จินยองยิ้ม
"คุณยองแจนี่ใจดีจังนะครับ"
"ก็ไม่... ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ" ยองแจว่าพลางหัวเราะแหะๆไปด้วย
"ผมว่าผมขอตัวดีกว่า" คนร่างโปร่งว่า "ถ้ามีอะไรให้ช่วยมาที่บ้านผมได้เลยนะครับ"
"ครับ ขอบคุณนะครับ" ยองแจว่าก่อนจะค่อยๆโค้งให้กับอีกคนซึ่งเดินกลับเข้าบ้านซึ่งอยู่ข้างๆไป ร่างเล็กถือถุงไปวางไว้ที่โต๊ะก่อนจะมาดูอาการของอีกคนต่อ มือบางค่อยๆเอาอังกับหน้าผากอีกคนเพื่อวัดอุณหภูมิ แน่นอนว่ามันลดลงแล้วทำให้เขาเบาใจไปเปราะหนึ่ง ยองแจถอนหายใจเบาๆ
"อยากรู้จริงๆว่ามาร์คของนายเป็นคนยังไง" ร่างเล็กพูดเสียงเบาก่อนจะค่อยๆมองไปยังกระเป๋าตังค์ของอีกคน
ก็ไม่อยากจะเสือกหรอกนะ...
ยองแจเม้มปากอย่างชั่งใจก่อนจะค่อยๆเปิดมันมาดู เขาเห็นรูปใบหนึ่งเป็นรูปของชายสองคนซึ่งหนึ่งในนั้นคือเจบีและอีกคนเด่ได้เลยว่าเป็นมาร์ค เขาแกะรูปใบนั้นมาดูพร้อมว่าพบว่ามีรูปอีกใบหนึ่งด้วยและมันคือรูปของมาร์ค
แฟนอย่างนั้นเหรอ...
ยองแจตัดสินใจเก็บรูปนั้นและกระเป๋าตังค์ให้เหมือนเดิม เขายอมรับเลยว่าดูจากรูปแล้วมาร์คเป็นคนที่น่ารักจริงๆ รอยยิ้มกับฟันเขี้ยวแบบนั้นดูน่ารักสุดๆ
"ย่าห์ ... อิมแจบอม นายชอบแบบนี้นี่เอง"
หุ่นก็บางเนาะ...
พอหันกลับมาดูตัวเอง...
ยองแจค่อยๆมองตัวเองแล้วบีบพุงน้อยๆที่หน้าท้องแผ่วเบา ให้ตายเถอะ เกลียดชะมัดยาดเลย ทำไมต้องผอมขนาดนั้นด้วย แม่บอกว่าอย่าวอรี่เรื่องหุ่นเลย หนุ่มๆชอบแบบมีตูดไว้โอบทั้งนั้นแหละ อย่าห่วงเลย
แม่....
มันจริง จริงๆเหรอ ....
.
.
.
เจบีค่อยๆกระพริบตาถี่ๆแล้วตื่นขึ้นมาจากห้วงนิทรา เขาหาวออกมาเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆวัดอุณหภูมิของตนเอง แน่นอนว่ามันลดลงไปมากแล้ว ร่างสูงมองไปยังร่างเล็กซึ่งนอนฟุบอยู่ที่โต๊ะเล็กๆข้างๆตัวเอง นี่ยองแจคงดูแลเขามาตลอดเลยสินะ
ร่างสูงค่อยๆลุกขึ้นมาแล้วอุ้มร่างของอีกคนซึ่งหลับอย่างเหนื่อยอ่อนขึ้นมา แน่นอนว่ามันหนักจนแทบทรุด เจบีอุ้มร่างเล็กมาจนถึงห้องนอนก่อนจะค่อยๆวางไว้ที่เตียงอย่างแผ่วเบา
เจบีเขียนโน้ตอะไรบางอย่างไว้ก่อนจะแปะบนหน้าผากของอีกคน แน่นอนว่าชเวยองแจไม่ตื่นขึ้นมาแน่ๆเพราะจากประสบการณ์ทำให้เจบีรู้ว่าชเวยองแจหลับลึกแค่ไหน
ร่างสูงเดินออกมาจากบ้านก่อนจะพบกับร่างๆหนึ่งซึ่งยืนรออยู่ข้างหน้าบ้าน
แน่นอนว่าเขาไม่รู้จักชายคนนั้นหรอก
เป็นชายร่างโปร่ง ใบหน้าบอกเลยว่าหวาน แต่ท่าทางลักษณะไม่ใช่คนที่จะทำตัวหวานตามหน้าตา มีลักษณะที่ดีด้วย
เจบีขมวดคิ้วอย่างสงสัย
"มีอะไรจะคุยกับเจ้าของบ้านรึเปล่าครับ คือพี่ยองแจเขาหลับอยู่..."
"อย่ามายุ่งกับคุณยองแจอีก"
"...?"
ใบหน้าที่ไม่พอใจของร่างโปร่งนั่นทำให้เขาเดาได้อย่างชัดเจน
คงจะชอบชเวยองแจสินะ
"ผมกับพี่ยองแจเราไม่ได้เป็นอะไรกัน..."
"ก็นั่นแหละ แต่ผมไม่ค่อยชอบคุณน่ะครับ" อีกคนมองหน้าอย่างหาเรื่อง
"นี่คุณจะมาหาเรื่องผมทำไม คุณเป็นแฟนพี่ยองแจรึไง" แน่นอนว่าเจบีเองก็เริ่มมีน้ำโห จินยองหัวเราะหึออกมา
"ตอนนี้ยังไม่ใช่" จินยองตอบ "แต่อนาคตยังไม่แน่"
"งั้นก็ขอให้คุณสมหวังนะครับ" แน่นอนว่าเจบีไม่อยากเสียเวลาด้วยจึงเดินไปที่รถของตัวเองแล้วขึ้นไปสตาร์ทรถทันที
ว่าแต่...
ทำไมเขาต้องหงุดหงิดด้วยวะ...
.
.
.
หมั่นไส้...
บอกเลยว่าสิ่งที่แจ็คสัน หวังคิดคือความหมั่นไส้ล้วนๆไม่มีอื่นๆผสมเลย ดูเหมือนยูคยอมกับมาร์คจะเข้าใกล้กันมากไปหน่อย แต่ไม่ถึงกับหน่อยหรอก
มากเกินไปด้วยซ้ำ...
เขาเห็นตรงใต้ต้นไม้นั่นมียูคยอมกับมาร์คแค่สองคนโดยเจ้าหมียักษ์นอนบนตักของมาร์ค โดยที่มาร์คกำลังอ่านหนังสืออยู่ และไอ้เจ้าหนังสือมันสนุกมากนักหรือไงถึงได้หัวเราะคิกคักมากมายขนาดนี้
หมั่นไส้ชะมัดยาด
"ไงมึง"
เสียงหนึ่งกล่าวขึ้น เป็นเสียงของเจบี ร่างสูงนั่งลงข้างๆแจ็คสันก่อนจะกระดกเจ้าน้ำอัดลมในมือ
"กูหมั่นไส้ไอ้เชี่ยนั่นว่ะ" แจ็คสันพูดขึ้นก่อนจะแย่งน้ำอัดลมจากมืออีกคน เจบีถลึงตาใส่เจ้าเตี้ยตรงหน้านั่นแต่แน่นอนว่าแจ็คสันไม่ได้สนใจ
"กูว่ากูไม่ได้สนิทกับมึงขนาดนั้นนะ" เจบีแย่งคืนก่อนจ้องมองคนสองคนนั่นด้วยแววตาที่ว่างเปล่า
ไม่มีทางเลยสินะ...
“มึงจะทำยังไงต่อ” เจบีว่าขึ้น แจ็คสันเลิกคิ้วก่อนจะยิ้มออกมา
“มาร์คได้พูดอะไรหลายอย่างกับกูตอนอยู่ด้วยกัน” แจ็คสันว่าขึ้น “กูว่าจะปล่อยมาร์คไป”
“มึงจะยอมแพ้แล้วเหรอ?” ร่างสูงว่าอย่างตกใจ แจ็คสันหลุบตาลงและยิ้มบางๆก่อนจะค่อยๆพยักหน้า
“ถึงกูจะเลวกูก็มีขอบเขตความเลวของกูนะไอ้เหี้ย”
“เหอะ เชื่อเลยจริงๆ” เจบีว่าขึ้นก่อนจะค่อยกระดกน้ำอัดลมเข้าไป
“ว่าแต่มึงเถอะ” แจ็คสันพูดขึ้น
“อะไร”
“อย่านึกว่ากูไม่รู้ว่ามึงชอบมาร์ค”
เจบีมองหน้าแจ็คสัน แจ็คสันจ้องไปในตาของเจบีเหมือนกับรู้เรื่องของเขาได้อย่างหมดเปลือก
“ไม่ต้องตกใจ กูรู้ตั้งแต่กูคบกับมาร์คละ” แจ็คสันกล่าวอย่างปัดๆ “แววตาของมึงมันบอกทั้งหมด”
“ขนาดนั้นเลยเหรอ” เจบีหัวเราะขึ้นมา เขารู้สึกได้ถึงความน่าอนาถใจของตัวเองมาก ขนาดแจ็คสันยังรู้ทำไมมาร์คถึงไม่เคยรู้ถึงความรู้สึกของเขาบ้าง
เขาได้แต่มองอย่างห่างๆแบบนี้เสมอ ครั้งแล้วครั้งเล่า...
“จบเทอมนี้กูจะกลับแคลิฟอร์เนียร์” แจ็คสันว่า
“ทำไมวะ?”
“ไม่มีเหตุผลที่กูจะอยู่ต่อแล้วกูเริ่มจะคิดได้”
“ดีจังนะมึง” เจบีพูดขึ้นก่อนจะเงยหน้ามองท้องฟ้า “กูไม่รู้ว่ากูจะตัดใจได้รึเปล่า”
“มึงต้องหาอะไรใหม่ๆให้ชีวิตบ้างเว่ย”
“...”
“เชื่อกู กูเห็นมึงแอบชอบมาทั้งชีวิตแล้ว ยิ่งคิดยิ่งไม่มีหวังแบบนี้อีก” ร่างหนาว่าก่อนจะหันหน้าไปทางยูคยอมกับมาร์คซึ่งนอนคลุกคลีอยู่ด้วยกันอยู่
เจบีเม้มปากแน่น
“ก็จริง”
“สู้นะมึง” แจ็คสันว่าก่อนจะตบบ่าเจบีแล้วลุกขึ้นเดินจากไป เจบีนั่งมองยูคยอมกับมาร์คอยู่ซักพักก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ
หาอะไรใหม่ๆให้ชีวิตบ้างงั้นเหรอ...
.
.
.
กูมีเรื่องจะคุยด้วย
เย็นนี้ที่ล็อกเกอร์
JS.
ยูคยอมอ่านโน้ตก่อนจะค่อยๆขยำมัน แน่นอนว่าเขายังคงไม่พอใจแจ็คสันอยู่ดี ไม่พอใจมากๆด้วย
ร่างสูงเม้มปากแน่น
เอาจริงๆเขาก็อยากเคลียร์กับแจ็คสันเหมือนกัน ยูคยอมตัดสินใจที่จะไป เขาจะเคลียร์กับมันให้รู้เรื่องทุกเรื่องเลยว่าจะเอายังไงกันแน่ระหว่างเขา มัน และมาร์ค
วันนี้ต้องพูดให้รู้เรื่อง...
ตกเย็น
ยูคยอมมาตามนัดที่แจ็คสันให้ไว้ แน่นอนว่ามีร่างหนาของแจ็คสันยืนรออยู่ก่อนแล้ว ร่างสูงกอดอกมองอีกคนก่อนจะเอ่ยปากพูดออกมา
“มีอะไร”
“กูมีเรื่องจะคุยด้วย”
“มึงต้องการอะไร” ยูคยอมยังคงมองอย่างหาเรื่อง แจ็คสันหัวเราะหึออกมาเบาๆ
“กูว่า... กูจะถอยให้มึง”
“ก็ดีแล้วไง มึงทำได้ดีม... เดี๋ยวนะ มึงว่าอะไรนะ” ยูคยอมเบิกตากว้างทันทีจนต้องให้อีกคนพูดใหม่ เขาแทบไม่เชื่อหูตัวเองด้วยซ้ำ มันเกิดอะไรขึ้นกับแจ็คสันกันแน่
“กูจะถอยให้มึง”
“ม... มึงพูดจริงดิ”
“เออดิ” แจ็คสันพูดปัดๆอย่างรำคาญ “จากที่กูได้คุยกับมาร์คแล้ว”
“มึงคุยอะไรกัน”
“กูถามมาร์คว่า ยังรักกูอยู่ไหม” แจ็คสันเกริ่น “และแน่นอน... มาร์คลังเลที่จะตอบกู เหมือนกับไม่เชิงว่ารักกูอยู่ มันมากกว่านั้น มันมีใครอีกคนอยู่”
“...”
“ซึ่งแน่นอนว่านั่นคือมึง”
“กู... กูเหรอ” ยูคยอมว่าก่อนจะชี้นิ้วมาที่ตัวเอง แจ็คสันพยักหน้า
“กูก็คิดนะว่ามึงอาจจะดูแลมาร์คได้ดีกว่ากู กูทบทวนเป็นเวลา3คืนจนได้คำตอบแล้วมาคุยกับมึงในวันนี้”
“...”
“นั่นก็คือ... กูจะถอยให้มึง”
ยูคยอมอึ้ง...
“ที่กูถอยเพราะความเชื่อมั่นของมาร์คที่มีต่อกูมันได้หมดไปแล้ว”
“ก็มึงชั่วซะเกินเยียวยาขนาดนั้น” ร่างสูงย้ำอีก แน่นอนว่าแจ็คสันไม่พอใจกับคำพูดนั้น
“มึงอย่าหลงระเริงไป”
“ทำไมวะ” ยูคยอมขมวดคิ้วสงสัย
“ถ้ามึงทำมาร์คเสียใจเหมือนกับที่กูเคยทำอีก...” แจ็คสันย้ำเสียงหนักแน่นก่อนจะเข้าไปพูดข้างๆหูของยูคยอม “.. กูเอามึงตายแน่”
“กูรับรองได้เลย กูไม่ชั่วเหมือนมึงหรอก” ยูคยอมพูดพลางยักคิ้ว แจ็คสันหัวเราะเหอะ
“มึงมั่นใจขนาดนั้นเชียวรึไง”
“ดูหนังหน้ากูดิ”
“เหี้ย” แจ็คสันพูดขึ้นมาเบาๆ
“ไอ้สัส” ยูคยอมตอบก่อนจะค่อยๆยิ้มออกมา
“มึงคอยดูกูได้เลย กูจะไม่ซ้ำรอยมึงแน่!”
Talk
มาตอนนี้สั้นอีกละ T-T
คือมันไม่ใช่ตอนไคลแม็คซ์ไง ขอกั๊กไว้ก่อนได้ป่ะล่ะ
5555555555555555555555555555555555
นยองของเราออกมาแล้วนะทู้กคน
ฝากฟิค #มาร์คดาวยั่ว ด้วยนะคะทุกคน
ปล. ประชาสัมพันธ์เรื่องบอทฟิค เหลือเจบีกับจินยองนะคะ อิ้__อิ้ กำกำ
ความคิดเห็น