Lost time memory (Normal)

เราเกิดมาเพื่ออะไรกัน? 

เจ้าของเรือนผมสีปีกกาที่มีผมยาวละเอว กระชับผ้าพันคอผืนบางสีน้ำเงินที่พันอยู่กับคอของตน เพื่อซึมซับความอบอุ่นจากมัน 

นัยน์ตาที่มีสีเดียวกับเส้นผม ทอดมองสถานที่ที่ตัวเองเรียกว่า 'บ้าน' หลังจากที่สอบเข้ามหาลัย อาศัยอยู่ที่หอพัก วุ่นกับงาน กิจกรรม ของทางมหาลัย จนไม่ได้กลับมาเหยียบบ้านร่วมหลายปี 

ตอนที่ละทิ้ง ทุกสิ่งมา ..ตอนนั้น 

หญิงสาวค่อยๆ วางมือลงลงไปที่รั้วบ้านของตัวเอง หวังจะเปิด แต่ 

ล็อค...!? 

จากความรู้สึกคิดถึง โหยหา ห่วงใย อะไรนั่น จากคนที่หวังจะเข้าบ้าน แต่เข้าไม่ได้ แปรเปลี่ยนเป็นอารมณ์หงิดหงิด เส้นเลือดเหมือนจะปูดขึ้นมา เพราะนิสัยขี้เอาแต่ใจ ใจร้อน และห้าวเกินหญิง จนเจ้าตัวเขย่ารั้วบ้านหลายต่อหลายที ตะโกนโวยวายเรียกชื่อผู้เป็นแม่แบบไม่สนคนข้างบ้าน 

"อะไรของคุณครับ? รั้วของหมู่บ้านนี้เขาให้เลื่อนกัน" 

T B C.