คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #43 : 7.6
“ั้น็หยุิ้น” ฟาเยระิบบอเสียแผ่วเบาพาร่าเล็ๆ
ในอ้อมแนึ้นมานถึห้อนอน
เาเินเ้าไปแล้ว็ใ้เท้าเี่ยประูให้ปิลหันมาล็อแน่นหนา พาร่าออิาวเินรไปยัเียนอน
พอถึเา็ปล่อยร่าอเธอลเบามือ
อิาวรีบระถัวไปที่ลาเียมอเาอย่าไม่ไว้ใ
ฟาเยถอเสื้อออนเหลือเพียาเ้านในอย่าเียวแล้วเา็ึ้นมาบนเียนอนยิ่ทำให้อิาวหวาหวั่น
ฟาเยแสร้หันไปลบผ้าห่มออหยิบหมอนมาวาที่้าัว
ท่าทาสะุ้เฮือออิาวนั้นทำให้เาอที่ะแอบำไม่ไ้เลยริๆ
“ะนอนไหม”
“ุ็นอนไปสิะเี๋ยวันนอนที่ฝั่นี้เอ”
อิาวส่ายหน้าไปมาบอับเาไปแล้ว็้อหวีร้อเมื่อฟาเยว้า มาที่าอเธอแล้ว็ัารึระาร่าอเธอนล้มนอนบนที่นอนแล้วเา็ลาให้เธอเ้ามาใล้ๆ
ฟาเยับ้อมือทั้สอ้าออิาวแนบับที่นอน ร่อมัวเธอเอาไว้
เา้มหน้าเ้ามาหาอิาวพยายามเอียหลบ
“ปล่อยันนะ ็ันบอแล้วว่าะนอนฝั่นั้น”
ฟาเยไม่พูอะไรเานิ่นอิาวลัว เาริมฝีปาเ้าหาแ้มนวลแล้วูบหนัๆ ลาไล้มาที่ลีบปานุ่มอย่า้าๆ
บเบียูบบเม้มหยอเย้าให้เธอไ้ผวาเฮือ อิาวสั่นไปทั้ัว
สัพั็หลลืมัวปล่อยให้เาไ้ิมวามหวานาลีบปานุ่มอัวเออย่า่ายาย
เรี่ยวแร่อ้านที่มี่อนหน้านี้แทบไม่เหลือ
เธอเผลอไผลอบสนอูบอเาอย่าเอะเินไม่ประสา
ปล่อยเสียราแผ่วเบาออมาาลำอ ฟาเยถึับร้อนผ่าวไปทั้ัว
เาเลื่อนริมฝีปามาที่ออหอมรุ่น
แล้ว็ไล่ลมาที่ออวบอิ่มูบุไ้ผ่านเนื้อผ้า อิาวผวาเฮือไป้วยวามเสียวสะท้าน
ฟาเยปล่อยมือทั้สอ้าออิาว แล้วเา็เลื่อนฝ่ามือเ้าไปในุอเธอ
แะ้อสัมผัสับผิวเนียนนุ่ม้านใน เลื่อนึ้นไปนถึวามนุ่มหยุ่นล้นทะลั
เาันบราึ้นไปนเหนือออวบอิ่มพร้อมับายุ ฟาเยเลื่อนริมฝีปาลไปอย่า้าๆ
แล้ว็ส่เ้ารอบรอปลายยอแ็ึปาป่ายแะ้อูบสัมผัสอย่าหิวระหาย
ฝ่ามือหนาฟอนเฟ้นหยอเย้าอี้าทำให้อิาวแทบหลอมละลาย
เธอหลับาและัริมฝีปาแน่น
มือวาที่บ่าอเาิเล็บลไป้วยเพราะวามหวามไหวที่ีึ้นมานเธอแทบทนไม่ไหว
“อื้อ” เสียเล็ๆ เล็ลอออมาาลีบปานุ่มทำให้ฟาเยยิ่ฮึเหิมเาหลมัวเมาไปับวามหอมหวานรหน้า
อย่ายาที่ะถอนัวแล้ว อิาวพยายามใ้สิที่มีน้อยนิผลับ่าเาเบาๆ
เพื่อให้เาถอยห่า แ่ฟาเยไม่นำพา เาลับส่ริมฝีปาปาป่ายสลับไปมาทั้สอ้า
แล้วยันิ้วเรียวยาวที่หยอเย้าับวามนุ่มหยุ่นนั่นอี อิาวผวาและแอ่นอให้เาอย่าลืมัว
ฟาเยแะ้อเนื้อเนียนนุ่มอย่าพอใแล้วเา็ไล่ริมฝีปาลมาที่หน้าท้อแบนราบูบหนัๆ
วนไปมา
“มะ..ไม่นะหยุุฟาเย ไม่” อิาวิเล็บแล้วรูแรๆ ที่บ่า
อีมือหนึ่ิทึ้เส้นผมอเาเอาไว้แน่น
ไม่ยอมให้เาเลื่อนริมฝีปาล่ำไปมาว่าที่เป็นอยู่
เราสาและริมฝีปาร้อนร้ายาอเาทำให้เธอผ่าวร้อนไปทั้ัวแล้วอนนี้
ฟาเยะัไปยอมำนนแล้วเา็่อยๆ เลื่อนริมฝีปาลับึ้นมาที่เิม
ูบแะ้อที่วามนุ่มหยุ่นหนัๆ ราวับระหายหิว
บีบเล้น้วยมือทั้สอหนับ้าเบาบ้าสลับันไป แล้วเา็เยหน้าึ้นเลื่อนริมฝีปาแทบะิับลีบปาอวบอิ่มที่เ้าัวบเม้มเอาไว้แน่น
“ไม่ไ้ริๆ เหรอ”
“ไม่่ะไม่” อิาวร้อบอเสียระเส่า
หายใรัวแรเพราะปลายนิ้วเรียวยาวอเายัหยอเย้าับเม็ทับทิมเม็ามทั้สอ้าอยู่ไม่ยอมหยุ่ายๆ
“แน่ในะ”
“นะ..แน่ใ่ะรุาหยุอื้อ”
“หึหึ ็ไ้วันนี้ันะพอแ่นี้แ่วันอื่นันไม่รับปา”
ฟาเยัฟันแน่น่มวาม้อารเอาไว้ให้มาที่สุ
เา้อมอใบหน้าแ่ำออิาวอย่าลุ่มหล
ฟาเยเอ็ร้อนผ่าวไปทั้ัวเหมือนันเาลั้วหัวเราะเบาๆ
ในลำอพร้อมับระิบบอเสียแหบพร่า เลื่อนัว้มหน้าเ้าหาออวบอิ่มุไ้บเม้มหยอเย้าูึอย่าระหายหนัๆ
แล้ว็่อยๆ ผละอออย่า้าๆ แทบไม่อยาะหยุมือเลยริๆ
เา้อมอวามามรหน้าอย่าัใึบราัวสวยและุลมาปิบัเอาไว้
อิาวไม่ล้าที่ะลืมามอเาเลยอนนี้เธออายนแทบอยาะแทรแผ่นินหนี
แล้วฟาเย็ึร่าอเธอเ้ามาอโยเานอน้อนหลัอเธอเอาไว้
เนื้อัวทา้านหลัแนบไปับร่าหนาอฟาเยทุสัส่วน
สะโพลมมันแนบไปับสะโพสอบและรับรู้ไ้ถึวามแ็ึอเาที่แนบิอยู่
อิาวเร็ัวไม่ล้าที่ะิ้นหรือยับไปไหนยอมให้เาอแ่โยี ฟาเยอและูบหนัๆ
ที่บ่าไหล่ ใบหูเล็ๆ เส้นผมและแผ่นหลัผ่านเนื้อผ้า ระับวแนแน่น
เา้อใ้วามอลั้นอย่าหนัเพื่อที่ะไม่ให้รัแนัวเล็
ว่าทีเาะหลับาลไ้็เมื่ออิาวหลับไปแล้ว่อนหน้านี้หลายั่วโม
ฟาเยถอนหายใแล้ว็หลับาลามไป
ความคิดเห็น