คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : โปรยก่อนอัพ
“ิน้าวะไ้รีบพัผ่อน ันมีาน้อทำอีเยอะไม่มีเวลาะมาสนใอะไรเธอมามายหรอนะ”
เมสันหา้ออ้าไ้อย่าลัว อลิสสาวัสายาุ่นเือมายัเา หยิบมีับส้อมมาถือเอาไว้ำแน่นอย่าโรธๆ
“ันไม่ไ้อร้อใหุ้พาออมา
มีานเยอะ็ไปทำสิ”
“อลิสสา เี๋ยวนี้ยอย้อนเ่นันะ”
อลิสสานิ่เียบผินหน้าไปทาอื่น
อบาร้อนผ่าว เธอพยายามไม่้อไห้่อหน้าเา แ่วามรู้สึอ่อนแอพุ่ึ้นมานยาที่เธอะระับ
เธอลืน้อนแ็ๆ ลอไป
“ิน้าว ันี้เียเถียับเธอแล้ว”
เมสันบออีรั้ เมื่อเห็นว่าอลิสสาไม่ยอมินไ้แ่นั่หันหน้าหนีนิ่ๆ ็ำ้อเอ่ยวาา่มู่
“ันไม่รว ันไม่รว”
“ออไปไ้แล้ว ันัารเอ”
เมสันไล่แม่บ้านออไป แม่บ้านรีบรุไปทันทีอย่าไม่รอ้า
เรว่าอยู่นานอาะไม่เหลือีวิรอ
“ะรวีๆ ไหม” เมสันหันมามอหน้าอลิสสาร้อถามเสียุัน
อลิสสายิ่หน้าเื่อน เธอพยายามืนัวึ้อมือที่ถูเาุมเอาไว้แน่น
พยายามระาออ แ่แรเธอหรือะสู้แรเาไ้
เมสันระุเพียรั้เียว็ึเธอใหุ้เาอยู่บนเีย
ใบหน้าอเธอเสมอับใบหน้าเา
“แหวนหมั้นอบไหม”
เมสันเห็นแววาออลิสสา็เอ่ยถามเสียแผ่วเบา ึร่าเล็ให้ลุึ้นยืน
เาโอบเอวเธอเอาไว้หลวมๆ ้าหนึ่ ส่วนอี้า็เยปลายามนึ้นมา
“อื้อ” อลิสสารู้สึื้อในลำอ
พยัหน้าอบเาไ้แ่นั้น น้ำาไหลรินออมาแผ่วเบา
เมสันูบับน้ำาให้อย่าอ่อนโยน แล้ว็ใ้ปลายนิ้วโป้เลี่ยอีรั้
“อบแล้วทำไม้อร้อไห้”
“ัน..แหวนวให่นานี้ใส่ไป้อมีนสะุาแน่ๆ
่ะ”
“ไม่เห็น้อสนใสายาใร ใรถาม็บอว่าว่าที่สามีอเธอให้มา็แ่นั้น”
“ันแ่ป่วยเป็นไ้ัวร้อนเท่านั้นนะะ”
“แล้วอยาป่วยอย่าอื่นไหมล่ะ” เมสัน้อมอนในอ้อมแนยิ้มๆ
พู้วยน้ำเสียเ้าเล่ห์
“ะให้ป่วยอะไรอีะ ไม่เอาแล้ว่ะ
นอนอย่าเียวเบื่อะายไป”
“นึว่าอยาะป่วยอย่าอื่นะไ้ทำให้”
“เอ๊ะ ุะแล้ให้ันป่วยอะไรอี”
อลิสสาเม้มปามอเา้วยสายาุ่นๆ เธอป่วยแ่นี้ไม่พอหรือไ อยาะให้เธอเป็นอะไรอี
“ป่วยอาเียน วิเวียน เพราะมีเมสันัวน้อยในท้อไล่ะ
เอาไหมหืม ป่วยไปสัเ้าเือนำลัี” เมสันียิ้มว้า วาพราวระยับ อาารป่วยที่เาอยาะให้เธอเป็นนั้นทำให้อลิสสาถึับาโอย่าใ
“ุึ้นมาทำไม แล้วมีใรเห็นไหม
ทำไมไม่ส่้อวามมาให้ันลไปเอ ทำไมุไม่อรถรอที่้านล่า ทำไมอื้อ”
อลิสสาถามเา้วยท่าทีื่นระหนหลายำถาม
วาู่สวยและท่าทาราวับระ่ายื่นูมทำให้เมสันอที่ะึเธอเ้ามาอ
ูบปิปาอเธอทันที อลิสสายมือึ้นันอแร่อเมสันเอาไว้
และเพียไม่นานแร่อ้าน็อ่อนยวบ ใบหน้าแหนเย
ริมฝีปายับอบรับูบเร่าร้อนอย่าเอะเิน
เธอไ้ลิ้มรสแอลอฮอล์าปลายลิ้นอเาเล็น้อย
เมสันูบปิปาออลิสสานพอใเา็ผละริมฝีปาออ ยิ้มนิๆ ้อมอใบหน้าหวานแ่ำสบสายา่ำเยิ้มอนัวเล็
อใไม่ไหวูบที่แ้มแเรื่อเสียัฟอให่
“ถามเยอะนานี้อบแทบไม่ทัน เอาเป็นว่าันึ้นมารับเธอลไป ไม่มีใรเป็น ี้เียพิมพ์้อวาม อรถแล้ว และำลัะ่วยเธอยระเป๋าลไป แล้วพาเธอไปเพน์เฮ้าส์”
"
“ันอยาะอาบน้ำนเียว่ะ”
“มาับันะอาบนเียวไ้อย่าไร ็้ออาบ้วยันถึะี”
“ไม่ี่ะ” อลิสสารีบอบลับ
มอสบสายามเ้มไ้แว่บเียว็้อรีบหลุบาล เธอเบนสายามอไปที่อ่าอาบน้ำที่เปิน้ำเอาไว้นเ็มแล้ว
มีโรยเลือหอมส่ลิ่นหอมาๆ แถมยัมีอุหลาบำให่วาไว้้าน้าอ่าอาบน้ำ
ส่ลิ่นหอมฟุ้สื่น
“เี๋ยวะสาธิใหู้ว่าีอย่าไร”
.
“เอะไ้อย่าไรันะ นเาอุส่าห์มีน้ำใเอามาให้ แล้วุโยนทิ้่ายๆ แบบนี้ไ้อย่าไรัน ุอนเาไม่ไ้เอามาใหุ้เสียหน่อย”
“ิว่าไม่รู้เหรอว่ามันเอานมมาให้ทำไม”
“เาะให้เพราะอะไร็ไม่เี่ยว..”
“อย่าบอนะว่าไม่เี่ยวับัน” เมสันเ้นเสียลอไรฟันออมา วามเ้มูเหี้ยมๆ เายับัวเ้ามาใล้ร่าเล็ออลิสสาอย่ารวเร็ว
หน้าหนา เ้าเล่ห์ อันธพาล
เ็ส์ั แล้วยัะมือไม้เป็นหนวหมึอีเหรอเนี่ย นบ้านี่ ทำไมเาลายเป็นแบบนี้ไปไ้
ราวับเป็นนละนับท่านประธานาธิบีเมสันนที่เธอเห็นและุ้นเยในที่ทำาน
“มันอยู่เหรอ มออมาเลยว่าันหล่อเร้าใ
และไม่้อแอบมอหรอ มอรๆ เลย็ไ้นะ ันอบสายาอเธอเวลาที่มอัน
มันทำให้รู้สึวูบวาบ” เมสันยื่นริมฝีปาระิบิริมหูออลิสสา เพียเาพูออมา็ไ้รับสายาลมโวั้อนให้หนึ่ที
แ่แ้มใสนุ่มลับแ่ำน่าูบ นอใไม่ไหวูบไปหนัๆ
และึเธอมาอเอาไว้แน่น ไม่ให้ิ้นหนีไปไ้
ที่ภาพปเพื่อเ้าไปโหลอ่านอนพิเศษฟรีนะะ
 |
|
ความคิดเห็น