นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
เมียเก็บ [ChanBaek ]SF
ก็เเค่เมียเก็บจะเอาอะไรไปสู้กับเมียแต่งวะ!!!! คิดแล้วก็ชํ้าใจได้เป็นเมียเขาอีกคนแล้วแท้ๆแต่ก็เป็นได้แค่เมียเก็บ โหยโคตรนอยตัวเอง
ผู้เข้าชมรวม
1,219
ผู้เข้าชมเดือนนี้
7
ผู้เข้าชมรวม
1.21K
หมวด : แฟนฟิคเกาหลี
อัปเดตล่าสุด : 7 ก.ค. 60 / 18:59 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
เมียเก็บ
ChanBaek ft.KaiDo
ปาร์ค ชานยอล
เหมือนจะสุภาพบุรุษ แต่โคตรเลว
บยอน แบคฮยอน
เหมือนจะแสนดี แต่โคตรแรด
โด คยองซู
เหมือนจะอ่อนโยน แต่โคตรถึก
คิม จงอิน
เหมือนจะเถื่อน แต่โคตรอบอบอุ่น
ปล.เรื่องนี้แต่งจากจินตนาการของไรท์เตอร์ไม่มีเจตนาให้ศิลปินเสื่อมเสีย
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
He's Mine
วันนี้อาาศโระีเหมาะสำหรับิรรมทีู่่รัวรทำที่สุ! แบฮยอนยับร่าบาอัวเอที่พิอร่าหนาอานยอล ที่ำลัหลับและเป็นเบาะรอนั่ให้ับัวเอ แบฮยอนับท่อนแนแร่อานยอลมาโอบเอวอัวเอไว้ แล้วระับอให้เเน่น สวรร์ออีแบัๆ โอ้ยอยาไ้ผัวหล่อ้อสู้สุัว นี่มันสวรร์ัๆ แบฮยอนพลิัวันให้านยอลนอนราบลับพื้น้า้นไม้ให่ร่าบานอนทับร่าหนา พราเยหน้ามอร่าหนาที่นอนอยู่ เเล้วมอ้ายมอวา เผื่อว่ามีนเินผ่านเห็นัวเอำลัทำอะไร
" านยอลอ่าาาาาแบหิวัเลย " สีหน้าอแบฮยอนอนนี้อยาะลืนินานยอลไปทั้ัวโอ้ยผัวใรทำไมน่าฟัแบบนี้ านยอล๋าแบไม่ไหวแล้ว ริมฝีปาบาอแบฮยอนเริ่มุนไปามอออานยอลที่ำลัหลับไหลสลับปาบาที่เริ่มูบไปามสันรามออีน มือแบฮยอนลูบไปามไหล่แร่อานยอล านยอลเริ่มรู้สึัวับสัมผัสอแบฮยอนร่าหนาปรือามอแบฮยอนที่ำลันัวเนียเาอยู่ มือหยาบเริ่มลูบไร้และบีบไปามแนเล็
" แบฮยอน " เสียเอ่ยเรียื่อร่าเล็ัอย่า่อเนื่อ อ่า...านยอล้ออบในสิ่ที่เาทำอยู่แน่ๆ มือเล็อแบฮยอนเริ่มำเสื้อร่าหนา หลับหูหลับามระมูบานยอลไม่หยุหย่อน านยอล็ไม่ยอมลละ เรียื่ออแบอยอนํ้าไปํ้ามา อยู่อย่านั้น ถึมันะัไปสัหน่อยที่ะให้นอื่นที่ผ่านไปผ่านมาไ้ยิน แ่ไม่มีใรเสล่อเินมาูเ็มๆสอาหรอมั้ แบฮยอนรู้สึถึริมฝีปาสาๆอานยอล แ่ั่มันไ้เป็นเมียเ้าสัรั้็ุ้มีวิอีเเบสุๆแล้ว
" แบฮยอน " แบฮยอนเริ่มรู้สึเหมือนเสียเรียื่ออัวเอัึ้นเรื่อยๆที่้าหู มัน่าีอะไรแบบนี้ อีแบนอิ่มเอมใริๆ ร่าสอร่าำลันัวเนียผลัันฟันแบฮยอนรู้สึเสียารทรัวนิ่อนที่ะรู้สึเหมือนัวเอระแทเ้าับอะไรบาอย่าน้อร้อเสียหล
" โอ้ยย!!! " เเบฮยอนร้อเสียัลั่นพราับที่หลัอัวเอร่าเล็ปรือาึ้นมอรอบๆโอ้ยหอยเอ้ยนีู่ฝันเหรอให้าเถอะ เอาะเือบึ้นสวรร์แล้ว ูเ็บโรเเบฮยอนลุึ้นนั่ับพื้นโยสายาไปสะุเ้า เพื่อนัวเล็อัวเอที่ยืนเท้าเอวมอนอยู่ ้วยสายาเบื่อหน่าย
" ว่าะื่นไ้นะมึ ฝันห่าอะไรอีละหื้ม ฟัผ้าห่มับหมอน้าระุยระายไปหมเลยเนี่ยมึ " เสียเื้อยแ้วอเพื่อนัวเล็ที่ยืนบ่นเป็นแม่นที่สอ ลู่หานเพื่อนี้สุรัอแบฮยอนที่อยสะัาวรุ่ทุแผนารอแบฮยอนที่้อะับานยอล ที่ทั้หล่อทั้รวยทั้เพอร์เฟ เป็นที่นิยมอสาวๆ แ่เบื้อหลัวามภาพลัษ์นั่นโรหลอลว
" เรื่ออูหน่า " ร่าบาลุึ้นอย่าหัวเสียยัว่าทำไมสาๆหมอน้าแสนรัที่นอนอแทนผัวในอนานี่เอ หยิบผ้าเ็ัวเินเ้าห้อนํ้าแล้วเรียมัวไปเรียน มารวามสุอู็มึนี่แหละลู่หาน
#เมียเ็บ
ทำไมอนนี้อาาศมันอบอ้าวแบบนี้เบื่อ็เบื่อร้อน็ร้อน อารม์พรานมาหุหิอีโอ้ยะบ้าาย พี่านอูอยู่ไหนเนี่ยไม่เอพี่เาทั้วัน ปิิ้อมาเินม่อสาวแถวนี้ละ อีแบนนี้อารม์เสีย หายหัวันไปทั้ลุ่ม ร่าบาเินไปามาเิน้าึะเพื่อสอส่อไปามอและที่่าๆอึมอหาเป้าหมายแ่็ไม่พบ วามหุหิพุ่ปรี๊ ร่าบาหยุยืนอยู่หน้าึแห่หนึ่มอ้ายมอวา แ่ะว่าไปแถวนี้ ผู้ายานีๆ็เยอะนะ แ่อีแบะไม่เปลี่ยนใาผ้ายื่อานยอลเ็า ถึวันนี้ไม่ไ้เอ็ยัมีอาหารา็ยัี
" อุ้ย! ทำไมนนั้นหล่อ "
Rrrr Rrrr
แบฮยอนอุทานเสียหวิวับายร่าสูสัส่วนพอๆับานยอลแ่เื้อสายีนแน่ๆ ร่าบาัเม้มปาัวเอ พลาแอบเินามร่าสูนั้นไปเสียอโทรศัพท์ที่แบฮยอนเหน็บไว้ที่เ็มัสั่นอย่าบ้ารั่และ่อเนื่อแ่ไม่มีท่าทีว่าแบฮยอนะรับมัน มันะสั่นอะไรนัหนาะมาูผู้เว้ยรำา ร่าบาหยิบโทรศัพท์อัวเอออมาาที่เอวแล้วยัใส่ระเป๋าเป้อัวเอ
" เห้ย อินไปเล่นบาสัน"
ายร่าสูเรียเพื่อนอัวเอที่นั่อยู่้าสนามบาส นบ้าอะไรวะทำไมำริ ถ้าหน้าาไม่ีวรไปเิใหม่นะหรือไม่็ไปินลู้าสัร้อยลั แ่เบ้าหน้าหล่อแบให้ผ่าน นีู่เินามเามาถึสนามบาสเลยเหรอใรัริูนี่ ิเเล้ว็ำ อ่าเ้าุบิบอะไรันวะ อย่าแันเอนะเว้ยอีเเบไม่ยอม ยอมไม่ไ้นหล่อ้อู่ับแบนาม รุ้ัไหมแบอราวเอะเวิลอะ
" เออ ไปเล่นัน "
" เออ ไอานไปไหนวะวันนี้ไม่เห็นหัวมันเลยไอไ "
" สสัยไปหาว่าที่เมีย "
" เห้ยสาระ มันเนี่ยนะมีเมีย "
" เื่อูไหมละริส"
บทสนทนาับล่อนทำให้แบฮยอนหูพึ่ึ้นมาทันที อะไรนะเมียเหรอให้ายเถอะมันเป็นใร ทำไมไม่เยเห็น ามานยอลมาั้หลายปีไม่ยัรู้ว่ามีเมีย บ้า บ้าไปแล้วูไม่เื่อเ็า สอหนุ่มที่ำลัะลสนามถอเสื้อนัศึษาออโว์เรือนร่าอัวเอที่เผยให้เห็นิแพน่าฟัน่าันั่น เ้วาบ่าะนีเเถวนั้นเลยแห่ันมาูสอนนั้นเล่นบาสับเพื่อนๆในะ
อื้อหือไ้ยินเเล้วมันึ้น ูแ้นอย่าให้เอนะแม่ะอให้หน้าหาย ร่าบายืนำรัวเหล็สนามบาสแน่นพราิอะไรแผลๆ ่อนะนึึ้นไ้ว่ามีเพื่อนนามลู่หานอันเป็นที่รัหวัะเป็นที่พึ่ แ่มัน็ัเเผนอันเพอร์เฟ็อยุ่ีอีเพื่อนบ้าเอ้ย ่วยไรูไม่เยไ้เลย มือเรียวหยิบโทรศัพท์าในระเป๋าเป้ัวเอ
" you have 15 Misscall "
"โทรมาิถ้วยพระราทานเหรอ!ให้ายเถอะอีลุู่"
"ฮัลโหล ว่าไ"
"มึหมสิทธิสอบแล้วอีแบ ีใ้วย!!"
ิบ.....แล้ว!!โอ้ยลืมไปหมโว้าารไม่เ้าเรียนแล้วทำไีอีสออาทิย์้อถูเรียพบอาารยที่ปรึษาเป็นแน่ อนนี้สิอแบฮยอนไ้หายไปเป็นที่เรียบร้อยไม่ไ้ยินที่ปลายสายนั้น่น่าสารพั ไม่รู้ว่านานเทาไรที่ปลายสายัไป แ่รุ้สึไ้ถึแรระแทเ้าที่ห้ว ่อนที่ะไ้ยินเสียะโนัลั่นเหมือนะเือนอะไรสัอย่ามันมันสายไปแล้วสิิอแบอยอนับวูบัับนมาับสวิท์ อย่าน้อยวันนี้็ไ้รู้ว่าที่รัูมีเมียแล้ว
ปั้!!!!!
"เห้ยน้อระวั!!!"
ลา่อนสิู.....
#เมียเ็บ
อื้อหือ... ทำไมแสมัน้านานี้ แสบ้าอะไรเนี่ยแยาะมั แล้วเสียนั่นมันเสียไอลู่นิเเสบแ้วหูะมั แบฮยอนปรือาสู้เเสไฟในห้อพยาบาล ร่าน้อยพยายามันร่าัวเอึ้นเสียอลู่หานเียบไปแล้ว พอหันไป็พบว่าเพื่อนอัวเอยืนอยู่ับผุ้ายหน้าาีสอน นั่น็ือ หนุ่มหน้าาีนๆ ริส และ หนุ่มผิวแทน อิน ที่ยืนุยโทรศัพท์อยู่ ที่ัวเอามไปูเ้าที่สนามบาส อ่าายแล้วทำไมรู้สึเบลอนานี้แบฮยอนใ้มือทุบหัวัวเอแ้มึน ลู่หานวิ่เ้ามาหาแบฮยอนามิๆมา้วยผู้ายสอนนั้น
"เป็นยัไบ้ามึ ไม่สมอเสื่อมใ่ไหม ำูไ้ไหม" ลู่หานพูรัวๆ
"ู...ูไม่เป็นไร แ่มึนๆ ว่าแ่มึมาไ้ไ"
"็อนมึุยโทรศัพท์ับูไ แล้วสายมัน็เียบไป สัพั็มีนมาุยแทน" ลู่หานี้ไปทาริสและอิน
"อ่อ...."
"เป็นยัไบ้าอะ เป็นอะไรมาไหม" ริสพูึ้นมา
"เราไม่เป็นไร"
บทสนทนาเียบไปเพราะไ้ยินเสียเปิประูห้อพยาบาลทั้หม้อหันไปมอรวมทั้แบฮยอน เมื่อเเบฮยอนหันไปพบับบุลที่เ้ามาใหม่ สมอที่เยเบลออนนี้มันื่นเ็มที่ มืออเเบฮยอนสั่นเบา... นั่นมัน...ปาร์านยอล ยอวใอัวเอนี่ทำไมมาอยู่ที่นี่ แล้ว านยอลมาหาใร เเบฮยอนมอผู้ที่เินมายืน้าเพื่อนอัวเอนั่นือริสับอิน อนนี้ลู่หานเป็นใบ้ไปะแล้ว พูอะไรไม่ออ
"นี่เหรอผุู้เสียหายอมึไออิน ไอริส" านยอลหันไปถามเพื่อนอัวเอ่อนะหันมามอแบฮยอน
"เออนนี้แหละ ื่อแบฮยอน และนี่ลู่หานเพื่อนเ้า"
ทั้แบฮยอนและลู่ห่านพยัหน้าทัทายปาร์านยอลอย่าเร็ๆ ถ้าสมอนัแบนนี้มีสิเ็มที่นะ...ะระโนใส่ั้แ่วินาทีแรแล้ว แ่อนนี้สมออันั่วร้ายอแบฮยอน็พลันแล่นแผนเ็ออมาทันที ถ้าไม่เริ่มใล้ิ้ไม่ไ้ินสัที ที่พยายามาหลายปี็พัไม่เป็นท่าแน่ แบฮยอนแนะนำัวเออีรั้ พร้อมส่รอยยิ้มที่ิว่าน่าะเป็นไม้ายที่ะให้านยอลำัวเอ นเพื่อนรััวเออย่าลู่หาน มอ้วยหาา แล้ว็รอามอบน เพราะเห็นว่าเพื่อนอัวเอ้อทำอะไรบ้าๆอีแน่
"ผมบยอน แบฮยอน รับ ยินีที่ไ้รู้ั"
"รับ ผม ปาร์านยอล"
"เออว่าแ่นายไม่เป็นอะไรแล้ว ั้นพวันอลับนะ ไม่ไ้เป็นอะไรมานี่" ริสพูัึ้นมา่อนะหันไปหาานยอลับอิน
"เอ่อ...ว่าแ่..อเบอร์ไ้ปะ..."
ลู่หานถึับใ้มือบหน้าผาัวเอ ให้ายเถอะเพื่อนูเป็นเอามาริๆหน้า้านสุๆ อเบอร์โ้ๆเลยมึเอ้ยมึมันบ้าไปแล้ว ลู่หานส่ายหัวเบาๆับเพื่อนอัวเอที่ใล้าอเบอร์ผุุ้ายรหน้า หนุ่มทั้สามนมอหน้าันแล้ว็ยิ้มให้ันเินไปหยิบโทรศัพท์อเเบฮยอนึ้นมายุยิๆส่ผลั่อันนรบสามน นสุท้ายนั้นือานยอลและวาโทรศัพท์ไว้ที่เิม ทั้สามนเินออไปาห้อพยาบาลปาร์านยอลเป็นนสุท้ายที่หันลับมาหาแบฮยอนและยิ้มที่มุมปาให้ับแบฮยอนแล้วยิบาให้แล้วเินออไป
"รี๊!!!"
แบฮยอนหยิบหมอนึ้นมาปิหน้าัวเอแล้วรี๊ออมา้วยวามีใ ส่วนลู่หานที่ยัยืนมอแบบเอือมระอาับเพื่อนัวเอวามแรไม่เ้าใรออใร อิเเบ็เ่นัน ออยามาอย่าแน่นนอนให้ายเถอะเพื่อนู มันล้านานี้ถ้านมาะำให้ฟันร่วอยู
นี่็เป็นเวลาเือบสามเือนแล้วที่แบฮยอน เลือที่ะโทรไปหาปาร์านยอล...เพื่อพุุย เป็นารเปิทาที่ีมาแบฮยอน็แน่ละเป้าหมายือปาร์านยอลไ แล้ววันนี้็เป็นอีวันที่แบฮยอนมีวามสุมา เาไ้ไปิน้าวูหนัับปาร์านยอล นนให้มหาวิทยาลัย ิว่าเาสอนำลับัน และอีอย่าือ แบฮยอนไู้บับปาร์านยอลแล้ว อยาไ้อยาโนเลย...
"แบเป็นไมึมีวามสุเลยนะ แหมอ่อยนไ้มารอ"
"ทำไมอะอิาูเหรอิ ี้อิา"
"ูเปล่าอิามึเลย ละนี่บันหรือยั"
"ยัวะ เ็อยู่นิๆ เหมือนะอยาบแ่็ไม่บับูรออะไร็ไม่รู้"
"รอไ้มึ่อนเปล่า่อย อเป็นแฟน555555"
"เออู็ิแบบนั้น แู่็พร้อมนะ แ่บอมาู็นอนรอละ55555"
แบฮยอนและลู่หานนัุ่ยันภายในห้อพัอัวเอสัพั่อนที่แบฮยอนะอัวไปอาบนํ้านอนเพราะวันนี้เหนื่อยมาทั้วันับิรรมที่ทำับานยอลในวันนี้ แบฮยอนาหวัอนาอัวเอับานยอลเป็นอย่ามาว่ามันะไปในทิศทาไหน ยัไ็อให้านยอลอย่าไปาเา็พอ
#เมียเ็บ
เวลาผ่านไป3เือนเร็วอย่าับโห นี่็ะรึ่ปีแล้วที่แบฮยอนุยับานยอลแบบไม่มีสถานะ แล้วสามเือนให้หลัมานี้านยอนมัหายหน้าหายาิ่อยามา ึ่วันนี้็รบรอบหเือนเเล้ว แบฮยอนใใ่อรอนรัอนเอมาหา แบฮยนาเป็นนที่ร่าเริเเ่มใสไม่่อยแร์ใรลับลายเป็นนที่ี้ลัวไปแล้ว ไม่มีวามร่าเริใๆเลยทั้สิ้นนลู่ฮานเพื่อนรัสัเุไ้
" แบแโอเไหม"
"อนแรู็โอเนะ อนนีู้เริ่มไม่โอเละ านยอลหายไปเลยอะมึ "
" เอาอย่านี้นะเี๋ยวุะให้เพื่อนไปสืบมาให้ว่าานยอลทำไมไม่่อยมาหาแเลย โอเไหม "
ลู่หานพูปลอบใเพื่อนรอัวเอ่อนะเินออไปโทรศัพท์หาใรบานเพื่อสืบเรื่ออานยอลที่ริมระเบียห้อลู่หานหวัว่าอให้เป็นเรื่อที่ีบาเถอะสสารแบมัน ึมๆมาหลายเือนแล้วนนี้เหมือนะเอาริยิ่ว่านอื่นที่เยอ่อยมาเมื่อลู่หานุยโทศัพท์เสร็ึบอให้แบฮยนไปอาบนํ้าเ้านอนนี่็เป็นเวลาึมาแล้ว ้ไม่มีวี่เเววอานยอลที่ะมาหาแบฮยอนเลย
" แบไปนอนเถอะ ึแล้ว"
" ี่โมเเล้วอะ ีหนึ่แล้วเหรอ เห้อ "
" อืม ไปนอนเถอะ "
แบฮยอนย้ายร่าอเินไปนอนที่ห้ออัวเอ เป็นอีืนอวันรบรอบแบอยนอเฝ้ารอานยอลแ่็ไม่มีวี่เเววไร้าริ่อใๆอเา พุร่นี้แบฮยอน้อบุไปหาานยอลถึที่ห้อเรียนเเล้วละ
เ้าวัน่อมาแบฮยอนไม่อารอให้ลู่หานมาบอเรื่อที่ไปสืบมาให้แบฮยอนบุเ้าไปหาานยอลที่ห้อเรียน้วยัวเอแ่ยัไม่ทันไ้เอ่ยเรียื่ออานยอลที่ำลันัุ่ยับเพื่อนอย่าออรสและมีหนุ่มนาาน่ารััวเล็าโนั่อยุ่้าน้าอานยอล เมื่อเเบฮยอนยืนอยุ่หน้าประูห้อเรียนทุนในห้อ่าหันไปมอรวมทั้ลุ่มออานยอลเอ านยอลมีสีหน้าถอสีนิหน่อยและหันไปหาหนุ่มน้อย้าๆ้าัวเา พร้อมับูบหัวอีนพราระิบอะไรสัอย่าับนัวเล็นั่น แบฮยอนรู้สึเหมือนัวาวาบไปทั้ัว รู้สึัวอีทีานยอล็เินมาถึัวเาเเล้วพาออมาุย้านนอ
" .... "
" เลิมอหน้าเราสัทีาน แล้วอธิบายมา "
" ไม่มีอะไรอธิบาย "
" านอร้ออย่าให้เราิไปเอ ว่าานมีนอื่น "
" ิถูแล้วแบ านมีนอื่น "
" .... "
" แ่เามา่อนแบ "
เเบฮยอนาที่ไม่อยาให้สิ่ที่ัวเอิเป็นริว่าานยอลมีนอื่นลับลายเป็นว่าแบฮยอนเอที่เป็นนอื่นมาลอเือบรึ่ปี ทุอย่าล้วนเป็นสิ่ที่แบฮยอนิมนไปเอนเียวว่าานยอลเป็นนอเาแ่มันไม่ใ่เลย านยอลเป็นอนอื่นมาั้นานแล้ว มันไม่ใ่อเเบฮยนั้เเ่เเร
" หะ....านว่าไนะ...ไ้ไ "
" เามา่อนเป็นปีแล้ว "
" แล้วเรื่ออเราละ "
" .อโทษที่ทำให้รู้สึี "
านยอลพูออมาเหมือนไม่ิอะไรแล้วหันไปมอนัวเล็าโื่อ ีโอ ที่รู้ัันมาเือบหนึ่ปีแล้วที่ยืนอยู่ไม่ไลพร้อมับยิ้มอ่อนโยนให้แบฮยอนเห็นทุอย่าที่านยอลทำให้ับเานนั้น มัน็รู้สึเหมือนาพล่ามันไปหมหยานํ้าาไหลออมาทีละนิทำให้านยอล เินเ้าไปใล้พร้อมระิบเบาๆรหน้า แทนที่ะเป็นารเ็นํ้าาให้
" เ็นํ้าาะ ถ้ายัอยาให้ันอยู่้วย "
" .... "
"ีโอมานี่สิ ะแนะนำใรให้รู้ั"
านยอลลายเป็นนไร้เยื้อใยไปแล้วหรือยัไทำไมมันอึอัแบบนี้ทำไมานยอลไม่เ็นํ้าาให้ับเราเลยสันิ แล้วนนนั้น ีโออะไรนั้นเ้าเป็นใรันแน่านยอลถึไ้ไปหาเ้าอยู่ับเ้าอเ้า แล้วแบฮยอนล่ะแล้วนนนี้ล่ะทำไมันานยอลทำไม แบฮยอนมอนัวเล็ที่มายืนเีย้าานยอลแล้วอนนี้หยานํ้าาไ้ถูเ็ออ้วยมืออเเบฮยอนเอ แล้วหันไปมอนัวเล็นั่น
" านยอลมีอะไรเหรอเรียเราทำไมอะ ไมุ่ยให้เสร็่อนเหรอ "
" ีโอนี่แบฮยอน แบฮยนอนนี่ีโอู่หมั้นัน "
#เมียเ็บ
#talk
อาะใ้ำหยาบไปบ้าแ่็เพื่ออรรถรสในารอ่าน 555 เป็นำลัใให้ไรท์้วยน๊า
#talk
วันนี้ไรท์ว่าแหละเลยมาแ่่อ มีำผิบอไว้ไ้เลยน๊าเี๋ยวไรท์มาแ้ วามแรอแบยัไม่หมเพียเท่านี้
#เม้นเป็นำลัใให้ไรท์้วยน๊า
ผลงานอื่นๆ ของ sayhanse ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ sayhanse
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น