ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ฉันคือ เซนริ คุริคาว่า
ฉันชื่อ เซนริ คุริคาว่า เติบโตมาในครอบครัวที่อบอุ่น ฉันใช้ชีวิตแบบคุณหนูที่สุดเพราะพ่อของฉันเป็นเจ้าของ
บริษัทใหญ่โตในโตเกียว คงไม่มีใครไม่รู้จักบริษัทนำเข้าสินค้าคุริคาว่าหรอก เพราะบริษัทนี้มีชื่อเสียงมากและในแต่ละปี
ทำรายได้ได้เป็นจำนวนมหาศาล พ่อและแม่ของฉันเอาใจฉันทุกอย่าง แต่ตอนเด็กๆฉันเกือบตายก็เพราะความรวยเนี่ย
แหละทำไมถึง...ซวยขนาดนี้ก็ไม่รู้ เฮ้อ......เพราะพวกโจรต้องการจะจับฉันไปเรียกค่าไถ่ แต่ยังดีที่ลูกน้องของพ่อไปช่วย
ฉันไว้ได้ทัน ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาพ่อก็ส่งฉันไปเรียนวิชาการป้องกันตัวต่างๆมากมาย ฉันเรียนแทบทุกอย่างซะจนชำนาญ
เดี๋ยวนี้ใครหน้าไหนก็ไม่สามารถมารังแกฉันได้
พ่อส่งฉันไปเรียนต่อที่อังกฤษ ตั้งแต่ประถมจนจบมัธยมต้น ฉันก็ขอพ่อกลับมาเรียนที่ญี่ปุ่น เพราะเบื่อที่จะต้อง
อยู่อังกฤษคนเดียวและฉันก่อบอกพ่อว่าฉันเหงาอยากกลับมาอยู่กับพ่อและแม่ ตอนอยู่อังกฤษ ฉันมีทั้งเพื่อนผู้ชายและ
ผู้หญิงมากมาย เพราะฉันออกจะเซี้ยวๆจึงมีเพื่อนผู้ชายเยอะโขอยู่เหมือนกัน การกลับมาญี่ปุ่นครั้งนี้ฉันเสียใจมากที่ยัง
ไม่ได้ลา แดเนียล แดเนียลเป็นผู้ชายที่ฉันสนิทมาก เขาเคยบอกรักฉัน แต่ฉันคิดกับเขาแบบเพื่อนแต่เขาก็เอาใจฉันทุก
อย่าง แดเนียลเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีสุดของโรงเรียน มีผู้หญิงมากมายหลงรักเขา ฉันโดนแฟนคลับของแดเนียลแกล้งตั้ง
หลายครั้ง แต่ใครมันจะไปยอมล่ะ ใครแกล้งฉันมากเท่าไหร่ ฉันก็สวนกลับไปสองเท่าตัวจึงไม่มีใครกล้าจะแกล้งฉัน
เท่าไหร่หรอก ใครๆก็รู้ว่าฉันเซี้ยวขนาดไหน แต่ทำไมแดเนียลและผู้ชายคนอื่นๆมาชอบฉันมากมายนักก็ไม่รู้ นาตาลี
เพื่อนผู้หญิงที่สนิทที่สุดเคยบอกฉันว่าเพราะฉันสวย ดูจากผมผมของฉันยาวสลวยตรงสีดำขับ ผิวขาวปากอมสีชมพู ทุกๆ
อย่างดูเพียบพร้อมไปหมด แต่พอฉันมองดูตัวเองทำไมฉันถึงไม่คิดอย่างนั้นเลย ฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงธรรมๆคนนึง มีผู้หญิง
ที่สวยกว่าฉันอีกตั้งมากมาย เฮ้อออออออออออคิดแล้วก็เศร้าเหมือนกันที่จะต้องจากทุกๆคนไป ลาก่อนนะทุกๆคนหวัง
ว่าเราคงจะได้เจอกันอีก
พ่อของฉันทำเรื่องย้ายเสร็จเรียนร้อยแล้วแต่พ่อของฉันอยากให้ฉันกลับญี่ปุ่นพร้อมท่านเพราะพ่อกลัวฉันจะไม่ปลอดภัย
ทุกอย่างต้องเลื่อนเร็วขึ้นฉันจึงไม่มีเวลาบอกเพื่อนๆของฉันเลย แต่ไม่เป็นไรฉันได้ฝากบอกให้อาจารย์ไปบอกเพื่อนๆ
แทนฉันแล้ว ฉันหวังว่าเพื่อนๆคงจะไม่โกรธและเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป ฉันไม่มีวันลืมวันที่เราได้สนุกด้วยกัน ได้
ทำกิจกรรมต่างๆมากมายร่วมกัน ลาก่อนเพื่อนๆที่ฉันรักทุกคน
____________________________________________________________________
สวัสดีค่ะทุกๆคนเป็นงัยคะสนุกหรือเปล่า หากไม่ชอบหรือยังไงก็ช่วยเม้นและโหวตให้ด้วยนะคะขอบคุณค่ะ
บริษัทใหญ่โตในโตเกียว คงไม่มีใครไม่รู้จักบริษัทนำเข้าสินค้าคุริคาว่าหรอก เพราะบริษัทนี้มีชื่อเสียงมากและในแต่ละปี
ทำรายได้ได้เป็นจำนวนมหาศาล พ่อและแม่ของฉันเอาใจฉันทุกอย่าง แต่ตอนเด็กๆฉันเกือบตายก็เพราะความรวยเนี่ย
แหละทำไมถึง...ซวยขนาดนี้ก็ไม่รู้ เฮ้อ......เพราะพวกโจรต้องการจะจับฉันไปเรียกค่าไถ่ แต่ยังดีที่ลูกน้องของพ่อไปช่วย
ฉันไว้ได้ทัน ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาพ่อก็ส่งฉันไปเรียนวิชาการป้องกันตัวต่างๆมากมาย ฉันเรียนแทบทุกอย่างซะจนชำนาญ
เดี๋ยวนี้ใครหน้าไหนก็ไม่สามารถมารังแกฉันได้
พ่อส่งฉันไปเรียนต่อที่อังกฤษ ตั้งแต่ประถมจนจบมัธยมต้น ฉันก็ขอพ่อกลับมาเรียนที่ญี่ปุ่น เพราะเบื่อที่จะต้อง
อยู่อังกฤษคนเดียวและฉันก่อบอกพ่อว่าฉันเหงาอยากกลับมาอยู่กับพ่อและแม่ ตอนอยู่อังกฤษ ฉันมีทั้งเพื่อนผู้ชายและ
ผู้หญิงมากมาย เพราะฉันออกจะเซี้ยวๆจึงมีเพื่อนผู้ชายเยอะโขอยู่เหมือนกัน การกลับมาญี่ปุ่นครั้งนี้ฉันเสียใจมากที่ยัง
ไม่ได้ลา แดเนียล แดเนียลเป็นผู้ชายที่ฉันสนิทมาก เขาเคยบอกรักฉัน แต่ฉันคิดกับเขาแบบเพื่อนแต่เขาก็เอาใจฉันทุก
อย่าง แดเนียลเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีสุดของโรงเรียน มีผู้หญิงมากมายหลงรักเขา ฉันโดนแฟนคลับของแดเนียลแกล้งตั้ง
หลายครั้ง แต่ใครมันจะไปยอมล่ะ ใครแกล้งฉันมากเท่าไหร่ ฉันก็สวนกลับไปสองเท่าตัวจึงไม่มีใครกล้าจะแกล้งฉัน
เท่าไหร่หรอก ใครๆก็รู้ว่าฉันเซี้ยวขนาดไหน แต่ทำไมแดเนียลและผู้ชายคนอื่นๆมาชอบฉันมากมายนักก็ไม่รู้ นาตาลี
เพื่อนผู้หญิงที่สนิทที่สุดเคยบอกฉันว่าเพราะฉันสวย ดูจากผมผมของฉันยาวสลวยตรงสีดำขับ ผิวขาวปากอมสีชมพู ทุกๆ
อย่างดูเพียบพร้อมไปหมด แต่พอฉันมองดูตัวเองทำไมฉันถึงไม่คิดอย่างนั้นเลย ฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงธรรมๆคนนึง มีผู้หญิง
ที่สวยกว่าฉันอีกตั้งมากมาย เฮ้อออออออออออคิดแล้วก็เศร้าเหมือนกันที่จะต้องจากทุกๆคนไป ลาก่อนนะทุกๆคนหวัง
ว่าเราคงจะได้เจอกันอีก
พ่อของฉันทำเรื่องย้ายเสร็จเรียนร้อยแล้วแต่พ่อของฉันอยากให้ฉันกลับญี่ปุ่นพร้อมท่านเพราะพ่อกลัวฉันจะไม่ปลอดภัย
ทุกอย่างต้องเลื่อนเร็วขึ้นฉันจึงไม่มีเวลาบอกเพื่อนๆของฉันเลย แต่ไม่เป็นไรฉันได้ฝากบอกให้อาจารย์ไปบอกเพื่อนๆ
แทนฉันแล้ว ฉันหวังว่าเพื่อนๆคงจะไม่โกรธและเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป ฉันไม่มีวันลืมวันที่เราได้สนุกด้วยกัน ได้
ทำกิจกรรมต่างๆมากมายร่วมกัน ลาก่อนเพื่อนๆที่ฉันรักทุกคน
____________________________________________________________________
สวัสดีค่ะทุกๆคนเป็นงัยคะสนุกหรือเปล่า หากไม่ชอบหรือยังไงก็ช่วยเม้นและโหวตให้ด้วยนะคะขอบคุณค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น