ตอนที่ 19 : 5.3
ก๊อก ก๊อก
"เข้ามาได้" ฟรานเชสร้องบอกทั้งที่ยังคงนั่งอยู่ข้างๆ ร่างบางไม่ห่าง ยกมือขึ้นมากอบกุมเอาไว้และจูบเบาๆ ดวงตาคมเข้มอ่อนไหวอย่างเห็นได้ชัด
"คุณผู้หญิงเป็นอะไรคะคุณฟรานเชส" เวียนนาถามอย่างสุภาพเมื่อเห็นว่าข้าวหอมนอนนิ่งๆ ส่วนคุณฟรานเชสนั้นจับมืออย่างเป็นห่วงเป็นใย
"ยังไม่ฟื้นเลย รบกวนป้าเวียนนาหาผ้าเย็นๆ มาให้สักผืนครับ"
"ได้ค่ะ" เวียนนารีบเข้าไปในห้องน้ำเอาผ้าขนหนูบชุบน้ำอุ่นแล้วออกมายื่นให้กับฟรานเชสและวางถ้วยในน้ำอุ่นข้างๆ
"ให้ป้าทำให้ไหมคะ!?" เวียนนาอาสาเพราะเห็นท่าทางเก้กังๆ ของฟรานเชส
"ไม่เป็นไรครับ" ฟรานเชสปฏิเสธแล้วคือยๆ บรรจงเช็ดลงบนใบหน้าซีดเผือดของข้าวหอมแผ่วเบา เขาค่อยๆ เช็ดคราบน้ำตาให้เขามือ
"อืม"
ผ้าเย็นทำให้ข้าวหอมรู้สึกตัว เธอค่อยๆ กระพริบตาลืมขึ้นและค่อยๆ แรับสายตาให้ชินกับแสง สมองน้อยๆ ยังคงมึนงงอยู่ พอเห็นหน้าฟรานเชสเท่านั้นแหละ เธอถึงกับเอียงตัวหนีและยกมือขึ้นปัดผ้าไม่ยอมให้ฟรานเชสเช็ดให้ ทำให้คนตัวโตถึงกับถลึงตาใส่เมื่อเจอข้าวหอมหันหลังให้
"คิดว่าอยากจะทำให้นักเหรอเห็นว่าเป็นลมไปหรอกถึงช่วยให้ตื่น กลัวลูกจะเป็นอะไร" ฟรานเชสโยนผ้าในมือลงบนหัวเตียงทำเป็นไหวไหล่เบาๆ พร้อมกับพูดจาเยาะหยันใส่ข้าวหอมทำทีเป็นไม่สนใจเธอมากไปกว่าลูกในท้อง ทั้งที่จริงก็เป็นห่วงทั้งสองคนนนั่นแหละ
"งั้นก็ไม่ต้องมายุ่งไปให้ห่างๆ เลยฮึก" ข้าวหอมน้ำตาซึมอีกครั้ง เธอหลับตาลงอย่างอดสูปล่อยให้น้ำตาไหลรินออกมาแล้วคู้ตัวสะอื้นตัวโยน ชีวิตเธอไม่มีใครต้องการอยู่แล้วนี่นา มันก็แค่ผลประโยชน์ที่เขาจะตักตวงเท่านั้น
ป้าเวียนนายกมือขึ้นทาบอกอย่างตกใจไม่คิดว่าผู้หญิงเอเชียตัวเล็กที่คุณฟรานเชสเรียกว่าข้าวหอมจะกำลังตั้งครรภ์และดูท่าคนเป็นพ่อจะไม่ใช่ใครที่ไหนคุณฟรานเชสนี่เอง แต่ทำไมไม่ยอมพูดดีๆ นะเนี่ย ทีตอนหนูข้าวหอมเป็นลมน้ำเสียงท่าทางเป็นห่วงเป็นใยออกนอกหน้าแต่พอฟื้นขึ้นมากลับพูดให้คนท้องเสียใจเนี่ย น่าตีจริงๆ คุณฟรานเชสนี่
"ป้าเวียนนาอยู่เป็นเพื่อนเขาก่อนแล้วกันห้ามให้ออกจากห้องเด็ดขาดนะครับ" ฟรานเชสกัดริมฝีปากแน่น หัวใจเขากระตุกเพราะหยาดน้ำตาของคนตัวเล็กหลายรอบแล้วตอนนี้ อยากจะดึงตัวเข้ามากอดปลอบโยนให้หายหวาดหวั่นจำต้องกลั้นเอาไว้ ดื้อแบบนี้ต้องคอยปราบทีหลัง เอาไว้ก่อน เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงยกมือขึ้นเท้าเอว ยกมือขึ้นเสยผมไปมาดวงตาคมเข้มยังฉายแววกังวลไม่หาย แต่จำต้องถอยออกมาก่อนไม่อย่างนั้นข้าวหอมได้ร้องไห้น้ำตาออกมาเป็นสายเลือดแน่ๆ
"ค่ะ คนท้องก็อารมณ์แปรปรวนนิดๆ นะคะ คุณฟรานเชสอย่าถือสาเลยค่ะ" ป้าเวียนนาพยักหน้ารับและพยายามบอกให้ฟรานเชสใจเย็นๆ เธอเห็นมาเยอะที่คนท้องมีอาการแบบนี้ บางครั้งอยากจะร้องไห้และขี้น้อยใจเป็นพิเศษ
"เดี๋ยวหมอมาผมจะขึ้นมาอีกที ตอนนี้ขอตัวก่อนเลยครับ" ฟรานเชสพูดเสร็จก็เดินกระแทกเท้าออกไป ปล่อยให้ป้าเวียนนาอยู่ตามลำพังกับข้าวหอมส่วนเขานั้นไม่ได้ไปไหนไกลยืนอยู่ที่หน้าห้องนั่นแหละ คอยฟังว่าเมียจะว่ายังไงกับป้าเวียนนา
"คุณอย่าร้องไห้นะคะ เดี๋ยวคุณหนูจะขี้แยนะคะ" ป้าเวียนนาเข้ามานั่งข้างๆ เตียงและจับบ่าของข้าวหอมพร้อมกับบอกอย่างปลอบโยนเพื่อไม่ให้คนท้องเครียดมากไป
"ป้าคะพาหนูกลับบ้านได้ไหมคะ!" ข้าวหอมยกมือขึ้นปาดน้ำตาป้อยๆ พร้อมกับเลื่อนตัวขึ้นนั่ง ร้องขอให้ป้าเวียนนาพาเธอออกไปจากวิลล่าของคนบ้าอำนาจ
"คิดจะให้ป้าเวียนนาพาหนีเหรอข้าวหอม" ฟรานเชสกัดฟันกรอดเมื่อได้ยินที่ข้าวหอมร้องขอให้คนของเขาช่วยเดี๋ยวได้เจอดีแน่
"คงจะไม่ได้หรอกค่ะคุณฟรานเชสได้ฆ่าป้าแน่เลยค่ะ" ป้าเวียนนาจับมือข้าวหอมเอาไว้ปลอบโยนและบอกด้วยน้ำเสียงเอื้ออาทร
"แต่หนูไม่อยากอยู่ที่นี่ค่ะ ไม่อยากอยู่กับคนใจร้ายเขาฉุดหนูมานะคะหนูไม่เต็มใจค่ะ"
"แต่คุณกำลังท้องอยู่นะ จะไปไหนอยู่ที่นี่ดีกว่าค่ะ อีกอย่างคุณฟรานเชสคงไม่ใจร้ายอะไรหรอกนะคะ ท่านอาจจะแค่ตื่นเต้นก็ได้ค่ะที่จะมีคุณหนูเล็กๆ "
"เขาก็แค่อยากได้ลูกเขาจะเอาลูกไปจากหนูค่ะป้า" ข้าวหอมพูดออกมาแล้วก็น้ำตาหยดลงมาอีกครั้งยกมือขึ้นกุมหน้าท้องของตัวเองเอาไว้ ถ้าไม่มีลูกเขาคงไม่ตามเธอมาหรอกนี่เพราะลูกเขาถึงทำแบบนี้
"ป้าว่ามันมีมากกว่านั้นจ้ะ คุณอย่าคิดมากเลยนะคะ รู้ไหมที่นี่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนของคุณฟรานเชสได้เข้ามาสักคนยกเว้นคุณคนเดียวนะคะ"
"ข้าวหอมเกลียดเขาค่ะฮื่อ!" ข้าวหอมร้องไห้น้ำตาอาบแก้มจนเวียนนาต้องกอดปลอบเอาไว้ รับรู้ได้ว่าคนในอ้อมกอดนั้นเนื้อตัวสั่นเทาด้วยความหวาดหวั่น ไม่ได้มีจริตมารยาเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ ของคุณฟรานเชสสักนิด แล้วนี่อายุถึงยี่สิบหรือยังหน้าหวานใสตัวเล็กมากเลย แค่คิดก็ต้องตกใจหวังว่าคุณฟรานเชสจะไม่พรากผู้เยาว์นะเนี่ย
"อยากจะเกลียดก็เชิญยังไงเธอก็ไม่ได้ออกไปจากที่นี่แน่นอน" ฟรานเชสอดทนยืนฟังเมียบอกเกลียดไม่ไหว สาวเท้ายาวๆ เข้ามาในห้องนอนอีกครั้ง
"ไปให้พ้นหน้าฉันเลย! ไปสิฮึก!" ข้าวหอมโมโหจับหมอนเขวี้ยงใส่ฟรานเชสแรงๆ โดนหน้าอกของฟรานเชสเขาจับเอาไว้และส่งสายตาดุๆ มาที่เธอ
"ดื้อนักเหรอ! ฮึ่ม" ฟรานเชสเขวี้ยงหมอนลงบนพื้นกัดฟันกรอดก้าวเท้ายาวๆ พรวดเดียวมาถึงตัวข้าวหอมเขาค้อมตัวลงจับต้นแขนทั้งสองข้างของข้าวหอมเอาไว้แน่นดึงให้เธอขยับเข้ามาใกล้ๆ นิดหน่อย ก่อนจะกดจูบแรงๆ ที่ริมฝีปากแดงเรื่อของข้าวหอมอย่างรวดเร็วพร้อมกับขบกลีบมากนุ่มเบาๆ และถอนปากออกเสียงอย่างเสียดาย เขาปล่อยมือจากต้นแขนเธอแล้วเท้ามือทั้งสองข้างคร่อมร่างของเธอเอาไว้ จนข้าวหอมต้องยกมือดันบ่ากว้างเอนตัวหนีแทบนอนราบลงไปบนที่นอน
จุ๊บ!!
ข้าวหอมนั้นหน้าแดงก่ำด้วยความขัดเขิน ส่วนป้าเวียนนาลุกขึ้นยืนยกมือขึ้นทาบอกอ้าปากค้างอย่างตกใจไม่คิดว่าคุณฟรานเชสจะกล้าทำแบบนี้ต่อหน้าเธอ ห่ามจริงๆ เลย ทำคนแก่อย่างแกหน้าร้อนผ่าว
"ป้าขอตัวก่อนนะคะ!" ป้าเวียนนารีบออกจากห้องไปอย่างรวดเร็วทิ้งให้สองคนได้ปรับความเข้าใจกัน แกอดที่จะเขินแทนหนูข้าวหอมไม่ได้ คุณฟรานเชสรุกหนักหนูข้าวหอมขนาดนี้คงไม่อยากให้เมียพูดว่าเกลียดแน่ๆ เลย อ้าย! อย่างนี้ก็มีเรื่องจะเอาไปรายงานนายใหญ่ทั้งสองได้สิเนี่ย
"ปล่อยเลยนะไอ้บ้า ไอ้คนบ้า" ข้าวหอมเอียงตัวหนีลมหายใจร้อนๆ เป่าลงบนแก้มแดงเรื่อของเธอจนข้าวหอมขนลุกไปทั้งตัวด้วยความซ่านหวิว
"หึหึ นั่งคุยดีๆ ไม่ชอบก็จะนอนคุยบอกแล้วไง แต่วิธีนี้ก็ดีนะฉันชอบ" ฟรานเชสยื่นใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ แตะจูบที่แก้มนวลแผ่วเบาเลาะเล็มมาที่ใบหูเขาใช้ริมฝีปากขบเม้มยั่วเย้า เพียงแค่ได้ส่มผัสแตะต้องนิดๆ หน่อยทำให้ความต้องการของเขาผ่าวร้อนขึ้นมาแทบจะทันที โดยที่ข้าวหอมไม่ต้องยั่วอะไรเลย
"ฉันอยากจะฟัดเธอแล้วสิข้าวหอม" ฟรานเชสกระซิบบอกด้วยเสียงกระเส่าแผ่วเบา
"ไม่นะ!" ข้าวหอมเอียงตัวหนีเนื้อตัวสั่นเทาแค่คิดตามที่เขาพูดเธอก็สั่นไปทั้งตัวแล้ว
"หึหึ" ฟราเชสหัวเราะในลำคออย่างชอบใจ
"คุณหมอมาแล้วค่ะ" ป้าเวียนนาส่งเสียงมาแต่ไกลทำให้ฟรานเชสยอมผละตัวออกจากข้าวหอมอย่างเสียดาย
"สวัสดีครับคุณฟรานเชส คุณผู้หญิง" แพทย์ประจำตระกูลเดินเข้ามาในห้องของฟรานเชสอย่างเกรงใจนี่เขาโดนโทร.ไปปลุกกันเลยทีเดียว นิคอสวางอุปกรณ์ลงบนหัวเตียงก่อนจะหันไปมองผู้หญิงเอเชียตัวเล็กๆ บนเตียงที่ดูแล้วจะร้องไห้อย่างหนัก ตาบวมแก้มแดงไปหมดแล้วก็ต้องส่ายหน้า หันมามองเพื่อนตัวเองที่ต้องผู้หญิงคนนี้ไม่วางตา
"นี่ข้าวหอมเมียฉันเอง กำลังท้อง เมื่อกี้นี้เป็นลมไปไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้างดูให้หน่อย" ฟรานเชสบอกอย่างรวดเร็วสร้างความประหลาดใจให้กับนายแพทย์นิคอสไม่ได้ เมียเหรอ! แถมกำลังท้องอีกด้วย นี่เรื่องอะไรกันเพลย์บอยจอมหวงความโสดแบบฟรานเชสมีเมียแถมท้องอีกต่างหาก แต่ดูท่าทางของมันแล้วคงไม่ล้อเล่น ตามแขนมันมีแต่รอยสงสัยโดยเมียอาละวาดน่าขันจริงๆ เลยว่ะ ไอ้พวกแอรีสกับลูเซียโน่ และอองตวนมันรู้หรือเปล่าเนี่ย ข่าวใหญ่มากๆ ถ้านักข่าวรู้นี่ได้พาดหน้าหนึ่งอย่างแน่นอน
"สวัสดีครับคุณข้าวหอม ผมนิคอสเป็นแพทย์ประจำตระกูลแลนเดอร์ครับ" นิคอสหันไปแนะนำตัวเองกับข้าวหอมยิ้มๆ ก่อนจะทำสีหน้าล้อเลียนไปยังฟรานเชสซึ่งเจ้าตัวไม่สนใจ
"ค่ะ" ข้าวหอมยิ้มอ่อนๆ ให้กับนายแพทย์นิคอสทำให้ฟรานเชสถึงกับฮึดฮัดรู้สึกหวงขึ้นมาทันที
"รบกวนนายถอยออกไปหน่อยฟรานเชสไม่อย่างนั้นฉันตรวจไม่ได้" นิคอสหันมาไล่ฟรานเชสที่นั่งอยู่ข้างๆ ข้าวหอมไม่ยอมไปไหน ดูท่ามันจะหวงเมียด้วยแฮะ
"เออรีบๆ ตรวจเลย" ฟรานเชสแสร้งทำเป็นหงุดหงิดแล้วก็ลุกขึ้นยืนกอดอกหน้าบึ้งตึงมองเพื่อนของเขาตรวจคนตัวเล็กไม่ห่าง คอยดูว่าเพื่อนเขาตรวจอะไรบ้าง อย่าจับเนื้อตัวเยอะเขาหวง
"คุณข้าวหอมเจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ ท้องกี่เดือนแล้วครับแล้วไปฝากครรภ์หรือยังครับ" นิคอสถามกับข้าวหอมเมื่อตรวจดูแล้วข้าวหอมไม่น่าจะเป็นอะไรรุนแรง
"สะ ประมาณสามเดือนฝากครรภ์เรียบร้อยแล้วค่ะ" ข้าวหอมบอกกับนิคอสเสียงเบาๆ ไม่อยากจะให้ฟรานเชสได้ยินเท่าไหร่
"งั้นคงจะมียาแล้วผมคงไม่ต้องจ่ายเพิ่ม แต่ที่เป็นลมอาจจะเพราะอ่อนเพลียน่ะครับ" นิคอสบอกยิ้มๆ เพราะเท่าที่เขาตรวจคร่าวๆ ข้าวหอมก็ไม่มีอะไรผิดปกติ อาจจะแค่อ่อนเพลียเลยเป็นลมไปเท่านั้น
"ยาฉันมีนิดเดียวค่ะอีกส่วนอยู่ที่บ้าน!"
"นายก็จัดยาให้เขาด้วยแล้วกันเมียฉันจะได้ไม่เป็นลมไปอีก" ฟรานเชสรีบดักคอและมานั่งลงข้างเตียงเมื่อเห็นว่าเพื่อเขาเก็บเครื่องมือแล้ว
"คุณข้าวหอมมีอาการแพ้ไหมครับ" นิคอสไหวไหล่อมยิ้มนิดๆ กับท่าทางขี้หวง มันเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี่ยเขาเพิ่งเคยเห็นครั้งแรกเหมือนกัน หวงเมียหนักมาก
"นิดหน่อยค่ะ" ข้าวหอมพยักหน้ารับไม่อยากมองหน้าฟรานเชสเท่าไหร่ตอนนี้
"โอเคครับ ฟรานเชสเดี๋ยวฉันจัดยาให้แล้วจะให้คนมาส่งนะ แล้วก็อีกอย่างห้ามรุนแรงช่วงนี้ท้องอ่อนๆ อาจจะจะต้องระวังนิดหน่อย ไม่อย่างนั้นอาจแท้งได้ อยู่ในช่วงเสี่ยงน่ะ"
"อย่างนั้นเหรอ!" ฟรานเชสพยักหน้ารับขรึมๆ จ้องมองหน้าเมียไม่วางตา
"อือ มีอะไรหรือเปล่า!?" นิคอสหันมาขมวดคิ้วมุ่นถามอย่างสงสัย
"มีเดี๋ยวออกไปคุยด้านนอก"ฟรานเชสพยักหน้ารับและบอกกับเพื่อนเขามีเรื่องจะปรึกษาสักหน่อย ไม่อย่างนั้นมันล้นอกอึดอัด
"ได้ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวเลยนะครับคุณข้าวหอม นอนพักเยอะๆ ดื่มนมอุ่นๆ แล้วอย่าเครียดนะครับ"
"ค่ะ"
นิคอสถืออุปกรณ์ไว้ในมือก่อนจะลุกขึ้นเดินออกจากห้องนอนไปยืนรอฟรานเชสหน้าห้อง
"ป้าเวียนนาอยู่เป็นเพื่อนข้าวหอมก่อนนะครับเดี๋ยวผมมา" ฟรานเชสบอกกับเวียนนาแล้วเดินตามเพื่อนออกไปปิดประตูห้องตามหลัง
"คุณนอนพักสักหน่อยนะคะ นี่นมอุ่นๆ ค่ะป้าเตรียมมาให้ด้วยนะคะ"
"ขอบคุณค่ะ" ข้าวหอมรับแก้มนมอุ่นๆ มาดื่มเพราะเธอรู้สึกหิวนิดๆ ได้ดื่มคงจะหลับสบาย ตอนนี้สมองเริ่มจะตื้อๆ เพลียอยากจะนอนหนังตาเริ่มหนัก ข้าวหอมดื่มนมจนหมดแก้วแล้วส่งแก้วเปล่าให้กับป้าเวียนนาที่ยิ้มอย่างชอบใจเมื่อข้าวหอมดื่มจนหมดแก้ว
"ข้าวหอมนอนก่อนนะคะ รู้สึกง่วงจังค่ะ" ข้าวหอมบอกแล้วก็เอนตัวลงนอนดึงผ้าห่มขึ้นคลุมตัวคุดคู้หาความอบอุ่นหลับตาลงหลับไปอย่างรวดเร็ว ป้าเวียนนาส่ายหน้ายิ้มๆ กินง่ายนอนหลับง่ายแบบนี้ค่อยหายห่วงหน่อย เวียนนาดึงผ้าห่มขยับมาคลุมให้เข้าที่แล้วก็ไปนั่งเฝ้าอยู่ที่โซฟาในห้องรอฟรานเชสกลับมา
..........
ซีรีส์ชุดนี้จะมีทั้งหมด 3 เล่ม
ซีรีส์ บ่วงรัก
บ่วงรักทัณฑ์อสูร 1
บ่วงรักเล่ห์จอมมาร 2
บ่วงรักจอมเถื่อน 3
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
preview :
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
อิป๋าหื่น