ตอนที่ 22 : 6.3
เช้าวันต่อมา
ข้าวหอมลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ เมื่อรู้สึกถึงแรงกระเพื่อมบางอย่างที่ใบหน้าของเธอแนบซุกซบหาความอบอุ่นอยู่ เธอยกมือขึ้นลูบแล้วก็ต้องรีบลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว กระเด้งตัวลุกขึ้นหน้าตาตื่นจำได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง ฟรานเชสนอนหงายกางมือออกอกแกร่งกระเพื่อมขึ้นลงตามแรงหายใจข้าวหอมแอบสำรวจร่างกายของเขาแล้วก็หน้าแดงก่ำดีว่าเขามีผ้าห่มคลุมเอวสอบเอาไว้
"อุ้ย!" ข้าวหอมร้องออกมาในลำคอแผ่วเบาเมื่อรับรู้ได้ว่าตอนนี้เธอนั้นเปลือยท่อนบนอร้าอร่ามอยู่ก็รีบกระตุกผ้าห่มที่ฟรานเชสครอบครองอยู่เอามาห่อตัวไว้ทันที แล้วก็ต้องแก้มแดงก่ำดวงตาคู่สวยเบิกโพลงด้วยความตกใจอีกครั้งเพราะฟรานเชสนั้นเปลือยเปล่าไปทั้งตัวแถมใจกลางร่างของเขามันยังดูเหมือนว่าพร้อมจะใช้งานอีกด้วย
ข้าวหอมส่ายหน้าไปมาเอาผ้ามาห่อตัวไว้เหมือนมัมมี่ แรงขยับตัวทำให้ฟรานเชสสะดุ้งตื่นเขาเอียงหน้าหรี่ตามองข้าวหอมที่กระถดตัวไปชิดริมเตียงอีกฝั่งแล้วกระตุกยิ้มมุมปากเมื่อเห็นท่าทางหน้าตาตื่นของข้าวหอม สายตาหวาดหวั่นที่มองลูบไล้ไปตามร่างกายเปล่าเปลือยของเขานั่นอีกทำให้เขาอดขำไม่ได้ เช้าๆ แบบนี้อะไรมันก็ต้องตื่นกันบ้างแหละเขาหนุ่มทั้งแท่งนี่นายังไม่ฝ่อสักหน่อยจะให้เป็นเหี่ยวมะเขือเผาได้ยังไงกันเล่า มองแบบนี้เดี๋ยวถูกเขาจับปล้ำอีกจะมาร้องไม่ได้นะ
"ตื่นแล้วเหรอ!?" ฟรานเชสพยุงตัวลุกขึ้นนั่งไม่สนใจว่าว่าจะเปลือยหรือไม่ เขายกขาขึ้นชันข้างหนึ่งเอนหลังพิงพนักหัวเตียงสะบัดศีรษะไปมาขับไล่ความง่วงงุนและเอียงหน้าดุเข้มรกไปด้วยเคราสากเขียวครึ้ม ใช้สายตาคมเข้มจ้องข้าวหอมที่ยังมองเขาไม่วางตาอีก
"เดี๋ยวก็ชินน่าไม่เห็นจะต้องทำหน้าตาตื่นเลยเมื่อคืนยังร้องเรียกชื่อฉันตลอดเวลา แถมเร่งให้ฉันเร็วๆ อีกด้วย มีความสุขจะตายโอ๊ะ!" ฟรานเชสทำหน้าตายียวนใส่ข้าวหอมพร้อมกับทำเสียงยั่วเย้ามาให้ข้าวหอม แล้วเขาก็ต้องร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อข้าวหอมเขวี้ยงหมอนใส่หน้าเขาอย่างแรง เจ้าตัวจับและเขวี้ยงทิ้งสีหน้าบึ้งตึงน่ากลัวทำให้ข้าวหอมหวาดหวั่น
"กล้ามากนะ! มานี่" ฟรานเชสคำรามลั่นพลิกตัวแล้วกระตุกผ้าห่มที่ข้าวหอมเอาพันตัวไว้อย่างแรง ทำให้ข้าวหอมปลิวมาตามแรงกระชากของเขาแล้วฟรานเชสก็ฉกริมฝีปากเข้าจูบกลีบปากนุ่ม ๆ ของข้าวหอมอย่างรวดเร็วพร้อมทั้งขบกัดเบาให้เธอได้สะท้านลงโทษที่เข้ามาก็มีแรงพยศใส่เขาเลยมันน่านัก
"ชอบรุนแรงเหรอก็ไม่บอกเมื่อคืนจะได้ไม่ยั้งมือ" ฟรานเชสคำรามข่มขู่ในลำคอเสียงเหี้ยมๆ
"ไม่นะ!" ข้าวหอมหน้าซีดเผือดรีบส่ายหน้าไปมาแล้วบอกกับเขาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ กลัวว่าเขาจะทำตามที่พูด
"นึกว่าชอบเสียอีกจะได้จัดอีกสักที" ฟรานเชสหรี่ตามองใบหน้าซีดๆ ของข้าวหอมแล้วกระตุกริมฝีปากยิ้ม ๆ พร้อมทั้งใช้นิ้วโป้งไล้ริมฝีปากสั่นระริกของข้าวหอมไปมาอย่างยั่วเย้า ข่มขู่เสียงเข้มดุดัน
"ไม่ๆ " ข้าวหอมทำท่าเหมือนกับจะร้องไห้ออกมาดวงตาบวมช้ำเริ่มรื้นไปด้วยน้ำใส ๆ ที่เอ่อขึ้นมาเตรียมจะหยาดหยดลงบนแก้มนวลทำให้ฟรานเชสทำเสียงจิ๊จ้ะในลำคออย่างขัดใจ เขาเห็นมันไม่ได้เสียด้วยสิ
"ฮึ!" ฟรานเชสสะบัดมือออกจากปลายคางยกมือขึ้นเสยผมทำหน้ายุ่งๆ แล้วเหวี่ยงเท้าลงจากเตียงลุกขึ้นยืนเต็มความสูงอย่างไม่อายอวดหุ่นงามราวกับเทพบุตรของเขาให้ข้าวหอมได้ยลโฉมเต็ม ๆ แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัวไม่อยากอยู่ตรงนี้นานเดี๋ยวได้ทำตามที่พูดจริงๆ นี่เจ้าตัวไม่รู้เหรอว่าเขาอยากจะจับฟัดตลอดเวลา
ข้าวหอมยกมือขึ้นปาดน้ำตาไม่ให้มันหยดไหลลงมาแล้วสูดน้ำมูกเบาๆ หันไปมองที่ห้องน้ำแล้วก็ถอนหายใจยาว ๆ เธอรีบหยิบเสื้อคลุมที่วางอยู่ปลายเตียงมาใส่ทันทีขยับกายเร็วๆ ทำให้รู้สึกแปล๊บในส่วนบอบบางนิดๆ แล้วสายตาก็เหลือบไปเห็นกระเป๋าใบเล็กของเธอ ข้าวหอมค่อยๆ หยิบมันมาเปิดออกอย่างรวดเร็ว เห็นโทรศัพท์ยังอยู่ดีเธอรีบเอามาดูแล้วก็เห็นว่ามีสายโทรเข้ามาหลายสายมากทั้งของป้ามาทากับคุณจัสติน ข้าวหอมกำลังจะกดโทร.ออกก็ต้องสะดุ้งเฮือกอย่างตกใจเมื่อเสียงทุ้มเข้มดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของเธอ
"คิดจะโทร.ออกไปขอความช่วยเหลือจากใครเหรอข้าวหอม!" ฟรานเชสออกมาจากห้องน้ำตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เขาเข้ามาดึงโทรศัพท์ออกไปจากมือของข้าวหอมอย่างรวดเร็วและส่งสายตากล่าวหามายังเธอ ข้าวหอมกัดริมฝีปากแน่นจนแทบห้อเลือดส่ายหน้าซีดเผือดของตัวเองไปมา
"ป้ามาทา คุณจัสติน! ฮึ! คิดว่าไอ้อีหน้าไหนจะมาช่วยเธอได้อย่างนั้นเหรอข้าวหอมฝันไปเถอะถ้าฉันไม่ปล่อยมืออย่าหวังว่าใครจะช่วยได้ เธอกับลูกจะต้องอยู่กับฉันที่นี่ตลอดไป" ฟรานเชสกัดฟันกรอดเค้นเสียงรอดไรฟันออกมาข่มขู่ เมื่อเห็นรายชื่อของคนที่โทร.เข้ามาหาสะดุดที่คำว่าคุณตัสตินเพราะมันมีแจ้งเตือนว่าโทรเข้ามาหลายครั้งมาก ความหึงหวงแล่นขึ้นมาเป็นริ้วๆ
"คุณมันใจร้ายอันธพาลบ้าอำนาจที่สุด คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะมากักขังฉันไว้แบบนี้นะ!" ข้าวหอมลุกขึ้นยืนเงยหน้าขึ้นต่อว่าเขาฉอดๆ เธอกำมือแน่นน้ำตาคลอเบ้ากลัวและหวาดหวั่นจนสั่นไปหมด
"เพิ่งจะรู้เหรอว่ามีผัวบ้าอำนาจหืม! ไม่อย่างนั้นคงจะไม่ได้ตัวเมียมากกอีกครั้งหรอกคราวนี้มีของแถมมาด้วยแฮะ แต่ก็ดีนะเดี๋ยวจะได้เร่งปั๊มเพิ่มเอาหน้าตาแบบเดี๋ยวกับผัวเลยแล้วกัน" ฟรานเชสหรี่ตาจุปากทำเสียงอ่อนเสียงหวานใส่ข้าวหอมได้อย่างน่าหมั่นไส้พูดเสร็จก็หัวเราะในลำคออย่างชอบใจยั่วเย้าให้คนตัวเล็กได้โมโห
"คุณมัน!" ข้าวหอมถลันตัวเข้าหาร่างสูงระดมกำปั้นทุบลงไปบนอกแกร่งของเขาอย่างรวดเร็วทั้งจิกทั้งข่วนจนฟรานเชสแทบจะจับเอาไว้ไม่อยู่รู้สึกแสบๆ คันๆ ไปเหมือนกัน
"อยากจะลองดีก็เอาผัวไม่ว่าของชอบเลยวันนี้ไม่ต้องทำงานแล้วอยู่บนเตียงมันทั้งวันนี่แหละจนกว่าจะหายพยศ" ฟรานเชสจับข้อมือทั้งสองข้างของข้าวหอมเอาไว้แน่นและดึงร่างบางเข้าหาตัวพร้อมกับกัดฟันพูดออกมาด้วยความดุดันข้าวหอมจิกข่วนจนแสบไปหมดแล้วตอนนี้ เขาดันร่างบางลงบนเตียงกว้างแล้วจัดการกระชากเสื้อคลุมออกจากตัวอย่างรวดเร็วจนร่างเล็ก ๆ ของข้าวหอมเปล่าเปลือยท้าทายสายตาของเขา ข้าวหอมหอบหายใจสะท้านหน้าซีดเผือดตัวสั่นไปด้วยความหวาดหวั่นกลัวว่าเขาจะทำรุนแรงเหมือนที่พูดก่อนหน้านี้
"อย่านะ!" ข้าวหอมเริ่มสั่นไปทั้งตัวร้องขอเขาด้วยน้ำเสียงสั่นพร่าแผ่วเบา
"คงไม่ทันแล้วอย่าห้ามเสียให้ยาก"^^ ฟรานเชสไม่สนใจเขาต้องการที่จะลงโทษคนอวดดีที่บังอาจทำให้เขาเจ็บตัว ฟรานเชสแทรกตัวลงมาหาข้าวหอมอย่างรวดเร็วอย่างที่ข้าวหอมไม่สามารถจะต้านทานได้ เขาทาบทับตัวกักร่างบางเอาไว้ใต้ร่าง
.ตัด.((อ่านได้อีกเว็บที่แจ้งในเฟชบุ๊คนะคะ เว็บ ธัญวลัย))
"คุณฟรานเชสข้าวหอมขอร้องอื้อ!" ข้าวหอมพยายามร้องขอด้วยน้ำเสียงอ่อนแหบพร่า แต่ดูว่ามันจะสายไปเสียแล้วเพราะเขาไม่สนใจ ก้มหน้าลงมาทาบริมฝีปากเข้ากับแก้มนวลของข้าวหอมแล้วจูบเลาะเล็มควานหาความหวานจนมาถึงกลีบปากนุ่มและเขาได้ใช้ริมฝีปากเข้าครอบครองกั้นเสียงร้องขอความเห็นใจ
.ตัด.
"อยู่นิ่งๆ ข้าวหอม" ฟรานเชสกัฟันกอดเส้นเลือปูดตรงข้างขมับใบหน้าคมเข้มแดงก่ำอย่างเห็นได้ชัด
"อุ้ย!" ข้าวหอมร้องอุทานพร้อมกับนิ่วหน้าร้องครางแผ่วเบา^
.ตัด.
"คราวหน้าก็อย่าได้คิดต่อต้านอีก" ฟรานเชสจับกรอบหน้าของข้าวหอมให้หันมาทางเขาแล้วส่งเสียงเหี้ยมๆ
.ตัด.
"ฮึก! พอแล้วค่ะ ข้าวหอมไม่ไหวแล้วค่ะ" ข้าวหอมส่ายหน้าไปมา
"หึหึนึกว่าจะไหว" ฟรานเชสกดจูบที่แก้มนวลแผ่วเบา แล้วเขาก็ต้องเม้มปากแน่นอย่างขัดใจเมื่อข้าวหอมเอียงหน้าหนีและไม่มองมาที่เขา
"รังเกียจนักเหรอ! ถึงยังไงเธอก็ปฏิเสธไม่ได้หรอกนะข้าวหอมว่าฉันเป็นผัวเธอและอย่าคิดได้พาลูกหนีล่ะฉันตามสุดขอบฟ้าอย่างแน่นอนไม่เชื่อคอยดู" ฟรานเชสคำรามในลำคอเหี้ยมๆ กดจูบที่แก้มนวลแรงๆ ผละตัวออกเดินหายเข้าไปในห้องน้ำทันทีด้วยความโมโหแต่ไม่วายที่จะหยิบโทรศัพท์ของเธอติดเข้าไปด้วย
"ฮึก" ข้าวหอมร้องไห้ออกมาอย่างอดสู ชาติที่แล้วเธอไปทำกรรมอะไรไว้ถึงต้องมาเจอกับคนใจร้ายอย่างเขา เธออุตส่าห์ไม่ติดต่อกลับไปหาเขาเพื่อที่จะใช้ชีวิตสองคนกับลูกแต่เขาก็ตามมารังควาญให้เธอได้ช้ำใจอีกครั้ง
"ถ้าขืนยังร้องไห้อีกก็ไม่ต้องลงไป" ฟรานเชสออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดเสื้อยืดกางเกงวอมใบหน้าคมเข้มยังคงดุดันเพราะเห็นว่าเมียร้องไห้แต่ก็ไม่วายที่จะทำเป็นเคร่งขรึมใส่ให้ข้าวหอมได้หวั่น ฟรานเชสบอกด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ แววตาอ่อนโยนแต่ข้าวหอมไม่ได้สังเกตเห็นเพราะมัวแต่ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาออกปลายจมูกแดงก่ำดวงตาบวมช้ำริมฝีปากเห่อเพราะแรงจูบกับขบเม้ม ตามร่างกายมีแต่รอยฝ่ามือของเขากระจายไปทั่ว ข้าวหอมค่อย ๆ พยุงตัวลุกขึ้นพร้อมกับดึงผ้าห่มมาคลุมร่างเอาไว้ นั่งนิ่ง ๆ ไม่มองมาที่เขา
"ฉันจะรออยู่ตรงนี้ขืนเธอชักช้าอีกฉันจะเข้าไปอาบน้ำให้และไม่ต้องบอกนะว่าจะเกิดอะไรขึ้นในห้องน้ำอีก"
ข้าวหอมรีบเช็ดน้ำตาออกลวก ๆ พยุงตัวลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ เพราะรู้สึกแปล๊บที่ส่วนบอบบางของร่างกายแต่ไม่เจ็บมาก ค่อย ๆ ก้าวขาอันสั่นเทาช้าๆ ทำให้ฟรานเชสจุเสียงในลำคอก่อนจะช้อนตัวของเธอขึ้นไว้ในอ้อมแขนพาเข้าไปในห้องน้ำก่อนที่เขาจะเดินออกมารอปล่อยให้ข้าวหอมได้ชำระร่างกายสักครู่ข้าวหอมออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดคลุมอาบน้ำสีขาวตัวใหญ่ฟรานเชสที่ยืนรอท่าเขาส่งเสื้อเชิ๊ตลายทางมาให้กับกางเกงขาสั้นเอวแบบผูกของเขามาให้เธอได้ใส่
"ใส่นี่ก่อนเดี๋ยวสั่งให้ห้องเสื้อเอามาส่งให้ ใส่ตรงนี้ไม่ต้องไปไหนจะได้ไปกินข้าวป่านนี้ลูกหิวแล้ว"
ข้าวหอมไม่พูดอะไรรับของจากมือเขามาหันหลังและใส่อย่างรวดเร็ว เสื้อตัวโคร่งทำให้เธอต้องติดกระดุมจนถึงคอพับแขนเสื้อขึ้นมากองไว้ที่ข้อศอก ชายเสื้อยาวแทบจะคลุมเขาดีว่าตัวเสื้อหนาหน่อยเลยไม่ดูน่าเกลียด กางเกงก็แบบเอวผูกทำให้ไม่เลื่อนหลุดชายกางเกงพอดีกับตัวเสื้อที่ยาวทำให้ดูเหมือเธอใส่ชุดแซ็กมากกว่า
"เสร็จแล้วค่ะ" ข้าวหอมหันหลังมาบอกกับเขาตอนนี้เธอเริ่มที่จะหิวแล้ว เจ้าตัวน้อยในท้องเริ่มออกอาการ ถ้าไม่กินเธอได้อ๊วกใส่เขาแน่
ฟรานเชสพยักหน้ารับยิ้มๆ เข้ามาจับมือเธอไว้แน่นและพาลงไปยังด้านล่าง เขาไม่ได้บอกกับข้าวหอมว่าเขาใช้โทรศัพท์ของเธอกดส่งข้อความไปบอกกับจัสตินว่าตอนนี้เธอขอออกมาอยู่ข้างนอกกับเพื่อนไม่ต้องห่วง ซึ่งปลายสายรีบโทร.กลับมาแต่เขาปิดเครื่องไปแล้ว ฟรานเชสยิ้มกระหยิ่มในใจอย่างเจ้าเล่ห์ ถ้ามันยังตามมาได้เห็นดีกัน
..........
ซีรีส์ชุดนี้จะมีทั้งหมด 3 เล่ม
ซีรีส์ บ่วงรัก
บ่วงรักทัณฑ์อสูร 1
บ่วงรักเล่ห์จอมมาร 2
บ่วงรักจอมเถื่อน 3
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
preview :
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

312 ความคิดเห็น
-
#240 Netnapa Pluemjit (จากตอนที่ 22)วันที่ 18 กันยายน 2559 / 16:37ข้าวหอมยังน่าสงสารได้อีกกกกกก#2400
-
#239 Fah Pratumwan Ja (จากตอนที่ 22)วันที่ 18 กันยายน 2559 / 10:57รออัพคร้า#2390
-
#238 kanyapakmint009 (จากตอนที่ 22)วันที่ 18 กันยายน 2559 / 09:56เมื่อไรข้าวหอมจะเลิกร้องไห้ สงสารจัง#2380
-
#237 หนู (จากตอนที่ 22)วันที่ 18 กันยายน 2559 / 09:06เลิฟซีนเยอะไป เล่าละเอียดไปนิด อ่านแล้วมีแต่ประเด็นเดียวเลย. ผ่านๆรายละเอียดบ้างก็ได้#2370
-
#236 yanwattana (จากตอนที่ 22)วันที่ 18 กันยายน 2559 / 08:23เมื่อไรอิป๋าจะปากดี#2360