คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : 5.1
อนที่ 5
“ทำานแล้วะพาไปเอาอทะเลสๆ ที่สะพานปลา้านหมู่บ้านอนเย็น” เบนสั่เสียห้วนหลัาที่เาพาเธอลับมาาหาที่ไปนอนพั
“่ะ
มีอะไรอีหรือเปล่าะ” รินรามอหน้าัริมฝีปานิๆ
นานที่อยู่แถวนี้เริ่มเมียมอมาอีรั้
“ไม่มีแล้ว”
รินราหมุนัวลับไปทำานเธอลับไปนั่ที่เิมหยิบเอารันึ้นมาัแย
นานสาวที่เยุยัน่อนหน้านี้มอรินรายิ้มๆ
“ไหนว่าไม่ไ้เป็นอะไรับนายหัวทำไมนายหัวูเหมือนหวๆ
เลยพาไปิน้าวแถมพาไปนอนพัที่หา้วย”
“ัน..”
รินรามีสีหน้าเื่อนๆ เล็น้อยเธออึอับอไม่ถูริๆ
เพราะารระทำอเบนทำให้เธอเหมือนน้ำท่วมปาะปิเสธ็ยาแล้วล่ะแบบนี้
“อย่าปิเสธเลยนเาเห็นันหมแล้วล่ะ
โีัเลยมีนายหัวอยห่ว้วยแบบนี้ นายหัวน่ารัเนอะๆ”
นานสาวยิ้มและรีบบอออมา ารระทำอนายหัวน็เห็นหมแถมนานายยับอว่านายหัวส่สายาุๆ
ให้้วยเพราะไปเมียๆ มอๆ รินรา นายหวน่าะหวมาแ่ไม่พูออมา
“ไม่ใ่อย่านั้นนะ
ทำานันีว่า” รินราหน้าแ่ำหลุบสายามอานในมือ เปลี่ยนเรื่อทันที
นานสาวทีุ่ย้วยแอบยิ้มในหน้า แบบนี้ใ่แน่ๆ ะเป็นว่าที่เมียนายหัวัวร์
รินราทำานอยู่นเ้า่วเย็นเบน็ลับออมาาถ้ำพร้อมับนานายที่เนื้อัวอนนี้มอมแมมันไปหม
เบนเอาน้ำาสายยาล้ามือล้าหน้าให้สะอา เหื่อื้นเ็มเสื้อ
เา้มศีรษะและ็เอาน้ำราลไปนเส้นผมเปียุม เรียบร้อยแล้วเา็ส่สายยาให้นอื่นๆ
เบนสามือเ้าไปในเส้นผมสะบัน้ำให้ออนหมาๆ
็ยึ้นเสยึ้นไปให้เห็นใบหน้ามเ้มเปียื้น
เ้าัวเอาายเสื้อที่ไม่เลอะเ็น้ำออมอมาที่รินรานิ่ๆ
รินราที่มอเาอยู่นานรู้สึัว็แสร้หันไปบอลาับนานที่ำลัเ็บอันอยู่เธอเินมาหาเาใล้ๆ
และพยายามมอหาปิ่นโที่เ็บเอาไว้ว่าะถือลับไปที่บ้านเพื่อนำไปล้าแ่ไม่เห็นแล้ว
“มอหาอะไร”
“ปิ่นโ่ะว่าะเอาไปล้า”
“ไม่้อมีนที่บ้านมาเอาไปแล้ว”
เบนบอเสียเ้ม่อนะับมืออเธอและพาเินออไปารนี้ เาพาเินย้อนลับไปทาเิมที่พามาเมื่ออนเ้า
นถึบ้านให่รินรานึว่าเาะพาเธอเ้าไปในบ้านเสียอี แ่เาลับพาเธอเินไปยัโรอรถที่อยู่ไม่ห่า
เบนไปเอาุแที่เ็บไว้ในู้แล้ว็เสียบเ้าไปในรถมอเอร์ไ์ับออมาอ้าๆ
เธอ
“ึ้นรถะพาไปที่สะพานปลา”
เบนมอหน้าอรินราและบัับให้เธอึ้น้อนท้าย
“่ะ”
รินรายาึ้นนั่ร่อมเพราะวามเยินเธอนั่แบบนี้บ่อยว่าารนั่ไพล่ปลอภัยว่าเยอะ
ึ้นไปแล้ว็ับบ่าเาเอาไว้ แ่เบนไม่ยอม
เาเลื่อนมืออเธอมาับที่เอวสอบทั้สอ้า
“ับเอวันไม่อบให้ับบ่า”
เบนหา้ออ้าไปเรื่อยเปื่อยริๆ อยาะให้อเสียมาว่า รินราัริมฝีปาถลึาย่นมูใส่เาแ่็ยอมที่ะทำาม
“นั่ีๆ
ล่ะรถันนี้มันแร”
เบนบอ่อนที่เาะออัวอย่าแรทำให้รินราเือบะหายหลัลไปีว่าเาบอ่อนทำให้เธอับเอวเาแน่นและอนนี้็แทบเป็นอแนบิเพราะเาออัวแรและเร็ว
“ว้ายย”
รินราร้อเสียหล้วยวามใ เธอผวาัวเ้าอรัเาเอาไว้
อสาวแนบับแผ่นหลัแร่เบนยิ้มอย่าอบใ
วามเนียนนุ่มที่แนบินั้นเบียไปมาามแรับเลื่อนส่ให้เาร้อนผ่าว
“อไม่แน่นไปไม่รู้้วยนะ”
เบนแล้ับแลบๆ ไปมาเล็น้อยให้รินราไ้ลัวนเธออเาแน่นมือสั่นเพราะมันเป็นทาึ้นไปบนเาสูึ้นลสลับไปมาเายัมีหน้ามาแล้เธออี
เบนับบนนี้นินเาไม่ไ้ประมาทหรอเพียแ่อยาแล้เท่านั้นเอ
เามอวิว้านหน้าลมพัไอทะเลมาให้สื่น รินราแนบแ้มับแผ่นหลัอเาและมอไปยัวิว้าทา
ยิ่ึ้นไปสู็ยิ่เห็นวิวที่สวยอที่นี่มาึ้น
เธอมอ้วยวามเพลินาและไม่สั่นไป้วยวามลัวอีแล้ว
นเบนพารถวนมายัุที่มวิวไ้เาอรถเพื่อที่ะให้รินราไ้เห็น
“อทำไมะไม่ไปที่สะพานปลาแล้วเหรอ”
รินราผละัวออพร้อมับร้อถามอย่าๆ ที่รถเาหยุ
อย่าบอนะว่าน้ำมันหมะ้อเินไป่ออย่านั้นเหรอ
“ะให้มวิวน่ะรนี้วิวสวย
เห็นเาะเล็ๆ ที่ยื่นออไปรนั้น
อนเ้าน้ำะแห้ทำให้เห็นสันทรายที่เื่อมับเาะหยสามารถเินไปยัรนั้นไ้พอสายๆ
น้ำะึ้นสู้อนั่เรือ้ามไป เาะนั้นันทำฟาร์มหอยมุเอาไว้
เี๋ยววันหน้าะพาไปที่นั่น”
เบนี้ให้เห็นวิวสวยามท้อทะเลและเาะเล็ๆ
ที่เห็นลิบๆ
รินราเห็นว่ามีท่าเรือเหมือนันพอเบนบอเธอถึับมอเาอย่าไม่อยาะเื่อว่ารนั้นะเป็นส่วนหนึ่อเา้วย
เาเป็นนที่เ่มาเ่นเียวับนในรอบรัวอเามิน่าพ่อเาถึไ้ไว้ใให้เาูแลที่นี่เธอไ้ยินว่านายหัวแนนี่ให้ลู่วยูแลิารหมทุนและทุน็ทำไ้อย่าีเยี่ยมเป็นที่รู้ัทั้ัหวั
“เาะเล็ๆ สวยั่ะ”
“ื่อเาะน้ำผึ้แล้วันะพาเธอไปิมน้ำผึ้ที่นั่นูบ้า
หวัว่าะหวานับใ” เบนเหลือบสายามอมายัรินราที่นั่้อนท้ายอยู่
เายิ้มมุมปาและบอับเธอไป้วยน้ำเสียรุ้มริ่มวามหมายสอแ่สอ่าม
“ันไม่ไ้อยาไปเสียหน่อยแ่บอว่ามันสวยเท่านั้นเอ”
รินราแ้มแปลั่ทันที เธอผินหน้าไปทาอื่นและบอับเาแ้เิน
“แ่ันอยาิม” น้ำเสียแหบพร่าที่เปล่ออมานั้นมันาบ่านเ้าไปในร่าายเล็ๆ
อเธอ รินราำเสื้ออเาแน่นไม่พูอะไรอี
“ไปันไ้แล้วเี๋ยวะมื
ถ้ามีเวลาันะพาเธอมาที่นี่อี”
เบนบอแล้ว็สาร์เรื่ออีรั้
รินราเรียมัวอร่าหนาเอาไว้แน่นลัวว่าเาะออัวแรอี แ่ผิาเบนออรถ้าๆ
และ่อยๆ พามันเลาะามไปยัเส้นทา นมาถึสะพานปลา
เป็นที่อเรือหาปลาหลายลำรนี้เหมาะมาเพราะเป็นอ่าวโ้ลื่นาทะเลที่ัมาไม่่อยแรเพราะมีโ้อภูเาบัเอาไว้
ท่าเรือที่ทอยาวออไปอนนี้มีเรือหาปลาอเอาไว้เ็ม บาลำ็ำลัมีารนปลาออมาเพื่อนำมาทำอาหารในรัวเรือนหลัาที่นำออไปส่ยัสะพานปลาบนฝั่แล้วเรียบร้อย
แ่็ยัมีบาส่วนที่ะ้อนำมาแปรรูป็เยอะพอสมวร เ่นพวที่นำมาทำาแห้่าๆ
มีปลาหลายนามา และปลาหมึ้วย รินราเห็นไลๆ
ว่ารนี้มีบ้านอาวบ้านหลายหลั มีโรพยาบาล้วยเธอเห็นเพราะเบนับผ่านมา
“นายหัวเอาอะไรบ้ารับวันนี้”
นเรือที่ยลัใส่ปลาหมึแ่แ็ลวาแล้ว็หันมาถามเบน้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“เอาปลา และ็ปลาหมึ
หอยุ้เหมือนเิมไม่้อเยอะนะ”
เบนบอนเรือรีบเอาับใส่ถุให้ทันทีเลือที่ัวให่ๆ และสใหม่ให้โยไม่รู้สึเสียายและไม่้อั่้วย
เาให้นายหัว้วยใ
“นี่รับนายหัว”
นเรือยื่นส่มาให้เบนส่เินให้เาส่ายหน้าไม่รับ แ่เบนับยัใส่ระเป๋าเสื้อ
แล้ว็รับถุอมาถือไว้ในมือ แรีบยมือไหว้ทันที
“อบุรับนายหัว
ราวหน้าไม่รับนะรับนายหัวให้มาเินราาออี”
นเรือรีบบออย่าเรใเพราะนายหัวเบนะยัเินให้แบบนี้ลอนบาที้อแอบเอาไปส่ให้ป้าแรมที่บ้านให่
“รับไว้เถอะผมอยาให้น่ะแล้วลุไม่้อไหว้หรอรับผมอ่อนว่าลุอี”
“รับ แล้วุผู้หินนี้เป็นใรรับนายหัว
เมียนายหัวเหรอรับ” นเรือรีบถามเพราะวามสสัย แยิ้มเมื่อพูเสร็รอฟัำอบ
รินราถึับหน้าร้อนผ่าวแม้ว่าแะพูเร็วิทอแแ่เธอ็ฟัออนะว่าเาพูันว่าอะไร
เบนหันไปมอหน้าอรินราเห็นเธอหน้าแและมอไปทาอื่นเา็อมยิ้มและหันมาหานเรือที่ถามเมื่อสัรู่นี้
“ใ่รับลุเมียผมเอื่อรินรา”
เบนวัแนไปโอบบ่าอรินราึเธอให้มายืนใล้ๆ
ับเาและบอับลุนเรือ้วยสีหน้ายิ้มๆ
“ริเหรอรับเนี่ยนายหัวมีเมียแล้ว เฮ้ยๆ
พวมึนายหัวเบนมีเมียแล้วโว้ย นายหัวพาเมียมา้วย” ลุนเรือทำาโยิ้มว้าอย่าีใแทนนายหัวเบน
แล้วแ็ะโนโหวเหวโวยวายบอนอื่นๆ อย่ารวเร็ว
ทำให้นที่ทำานอยู่รนี้หลายนะัไปพร้อมับเินเ้ามาหา
“ุพูแบบนี้ทำไมัน”
รินราส่สายา้อนๆ พร้อมับระิบถามเาเสียแผ่วเบา
“็อยาะพูใระทำไม” เบนไหวไหล่นิๆ
อย่ายียวนยิ้มว้าเมื่อไ้แล้ให้รินราอายไ้
“ยินี้วยนะรับนายหัว
เมียนายหัวน่ารัมารับ”
หลายนเ้ามาแสวามยินีพร้อมับื่นมวามน่ารัอรินรา แอบแปลในิๆ
ว่านายพาผู้หิมาที่สะพานปลา้วยที่ไหนไ้เมียนายหัวนี่เอ ัวเล็ๆ น่ารัมิน่าล่ะนายหัวถึไ้ยิ้มหน้าบานเียว
ความคิดเห็น