สาวสวยปากจัดกับคุณชายสุดหล่อ

ลำดับตอนที่ #2 : ชั้นกับเธอ...เราเข้ากันไม่ได้จริงๆ ( Rewrite!!) 100%

"  อ๊ายๆๆๆ...>////< ชั้นอายแทนเธอจริงๆนะโม " กวางพูดขึ้น ระหว่างที่ทั้ง 5 คน กำลังเดินไปห้างสรรพสินค้า

" กลางห้องเลยนะ ไวไฟจริงๆนะเนี่ยเพื่อนเรา " แหม่มพูดต่ออย่างล้อๆ

" เสียดายที่ชั้นอดดู แต่เธอเจ๋งมากเลยนะ " แจนกับมิ้นพูดด้วยอารมณ์กึ่งๆ

" ถึงและๆ... พอๆ...เราไม่ได้จูบกันเพราะรักกันนะ...ตานั่นมันจงใจแกล้งชั้นต่างหาก แต่จะว่าไปก็ยังดีที่จูบแค่ข้อมือ..." โมตัดบทแบบพูดเองอายเอง
 
หลังเลิกเรียน ทั้ง 5 คน มาเดินห้างเพื่อซื้อของไปแกล้งอาจารย์ตามแผนที่วางเอาไว้ จนซื้อของเสร็จ...หลังจากนั้น ก็ถึงเวลาที่โมรอคอย...เวลากินนั่นเอง

"นี่ยัยโม ทำท่าดีใจน้อยๆหน่อยก็ได้นะยะ ทำหน้ายังกับลูกหมาขาดอาหารซะอย่างงั้น" มิ้นพูดแบบกัดๆ

เพราะความดีใจมันบังตา ทำให้โมไม่สนใจที่เพื่อนสาวพูดมากนัก"เอาเหอะๆ  แล้วตกลงจะไปร้านไรกันดี"

กวางและแหม่มอยากไป KFC แจนอยากไปฟูจิ มิ้นไม่กินแต่อยากไปโออิชิ ( งี่เง่า )

ส่วนโมอะไรก็ได้ ขอแค่ได้กินเป็นพอ...สุดท้ายเสียงส่วนมากก็ชนะ พอถึง KFC โมรีบสาวเท้าด้วยความเร็วแสงไปที่เคาน์เตอร์สั่งอาหารทันที

"พี่คะ ขอไก่แบบใส่ถังที่นึง"โมสั่งอาหาร ก่อนที่จะหันไปพูดกับเพื่อน

"เอางี้ พวกเธอกินกันคนละชิ้นละกันนะ ส่วนที่เหลือชั้นขอ"โมพูด และเธอก็ทำได้อย่างที่พูดจริงๆ โดยการกินไก่ซะเรียบแบบไม่มีเหลือ

"โห เจ๋งสุดๆไปเลยโม " แจนพูดขึ้น

" โอ๊ย...อิ่มเป็นบ้าเลย "

"  555+ เธอเล่นกินหมดเลย ไม่อิ่มก็บ้าแล้ว "

หลังจากนั้น ทุกคนก็แยกย้ายกันกับบ้าน

...ณ. บ้านโม...

"ไงจ๊ะ ลูกร๊ากกกกกกกกก กลับมาแล้วเหรอออออ"  อีกแล้ว..ซวยกูอีกแล้ว

"อะไรคะ?"  โมทำหน้าตอแหลถามผู้เป็นพ่อ

"วันนี้เป็นไงบ้าง..สนุกมั้ยจ๊ะ ? "

....จะให้บอกว่า ไปโรงเรียนวันแรก หาผู้ชายจูบได้ด้วยค่ะพ่อ คงจะไม่ได้....

"  สนุกมากๆเลยค่ะ แต่การบ้านเยอะมากค่ะ หนูขอตัวก่อนนะคะ " 

"จ้าๆ ถ้าเหนื่อยก็พักมั่งนะลูกรัก ^.^"

ความตอแหลของเธอไม่เคยพลาด

....กว่าจะถึงห้อง ลำบากยังกะผ่านสงครามโลกมาแล้ว 2 ครั้ง =. =....โมคิด

"เล่นปังย่า...เก็บโฮดีกว่า อิอิ " ว่าแล้วเธอก็เปิดคอม...เอ๊ะ...แล้วการบ้านที่เธอบอกกับพ่อไว้ล่ะ?

..อ๋อๆก็    การบ้าน=เล่นปังย่า - -++ ว่าไงหล่ะ สมองอันปราดเปรื่องเรื่องตอแหลของชั้น

ว่าแล้วโมเลือกเข้าห้อง ไม่โฮออก ก็เพราะว่า 'เธอเป็นเกรียนน่ะสิ' เอ้ยไม่ช่ายยยย แต่เพราะ

        
     ....กระจอกทั้งนั้นเลย SEMI PRO B อย่างชั้นชนะแน่ๆ 555....(มันก็เกรียนพอกันแหละโมเอ๋ย)

ในห้องมีเพียง 3 คนเท่านั้นโดยที่โมเป็นคนที่ 3

 ถึงเวลาที่คนแรกจะตีแล้ว...แต่ผลปรากฏว่า..ไม่โฮคะ^O^

" 55 คนแรก..โง่ชะมัด 555+ " โมพูดคนเดียว

เธอพิมพ์ไปว่า  " ไอ้โง่ไม่โฮก็ออกไป๊ 555+ "

แล้วคนที่ 2 ก็ด่ากลับมาว่า " ไร้มารยาท " แต่มันไม่ได้ทำให้ผู้เคยชินอย่าเธอรู้สึกเลย

เธอจึงพิมพ์กลับไปว่า "ชั้นไม่ได้พูดกะนาย รีบๆตีให้ไม่ลงแล้วออกไปซะ!"

ถึงตาคนที่ 2 ตี...เค้าไม่โฮ โดยห่างจากหลุมเพียง 0.01 หลา เท่านั้น หุหุ

และแล้วก็ถึงตาของโม...เธอกดตีไป แต่แล้วความผิดพลาดของเธอก็เกิดขึ้น

เธอตีไม่ลง..แต่ห่างจากหลุมเพียง 0.01 หลา ซึ่งเท่ากันกับ คนที่ 2 พอดี

   ...ณ หน้าต่างปังย่า...

โมจิ ( โมนั่นแหละ ) : พวกนายออกไปซิ ชั้นใกล้สุด

คนที่ 2 : ชั้นกับเธอเท่ากัน คนแรกอ่ะออกไปก่อน

คนแรก : โอเคๆ ออกก็ได้

~ คนแรกได้ออกไปจากห้องนี้แล้ว ~

โมจิ : นายอะไปไกลๆเลยไป๊

คนที่ 2 : เธอแหละออกไป!

โมจิ : ไอ้อ่อนแกแหละ ออกไป - -++

คนที่ 2 : เฮ้ยไรฟะตัวเองก็อ่อน มาด่าชั้น ต่อยกันเลยมะ

โมจิ : เอาดิ โรงเรียนไรล่ะ ได้ไปต่อยถูก

คนที่2 : โรงเรียน A

โมจิ : เฮ้ยโรงเรียนเดียวกัน ห้องไรๆบอกมา

คนที่ 2 : 4/6 แกล่ะ

โมจิ : 4/6 แกเป็นใคร

คนที่ 2 : ไมค์

โมจิ : เฮ้ย..ไอ้หน้าตะเกียบ

คนที่ 2 : ยัยโอโม่ พลัสเหรอเนี่ย o_O!

โมจิ : ไอ้บ้า   โรคจิต

"ไรเนี่ย เจอกันที่ห้องก็เอียนพออยู่แล้ว จะเล่นเกมยังมาเจออีก ซวยจริงๆเลยชั้น"โมพูดอย่างโมโห

    เธอโมโหมาก..จนตบ CPU ดับไป(รุนแรงจังเนาะ เหอะๆ)

~ โมจิได้ออกไปจากห้องนี้แล้ว ~

วันต่อมา

" Hi!! โมโมะจัง " กวางทัก

" ฮายยยยยยย " โมยิ้มแห้งๆส่งให้

" เป็นอะไรหรอ "

" ชั้นซวยเจอไอ้หน้าตะเกียบในเกม "

" หา...พรมลิขิตบันดาลชักพา...ทำให้เรา..อุ..อุ " โมเอามือปิดปากกวางไว้ก่อนที่จะร้องอะไรมามากกว่านี้

"พอแล้วย่ะ ชั้นไม่เห็นไอบ้านั่นจะมีดีตรงไหน"

ไมค์น่ะเป็นคนตาโตปกติ จมูกโด่ง เป็นคนผิวสีน้ำผึ้ง ย้อมผมสี น้ำตาล

อ่อนและตัดผมผิดระเบียบแต่ถึงจะผิดระเบียบ เค้าก็ยังเรียนเก่งกีฬาดี ก็ไม่แปลกเลยที่จะมีสาวๆมาชอบเยอะ

..ก่อนคาบไทย..

" เรียบร้อยนะ " โมถาม

"โอเค...เหลือแต่นั่งดูความสำเสร็จเป็นพอ อิอิ" กวางกับแหม่มตอบพร้อมกัน

พอออดดังป้าแก่ๆดุๆที่สอนภาษาไทยเดินเข้ามา

" กรี๊ดดดดดดดดดดด" ป้าแกร้องกรี๊ดดังลั่นห้อง

...เพิ่งรู้ว่าคนแก่ขี้บ่นก็กรี๊ดเสียงดังเป็นเหมือนกัน เอ๊ะ หรือยัยนิกรี๊ดเรื่องผู้ชายจนชิน   เสียงมันเลยดัง...ความคิดยัยโม(ดูมันคิดแต่ละอย่าง)

เมื่อป้าแก่สอนภาษาไทยพบว่า ตุ๊กแกที่หล่นลงมาบนตัวไม่ใช่ของจริง มาดป้าแก่ขี้บ่นก็กลับมาอีกครั้ง

"ใครเอาตุ๊กแกมาแกล้งช้านนนน "

สิ่งที่โม กวาง แหม่ม ทำก็คือการเอาตุ๊กแกไปขั้นระหว่างประตูไว้ เพื่อเวลาเปิดได้ตกลงบนหัวพอดี(นึกถึงประตูแบบบานผลักนะ ไม่ใช่บานเลื่อน)

"ถ้าไม่มีใครยอมรับ ชั้นจะลงโทษทั้งห้อง " อาจารย์ตวาดพลางมองหน้ากราดไปทั่วห้อง

เงียบ~

"ได้! งั้นทุกคนต้องไปทำความสะอาดห้องน้ำ ทั้งโรงเรียนเดี๋ยวนี้ไม่เสร็จไม่ต้องกลับห้อง!"

   
   ....หา ป้าเค้าเพี้ยนรึเปล่าเนี้ย ห้องน้ำในโรงเรียนมีเกือบๆ 100 ห้องเลยนะ....

แหม่มคิด

" จับกลุ่มตามที่นั่ง 4 คนเดี๋ยวนี้ แล้วแบ่งกันไปล้าง ห้องละกลุ่ม"

    ...ตายแน่ ชั้นโดนแยกกลุ่ม... โมคิดแล้วหันไปตามสายตาอำมหิตของไมค์

เค้าทำท่าทางเหมือนกำลังคิดว่า "หึหึ- -+++ เธอตายแน่โม "

ตอนนี้กลุ่มเราเหลือแค่ 2 คนเพราะข้างโม ยัยหน้าซีด หยุดเรียน...ส่วนข้างๆไมค์ก็มีกลุ่มกันหมดแล้ว

" เอ่อ...ฉ่อย เธอไปอยู่กลุ่มเดียวกันกับพิชญาภานะ "อาจารย์พูดพร้อมยิ้มให้กับฉ่อยที่ยืนหากลุ่มอยู่แถวนั้น

" ดะ..ดะ..ด้าย..คะ...ครับ " ฉ่อยพูดพร้อมน้ำลายไหล เค้าเป็นเด็กเอ๋อ(แบบดาวน์ซินโดรมอะ)

...กรี๊ด! ไม่นะ! ชั้นไม่เอาไอ้อมนุษย์ปัญญาอ่อนนี่...โมคิดพร้อมทำหน้าซีด

       ในห้องน้ำชั้น 2 ที่กลุ่มของโมต้องทำความสะอาด ( เป็นชั้นที่นักเรียนผ่านไปผ่านมาเยอะที่สุด )

 " สะ...สะ...สาหวัดดี....มะ...ไมค์ " อมนุษย์กล่าวขึ้น

" ดีๆ...เรื่องห้องน้ำฝากด้วยนะ^.^ " ไมค์ตอบพร้อมกับโยนงานให้แล้วเดินไปยืนพิงผนังมองฉ่อยกับโมทำงาน

สำหรับฉ่อยแล้ว...ถ้าใครจะฝากงานอะไรให้ฉ่อยทำแล้ว เค้าจะทำให้อย่างสุดฝีมือ "ดะ..ด้ายครับ"

ระหว่างที่ถูพื้น ฉ่อยก็ถามขึ้น

"  ดะ...ดะ...ดี..ธะ..เธอ..ชะ..ชื่อ...ระ...ราย "

"ไอ้อมนุษย์ ทำงานไป...ไม่ต้องมายุ่งกับชั้น "โมตอบแบบโมโห(เรื่องไมค์)แกมรำคาญ(เรื่องฉ่อย)

"คะ..คร้าบ "ฉ่อยพูดจ๋อยๆ

" นายก็ด้วยไมค์ ขัดพื้นซะสิ ทำตัวเป็นคุณชายอยู่ได้"

" ฉ่อยทำให้อยู่เนี้ย...ชั้นไม่อยากไปแย่งงานที่ชั้นฝากเค้าไว้  เสียน้ำใจแย่เลย ^.^"

" เลวจังเนอะ =U=~!" โมยิ้มให้แบบกวนๆ

"หนอย ~ ดีกว่าเธอแล้วกัน แค่ขัดกระเบื้องซักแผ่นให้สะอาดยังทำไม่ได้ " ไมค์พูดพลางมองเหยียดๆไปที่กระเบื้องแผ่นที่โมขัดอยู่

แต่โมก็ไม่ยอมแน่ เธอเดินไปหยิบถังน้ำแล้วเดินไปราดใส่หัวไมค์

" เฮ้ย " โมค์ร้องขึ้น แล้วพวกชะนีที่ขัดอยู่ห้องข้างๆก็รีบวิ่งมาดู "กรี๊ดไมค์ ใครทำอย่างงี้คะเนี่ยยยย"

"นายเหมือนลูกควายตกน้ำเป็นบ้าเลย 555+ -O-"

โมหยิบกระจกออกมาจากกระเป๋าแล้วชูให้ไมค์ดูหน้าตัวเอง...พวกชะนีมองเธอที่ใกล้ชิดกับไมค์ด้วยสายตาเครียดแค้นป่นอิจฉานิดๆ

"หนอยยัยโม ชั้นไม่ยอมให้เธอแกล้งชั้นฝ่ายเดียวแน่ คอยดูเถอะ"ไมค์พึมเพากับตัวเองเบาๆ

และแล้ว งานขัดห้องน้ำก็เสร็จสิ้นลงซะที

ออด~
พักเที่ยง

"นี่ๆโม เธอเอาน้ำราดใส่หัวไมค์จริงๆง่ะ " แจนถามขึ้นระหว่างทุกคนกำลังกินข้าวอย่างเมามันที่โรงอาหาร

"ชั้นยังไม่ได้บอกใครเลย เธอรู้ได้ไงเนี้ย " โมทึ่งกับความสามารถหาข่าวของคนตรงหน้า

"ก็ชะนีห้องเธอมันไปนินทากับชะนีห้องชั้น...แล้วเธอทำจริงง่ะ? "

" อืม "  สายตาเรียบเฉย..เหมือนว่ามันเป็นเรื่องที่เค้าสมควรโดนอยู่แล้ว

"เธอทำไป พวกเราไม่ว่าอะไร หรอกแต่ระวังพวกชะนี(แฟนคลับไมค์)ด้วยนะ "

แหม่มพูดไม่ทันขาดคำ ชะนีตัวนึงก็แกล้งทำเป็นสะดุดพื้นเรียบๆ แล้วเอาข้าวหมูแดง

ราดใส่หลังโม

"อุ๊ย ขอโทษจริงๆนะคะ พอดีไม่ได้ตั้งใจ"  ชะนีทำหน้าตอแหลใส่

"แก !!!"มิ้นขึ้นเสียงแทนเพื่อน แต่โมห้ามไว้ก่อนที่มือนุ่มๆของมิ้นจะไปอยู่บนหน้าของชะนี

"ไม่เป็นไรมิ้น " เธอพูดกับมิ้นแล้วหันไปมองชะนีด้วยสายตาสงสาร(แบบตอแหล)

"ว่าแต่ว่า..เธอไม่เสียดายหรอ....ข้าวจานเนี้ย ชั้นก็พอจะรู้อะนะ ว่าเธอต้องอดมื้อกินมื้อ ลำบากแค่ไหนกว่าจะได้มันมา^^"

โมยิ้มให้ส่วนชะนีถึงกับยืนตาข้าง

              พอชะนีตั้งหลักได้ ก็มองโมอย่างเคียดแค้นก่อนจะรีบสาวเท้ากับรังตัวเอง

หลังจากนั้นทุกคนก็ช่วยกันเช็ดเสื้อโม...ยังดีนะน้ำหมูแดงไม่ค่อยโดนเลยเช็ดง่าย...แล้ว กวางก็พูดขึ้น

"เธอเจ๋งไปเลยโม 555 ชั้นว่านะ เธอมาโรงเรียนเรา..สายพันธุ์ชะนีต้องดับแน่ๆ "

หลังจากที่เฮฮาได้ซักระยะ หนุ่มสุดหล่อก็เดินเข้ามา

"  เธอน่ะหรอ...ที่แกล้งเพื่อนชั้น "  หนุ่มหล่อดีกรีคุณชายพูดขึ้นกับโม

เค้าเป็นคนที่มีดวงตากึ่งตี่กึ่งโต สีน้ำตาลอ่อนแสดงถึงความเจ้าเล่ห์

จมูกโด่งได้รูป ผิวขาวเนียน ผมสีน้ำตาลเข้มและทรงผมผิดระเบียบ

" ชั้นไม่เคยแกล้งใครซักกะหน่อย "โมทำหน้าตอแหลใสซื่อ

" ก็ชั้นไง " ไมค์เดินมายืนข้างๆหนุ่มหล่อคนนั้น

" อ๋อๆ นายน่ะเอง  แล้วไงหรอ??" เปลียนจากสีหน้าตอแหลกลายเป็นกวนแทน

"สำหรับชั้น..ชั้นไม่ว่าเธอหรอกถ้าจะแกล้งมัน แต่ระวังพวกชะนีดีๆละกันนะ " หนุ่มหล่อดีกรีคุณชายพูดขึ้นอีกครั้งพร้อมๆกับเหลือบมองคนๆหนึ่ง

      
           ...ทำไมนะ แค่หน้าเรา เค้ายังไม่มองเลย คงไม่มีหวังซะแล้วหละ... ชายหนุ่มคิดในใจ ก่อนจะเดินจากไปช้าๆ

เมื่อหนุ่มสุดหล่อคนนั้นไปแล้ว

...นี่นายไม่สนใจคนที่ยืนอยู่ตรงนี้มั่งเลยเหรอ แค่ทักทายกันก็ยังไม่มี...

มิ้นคิดเศร้าๆในใจพร้อมเงยหน้าขึ้นมองที่ที่เขาคนนั้นยืนอยู่เมื่อครู่ด้วยความอาวรณ์

...อีตาบ้า ที่ฉันไม่มองนายก็เพราะ..แค่รู้ว่านายยืนอยู่ใกล้ๆ หัวใจของชั้นก็แทบจะทนไม่ไหว ถ้าเกิดฉันมองหน้านาย ฉันคงเก็บความรู้สึกนี้ต่อไปไม่ได้แน่ๆเลย...

ระหว่างที่มิ้นกำลังจมกับภวังค์ความคิด มือของแหม่มก็แตะมาที่ไหล่ พร้อมมองมาอย่างเข้าใจและให้กำลังใจ แจนและกวางก็พยักหน้าอยู่ข้างๆ

ส่วนโมน่ะเหรอ..."อะไรของเค้าวะเนี่ย อยู่ดีๆเดินมาเตือน แล้วก็เดินไปซะงั้น- -? พวกเธอก็ด้วย เอาแต่เงียบกันอยู่ได้"

...เอ่อโม =_="" เธอเป็นคนที่ทำลายบรรยากาศได้เก่งอย่างน่าอัศจรรย์เลยนะเนี่ย ขอชมจากใจ... แหม่มคิดกับตัวเองเบาๆ และชวนเพื่อนเดินออกไปจากที่ตรงนั้น

เหลือเพียงแต่บรรยากาศเศร้าบางๆ และความรู้สึกของมิ้นที่ยังไม่ได้สารภาพ

...ชั้นชอบนายนะ กาย...

วันต่อมา...โมรีบมาโรงเรียนแต่เช้า
 

" หวัดดีจ๊ะ มาเช้ากันจังเยยนะ" โมทักทายเพื่อนทั้ง 4 คน

"เธอนั่นแหละที่มาสายเอง" แหม่มตอบ
 

" เอ๊ะ...ว่าแต่ทำไมมิ้นหน้าแดงอะ? ไม่สบายรึเปล่า"โมเจ้าเก่าทักขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนสาวดูหน้าแดงและใจลอยผิดปกติ
 

" อ่อๆ กายนั่งอยู่นั้นไง " แจนตอบพร้อมกับชี้ไปข้างหลังเธอ

"เกี่ยวไรด้วยเหรอ? กายมันทำอะไรเพื่อนชั้น?"โมที่ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวถามต่อ

"ก็ มิ้นอะนะ เค้าแอบชอบกายมานานแล้ว แต่ไม่กล้าสารภาพ เธอรู้แล้วก็เก็บเงียบๆหน่อยละกัน" แหม่มตอบพร้อมเหลือบมองคนทั้งสอง

"เออๆ ไม่บอกก็ได้ งั้นมาเปิดวิทยุฟังกันมะ วันนี้ชั้นพกมาด้วย" โมพูดพร้อมหยิบวิทยุพกพาขนาดเล็กออกมาจากเป้

ด้านมิ้น.....

..เฮ้อเครียดๆ ทำไงดีเนี่ย ทำไมชั้นต้องไปชอบอีตานั่นด้วย เป็นเพื่อนกันมากี่ปีแล้วก็ไม่รู้ เอางี้ เข้าไปทักดีกว่า แต่ก็เขินแฮะ..ระหว่างที่มิ้นสับสนอยู่นั้น

"เอ่อมิ้น ขอยืมลอกการบ้านเลขหน่อยได้ป่าวอะ พอดีเมื่อวานลืมทำมา" เพื่อนผู้ชายคนนึงในห้อง เดินเข้ามาและขอการบ้านเลข

"อืม ได้สิ"มิ้นตอบเนือยๆ และยื่นการบ้านส่งให้ แล้วก็กลับไปนั่งคิดเรื่อยเปื่อยต่อไป

และเพื่อนผู้ชายที่มาขอการบ้านกับมิ้น ก็เดินไปทางโต๊ะกายโดยที่มิ้นไม่ได้สังเกต

"อ่ะ นี่การบ้าน ทำไมวะ แค่จะขอการบ้านก็ต้องให้เพื่อนไปขอให้" เขาถาม พร้อมยื่นการบ้านนั่นส่งให้กาย

"เอาน่าๆ ให้เพื่อน แค่นี้ไม่ได้รึไง"

"โธ่เอ้ย ชอบคุณหนูมิ้นเค้าก็บอกมาเหอะ" เพื่อนคนนั้นแซวเล่นๆ แต่กายก็รีบลุกขึ้นมาเอามือปิดปากเขาทันที "เบาๆดิ เดี๋ยวเค้าก็ได้ยินหรอก"

เมื่อเพื่อนคนนั้นได้เห็นดังนั้น ก็เลยแนะนำอย่างผู้มีประสบการณ์

"รู้ป่าว ชอบใครก็ต้องแสดงออก เอาแต่เงียบอย่างงี้มันจะไปได้อะไรขึ้นมาล่ะฮะ"

แต่กายก็ไม่ตอบ ในใจเขาคิดว่า...แค่หน้าเราเค้ายังไม่มองเลย แถมอีกอย่าง ตอนนี้เรายังไม่พร้อมที่จะเอาคำว่าชอบ มาทำลายคำว่า 'เพื่อน'...

' สวัสดีคร้าบ วันอากาศแจ่มใสดีนะครับ ผมว่าเหมาะกับเพลงนี้มากๆเลย ลองฟังกันดูนะครับ ' เสียงสดใสของดีเจหนุ่มสุดหล่อแห่งคลื่นวิทยุชื่อดัง ดังขึ้นพอดีจากวิทยุของโม
 

 ♬ที่เธอเห็นว่าฉันไม่มองไม่แคร์ เหมือนว่าฉันไม่เคยจะสนไม่ชอบเธอ รู้ไหมมันไม่จริง ♬
 
          
 ....หรือเราทำเกินไป ที่ไม่เคยหันมองเค้า...มิ้นคิดแล้วก็เหลือบตาไป มองกาย
 

♬อยากจะยิ้มให้เธอสบตาทักทาย    ใจกลับอายก็ได้แต่เฉย ทั้งที่มันไม่จริง♬
 
        
 .....ถ้าฉันกล้าเมื่อไหร่ ฉันจะทำนะ.....กายคิด
 

♬ได้แต่ฝันเอาเองคนเดียว    อยากให้เธอรู้มีเธอคนเดียว แต่หัวใจไม่กล้าพอ ♬
 
      
  ....เพลงนี้ โดนจริงๆ...มิ้นและกายคิดเหมือนกัน
 

♬กลัวจะมีอาการให้เธอรู้ แค่เจอก็ยังสั่น  จะไม่เพียงหลบตาเธอเท่านั้น กลัวจะมีอาการให้เธอเห็น แล้วเธอนั้นรู้ทัน..ก็กลัวเธอนั้นไม่เหมือนเดิม ♬
 
( นิ้ง-มีอาการ )

 
เพลงพาไปจริงๆ เมื่อทั้ง 2คนเผลอหันไปสบตากันเป็นเวลาหลายวินาที
 

พอรู้สึกตัวกันได้ ก็รีบหันหน้าหนีจนเกือบคอเคล็ด
 

" เฮ้ย หิวว่ะ ไปหาไรกินเหอะกาย อยู่แถวนี้แล้วมันเหม็นสาบโอโม่พลัส "
 

ไมค์ที่พึ่งเดินเข้าห้องมาพูดขึ้นพร้อมกับทำให้ทุกคนเสียอารมณ์
 

" หนอย~ ไอ้ตะเกียบเวร ชั้นไม่ใช่โอโม่ พลัสนะ " โมตะโกนขึ้นพร้อมกับหยิบขวดโออิชิแล้วปาใส่หัวไมค์...ฝีมือโมขนาดนี้แล้ว มันก็ต้องโดนเต็มๆ
 

" เฮ้ย...ยัยโอโม่ พลัส เธอกล้าดียังไงฮะ " ไมค์หยิบชอล์กแล้วปาใส่โม
 

" นี่นายทำร้ายผู้หญิงหรอ ?"
 

" เธอไม่ได้เป็นผู้หญิงในสายตาชั้นตั้งแต่แรกแล้ว 555+ "
 

" ไอ้ตะเกียบบ้า ตายซะเถอะ" โมหยิบกล่องดินสอเหล็กแล้วเตะอัดใส่ไมค์
 

" โอ้ย...มันโดนหัวชั้นหลายรอบแล้วนะ ชั้นแก้แค้นแน่ๆ "
 

" 555+ ช่วยไม่ได้นะนังหนู ถึงตาชั้นต้องพูดว่า เอาซี่ แล้วล่ะ555+ "
 

          ...กัดกันแต่เช้าเลย  2คนเนี้ย เข้ากันไม่ได้จริงๆ...เพื่อนในกลุ่มร่วมใจกันคิดเหมือนกัน

----------------------
100%แล้วจ้า^O^
อ่านแล้วช่วยเม้นกันหน่อยน้า อยากอ่านเม้นมากๆเลย