ตอนที่ 18 : 5.2
"นี่แน่ะ! คนเลว ฉันเกลียดคุณ" ข้าวหอมทนไม่ไหวกัดฟันแน่นยกมือขึ้นตวัดตบหน้าฟรานเชสอย่างแรง เสียงดังแก้มสากของเขาแดงเรื่อขึ้นทันตาเห็น แม้แต่เธอยังเจ็บมือ เธอเองยังตกใจกลัวว่าเขาจะตอบกลับทำอะไรเธอรุนแรง
"หึหึ มือหนักใช้ได้นี่นา เดี๋ยวถึงบ้านก่อนเถอะฉันจะให้เธอทดสอบตบดูอีกสักที" ฟรานเชสยกมือขึ้นแตะที่แก้มของตัวเองแล้วใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มเพราะรู้สึกชาๆ เขาส่งสายตาดุๆ กับน้ำเสียงเรียบๆ มาทางข้าวหอมที่นั่งหอบหายใจสะท้านตรงหน้าเขาด้วยท่าทางข่มขู่คุกคามทำให้ข้าวหอมรู้สึกหวาดหวั่นมากกว่าท่าทางก้าวร้าวของเขาเสียอีก
"ฉันขอร้องปล่อยฉันไปเถอะกรุณาอย่ามายุ่งกับฉันอีก" ข้าวหอมพยายามร้องขอด้วยน้ำเสียงสั่นแผ่วเบาเธอกลัวจนเครียดไปหมดแล้วตอนนี้
"ไม่!" ฟรานเชสกัดกรามกรอดจนขึ้นสันนูนหรี่ตามองคนตัวเล็กที่แทบจะเล็กลงไปอีกเมื่อเธอขดตัวเอาไว้
"คนใจร้าย ใจดำฮื่อๆ " ข้าวหอมก่นด่าแต่คนหน้าด้านอย่างฟรานเชสไม่สนใจเขาไหวไหล่เบาๆ จ้องมองมายังข้าวหอมนิ่งๆ ทั้งที่ใจจริงอยากจะดึงร่างของเธอมากอดเอาไว้ปลอบโยนแต่ทำใจแข็งเอาไว้
"ใจร้ายยังไงก็น้อยกว่าเธอนะข้าวหอม"
"คุณพูดเรื่องอะไร!?" ข้าวหอมเงยหน้านองน้ำตามองเขาและยกมือขึ้นปาดน้ำตาลวกๆ
ฟรานเชสไม่พูดอะไรเพราะรถได้วนเข้ามาจอดในวิลล่าของเขาพอดี
"เชิญครับคุณฟรานเชส คุณข้าวหอม" เพียชเปิดประตูรถให้แล้วก็ต้องรีบหลบสายตาเพราะอดที่จะสงสารข้าวหอมไม่ได้ร้องไห้เนื้อตัวสั่นเทาหน้าแดงก่ำไปหมด ฟรานเชสลงมาจากรถก่อน แล้วเขาก็ยื่นมือให้ข้าวหอม เธอไม่ยอมจับมือเอาแถมยังเอามือมาปัดให้พ้นทางอย่างมีแง่งอน ฟรานเชสผายมือไหวไหล่ทำเป็นไม่สนใจทั้งที่รู้สึกเสียหน้าอย่างแรงที่ข้าวหอมทำแบบนี้กับเขาต่อหน้าลูกน้อง
"กรุณาพาฉันกลับบ้านเดี๋ยวนี้!" ข้าวหอมกำหมัดแน่นทั้งที่ยังร้องไห้ บอกให้เขาพาเธอกลับไปส่ง
"ไม่! ต่อไปนี้เธอจะต้องอยู่ที่นี่กับฉัน" ฟรานเชสส่ายหน้าไปมาเขาไม่ยอมให้ข้าวหอมพ้นสายตาอีกแล้ว
"ฉันไม่อยู่กับคนใจร้ายแบบคุณ!" ข้าวหอมบอกแล้วก็หันหลังวิ่งไปตามทางอย่างรวดเร็ว
"ข้าวหอม! อย่าวิ่งเดี๋ยวล้ม" ฟรานเชสตกใจไหวตัวทัน เขาตามตัวเธอไปและดึงเธอมาไว้ในอ้อมแขนกอดรัดเอาไว้แน่นแล้วยกเธอตัวลอยอุ้มพาเข้ามาในบ้านท่ามกลางสีหน้าตกใจของแม่บ้านและลูกน้อง
"อ้ายย! ปล่อยฉันนะปล่อยสิ คนบ้า คนเลว ปล่อยฉันฮื่อๆ" ข้าวหอมใจหายวาบกรีดร้องเสียงหลงเมื่อร่างของเธออยู่ในอ้อมกอดเขา เธอดิ้นรน ระดมทุบไปทุกส่วนที่จะเอื้ออำนวย จิกข่วนไปตามแขนของเขาอย่างแรง แต่ฟรานเชสไม่สนใจแค่นี้เขาทนได้
คนรับใช้และลูกน้องต่างได้แต่ยืนมองตามหลังทั้งสองคนมา
"ตายแล้วคุณฟรานเชสทำอะไรคะเนี่ย!?" ป้าเวียนนาคนรับใช้เก่าแก่ของวิลล่าหลังนี้ถึงกับอ้าปากค้างอย่างตกใจยกมือขึ้นทาบอกเอาไว้พร้อมกับทำหน้าเลิ่กลั่ก มองไปที่เพียชและการ์ดได้แต่การตอบรับมาคือการส่ายหน้าไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้น
"ฮึบ" ฟรานเชสก้าวอาดๆ พาข้าวหอมขึ้นไปถึงบนห้องนอนของเขาจนได้ เขาปิดล็อกประตูแน่นหนายอมปล่อยให้ข้าวหอมยืนลงบนพื้นห้อง ส่วนเขานั้นยืนเท้าเอวหอบหายใจสะท้าน ก่อนที่เขาจะถอดเสื้อสูทออกเหวี่ยงไปไม่รู้ทิศทางอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เขายกมือขึ้นเสยผมจ้องสายตาดุๆ มาทางข้าวหอมนิ่งๆ เห็นตัวเล็กๆ ขนาดนี้เล่นเอาเหงื่อตกเหมือนกัน
"ฉันเกลียดคุณ!" ข้าวหอมกำหมัดแน่นกระทืบเท้าก่นด่าเสียงดัง
"เกลียดไปใครจะสน" ฟรานเชสผายมือออกสองข้างไหวไหล่ทำเป็นไม่สนใจหูทวนลมยั่วโมโห ทำให้ข้าวหอมน้ำตาไหลพรากหน้าแดงก่ำ
"คุณทิ้งฉันไปแล้วตอนนี้คุณจะมาเอาอะไรจากฉันอีก ฉันไม่มีอะไรจะให้คุณแล้วนะ ฮึก!" ข้าวหอมร้องไห้ออกอย่างหมดหนทาง เธอเข้ามาอยู่ในอาณาจักรของเขาแล้วนี่ แล้วเขาก็ดูค่อนข้างมีอิธิพลมากๆ บ้านเขาหลังใหญ่สุดลูกหูลูกตาเนื้อที่กว้างมากน่าจะแพง ข้าวหอมไม่เคยทราบเลยว่าเขาทำงานอะไร รวยหรือจนเธอไม่เคยถาม แต่ตอนนี้คงไม่ต้องถามแล้วมั้ง เธอจ้องมองเขาด้วยสายตาเจ็บปวด
"ก็บอกแล้วว่าจะมาเอาเธอคืนไงล่ะ อยู่กับฉันจะเป็นอะไร เห็นคราวก่อนไม่ต่อต้านเลยแถมร้องเรียกหาอีกต่างหาก" ฟรานเชสหัวใจกระตุกแต่เขาจำต้องนิ่งเข้าไว้ กรามหนาบดแน่นจนขึ้นสันนูนปลายจมูกบานนิดๆ อดกลั้นเอาไว้ไม่ให้ดึงร่างบางเข้ามากอดปลอบโยน
"หยุดพูดนะคนเลว!" ข้าวหอมกำหมัดกระทืบเท้าแน่น เขามันคนหน้าด้านมีหน้ามาพูดแบบนี้ได้ยังไงกัน เธอแทบจะหมดแรงเถียงกับเขาแล้วนะ ผู้ชายอะไรหน้าด้านหน้าหนาที่สุด
"เรื่องจริงทั้งนั้น" ฟรานเชสรู้ว่าข้าวหอมเขินแต่เขาอยากจะเห็นเธอหน้าแดงเพราะความโกรธมากกว่าร้องไห้นะเขาทำอะไรไม่ค่อยถูก
"ไปให้พ้น นี่แน่ะ" ข้าวหอมถลามาทางเขาและพยายามที่จะผลักร่างของเขาให้พ้นประตู เธอทั้งทุบทั้งข่วนไม่สนว่าจะโดนส่วนไหนของร่างกายของเขาบ้างขอให้เธอได้ระบายใส่เขาก็ยังดี ฟรานเชสเองก็ไม่คิดที่จะตอบโต้หรือทำร้ายอะไรข้าวหอม เจ็บแค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำกับที่เขาทำกับเธอ
"หลีกไปให้พ้น!" ข้าวหอมเจ็บมือไปหมดแล้ว
"จะไปไหนหืม ยังไงเธอก็หนีฉันไม่พ้นหรอกข้าวหอม แม่หัวขโมย" ฟรานเชสยืนขวางเป็นยักษ์ปักหลั่นไม่ยอมให้ข้าวหอมได้ออกจากห้องนี้ไปได้ง่าย
"ปล่อยฉันกลับไปเดี๋ยวนี้นะ ฉันไม่ได้เอาของอะไรคุณมา เช็คใบนั้นฉันก็ไม่ได้เอามา ของของคุณฉันไม่ได้เอามาฮื่อๆ ปล่อยฉันไป" ข้าวหอมระดมทุบอกของฟรานเชสสะเปะสะปะไม่สนว่าจะโดนตรงไหนของเขาบ้าง ขอให้เธอได้ระบายออกมา เธอร้องไห้น้ำตาไหลพรากเจ็บเจียนขาดใจ เขาจะเอาอะไรกับเธออีก
"หึหึ เธอบอกว่าไม่ได้เอามาเหรอข้าวหอม! ผิดแล้วเธอเอามาและสำคัญด้วย" ฟรานเชสกระตุกยิ้มมุมปากเยาะๆ พร้อมกับคามรามเสียงในลำคอ หรี่ตามองคนตัวเล็กตรงหร้าที่ทุบอกเขาจนเจ็บมาหอบตัวโยน ร้องไห้สะอึกสะอื้น อย่างน่าสงสาร
"ฉันไม่ได้เอามา คุณปรักปรำฉันคนเลว" ข้าวหอมส่ายหน้าไปมา เงยหน้ามองน้ำตามองใบหน้าคมเข้มที่ตอนนี้ดูดุดันน่ากลัว เธอร้องบอกเขาด้วยน้ำเสียงสั่นเทากล้ำกลืนเสียงสะอื้นเอาไว้
"ฉันไม่ได้ปรักปรำข้าวหอม และสิ่งที่เธอเอามาเป็นสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ที่กำลังอยู่ในท้องของเธอยังไงล่ะ! เลือดเนื้อเชื้อไขของฉันอยู่ในท้องเธอ และอย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะหรือเธอจะเถียงว่าไม่ได้ท้องข้าวหอมหืม!" ฟรานเชสตวัดมือจับต้นแขนทั้งสองข้างของข้าวหอมเอาไว้ ดึงร่างเล็กที่ขัดขืนเข้าหาตัวพร้อมกับยื่นใบหน้าคมเข้มเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะเค้นเสียงรอดไรฟันบอกกลับมาทำให้ข้าวหอมเบิกตากว้างอย่างตกใจไม่คิดว่าเขาจะรู้ว่าเธอกำลังตั้งครรภ์
"คุณรู้ ไม่! แกเป็นของฉันของฉันคนเดียว แกไม่ใช่ลูกคุณ" ข้าวหอมอุทานออกมาอย่างละเมอพอตั้งสติได้รีบปฏิเสธออกมาเสียงสั่นพร่าและพยายามดิ้นหนีออกจากอ้อมแขนแข็งแรงที่จับไว้ราวกับคีมเหล็ก
"อย่ามาโกหกเสียให้ยากข้าวหอม ตั้งแต่วันนั้นไม่มีใครมาทับรอยฉันอย่างแน่นอน แม้แต่ไอ้จัสตินนั่นที่มันอยากจะเป็นพ่อของลูกฉันจนตัวสั่นก็ไม่ได้แตะต้อง ฝันไปเถอะ!! พ่อของลูกและผัวตัวจริงอยู่ตรงนี้ผู้ชายหน้าไหนก็อย่าได้แหยม" ฟรานเชสกัดฟันกรอดเมื่อคนตัวเล็กปฏิเสธ เขาถึงกับควันออกหูเพราะความหึงหวง คนของเขาที่คอยตามรายงานทั้งหมดไม่มีบกพร่อง ข้าวหอมไม่มีใคร ถึงแม้ว่าลูกน้องเขาจะไม่ได้รายงานเขาก็มั่นใจว่าข้าวหอมและลูกเป็นของเขาคนเดียวอย่างแน่นอน เขาเป็นผู้ชายคนแรกและคนเดียวของเธอนับแต่นี้ไปจะไม่ให้ใครมาทับรอยของเขาอย่างเด็ดขาด
"คุณมันเลว สารเลว ฮื่อๆ " ข้าวหอมก่นด่าฟรานเชสเสียงสั่นเครือเหงื่อผุดเต็มหน้าผากนูนใบหน้าดวงตาแดงก่ำน้ำตาไหลพราก
"หยุดว่าผัวได้แล้วข้าวหอมไม่เหนื่อยบ้างเหรอ! ลูกออกมาคงหน้าเหมือนพ่อหล่อแบบพ่ออย่างแน่นอนเมียด่าไม่เลิกแบบนี้" ฟรานเชสไม่วายสัพยอกให้ข้าวหอมได้โมโห
"ไม่ลูกฉันจะไม่เหมือนคุณไม่เหมือนอย่างแน่นอน!" ข้าวหอมปฏิเสธเสียงสั่นรัว เธอไม่ยอมรับเธอไม่อยากคิดตามที่เขาพูด ทั้งที่เธอไม่อาจปฏิเสธความเป็นจริงได้ว่าอย่างน้อยลูกของเธอต้องเหมือนเขาอย่างแน่นอนไม่มากก็น้อย เพราะเขาคือพ่อของลูกเธอคนที่เธอทั้งรักและชังที่สุด
"อย่ามั่นใจไปหน่อยเลยข้าวหอมเดี๋ยวเรามารอดูกันดีกว่า แต่ฉันมั่นใจยังไงลูกต้องเหมือนฉันไม่ผิดเพี้ยน" ฟรานเชสไม่ยอมยังไงลูกก็ต้องเหมือนเขา
"หยุดพูดฉันไม่อยากได้ยินฉันเกลียดคุณฮื่อๆ " ข้าวหอมกำสายเสื้อของฟรานเชสเอาไว้แน่นพร้อมทั้งร้องปฏิเสธไม่อยากได้ยินที่เขาพูด ดวงตาบวมช้ำเริ่มพร่าเลือนจนเธอต้องเอนพิงเขา และสติที่มีก็ดับวูบลงสร้างความตกใจให้กับฟรานเชสเป็นอย่างมากที่อยู่ดีๆ ข้าวหอมก็เป็นลมไปต่อหน้า
"ข้าวหอม!" ฟรานเชสรีบช้อนตัวของข้าวหอมขึ้นอุ้มไว้ในอ้อมแขนพาไปวางบนเตียงนอนกว้างอย่างเบามือ ก่อนจะยกมือขึ้นจับใบหน้าซีดเผือดและร้องเรียกเบาๆ ใจไม่ดีเลยตอนนี้กลัวว่าจะเป็นอะไรไปทั้งแม่ทั้งลูก
"ข้าวหอม! บ้าจริง" ฟรานเชสเริ่มกระวนกระวายเมื่อเรียกแล้วข้าวหอมไม่ยอมตื่นเขารีบคว้าโทรศัพท์บนหัวเตียงกดลงไปหาหัวหน้าแม่บ้านให้ขึ้นมาทันที
"ป้าเวียนนารีบขึ้นมาบนห้องด่วนครับและให้คนตามหมอมาที่บ้านด้วยข้าวหอมเป็นลม"
"ค่ะๆ" ปลายสายรีบตอบรับอย่างตื่นตกใจเหมือนกัน ตอนที่ฟรานเชสลากผู้หญิงเอเชียตัวเล็กเข้ามาในวิลล่าแล้วก็ตกใจไม่แพ้กับคนอื่นๆ และดูนี่จะเป็นครั้งแรกที่คุณฟรานเชสบังคับข่มขู่พาผู้หญิงที่ไม่เต็มใจเข้ามาที่วิลล่า แม่หนูคนนั้นตัวเล็กบอบบางร้องไห้ตลอดเวลาน่าสงสาร แต่ไม่ทีใครกล้าช่วยได้แต่มองตามหลังไป และรูดซิปปากกันสนิทได้แต่สงสัยว่าเธอเป็นใคร แต่ตอนนี้ไม่มีเวลามาสงสัยแล้วต้องรีบขึ้นไปดูฟังจากน้ำเสียงแล้วคุณฟรานเชสเป็นห่วงไม่น้อย แกรีบให้คนโทรไปตามหมอแล้วก็ขึ้นมาด้านบนทันที
+++++++
ซีรีส์ชุดนี้จะมีทั้งหมด 3 เล่ม
ซีรีส์ บ่วงรัก
บ่วงรักทัณฑ์อสูร 1
บ่วงรักเล่ห์จอมมาร 2
บ่วงรักจอมเถื่อน 3
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
preview :
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

312 ความคิดเห็น
-
#192 Netnapa Pluemjit (จากตอนที่ 18)วันที่ 15 กันยายน 2559 / 00:11ข้าวหอมเป็นลมเลยอิป๋าใจร้ายยยสส#1920
-
#185 LuckyTarot (จากตอนที่ 18)วันที่ 14 กันยายน 2559 / 11:42เบาๆน้าาาาา เดี๋ยวลูกตกใจ ????5555555#1850
-
#184 Paiky Klongluang (จากตอนที่ 18)วันที่ 14 กันยายน 2559 / 11:20อิป๋า..ใจเย็นๆ ค่อยๆ ตะล่อมหน่อย#1840
-
#183 k_56 (จากตอนที่ 18)วันที่ 14 กันยายน 2559 / 09:22รอนะคะ#1830
-
#182 ปูลม (จากตอนที่ 18)วันที่ 14 กันยายน 2559 / 09:15รอเล่มแล้ว#1820
-
#180 สมสุข (จากตอนที่ 18)วันที่ 14 กันยายน 2559 / 09:06ข้าวหอมจะสู้ไหวไหมนะ#1800
-
#179 yanwattana (จากตอนที่ 18)วันที่ 14 กันยายน 2559 / 08:36อิฟรานเเกจะพูดดีกับเขาเป็นไหมอะ#1790
-
#178 dokao (จากตอนที่ 18)วันที่ 14 กันยายน 2559 / 08:13รอคร้าาา#1780
-
#177 Saithit1010 (จากตอนที่ 18)วันที่ 13 กันยายน 2559 / 21:55ป๋ามั่นไปป่ะ#1770
-
#175 ใจเด็ด (จากตอนที่ 18)วันที่ 13 กันยายน 2559 / 20:45อิฟรานมั่นมากนะแกร#1750