คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : 3.2
“มีอะไระพู็พูมาสิะ”
ล้อมาวพยายามไม่อยู่ใล้เามานเินไป แ่เวิ็เินเ้าหานเธอ้อถอยหลัไปเรื่อยๆ
นถึลาห้อนอน ้านหลัอเธอ็เป็นเียนอน
ยับไปทา้ายและวาไม่ไ้แล้วนอาทา้านหลัเท่านั้น
“ุเวิ”
ล้อมาวใสั่นรัวเมื่อเาไม่ยอมพูแ่ลับเินไล่้อนให้เธอนมุมเสียอย่านั้น
เธอเรียเาเสียแผ่วเบา เมื่ออนนี้เธอับเาอยู่ห่าันเพียแ่เอื้อมมือเียวอเาเท่านั้น
“เมื่อเ้าันบอให้เธอรอันแล้วทำไมเธอถึไม่รอ”
เวิยมือึ้นเยปลายามนให้เยึ้นสบสายาับเา้วย
พร้อมับร้อถามออไปเสียุเ้ม
ล้อมาวเหลือบสายามอเาไ้แว่บเียว็รีบหลบพร้อมับับมืออเาที่เยปลายาออ
ริมฝีปาสั่นระริน้อเม้มเอาไว้ วาลอไปมาอย่าพยายามหา้ออ้า
เพราะเมื่อเ้าหลัาที่เธอเ้าไปยื่นเอสารสมัราน ไ้สัมภาษ์แล้ว็นัรอฟัผล
เธอไม่ิที่ะรออย่าที่เาบอ เธออออไปทา้านหลัอโรแรม และหนีลับมา่อน
อนแร็หวั่นๆ ว่าเาะามมาแ่็รู้สึโล่อผสมับโหวๆ อย่าประหลา
พยายามไม่ิถึเาแล้ว
แ่เา็ทำให้เธอ้อหวาหวั่นเมื่อเาไปัเอเธอที่เิมและบัับเธอึ้นรถลับมาที่หอพั
แถมยับัับให้เธอเปิประูให้เาเ้ามาในห้ออี้วย
“ัน..ันเอเพื่อน็เลยลืมไปว่าุบอว่ารอ่ะ”
ล้อมาวพูแ้ัวออมา้วยน้ำเสียอึอั วา็ลอไปมา
พูเสร็แล้ว็ยืนนิ่ัวเย็นเียบ เวิยมือึ้นเท้าเอว ส่ายหน้านิๆ
ริมฝีปาอเายยิ้มเยาะ พร้อมับพ่นลมหายใออมาัๆ
“ิว่าันะเื่อ่ายๆ
เหรอ ไปหลอเ็เถอะ” เวิเ้นเสียลอไรฟันออมา ยับเ้ามาใล้ร่าเล็มาึ้น
ล้อมาวถอยไปนาิับอบเียแล้วราวนี้
“ันไม่ไ้..ว้าย”
ล้อมาวำลัะแ้ัวอีรั้ แ่ร่าอเธอ็้อล้มหายหลัไปที่เียนอน
เมื่อเวิเอื้อมมือมารหน้าับไหล่ทั้สอ้าอล้อมาวเอาไว้
พร้อมับผลัเธอให้ล้มลไปบนที่นอนโยที่เธอไม่ทันไ้ั้ัว
เ้าัวหวีร้อออมาเสียหล แล้ว็้อหน้าร้อนวูบวาบไปทั้ัว
เมื่อร่าสูอเาามึ้นมาร่อมร่าอเธอเอาไว้
เวิับ้อมือทั้สอ้าอล้อมาวแนบับที่นอนแน่น
“โหหน้าายนันะ
ิว่าันโ่อย่านั้นเหรอ”
“เปล่า่ะันไม่ไ้ิอย่านั้น”
ล้อมาวส่ายหน้าไปมา พยายามบิ้อมือ และิ้นเพื่อให้หลุพ้นาารุามอเา
“ปล่อยนะะ
ุะทำับันแบบนี้ไม่ไ้นะะ”
ล้อมาวหายใฟืฟาและเริ่มเหนื่อยหอบเพราะออแรมาเท่าไหร่เา็แทบะไม่ยับเยื้อนไปไหนเลย
แถมเธอยัะเริ่มหมแร ใบหน้าหวานแ่ำส่ายไปมาบนที่นอน
นผมยาวยุ่เหยิระแผ่ระาย ิ้วสวยมวมุ่น ริมฝีปา็ถูเม้มเอาไว้
เวิโน้มัวเ้าไปใล้ๆ
มอนิ่ๆ ่อนะผละออปล่อยมือที่แนบับที่นอนเอาไว้
ล้อมาวรีบยึ้นมาอย่าโล่อ แ่เธอ็โล่อไ้ไม่นานเมื่อเวิ
ับายเสื้อยืที่เ้มที่เาใส่เอาไว้ถอมันออนพ้นศีรษะอเาเหวี่ยลไปที่เียนอน
เผยให้เห็นอแร่แน่นไป้วยล้ามเนื้อเป็นลอนสวย นอ่อนๆ
ึ้นเ็มอแร่ไล่ลมาที่แผ่นท้อ่ำไปใ้สะือ
และหายเ้าไปในอบาเในสีำประทับราอแบรน์ั เธอใอไม่ีอนนี้
ยิ่ิ้นรน แ่เาใ้าแ็แรหนีบเอวเธอเอาไว้ ทำให้ไม่สามารถิ้นนหลุพ้นไ้
ผมอเายุ่นิๆ เพราะอเสื้อที่ถอทำให้มันูยุ่และูเ็ี่
รวมับร่าายที่แ็แรทำให้ล้อมาวสั่นเทิ้ม
“ลุออไปนะปล่อยัน”
“ไม่”
เวิยิ้มเยาะที่มุมปานิๆ โน้มัวไป้าหน้า ับมือที่พยายามผลัไสและิ่วนอล้อมาวแนบไปับที่นอนอีรั้
ราวนี้ล้อมาวหอบหายใสะท้านหน้าแ่ำ ใเ้นแร
เมื่อใบหน้าอเาใล้เ้ามาเรื่อยๆ นห่าันไม่ถึืน
เธอหลับาปี๋เบือนหน้าหนีนอแทบเล็
“อ้ายย
ไม่นะุเวิ อย่าทำอะไรันนะะ”
เวิ้อมอแ้มแ่ำอนใ้ร่า
่อนะริมฝีปาูบหนัๆ อย่าที่ใปรารถนา
นัวเล็ส่ายหน้าไปมาแ่เา็ามไปประบูบไ้สำเร็
ล้อมาวพยายามเม้มริมฝีปาอัวเอเอาไว้พร้อมับลั้นหายใ
แ่ไม่นานเธอ็้อยอมที่ะใ้ลมหายใร่วมับเา
และริมฝีปาที่บเม้มเอาไว้้อเผยอ เมื่อเาปล่อย้อมือที่เอาไว้ออเลื่อนฝ่ามือเ้ามาอบุมออวบอิ่มพร้อมับเล้นลึเบาๆ
วามร้อนาฝ่ามืออเาลอผ่านเ้ามาในเนื้อผ้า ล้อมาวร้อนวาบไปทั้ัว
เธออ้าปา้วยวามใ เวิวยโอาสูบอย่าเร่าร้อนไม่ให้ล้อมาวไ้ปิเสธ
เาบเม้มูึลีบปานุ่มนล้อมาวผวาเฮือไป้วยวาม่านหวิว
เธอพยายามประท้ว้วยเรี่ยวแรอันน้อยนิ มือ้าที่เป็นอิสระ
ทุบไปที่้นแนแ็แรและพยายามึมืออเาให้ออาวามนุ่มหยุ่นอเธอ
แ่ไม่เป็นผลร่าเาแ็ั่หินผาไม่สะเทือนอะไร่ายๆ
ล้อมาวพยายามบิส่ายัวและห่อไหล่หนี มือเา็ามมาิๆ เธอราระเส่าในลำอ
และเวิ็แทรลิ้นร้อนเ้าไปเี่ยวระหวัับลิ้นอเธอที่พยายามผลัไส
ล้อมาวสั่นเทิ้มาบ่าน รสูบและรสสัมผัสอเามันให้วามรัวนใ
้วยวาม้อยประสบาร์ทำให้เธอหลใหลเลิบเลิ้มไปับรสูบอันแสนหวานและยั่วเย้าอเาไ้อย่า่ายาย
ริมฝีปาอเธอเผยอให้เาออนูบ มือที่ผลัไส็บีบิแน่นที่้นแนแ็แร
ใบหน้าเนื้อัวร้อนวูบวาบแปลบปลาบไป้วยวามสยิว แ่ำไปทั้หน้า
“อื้อ”
ล้อมาวราประท้วในลำอ และเมื่อเาผละริมฝีปาออเธอสูหายใเ้าปอลึๆ
แ่เวิ็ยัแะ้อูบและเล็มอยู่ไม่ห่าไปไหน
ูบหนับ้าเบาบ้าามแรอารม์อเาในอนนี้
เลือในายแร่พุ่พล่านนเาปวร้าวไปทั้ัว รามหนาบแน่นนึ้นสันนูนใบหน้าหล่อเหลาแ่ำเพราะวามเรียที่้ออลั้นเอาไว้
“ปล่อยันนะะุเวิันลัว่ะ”
ล้อมาวพยายามส่ายหน้าหนี แ่เา็ามมาและเล็มูบไม่ห่า
นเธอสั่นแล้วสั่นอีเป็นระรอ หัวใเ้นรัวแรแทบทะลุออมานออ
“ลัวแล้วทำไมถึไ้ัำสั่อัน”
เวิยยิ้มมุมปาอย่าเ้าเล่ห์ระิบถามิริมฝีปาหวานๆ
ที่เาไ้ิมแล้วเมื่อสัรู่นี้ เสียที่ถามออไป็แหบพร่า
“ันไม่ไ้ั้ใ่ะ”
ล้อมาวบอเสียแผ่วเบา และรู้สึโล่ใที่เาผละมือออาออเธอแล้ว
“โหอีแล้วนะ”
เวิไล่้อนและไม่ยอมรับ้ออ้าอล้อมาวสัเท่าไหร่
เาับ้อมือทั้สอ้าเธอรวบไปไว้เหนือศีรษะ่อนะ่อยๆ
ใ้มืออี้าสอเ้าไปใ้อบเสื้อที่หลุลุ่ยอล้อมาว
ัารเลิมันึ้นไปอไว้เหนือวามอิ่มที่ยัถูโอบอุ้ม้วยบราสีหวาน
“ุเวิ
ไม่นะอย่าทำแบบนี้่ะ ไม่ๆ” ล้อมาวรู้สึัว วาู่สวยื่นระหน
และพยายามิ้นบิส่ายัวไปมา เวิยิ้มเยาะหยัน
่อนที่เาะเลื่อนมือไปยัแผ่นหลัเนียนนุ่ม ปละอบราให้ีออาัน
และันบราึ้นไปอรวมับเนื้อเหนือออิ่ม
เาไล่สายาลไป้อมอวามนุ่มหยุ่นอลัารรหน้า
มันสวยนเา้อลอบลืนน้ำลายปลายยอสีมพูเ้มแ็เป็นไเพราะวามื่นเ้นและอาาศเย็นที่แะ้อผิว
ยิ่เ้าัวพยายามบิส่ายัวหนีไปมา ออวบ็ยับเลื่อนไหว เวิลืนน้ำลายลอ
เาเลื่อนใบหน้าลไปใล้ๆ ลมหายใร้อนแะลที่ผิวเนียนนุ่ม
ถูปลายยอยิ่ทำให้มันหเป็นไ้วยวามหวามไหว
ีรีส์ ุนายหัวที่รั
หวรันายหัวร้าย 1
พายุรันายหัวร้าย 2
พ่ายรันายหัวร้าย 3
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
preview :
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น