ตอนที่ 5 : Happy last Year [ rmc ]
Happy last Year
Shownu x Kihyun
* THAI AU ! *
Shownu – น้ำ
Kihyun – กร
31 dec. 2019
02.31 am
“ ปีใหม่นี้ ว่างมั้ย? ” เสียงทุ้มเอ่ยถามคนปลายสาย ที่ไม่ได้ติดต่อกันมานาน ร่างสูงพิงขอบระเบียงคอนโดสายตาทอดออกไปไกลมองยังเมืองหลวงเบื้องหน้าทีมีแต่สีสันแม้ตอนนี้จะเป็นเวลาตีสองกว่าแล้วก็ตาม มือข้างที่ว่าคีบบุหรี่กลิ่นมิ้นท์อ่อนๆ เขายังคงไม่ได้รับคำตอบจากนปลายสาย แสงสว่างวูบไหวของบุหรี่คอยๆสว่างยามสูบก่อนจะกลับมาคงสภาพเดิมเมื่อปล่อยออกพร้อมกับควันสีหม่นลอยไปตามอากาศ
“ อ่า ไม่ว่างหรอ โอเคไม่เป็นไรๆ-“ เขายกยิ้มอย่างสมเพชตัวเอง
“ ว่าง ให้ไปหาหรือมาหา” ทั้งๆที่คิดว่าความเงียบคือคำตอบแล้ว เขากลบคิดผิดเมื่อปลายสายตอบกลับมา มุมปากของเขายกยิ้มอีกครั้งหาใช่ความสมเพชเมื่อครั้งก่อน กลับเป็นความสุข
ความสุขที่ได้ยินเสียงเขาอีกครั้งในรอบเจ็ดเดือน
“ ... เดี๋ยวผมไปหา” ว่าเสร็จก็วางสาย มือกว้างเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ากางเกง พิงตัวกับระเบียงอีกครั้ง เป็นอีกครั้งที่ควันสีหม่นถูกผ่นออกมาจากเขา และเป็นอีกครั้งที่เขาร้องไห้ออกมาอย่างไม่รู้ตัวและสาเหตุ
เขาเช็ดคราบน้ำตาลวกๆก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน ทิ้งตัวลงโซฟาสีแดงเข้มขยี้บุหรี่บนที่เขี่ยบุหรี่ มือกว้างพับแขนเสื้อเชิ้ตขึ้นจนถึงข้อศอก ร่างสูงเอนกายพิงพนักพิง ดวงตาคมมองเพดานสีขาวท่ามกลางความมืด ลมหายใจถอนออกมาหนัก ก่อนจะหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงสแลคสีดำ
หน้าจอที่สว่างวาบท่ามกลางความมืด ชายนุ่มเปิดดูรูปภาพที่เขายังเก็บไว้ตลอดที่ผ่านมาทั้งรูปของเขาและคนๆนั้น กระทั่งรูปภาพที่เขาคนนั้นถือเค้กที่เป็นเขาเองซื้อให้ในวันเกิด เมื่อปีที่แล้ว รอยยิ้มที่ฉายอยู่บนภาพและแววตาหุบต่ำมองเค้กที่อยู่ในมือ ต่อให้ไม่ได้มองกล้องยังดูออกเลยว่าเขาคนนั้นมีความสุขเพียงใด
รอยยิ้มแบบนี้มันหายไปตั้งแต่ตอนไหน?
เขาแทบทำอะไรไม่ได้เลยได้เพียงแต่ยิ้มตามรูปภาพในมือถือ เหมือนคนบ้า ก่อนที่เขาจะกดปิดหน้าจอโทรศัพท์และกลับมาอยู่ในความมืดอีกครั้ง
ทำไมเราต้องเลิกกันด้วยนะ ?
“ แม่งเอ้ย คิดถึงฉิบหาย...”
31 dec. 2019
9.52 pm
หลังจากที่โทรไปบอกอีกคนได้สักพักใหญ่ตอนนี้เขายื่นอยู่หน้าประตูห้องเสียแล้ว มือข้างหนึ่งกดกริ่งอีกข้างถือถุงกระดาษน้ำหอมแบรนด์ดังที่เจ้าตัวชอบ ไม่ปล่อยให้รอเก้อเขาสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู ก่อนที่มันจะเปิดออกให้เห็นเจ้าของห้องอย่างเต็มตัว ทั้งคู่ยืนจ้องหน้าสักพักก่อนที่เป็นคนตัวเล็กกว่าเยงทางให้แขกเข้าไป
เขาไม่เปลี่ยนไปสักนิด ...
“ สเวตเตอร์คุณน่ารักดี ” หลังจากที่เขาหย่อนกายลงบนโซฟาสีเทาอ่อนก็เอ่ยชมสเวตเตอร์สีครีมที่เขาเคยซื้อให้เมื่อวันเกิดสองปีที่แล้ว “ อือ มันน่ารักอย่างที่คุณพูด” เสียงหวานตอบรับก่อนจะน้ำส้มเย็นมาให้
“ เออกร ผมซื้อนี่มาให้” เขาหยิบถุงน้ำหอมแบรนด์ดังยื่นให้อีกคน กรรับมันอย่างสงสัยจากนั้นจึงหย่อนตัวนั่งลงข้างร่างสูง “ โห้ burberry ซะด้วย” ใบหน้าสวยหันมายออีกคนด้วยรอยยิ้ม เรียวมือขาวบรรจงเปิดถุงออก ก่อนหยิบน้ำหอมขวดนั้นขึ้นมาดู เขาแต่สังเกตท่าทางของอีกคนเงียบๆ
ใบหน้าสวยที่หันข้างให้เขมีรอยยิ้มเล็กๆออกมาเมื่อเห็นของขวัญที่มอบให้ “เนื่องด้วยโอกาสอะไรอะน้ำ” กรมาหันมาถาม “ ปีใหม่ ” คนที่ได้รับคำตอบแล้วพยักหน้าปนรอยยิ้มเบาๆ ก่อนจะวางมันลงบนโต๊ะกระจกตรงหน้า
คนตัวเล็กลุกขึ้นยืนเต็มสูงโดยไม่ทันถามอะไรอีกคนก็วิ่งไปยังห้องตัวเอง และกลับมาพร้อมกับกล่องสี่เหลี่ยมส้มทรงยาว อีกคนยื่นมาให้เขาก่อนที่จะนั่งลงที่เดิม ใบหน้าหล่อหันมามองอีกคนเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆเปิดออก ข้างในนั้นเป็นเนกไทสีดำ น้ำยิ้มให้อีกคน เอาเข้าจริงก็ไม่ได้หวังว่าอกคนจะมีอะไรมาให้เขาหรอก ขอแค่เพียงอยู่ด้วยกันอีกครั้งก็ดีแล้ว
“อันนี้เนื่องด้วยโอกาสอะไรกร” เขายิ้มเมื่อพยายามถามคำถามแบเดียวกันกับอีกคน
“ น้ำกวนผมหรอ ปีใหม่ไง”
“ ขอบคุณนะ”
“ เหมือนกัน ขอบคุณนะ”
11.56 pm
เวลาล่วงเลยมาได้นานสักพักจนกระทั่งเหลือเวลาอีกสี่นาทีก่อนปีใหม่ ทั่งคู่พร้อมใจกันเลือกที่จะปิดไฟทุกดวงในห้อง ย้ายสถานที่มายังนอกระเบียง บทสนทนาของทั้งคู่ไปได้ดีกว่าที่ต่างคนต่างคิดเพราะต่างก็ไม่ได้เจอกันตลอดเจ็ดเดือนที่แยกกัน ทุกอย่างทุกการกระทำมันไม่เหมือนคนที่เลิกกัน ทั้งคุยและหัวเราะได้ปกติ อาจเป็นเพราะความรู้สึกที่ต่อให้มันตกค้างแค่ไหนเราก็เลือกจะเดินต่อไป ไม่มีเหตุผลที่ต้องเงียบใส่กันแม้แต่น้อย ทั้งๆที่ต่างคนก็รู้ดีว่าข้างในมันทั้งเจ็บปวดแค่ไหนก็เลือกที่จะยิ้มให้กันมากกว่า
“ถ้าทำแบบนี้ตอนเมื่อก่อนคงจะดี” เสียงหวานเอ่ยขึ้นหลังจากที่จบบทสนทนาน่าขำนั้น ร่างเล็กเอนตัวไปทางด้านหลังใช้แขนทั้งสองข้างเป็นตัวค้ำยัน ใบหน้าสวยเงยหน้าขึ้นมองฟ้ามืดส่ายหัวให้กับคำพูดตัวเองและทั้งหมดนั้นก็อยู่ในสายตาอีกคน “อย่างที่คุณว่า .. แต่อดีตเป็นสิ่งที่เราเปลี่ยนไปไม่ได้ ปล่อยมันเอาไว้แล้วเดินไปข้างหน้าดีกว่า” น้ำพูดเสริมก่อนจะทำกริยาเดียวกับอีกคน กรหันมายิ้มเล็กน้อยก่อนจะหันกลับไปยังที่เดิม
“เหลือเวลาอีกกี่นาทีอะ”
“ หนึ่งนาที”
หลังจากนั้นไม่นานนักก็เข้าสู่ช่วงสุดท้ายของปี เสียงที่ดังกระหึ่มจากนัวเมืองดังมาถึงบริเวณที่เขาอาศัยอยู่ เสียงนับถอยหลังสิบวิสุดท้ายดังขึ้น
ทั้งคู่ต่างหันมามองกันอย่างไม่ได้นัดหมาย ต่างคนต่างจ้องมองไปยังดวงตาอีกฝ่ายทั้งความรู้สึกและความคิดถึงต่างๆไม่ได้ถูกถ่ายทอดออกมาเป็นน้ำเสียงหรือคำพูด
ทุกอย่างมันแสดงผ่านทางสายตาหมดแล้ว
10
“ ปีใหม่อยากได้อะไรมั้ย”
9
“ ไม่รู้สิ แบบนี้ต่อไปมั้ง”
8
“ ผมขอให้เศรษฐกิจดีขึ้นนะกร ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว ”
7
“ เอาจริงดิ งั้นผมขอด้วย”
6
“ ฮะๆ ขอแบบนี้นะ”
5
“ แบบไหน แบบที่เราจับมือกันหรอ”
3
“ อืม แบบนี้ ตลอดไป..”
2
“ ถ้างั้นก็ รักนะ”
1
“...เหมือนกัน ตลอดไปด้วย”
เสียงพลุถูกจุดขึ้นดังสนั่นแสงสีเป็นประกายสวยงามบนท้องฟ้าในค่ำคืนมืดมิด เสียงโห่ก้องด้วยความดีใจและยินดีดังกระหึ่ม
ทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรออกมานอกจากมือที่ประสานกุมกันแน่นขึ้น และรสจูบที่หวานช่ำเปรี่ยมไปด้วยความคิดถึง ห่วงหาและห่วงใย
แบบที่ทั้งคู่เป็นเสมอมา ...
“ ไม่คิดว่าน้ำจะง้อผมด้วยวิธีนี้”
“ ก็ไม่คิดว่าคุณจะตอบรับผมเหมือนกันนิ”
Happy New Year
2020
// แง HNY 2020 นะคะ ทุกคน ขอให้ปีนี้พบเจอแต่เรื่องดีๆ คนดีๆ ดูแลสุขภาพร่างกายและจิตใจด้วยนะคะ
ใครมีทำงานขอให้เลื่อนตำแหน่ง ใครต้องเรียนต่อขอให้สอบติดนะคะทุ้กโค้น ขอบคุณที่เข้ามาอ่านฟิคของแทนมากๆนะคะ และขอให้ทุกคนรักและอยู่เคียงข้างพี่มอนตลอดไปจงเป็นมบบที่น่ารักกว่าเดิมในปีนี้และสืบเนื่องต่อไปด้วยนะคะ !!
twitter ; @taxxnx903
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

5 ความคิดเห็น
-
#5 tabixx__ (จากตอนที่ 5)วันที่ 2 มกราคม 2563 / 00:09😳😳😳😳😳😳#50