วุ่นวาย ไขหัวใจให้ลงล็อค

ลำดับตอนที่ #2 : ที่นั่ง

                       แสงแดด ยามเช้าส่องเข้ามาภายในห้องที่มีแต่สีฟ้า  ตามสไตส์ความชอบของเจ้าของห้องที่ตอนนี้ นอนหลับอยู่บนเตียงที่เต็มไปด้วยตุ๊กตา หลากหลายตัว

                       วันนี้ฉันตื่นได้เร็ว  เพราะฉันตั้งใจว่าจะไปกินข้าวเช้ากันเพื่อนอีก ฉันลุกขึ้นจากที่นอนและตรงไปยังห้องน้ำ เพื่อชำระร่างกายให้สะอาด เพื่อที่จะเตรียมตัวไปโรงเรียน

                      วันนี้ฉันมาโรงเรียนช้ากว่าเมื่อวานนิดหน่อย แต่ก้อยก็ยังไม่มาวันนี้คนค่อยข้างเงียบกว่าเมื่อวาน  ไม่รู้ว่าเพระาอะไร วันนี้ฉันก็เดินเข้าหลังโรงเรียนปกติ 

   "เฮ้ย  ตกใจหมดเลย"

   "เทอน่ะสิ เดินไม่มองเองว่ามีคนอยู่"

  "นั้นปากนายหรอ ไปส์"

  "แล้วแต่จะคิด"

  "เฮ้ย! ใอ่บ้า"

                     ตอนที่ฉันกำลังจะนั่งโต๊ะ ที่ฉันคิดว่าไม่มีใคร  เพราะอะไรน่ะหรอ  ต้นไม้มันบัง พอฉันนั่งลง และจะเอาหนังสือไปว่างเก้าอี้ข้าง ฏ้ตกใจที่มีคนมานอนตรงนี้  แต่ไม่ใช่ใครอืน เ พราะเขาคือ ไปส์ รู้สึกว่าหมอนี้จะสูงที่สุดในห้อง  ไม่รู้อะไร  ฉันกับไปส์ชอบทะเลาะกัน  โดยไม่ได้มีีเรื่องกันมาก่อน

                      ฉันเลยเปลี่ยนที่นั่ง เพราะไม่อยากนั่งร่วมโต๊ะกะหมอนี้เท่าไหร่ สักพัก ไม่นาน ก้อยก็เดินมาหาฉันที่โต๊ะ และแต้วเดินตามมาติดๆ สงสัย ก้อยไม่ทันสังเกตุ ว่าแต้วก็ตามมา

  "แก มาเช้าอีกแล้วน่ะ"

  "เก่งใช่ใหมล่ะ คริคริ"
ฉันตอบก้อยออกไป ตอนที่แต้วกำลังนั่งลงที่โต๊ะพอดี

  "มาเช้า นี้น่ะเก่ง เฮ่อ.."

   แต่ก่อนที่พวกํฉนจะพูดคุยอะไรกันก็มีเสียงหมามันเห่า

"เรื่องของฉัน ไปซื้อข้าวมากินกันน่ะ"
     ฉันหันไปย้อน ไปส์ และช่วนเพื่อนๆไปซื้อข้าวกินกัน 

"ใครหรอเนย"
พอฉันเดินออกจากตรงนั้นสักพัก แต้วก็ถามขึ้น

 "ก็ไปส์ไง  อยู่ห้องเรานี้ล่ะ"
ฉันตอบออกไปทั้งที่ยะง ซื้อข้าวอยู่

"ไมชอบหรอ"
ก้อยที่ซื้อข้าวเสร็จ และได้ยินพอดีก็แซว  แต้ว

"อือ ฉันว่าน่ารักดี ว่าแต่ไปส์ไม่ถูกกับเนยหรอ"

"ก็ไม่เชิง หรอ  แค่หมอนนั้นเลี้ยงหมาไว้ในปากเยอะไปหน่อยน่ะ"

"อ่อ  งั้นถ้าฉันชอบก็ไม่เป็นไรใช่ไหม"

"จะเป็นไร คนที่เพื่อนชอบ เราก็ต้องชอบด้วยจริงไหม  ไม่มีปัญหา ถ้าไปส์มันไม่มาหาเรื่องเค้าก่อนน่ะแก"


"อ่อ จ้า ไปเถอะไปกินข้าวกัน "

         และแล้วพวกเราก็เดินมาที่โต๊ะ  แต่ตอนนี้ ไม่มีคนที่ค่อยกวนประสารแล้ว  เพราะหมอนนั้นไปแล้ว ดีฉันจะได้กินข้าวอร่อยๆ  แต่รู้ไหม ถึงฉันจะชอบทะเลาะกันแต่พวกฉันกับไปส์ก็มักจะอยู่กลุ่มเดียวกันเวลาทำงาน  ไม่รู้ฟ้าจะแกล้งฉันหรือยังไงกันแน่

*************************

                             โอ๊ย วันนีทางมหาลัยเริ่มเรียนกันอย่างจริงจังแล้ว คาบแรกฉันเรียนวิชาพื้นฐานสุดๆค่ะ ตอนนี้เราเลือกที่นั่งกัน แต่ห้องนี้แปลกเพราะเป็นห้องเรียนวิทย์ แต่เอามาให้พวกฉันเรียนภาษา เนื่องจากตารางห้องเรียนฉันไปตรงกะอีกห้อง พวกฉันเลยต้องย้ายมาที่นี้ โต๊ะนึ่งนั่งได้8-9คน ฉัน  ก้อย หมี่ แต้ว เลือกนั่งหลังสุดริมสุดเลยคร้าาา

                     "นั่งนี้ดีหรอเนย"

                   "ดีสิ ไม่ใกล้อาจารย์มากไป น่าเบื่อคริคริ"

                 "อ่อ จร้า"
 
                "นั่งนี้ล่ะ  ไปส์"
                              แต่ก่อนที่พวกฉันจะพูดคุยอะไรกันก่อน เสียงบาสก็ขัดขึ้นสะก่อน และไม่ใช่ไรเลย ถ้าบาสจะอยู่กลุ่ม้เดียวกับำปส์ แถมตอนนี้พวกนั้นยังนั่ง โต๊ะเดียวกับพวกฉันอีก โอ๊ย มีอีกน่ะ ก็บาสน่ะสิมันชอบฉันตั้งแต่ปี1 จนตอนนี้ก็ยังชอบ   มั้งที่ฉันก็ไม่สวย แถมยังไม่คุยกันอีก  นานคุยที 

         "ไรหว้า บาส  นั่งโต๊ะเดียวกับเนยด้วย"

            เสียงของชงที่เดินตามหลังเพื่อนมา แซวบาสที่ตอนนี้นั่งอยู่หลังโต๊ะ ส่วนคนที่นั่งข้างฉันก็  ต้า และทาม ตรงข้ามต้าก็ไปส์ และชง ส่วนพวกฉัน หลังตรงหน้าตรงกัน ส่วนข้างหลังก็ของพวกนั้น

   "เงียบไปเลยไป"

          ฉันบอกให้ชง มันเงียบและปายางลบใส่ แต่ใอ่คนที่โกธรกับ ไม่ใช่ชงแตาเป็นใอ่ปากมอม มองฉันเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อเลย  ส่วนแต้วน่ะหรอ  งี้ได้นั่งข้างไปส์ เขินใหญ่เลย   อยากรู้จังใอ่หมอนี้มันหล่อตรงใหนมองแล้วก็ ขาว สูง น่าตาก็งั้นๆ   ไม่รู้ยังยัยแต้วชอบได้ไง



                  พอไปส์มองฉันมา ฉันก็ค้อนใส่   เรื่องไรย่ะ  มาทำหน้ายักษ์ ใส่ฉัน  น้อยๆหน่อยน่ะใอ่ปากมอม 

"เนย แกใจเย็นดิ"
ก้อยที่นั่งข้างๆเตือน


   "ชิ ก็ได้"

ฉันตอบออกไปอบบขอไปที

"นี้ เนยอาจารย์มาแล้ว เรียนเถอะ"
  แต้วที่เห็นท่าไม่ดี มั่ง รีบเรียนฉันให้หันมาสงใจเรื่องเรียน


                                                *****************************************

                  หลังจากที่ฉันเรียนเสร็จก็ได้เวลาพัก วันนี้ห้องฉันพักเร็ว 11โมง เพราะปกติจะพักเทียง  คนส่วนใหญ่อ่น่ะ    วันนี้พวกฉันเลยคิดว่าจะนั่งกินข้าวกันในโรงอาหาร เพราะโรงอาหารค่อยข้างที่จะว่าง


           พอพวกฉันเดินมาถึงโรงอาหารก็เลือกที่นั่งที่เหมาะสม กับการกิน เพราะท่ากินเสร็จก็ออก จากโรงอาหารง่าย และสะดวกรวดเร็ว ในการไปซื้ิขนมมานั่งกินกันต่อ


     "เดียวหมี่กับแต้ว ซื้อข้าวน่ะ  ส่วนน้ำเดียวเค้ากับก้อยจะซื้อให้"

           หลังจากที่เราตกลงกันเสร็จแร้ว ก็แยกย้ายกันออกไปซื้อของ    แต่ไม่รู้ว่าฉันไปทำกรรมอะไรไว้ ขณะที่กำลังซื้อน้ำอยู่ ก็เห็นใอ่ปากมอม  มายืน ต่อข้างหลังกับทาม ชิ   ฉันอยากร้อง เบือ ไมต้องมาซื้อพร้อมกันด้วย!!

        "เนย ซื้อให้ฉันบ้างดิ"

   "ไรทาม ซื้อเองดิ"

  ฉันบอกแค่นี้  และเดินออกมาเพราะซื้อน้ำเสร็จแร้ว  และตรงไปที่โต๊ะ ทันที แล้วรู้อะไรไหมค่ะ ว่ากลุ่มไปส์ ก็นั่งทัดไปแค่โต๊ะเดียวเอง อะไรจะบัญเอิญขนาดนี้!!!