คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ROOMMATE EP.00
ROOMMATE EP.00
08.00 AM
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นสร้างความรำคาญให้กับคนที่นอนอยู่บนเตียงไม่น้อย มือของเขาโผล่ออกมาจากผ้าห่มผืนนุ่มก่อนจะควานหาโทรศัพท์บนโต๊ะข้างๆเตียงของตน แน่นอนว่าในเขาค่อนข้างหัวเสียพอตัวเลยล่ะเพราะเมื่อคืนเขาใช้เวลาทั้งหมดไปกับการดูฟุตบอลนัดสำคัญซึ่งเป็นการทำให้เวลานอนของเขาลดลง ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะสไลด์นิ้วบนหน้าจอเพื่อกดรับ
“ว่าไงคุณคิมจินฮวาน มีอะไรให้เพื่อนรับใช้ครับ”
น้ำเสียงงัวเงียปะปนกับความกวนทำให้คนปลายสายต้องจิ๊ปากผ่านสายโทรศัพท์ออกมาทำให้เขาหัวเราะ ชายหนุ่มเดินไปหยิบน้ำจากตู้เย็น เอาโทรศัพท์แนบกับหูและไหล่เพื่อกันตกลงมาบนพื้นก่อนจะค่อยๆยกมันขึ้นมาดื่มจนเปรอะลำคอเล็กน้อย
(กูมีเรื่องจะให้ช่วย)
“ว่ามาเลยครับคุณคิม กูยินดีรับใช้มึงอยู่แล้ว” พูดด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดีตามฉบับผู้ชายอารมณ์ดีและแน่นอนคิมจินฮวานหมั่นไส้เขาแบบสุดๆจนแทบจะหวังพึ่งคนอื่นแทนเขาอยู่แล้ว
(จีวอนนี่กูจริงจังมาก กูไม่รู้จะพึ่งใครแล้ว กูไม่ไว้ใจ) น้ำเสียงจริงจังทำให้ชายหนุ่มเลิกคิ้วเล็กน้อยก่อนจะมองตัวเองในกระจกแล้วชี้มาที่ตัวเองเล็กน้อย
“มึงจะวานอะไรกูวะ พูดอย่างกับเป็นปัญหาระดับชาติ”
(กูฝากน้องชายไว้กับมึงซัก 3เดือนดิ)
“ห๊ะ! อ — เอาจริงดิ”
แน่นอนว่าคิมจีวอนไม่เชื่อหูตัวเอง ร้อยวันพันปีคิมจินฮวานจะพูดถึงน้อยชาย คือไม่ใช่อะไรหรอกมันหวงน้องชายอย่างกับไข่ในหิน ร้อยวันพันปีเขาไม่เคยเลยแม้จะได้ยินเรื่องของน้องชายจากปากของมัน หน้าก็ไม่เคยเห็น
(กูมีธุระต้องไปทำที่เชจู มีมึงที่ดูหวังพึ่งได้ที่สุดแล้ว)
มึงเชื่ออย่างนั้นเหรอครับ ...
ใช่ มันคือเสียงในใจของบ๊อบบี้กล่าวไว้แบบนั้น เขาไม่กล้ารับประกันอะไรซักอย่างแต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้หรอกอีกอย่างเขาก็อยู่ว่างๆ จินฮวานคงไม่รู้จะฝากน้องของมันไว้ที่ใครอีกนอกจาก
คิมจีวอน
(เอาเป็นว่ามึงตกลงนะ เดี๋ยวกูจะขับรถไปหาที่คอนโด)
“เออๆ แล้วแต่มึงเลย” จีวอนกล่าวปัดๆไปก่อนที่จินฮวานจะวางสาย
คิมจีวอนมองไปรอบห้องของตัวเอง อืม – ใช่แล้วล่ะ เขาต้องเก็บกวาดห้องที่รกอย่างกับรังหนูของเขาเพื่อสร้างภาพลักษณ์ที่ดีให้กับน้องชายของจินฮวานที่ต้องใช้ชีวิตร่วมกับเขาเป็นเวลาสามเดือนด้วยกัน
เอาล่ะ งานหนักมาแล้วไง ...
เป็นเวลาร่วมชั่วโมงที่เขาเก็บกวาดทำความสบายบ้านอันน่าอยู่ของเขา จีวอนทรุดลงกับเตียงด้วยความเหนื่อยล้า ทั้งปีทั้งชาติไม่เคยจะเก็บกวาดจริงจัง วันๆก็ใช้แต่แม่บ้านเพราะไม่ค่อยจะอยู่บ้านเท่าไรเพราะทำงาน ปีนี้เขาก็อายุ25แล้ว เป็นสถาปนิกอิสระมีงานเข้าหาเขาทุกวันเพราะเขาค่อนข้างฝีมือดี เรื่องที่ว่าเขาจะรับงานหรือไม่รับก็ขึ้นกับดุลพินิจของเขาทั้งนั้น ส่วนในตอนกลางคืนจีวอนจะออกไปเป็นแร็ปเปอร์ที่คลับใต้ดินทุกๆวันเสาร์
นั่นไงมันเป็นงานยากเพราะน้องชายของไอ้จินฮวานมันยังไม่จบม.ปลายเลยด้วยซ้ำ ถึงมันจะเข้าไปด้วยการใช้เส้นของผมได้โดยง่ายก็เถอะแต่เรื่องความปลอดภัยเนี่ยสิ เขาอาจจะดูแลได้อย่างไม่ทั่วถึง
ติ๊ง!
เสียงออดดังขึ้นทำเอาจีวอนสะดุ้งขึ้นมา จินฮวานคงมาถึงแล้ว เขาเดินออกไปเปิดประตูก่อนจะมองเจ้าเพื่อนตัวเล็ก เขาทักทายเพื่อนรักก่อนจะมองไปยังเด็กหนุ่มซึ่งตัวสูงกว่าเพื่อนรักของเขา
เป็นเด็กหนุ่มสีผิวน้ำผึ้งสวมเสื้อกล้ามคอกว้างจนลึกไปถึงแผงอกเนียน ใบหน้างดงามรับกับสันจมูกโด่งได้เป็นอย่างดี แน่นอนว่าจีวอนแทบมองตาค้าง เขาไม่เคยเจอมนุษย์ผู้ชายคนไหนทำให้เขาทึ่งได้ขนาดนี้มาก่อน ทั้งสัดส่วนหรือไม่ว่าอะไรก็ตาม มือของเด็กหนุ่มถืออมยิ้มยี่ห้อดังลูกกลมแล้วดูดมันเข้าปาก
จีวอนมองตาค้างจนมือสั่นไปหมดเลยทีเดียว
“ย่าห์! คิมจีวอน!”
คิมจินฮวานกล่าวขึ้นเรียกสติเพื่อนของเขา จีวอนสะดุ้งเล็กน้อย จีวอนยิ้มออกมาจนดวงตาเรียวรีนั่นเป็นรูปสระอิเป็นการทักทาย
“นี่ฮันบิน น้องชายของฉันเอง” จินฮวานกล่าวขึ้น เด็กหนุ่มโค้งให้กับจีวอนเล็กน้อยพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจ จีวอนยิ้มตอบรับ
ร่างเล็กของจินฮวานยกแขนขึ้นมาดูนาฬิกาเล็กน้อย ก่อนที่ดวงตาเรียวรีนั่นจะเบิกออกมาแล้วทำท่ารีบเร่ง จีวอนขมวดคิ้ว
“ฉันต้องรีบไปแล้ว ฝากฮันบินด้วยนะ” จินฮวานว่าก่อนจะรีบวิ่งพาตัวเองออกไปทันทีจนตอนนี้หน้าห้องของจีวอนเหลือเพียงเขาและฮันบินเท่านั้น
สถานการณ์แบบนี้ทำให้จีวอนรู้สึกอ้ำอึ้งเล็กน้อย
“ข เข้ามาสิ...” จีวอนว่าก่อนจะผายมือให้อีกคนเข้าไปในห้อง ชายหนุ่มมองผู้มาใหม่อย่างตกตะลึงจนเขาแทบไม่มั่นใจในตัวเองเสียแล้ว
“ห้องของนายอยู่ทางขวามือนะ ตรงนั้นล่ะ” จีวอนกล่าว ตอนนี้เขารู้สึกว่าเหงื่อของตัวไหลออกมามากกว่าปกติ คนร่างเพรียวหันมายิ้มให้เขา
“ขอบคุณนะครับ” น้ำเสียงที่ติดแหลมเล็กน้อยกล่าวขึ้นก่อนจะหยิบอมยิ้มขึ้นมาดูดกินเช่นเดิม เรียวลิ้นเล็กนั่นดูดเลียเล็กน้อยจนจีวอนกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ไหนจะริมฝีปากสีระเรื่อนั่นอีก
ให้ตาย...
หัวใจของคิมจีวอนแทบจะหลุดออกมาเต้นเร่าๆอยู่แล้วเชียว
ร่างเพรียวบางของเด็กหนุ่มเข้าไปในห้องที่เขาจัดไว้ให้ ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ให้ตายเถอะเขาไม่เคยรู้สึกตื่นเต้นอะไรแบบนี้มาก่อน รู้สึกได้ว่ากำลังมีเด็กขี้ยั่วเดินเข้ามาในบ้านเสียแล้ว สิ่งที่เขากลัวคือความอดทนของเขานี่แหละ
คิมจีวอน... มึงจะทนได้นานแค่ไหนกัน ...
“กูว่าน้องชายมึงจะไม่ปลอดภัยเพราะคนอื่นหรอก”
จีวอนพูดขึ้นกับตัวเอง
“แต่จะเป็นกูนี่แหละ....”
talk :3
ฟิคดบบเรื่องแรกของจ๋อม 5555555555555555555555555555555555555555
ฝากไว้ในอ้อมใจสำหรับ #ฮันบินขี้ยั่ว ด้วยนะคะ
เพราะไรท์เป็นคนกาม ฟิคเลยออกมากาม ให้ตาย 555555555555555
ความคิดเห็น