คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : 4.3
“ืนนี้วบี่นวะ”
“ี่น็ไ้ันไหว”
“เออ ั้นนนี้อ่อนแล้วัน”
เบนามินเอื้อมมือไปว้าร่าอหิสาวร่าเล็ผิวาวสำเนียพูออไปทายุโรปเหนือ
ไม่พูพร่ำทำเพลเบนามิน็ระารั้เสื้อั้นในอเธอออ
เปิเปลือยให้เป็นสอเ้าอร้าอร่าม เาส่ริมฝีปาลไปลุเล้า ไ้ยินเสียฟูฟา
ราระเส่าัมา ่อนที่มันะโอบพาันเ้าห้อไป นอื่นๆ
ที่นั่อยู่่า็ยิ้มและหัวเราะามหลัเบนามิน พอลับา็ไม่มีนสนใอี
่าหันมาสนใู่อัวเอ พร้อมับเมามายัน่อ
“ืนนี้ไปับเราสอนนะะุแฟร์”
“ไ้สิถ้าเธอสอนรับไหว”
“พวเราไม่เี่ย่ะ”
“ั้น็ไป้าบนันีว่า
รนี้ไม่่อยสะวสัเท่าไหร่”
“่ะ”
สอสาวยิ้มว้าอบรับพร้อมเพรียันอย่าื่นเ้น
แฟร์โอบหิสาวสอนึ้นไปยัห้อนอนปลเปลื้อเสื้อผ้าออเสพสุับทั้สออย่าเร่าร้อนุัน
สาวบริารระับสูสอนไม่ทำให้แฟร์้อผิหวั เธอรีเ้นนเาอ่อนแรแห้ผา
หมเรี่ยวแรนอนสลบเหมือไปทันทีเมื่อเ็ส์เร่าร้อนนานนับั่วโมผ่านพ้นไป
หิสาวทั้สอเอ็อ่อนล้าเินว่าะลไปยัานเลี้ย้านล่า
เธอหลับาออแฟร์ไปพร้อมๆ ัน ทิ้ให้านเลี้ย้านล่าำเนิน่อไป
บาน็พาหิสาวึ้นห้อ บานหน้าหนา็มีอะไรับหิสาวที่มุมมืรนั้นเลย
เรียไ้ว่าเฟเฮ้าส์แห่นี้เป็นแหล่มัวสุม สุรา นารี ยาเสพิ พร้อมสรรพ
มีนมีอำนาหนุนหลั แบบนี้ใระล้ามาแ้ับเอาเรื่อับพวเา
ถึอยาะเ้ามาแ่ไม่สามารถผ่าน่านบอร์ี้าร์ที่รายล้อมรอบเฟเฮ้าส์แห่นี้ไ้่ายๆ
อลิสสาสะุ้ื่นึ้นมาเพราะรู้สึหนาว
เธอลืมามอไปรอบๆ ในห้อไม่เห็นร่าแ็แรอเมสันอยู่ ็ิว่าเาลับไปแล้ว
เธอวามือลูบไล้ไปบนที่นอนยัที่เาเยนอนอยู่่อนหน้านี้ เธอหมือลับ หน้าีเล็น้อย ่อยๆ
ลุึ้นนั่ึผ้าห่มึ้นมาห่อร่าายเอาไว้
เินเ้าไปในห้อน้ำเพื่ออาบน้ำำระร่าายที่ถูเามอบไฟพิศวาสเร่าร้อนนแทบะเินไม่ไหว
าสั่น ร่าายอ่อนเพลีย เธอึผ้าห่มออาร่าายแวนมันไว้ที่ราว้าน้า
มอสำรวเนื้อัวที่มีแ่รอยรัแ่ำอเมสัน้วยสายาหวั่นไหว
แม้ัวเาะไม่อยู่แล้วแ่เา็ยัสามารถทำให้เธอิถึเาไ้ อลิสสา้มหน้าเ็บน้ำาเอาไว้
เธอรีบล้าหน้าล้าา เินเ้าไปยัส่วนอาบน้ำ ปิประูั้นแบบใส
เปิน้ำอุ่นให้รินรร่าายับไล่วามอ่อนเพลียออไป ใลาร่ายัแปลบปลาบเพราะารบุรุเอาแ่ใ
อลิสสาเม้มปานิๆ ่อนที่ร่าายะปรับไ้
เธอรีบถูสบู่ไปามร่าายหวัะัร่ารอยอเาให้หลุออไปาวามทรำ
แ่มัน็ไม่สามารถทำไ้ เธอำ้อพยายามอย่าิถึเา อลิสสาสระผมนเสร็เรียบร้อย
ปิน้ำเรียมะออมา็้อใหัวใเ้นรัวแร
เมื่อเห็นร่าหนาอเมสันยืนออ้อมอเรือนร่าามอเธอ้วยสายาวาววามเ้าเล่ห์
“ุ ยัไม่ลับไปเหรอ”
อลิสสาถามออมาเสียแผ่วเบาราวับละเมอ
ยืนแ็้านลืมนึไปว่าัวเอนั้นยัเปล่าเปลือยอยู่ เธอิว่าเาลับไปเสียแล้ว
หัวใที่ห่อเหี่ยวเมื่อสัรู่ถูเิมเ็มนพอลมอีรั้
เนื้อัวผ่าวร้อนและเริ่มรู้ัวว่าำลัเปลือยายล่อน้อนให้เามอาเป็นมัน
เธอรีบยมือึ้นปิบัออวบอิ่มและใลาร่าเอาไว้ แ้มใสเริ่มมีุแๆ
ระายเรื่อให้ไ้เห็น
“ะอาบน้ำทำไมไม่เรีย” เมสันเอื้อมมือมาเลื่อนบานระใสให้เปิออ
และยืนวาประูเอาไว้ ถามอลิสสา้วยน้ำเสียเ้มๆ
แ่สายา็ยัวามอวามามแทบะแทรเ้าไปในผิวเนื้อออลิสสาไ้
ราวับมีมืออเาอยลูบไล้นเธอสั่นเทิ้ม
“ันนึว่าุลับไปแล้ว่ะ
ถ้าไม่เป็นารรบวนนมาเินไป ่วยหยิบเสื้อลุมให้ันหน่อย่ะ”
อลิสสาแสร้ทำเป็นไม่เห็นสายาอเา เธอัริมฝีปาล้ำลืนวามเินอายเอาไว้
ทั้ที่อนนี้แทบะสุไป้วยวามร้อนวูบวาบที่ีึ้นมา
เธอพยัพะเยิไปทาเสื้อลุมที่แวนเอาไว้้านหลัเา
เมสันทำเพียเหลือบสายามอไปเล็น้อย แ่ไม่ยอมยับไปไหน
“ถ้าุไม่หยิบให้็รุาถอยไป่ะันะออไปแ่ัว”
“ันร้อน
ยัไม่ไ้อาบน้ำเลยเหมือนัน”
“็ถอยออไป่ะ
ันะไ้ออไปใหุ้อาบน้ำไ้สบายัว”
เมสันไม่ยอมถอยแ่เาลับปลระุมรูิปาเ
สลัมันออา้นาแ็แร เผยให้เห็นร่าเปลือยเปล่าที่เ็มไป้วยมัล้ามน่ามอให้อลิสสาไ้หวีร้อในใ
เธอรีบเอียัวผินหน้าหนีทันที้วยวามวยเิน
า้าวยับถอยไป้านหลัสอสาม้าวเพื่อให้ห่าารัสีอันรายที่แผ่ออมาาร่าหนา
“ันะออ รุาถอยไป้วย่ะ”
อลิสสาบอพร้อมับถอยหลัไปอี เมื่อเห็นาปลายหาาว่าเา้าวเ้ามา้านใน
“ันะอาบน้ำ
เธออาบเป็นเพื่อนันหน่อย”
“ันอาบเสร็แล้ว ไม่อาบแล้ว่ะ”
ปึ
เสียประูห้อน้ำปิลใออลิสสา็เ้นรัวแรอีรั้
รู้สึสั่นึ้นมาทั้ๆ ที่็ไม่ไ้หนาวแ่อย่าใ
มือหนาเอื้อมมาึร่าอเธอเ้าไปใล้ๆ อลิสสาพยายามืนัวเอาไว้แ่็ไม่เป็นผล
“ปล่อยนะะ”
“อาบน้ำอีรอบ”
เมสันพูพร้อมับทำามใัวเอทันที เาเปิน้ำฝับัวอีรั้
และึร่าเล็ออลิสสามาอเอาไว้แนบอแร่ เาไม่ให้เธอออไปาห้อน้ำแน่
สายน้ำที่โปรยลมาั่สายฝน ทำให้อลิสสาเปียปอนอีรั้ไปพร้อมๆ ับเมสัน ร่าทั้สอแนบิเสียสีันไปมานเริ่มผ่าวร้อน
อลิสสาไ้ยินเสียำรามและเสียัฟันัรอ แ่ไม่ล้าที่ะยับายรุนแร
“ันะอาบน้ำเยๆ
ถ้าเธอยอมอาบ้วยีๆ แ่ถ้าไม่..” เมสันเว้นัหวะพู
อลิสสารีบพยัหน้าอบรับทันที อาบอีรอบ็ไ้
“อาบ่ะอาบ”
อลิสสาอบรับเสียสั่นรัว แล้ว็้อรู้สึโมโหเมื่อรู้ว่าารอาบน้ำ้วยีๆ
อเา็ือารลูบไล้รีมอาบน้ำที่ัวอเธออย่าเื่อ้า
มือหนาอเาฟอนเฟ้นไปทั่วร่าาย แม้อลิสสาะพยายามปัป้อ็ไม่เป็นผล
แถมเายัับมืออเธอไปสัมผัสร่าายอเา ให้เธอ่วยฟอสบู่ให้เาลายๆ
อลิสสาหน้าร้อนผ่าวรั้แล้วรั้เล่านัวแทบะเปื่อย
เมสันเลยยอมที่ะออมาาห้อน้ำ
่อนออมาเายับเบียูบและอเธอนร่าเล็แทบละลายมไปับออเา
“อืม แบบนี้สิีเยี่ยม”
อลิสสายมือึ้นผลัออเา้วยำลัที่มีน้อยนิ
แ่เมสัน็ยอมปล่อยมือ เธอรีบวิ่ออมาหยิบเอาเสื้อลุมสวมใส่อย่าลนลาน
ไม่ไ้หันไปมอ้านหลั รู้แ่ว่าเาเปิน้ำำระร่าายอีรั้ ไม่ไ้ามเธอมา
อลิสสาออมาาห้อน้ำ้วยใเ้นรัวแร เธอรีบเอาผ้านหนูพันเส้นผมและมวปมเอาไว้
และสวมใส่บราแพนี้และเสื้อผ้าอย่ารวรเร็ว พอเรียบร้อย็เป่าปาอย่าโล่อ
เินมานั่ที่โ๊ะเรื่อแป้เ็ผมหมาๆ ใ้ราย์เป่าผมนแห้
ไม่ไ้สนใร่าสูที่เินออมาาห้อน้ำอย่า้าๆ
เาพันเอวสอบไว้แ่ผ้านหนูผืนเล็ มันแทบปิอะไรไม่มิเลยริๆ
“ไม่ถามหน่อยเหรอว่าทำไมันออมา้า”
“ไม่ถาม่ะ”
อลิสสาไม่ิะสนใถามเา ูเหมือนำถามพวนี้ะล่อลวไม่น่าไว้ใเสียเหลือเิน
ทำไมเาลายเป็นนเ้าเล่ห์หน้าหนาไปไ้เนี่ย
“ไม่ถาม็ะอบ
ูบเมื่อี้ทำให้ันร้อนผ่าว เลย้อใ้น้ำเย็น่วยผ่อนลาย
ไม่อย่านั้นันามมาลาัวเธอลบนเียนอนอีแน่”
“นบ้า ลามเ็ส์ั”
“อืมเ้าท่าแฮะ”
เมสันไหวไหล่เบาๆ
ยอมรับอย่าไม่แร์ ทำเอาอลิสสาอ้าปา้าาโมอเาผ่านระเาาปริบๆ
ราวับระ่ายน้อยื่นูมอย่านั้นแหละ
ทำเอาเาอยาะับเธอลโทษที่ทำัวน่ารัเสียเี๋ยวนี้
 |
|
 |
|
ที่ภาพปเพื่อเ้าไปโหลอ่านอนพิเศษฟรีนะะ
 |
|
ความคิดเห็น