คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : 3.5
(ัออบาส่วนนะะ)................................. หลัาที่เาส่ให้เธอสุสมไป่อนหน้า
่อไปะเป็นอริที่เาและเธอะเร่าร้อนไปพร้อมๆ ัน และในรั้นี้เาะไม่ยอมมอเธอสุสมนเียวอย่าแน่นอน
(ัออบาส่วนนะะ)..................................เาไ้ัผ่านเส้นใยบาๆ อวามสาวอรินรา เบนถึับะัและไม่ิว่านัวเล็ใ้ร่ายัไม่เยผ่านมือายนไหนมา่อน
เาเป็นายนแรที่ไ้รอบรอมันอย่าิบเถื่อน
“ปล่อยันเ็บ”
รินราร้อบอพร้อมับน้ำาที่ไหลริน เธอพยายามใ้มือเล็ๆ
ผลัไสและทุบ้วยเรี่ยวแรที่น้อยนิ วามสุสม่อนหน้านี้เหมือนับสิ่หลอลว
อนนี้เธอรู้สึราวับร่าีออเป็นิ้นๆ
และเา็ยัไม่ยอมที่ะยับไปไหนยััวทาบทับนิ่
(ัออบาส่วนนะะ)................................................................
“อื้ม” เบนราในลำอเบาๆ เมื่อรินราเริ่มยับ (ัออบาส่วนนะะ).................
รินรา้อแปลใับัวเอเมื่อเธอ่อยๆ ลายาวามเ็บปวลายเป็นวามเร่าร้อนที่่อยๆ ทะยานึ้น(ัออบาส่วนนะะ)........................................................................
(ัออบาส่วนนะะ)..................................... เาทิ้ร่าลทาบทับร่าเล็เอาไว้ เายัหอบหายใสะท้าน เบนมอใบหน้าหวานแ่ำผมเผ้ายุ่เหยิอรินรา้วยสายาอ่อนโยน เาูบที่ริมฝีปาหวานอเธอปลอบประโลม ยมือึ้นปัเส้นผมให้พ้นใบหน้าหวาน รินราเริ่มรู้สึัวี เธอไม่ยอมที่ะลืมาึ้นมามอเา้วยวามอับอาย เพราะอนแรเธอ่อ้านแ่สุท้ายเธอ็ล้อยามอย่าลืมัว หลไปในวัวนเสน่หาที่เาสร้าึ้นมา เธอเริ่มรู้สึรัเียัวเอที่อ่อนแอและพ่ายแพ้แ่อำนาอวามลุ่มหลนี้
“ถอยออไป”
รินราร้อบอแ่เสียที่สั่นั้นสั่นพร่านิๆ
เธอยัไม่ล้าที่ะลืมามอหน้าเาและอนนี้เา็ผละัวออาวามอ่อนนุ่มอเธอแล้ว
“ไม่ถอยและะเป็นแบบนี้่อไปรินรา
เธอเป็นอันแล้วำเอาไว้”
“ฮึ”
รินราปล่อยน้ำาให้ไหลรินออมา้วยวามอสูถึอนนี้แล้วแม้ว่าเธอะไม่อยายอมรับแ่มัน็เปลี่ยนวามเป็นริไปไม่ไ้ว่าเธอไ้เป็นอเาแล้วอย่าที่เาบอ
“มอหน้าันรินรา”
เบนสั่เสียเ้มให้เธอมอหน้าเา แ่รินราไม่ยอมมอหน้าเา
เบนับใบหน้าหวานให้หันมามอหน้าเา
“ถ้าไม่มอันะทำแบบเมื่อี้นี้อีเอาอย่านั้น็ไ้นะ”
เบนเน้นอีรั้ราวนี้รินรายอมที่ะลืมาึ้นมอสบสายาเาไ้แว่บเียว็้อหลบ
เพราะสายาอเาร้อนแรนเธอไม่อาที่ะมอสบสายาไ้นาน และเพิ่ะผ่านเหุาร์เร่าร้อนไปเมื่อี้นี้เอ
วามอุ่น่านยัแผ่ไปามร่าาย
“ร้อไห้ีใที่ไ้เป็นเมียนายหัวเบนเหรอหืม”
เบนใ้ปลายนิ้วเลี่ยน้ำาที่ไหลออาวาู่สวยอเธออย่า้าๆ
รินราพยายามยมือันอแร่อเาเอาไว้
“ันไม่ไ้อยาเป็น
ถอยไป”
“แ่็ไ้เป็นแล้วล่ะ
เสียใ้วยนะที่ันไ้เป็นสามีนแรอเธอ”
“ุไม่ใ่นแร”
รินราพยายามที่ะปิเสธแม้ว่ามันะือเรื่อริ
“โหไม่เนียนนะรินราหึหึ”
เบนหรี่ามอนัวเล็และระิบบอับเธอเสียแผ่วเบาอย่ายั่วเย้า
“นเลว”
รินราิเล็บ่วนไปที่อแร่อย่าแรอย่าเ็บใ
เบนรีบับมืออเธอเอาไว้และแนบับที่นอนเายยิ้มอย่ามีัยเหนือเธอ
เาวาสายามอไปทั่วร่าบาทำให้เธอร้อนผ่าว้วยวามเินอายเนื้อัวอเธอแ่ำไป้วยรอยรัอเา
“อยาะให้ันทำเลวๆ
ให้เธออย่านั้นเหรอันทำไ้นะ”
“ไม่่ะ” รินราส่ายหน้าไปมาเมื่อเบนเริ่มที่ะทำให้เธอาบ่านโยารบเบียเนื้อัวอเาเ้าหา และเธอ็อ่อนล้าถ้าเิเาเริ่มอีรั้
“็ีถ้าอย่านั้น็ไปอาบน้ำ”
เบนพลิัวลาร่าอรินราและลุึ้นยืน้าเียเายืนเปลือยมอร่าเล็เปลือยเปล่าทีู่้ัวหันหลัหนี
เาเห็นหยเลือที่ผ้าปูที่นอนระายไปทั่ว เบนัฟันแน่นและพยายามไม่สนใมัน
เพราะอย่าไรอนนี้รินรา็เป็นเมียอเาแล้ว
“ันอาบเอไ้”
รินราัวและพยายามึผ้าห่มึ้นมาลุมร่าอัวเอเอาไว้ให้พ้นาสายาอเา
เธอยมือึ้นปาน้ำาทิ้และพยายามไม่ร้อไห้ออมาอี
“ไปอาบ้วยัน
ันรู้ว่าเธอไม่มีแรที่ะลุเินแน่”
“ันไม่ไป”
รินราร้อบอเาเสียอู้อี้
เบนัฟันแน่น้อมอร่าเล็ที่ัวอยู่ในผ้าห่มอย่าัใ
เาทิ้ัวุเาลไปบนเียและ็ัาร้อนร่าอรินราึ้นอุ้มไว้ในอ้อมแนพาเธอเินเ้าไปในห้อน้ำ
โยไม่สนใว่าเธอะิ้นรน่อ้าน
“ปล่อยันนะ ปล่อยัน”
รินราทุบมือลไปบนออเาและเธอิ้นรนไ้ไม่มา เธอเ็บใลาร่าอย่าที่เาบอเธอยับัวไ้ไม่ถนันั
แล้วเบน็นำเธอเ้ามาอยู่ในห้อน้ำับเานไ้
เบนับผ้าห่มที่เธอเอาิมือมาระาและโยนทิ้ไปไว้ที่นอห้อน้ำ
เาันร่าเปลือยเปล่าอรินราเ้าไปอยู่ใ้ฝับัว
และเา็ัารเปิน้ำรรินร่าอเธอและเาพร้อมๆ ัน
รินราัริมฝีปาเอาไว้เพราะสายน้ำทำให้เธอเ็บแปลบ
แ่เบนับยิ้มในหน้าเาันร่าเธอิำแพและยมือึ้นร่อมร่าอเธอเอาไว้
รินรายมือึ้นป้อออวบอิ่มและใลาร่า สายาื่นๆ
มอสบสายาไม่ล้าที่ะมอ่ำไปว่าลำอเาเลย
“ยืนนิ่ๆ
ให้ันอาบน้ำให้ีๆ ีว่านะ”
“ันอาบเอไ้ริ่ะ”
รินราร้อบอเสียสั่น
“ันไม่อยาเสียเวลาันหิวและถ้าเธอถ่วเวลาันะินเธอแทน”
เบนหลิ่วาให้ับเธอแล้วเา็ัารอาบน้ำให้ับรินราทันทีและพยายามอลั้นไม่ให้ส่มอบวามเร่าร้อนให้ับเธออีรั้
รินรา้อร้อนวูบวาบลอารอาบน้ำแสนวาบหวามว่าะเรียบร้อยน้ำในห้อน้ำ็แทบร้อนราวับน้ำเือ
ความคิดเห็น