ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [1]Big problem
Chapter 1
“นี่ๆ ยัยโง่เทมาริ ทำไมถึงสอบตกคณิตนะ ทั้งๆที่ฉันอุตส่าห์ติวให้เธอทั้งคืน ฉันล่ะเหนื่อยใจกับเธอจริงๆ ฉันมีแฟนอย่างเธอเข้าไปได้ยังไงเนี้ย-_-^” ชิกามารุบ่นเทมาริแฟนตัวเองอย่างไม่คิดอะไรกับคำพูดที่ตัวเองได้พูดออกมา แต่มันทำให้คนข้างๆรู้สึกน้อยใจ ที่ชิกามารุพูดอย่างนั้น...
“ก็ฉันมันไม่เก่งหนิ! จะให้ฉันทำยังไงเหล่า!!!” เทมาริตะโกนใส่ชิกามารุอย่างไม่พอใจ
“ยัยบ้า!! ฉันอุตส่าติวให้เธอนะ-o-“
“อุตส่า’งั้นหรอ? ฉันไม่ได้ขอหนิ!” พูดจบเทมาริก็วิ่งหนีจากชิกามารุไป
“ยัยบ้านั่นเป็นไรอีกเนี้ย...”
ห้องเรียน...
“เทมาริจัง”
“...”
“เทมาริ!!!!”
“...”
“ยัยเทมาริ!!!!!!!!!!”
“ห๊ะ! มีไรหรอ ฮินาตะ”เทมาริสะดุ้ง หลังจากที่ตัวเองตกอยู่ในภวัง
“มัวแต่นั่งเหม่อนะ คือฉันจะปรึกษาเทมาริจังว่า ฉันควรทำยังไงต่อไปดี ตอนนี้ฉันกับนารุโตะทะเลาะกันอยู่ เขาบอกว่าฉันไม่เข้าใจฉัน ฉันว่าฉันเข้าใจตัวเขามากกว่าตัวของเขาเองอีกนะ หรือว่าฉันกับนารุโตะจะต้องจบกันแล้วจริงๆ มันหมดเวลาของเราสองคนแล้วจริงๆ เทมาริ ฉันจะทำไงดี ฮือๆๆ” น้ำใสๆไหลออกมาจากตาของฮินาตะ
“ฉันว่านะคนเราคบกันก็ต้องมีทะเลาะกันบ้าง ดังนั้นคนรักกันก็ควรต้องใช้ความเข้าใจซึ่งกันและกัน เดี๋ยวมันก็ดีเองแหละ^^;” เทมาริยิ้มให้ฮินาตะ เฮ้อๆ ทำไมแก้ปันหาของคนอื่นมันง่ายนัก แต่แก้ปัญหาตัวเองมันถึงย๊ากก.. ยาก
“ขอบใจเธอมากนะ เทมาริ^^”
“จ้ะๆๆ ว่าแต่ฮินาตะสอบคณิตได้เท่าไหร่หรอจ้ะ”
“20จ่ะ ของเธอละ”
“เอ่อ แหะๆ ^^;;”
บ้านชิกามารุ...
“ทำไมวันนี้กินน้อยจัง -_-^”ชิกามารุถาม เพราะเห็นท่าทีที่แปลกของเทมาริ ปกติต้องกินเยอะกว่านี้
“แค่ไม่อยากกิน-_-“
“เธอมีไรก็พูดมาดีกว่า เทมาริ!!” ชิกามารุที่ทนพฤติกรรมที่ไปแปลกของเทมาริไม่ไหวจึงตะดอกออก
“...”
“เร็ว! เธอไม่พอใจก็บอกมา! ฉันอึดอัดรู้ไหม!!”
“ฉันป่าว...” พูดจบเทมาริก็เดินเข้าห้องนอนไป
ติ๊ด...ตะริ๊ด...
“ฮาโหลว สวัสดีคะ” เทมาริพูดเสียงที่พยายามทำให้ปกติมากที่สุด
(เทมาริ นี่พี่อิทาจิเอง) ปลายสายพูด
“พี่อิทาจิมีอะไรกับฉันหรอคะ?”
(พี่คิดถึงเธอ)
“แต่พี่ก็รู้วะ...!”
(แล้วทำไมล่ะ!! พี่ไม่สน พี่รักเทมาริ เหตุผลแค่นี้พอหรือป่าว?)
“คือ... ฉัน ฉันมี...”
(พี่บอกแล้วไงว่าพี่ไม่สน เทมาริจะมีใครพี่ก็ไม่สน)
“พี่อิ...”
“เธอคุยกับใครอยู่!” แต่ก่อนที่เทมาริจะอธิบายอะไรกับอิทาจิ ชิกามารุก็เดินเข้ามาเพราะได้ยินเสียงของเทมาริ
“เอ่อ...แค่นี้ก่อนนะคะ อิทาจิ”
ติ๊ด...
เทมาริกดวางสายไป
“มันโทรมาหาเธอทำไม อ้อ! หรือว่าที่เธอกินข้าวน้อย รีบเข้ามาเพราะอยากคุยกับมันอะหรอ!? นี่เธอ... โธ่เว้ย!!!”
“ห๊ะ... นายคิดว่าฉันนอกใจนายงั้นหรอ? นายคิดว่าฉันคิดอะไรเลวๆอย่างนั้นหรอ ชิกามารุ นายเห็นฉันเป็นคนอย่างไงในความคิดนายอะ นารา ชิกามารุ!” เทมาริพูดพร้อมน้ำตาที่ไหลลงมาด้วยความน้อยใจ และเจ็บปวด
“...”
“ฉันไม่คิดว่าคำพูดเลวๆอย่างนี้จะออกมาจากคนที่ฉันรัก”
“...”
“ในเมื่อฉันเลวขนาดนี้ นายก็เลิกกับฉันไปเลยเซ่!!! ชิกามารุ!!!! ฮือๆ”
“เทมาริ!” ชิกามารุอึ้งกับคำพูดที่เทมาริพูดออกมา
“ฮือๆ ฮึก ฮือๆ”
“หยุดร้องเดี๋ยวนี้นะเทมาริ!”
เขาเกลียดน้ำตาเธอจริงๆ...
“ฮึก...นายไม่เข้าใจหรอก ฮือๆ”
“ฉันบอกให้หยุดร้องไง” ชิกามารุพูดอย่างใจเย็น
พรึ่บ!!
เมื่อเทมาริไม่หยุดร้อง ชิกามารุจึงดึงเทมาริเข้ามากอด เทมาริที่ไม่ทันตั้งตัวตกใจมากเพราะไม่คิดว่าชิกามารุจะทำอย่างนี้
“ปล่อยนะๆๆ”
“ฉันขอโทษ เทมาริ แต่อย่าพูดว่าเลิกกันได้ไหม อย่าร้องไห้เพราะฉันอีกเลย เทมาริ...”
“ชิกามารุ...”
“ฉันขอโทษ ขอโทษจริงๆ”
“อื้มจ้ะ ^^;;”
ชิกามารุโอบกอดเทมาริไว้เนินนานก่อนที่จะก้มลงประทับริมฝีปากไปที่ริมฝีปากของเทมาริ อย่างอ่อนโยน...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น