ตอนที่ 1 : 1.1 ต้นเหตุรักร้ายๆ
ตอนที่ 1
"เชิญครับคุณฟรานเชส" การ์ดร่างยักษ์หน้าผับชื่อดังผายมือเชิญแขกวีไอพีของผับเข้าไปทันที ไม่มีใครไม่รู้จัก ฟรานเชส แลนเดอร์ ลูกครึ่ง อังกฤษไทย เจ้าของธุรกิจเดินเรือสำราญขนาดใหญ่ท่องเที่ยวในแถบทะเลเมดิเตอร์เรเนียนและอีกหลายประเทศทั่วโลก สุดหรูอลังการติดอันดับหนึ่งของโลกในการบริการระดับพรีเมี่ยม การบริหารงานที่ชาญฉลาดและเด็ดขาดของเขาหาใครเทียบไม่ได้พอๆ กับการเป็นเพลย์บอยตัวยงที่เปลี่ยนสาวสวยข้างตัวไม่ซ้ำหน้าอย่างเช่นวันนี้ก็ควงสาวสวยดีกรีนางแบบชุดชั้นในชื่อดังแนบตัวมาด้วยพาลให้หนุ่มๆ หลายๆ คนได้อิจฉา
ฟรานเชสนั้นอายุสามสิบสี่ปีแต่ยังครองตัวเป็นโสดไว้อย่างเหนียวแน่น เขาทั้งเหลาเหลาคมเข้มโดยเฉพาะนัยน์ตาสีเทาควันบุหรี่ที่เวลาโดนแสงไฟจะออกสีเขียวดูน่าค้นหาและน่ากลัวไปพร้อมๆ กัน เขามีผมสีน้ำตาลเข้มเช่นเดียวกับคิ้วหนาพาดผ่านดวงตาชวนให้น่ามอง จมูกโด่งสวยริมฝีปากบางเฉียบแดงเรื่อเคราสากชวนให้เขาดูดิบเถื่อนน่าหลงไหล รูปร่างสูงใหญ่และบึกบึนชวนให้น่าสัมผัส วันนี้เขาอยู่ในชุดดำทั้งตัวเสื้อผ้าแบรนด์ดังและฉีดน้ำหอมจนหอมกรุ่นไปทั้งตัวผมสีน้ำตาลเข้มเป็นลอนใส่เจลเสยขึ้นเผยให้เห็นใบหน้าแกร่ง เขาปลดกระดุมเสื้อออกสองเม็ดเผยให้เห็นอกกว้างมีเส้นขนอ่อนๆ ขึ้นรำไร ข้อมือหนาใส่นาฬิกาเรือนหรูราคาหลายสิบล้าน ฟรานเชสโอบเอวนางแบบสาวพาเดินเข้ามาด้านในตามที่การ์ดนำทาง วันนี้เขานัดกับอองตวนเจ้าของสถานที่แห่งนี้มาสังสรรค์ตามประสาคนโสด การ์ดพาเขาเดินผ่านผู้คนที่กำลังดื่มกินเต้นกันอย่างสนุกตามจังหวะเพลงที่ดีเจเปิดอย่างเมามัน จนมาถึงโต๊ะที่เพื่อนเขารออยู่พร้อมกับสาวสวยแนบข้างอยู่สองคนจูบกันตัวเนียไปมาอย่างไม่แคร์สายตาใครทั้งนั้น แสงสีและเสียงเพลงอันดังทำให้ผู้คนไม่ค่อยจะสนใจ การ์ดของเพื่อนเขาเริ่มขยับตัวผายมือให้เขาเดินเข้าไปยังโต๊ะที่จองเอาไว้ทันที ฟรานเชสเองก็หันไปพยักหน้าให้การ์ดของตัวเองไปนั่งอยู่ที่โต๊ะอีกตัวใกล้ๆ มีการ์ดของอองตวนนั่งอยู่ก่อน
"พวกนายก็ไปสังสรรค์กันตามสบาย"
"ครับนาย"
"นั่งก่อนฟรานเชสได้ข่าวว่าสองเดือนก่อนนายไปที่เมืองไทยเหรอ!?" อองตวนร้องถามฟรานเชสพร้อมกับหลิ่วตาให้ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้พนักงานเสิร์ฟเอาเหล้ามาส่งให้กับเพื่อนของเขาที่นั่งลงอยู่ตรงกันข้าม
"อืมไปงานแต่งแอรีสน่ะ นายก็รู้จักนี่นา" ฟรานเชสเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ด้วยท่วงท่าสบายๆ โอบมือดึงร่างของนางแบบสาวเข้ามาจูบเบาๆ โดยที่นางแบบส่วไม่ได้มีท่าทางเคอะเขินแต่อย่างใดแถมยังยิ้มรับเสียอีก
"มันชวนเหมือนกันแต่ว่าไม่ว่างส่งของขวัญไปให้มันเรียบร้อย" อองตวนยกแก้วเหล้าขึ้นขอชนกับฟรานเชสแล้วกระดกขึ้นจิบ
"หึหึ" ฟรานเชสยกยิ้มมุมปากก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นจิบเหมือนกัน
ฟรานเชสอดที่จะนึกถึงหน้าของแอรีสไม่ได้ ปากบอกว่าไม่อยากแต่งงานแต่การกระทำของมันนี่สิอย่าให้เขาพูดระริกระรี้มาก หูตานี้พราวระยิบระยับไปหมดเวลามองเจ้าสาว และเขาจะไม่เป็นอย่างมันแน่นอน ไม่คิดที่จะหาห่วงมาผูกคอหรอก อยู่แบบโสดๆ ควงสาวไปเรื่อยๆ แบบนี้ดีกว่า
"วันนี้เต็มที่เลยนะ" อองตวนบอกแล้วหันไปนัวเนียกับสาวข้างๆ ตัว
· "คุณฟรานเชสไปเต้นกันค่ะ" เรนด้าบอกกับฟรานเชสแถมยกมือขึ้นลูบไล้แผงอกของฟรานเชสไปมาแล้วกดจูบที่สันกรามหนาของฟรานเชสก่อนจะกระซิบเสียงสั่นพร่า เธออยากจะเอาเนื้อตัวเสียดสีส่ายยั่วเย้าเขาเหลือเกินตอนนี้
"ได้สิ อองตวนเดี๋ยวมานะ" ฟรานเชสวางแก้วเหล้าหันมาจูบปากนางแบบสาวแล้วบอกกับเพื่อนลุกขึ้นยืนดึงเอวบางเข้ามากระชับตัวแล้วพาลงไปที่ฟลอร์เต้นรำที่อยู่ไม่ห่าง เขายืนโยกตัวเบาๆ ตามเสียงเพลงปล่อยให้เรนด้ายกมือคล้องคอเบียดเนื้อตัวเข้าหาเต้นส่ายยั่วเย้าจนทำให้เขาแทบจะร้อนไปเหมือนกัน
ฟรานเชสยกมือขึ้นจับเอวของเรนด้าแล้วดึงตัวเข้ากระชับพร้อมกับดึงตัวเข้าหานัวเนียกันไปมาจนผ่านไปพักใหญ่ๆ
"สนุกมากเลยค่ะคุณฟรานเชส" นางแบบสาวยกมือขึ้นคล้องคอฟรานเชสแล้วเขย่งตัวขึ้นจูบปากของฟรานเชสอย่างรวดเร็ว เธอเริ่มมึนๆ เพราะก่อนหน้านี้ก็ดื่มเข้าไปหลายแก้ว
"ขอตัวเรนด้าไปเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ จุ๊บ" เรนด้าขยิบตาส่งจูบให้กับฟรานเชสแล้วขอตัวเดินไปในห้องน้ำทันที
"ได้สิ" ฟรานเชสยกยิ้มมุมปากก่อนจะยกมือขึ้นเสยผมยกข้อมือดูเวลาก่อนจะหันหลังเดินเข้าไปหาเพื่อนของเขาที่ยังนั่งนัวเนียกับคู่ขาของตัวเองไม่ห่าง
"เอ่อ! ขอโทษค่ะ" เสียงหวานๆ กับชายเสื้อของเขาโดนกระตุกทำให้ฟรานเชสชะงักและหันกลับไปมองอย่างสงสัย เสียงเพลงดังสนั่นแต่ตรงนี้ค่อนข้างสว่างทำให้เขาเห็นหน้าคนที่เรียกเขาอย่างชัดเจน ทำเอาฟรานเชสถึงกับมองอย่างแปลกใจเพราะเขาไม่เคยรู้จักกับผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้มาก่อนอย่างแน่นอนแต่ดวงตากลมโตไหวระริกกับใบหน้าหวานเรียบร้อยไม่แต่งหน้าจัดและแต่งตัวมิดชิดผิดกับคนอื่นๆ ที่อยู่ที่แห่งนี้ ที่เปิดล่างเปิดบนปิดอะไรแทบไม่มิดแต่งตัวจัดจ้านทำให้เขาเกิดความสนใจและอยากที่จะคุยด้วยทั้งๆ ที่เขาไม่ค่อยชอบให้ใครมาตื้อ
"มีอะไรเหรอครับสาวน้อย" ฟรานเชสแสร้งสัพยอกคนตรงหน้าความหล่อเหลาของเขา ทำให้ข้าวหอมหน้าแดงเรื่อและจำต้องข่มความเขินอายเอาไว้
"ฉัน ฉันอยากจะขอเบอร์ของคุณหน่อยค่ะ" ข้าวหอมกัดริมฝีปากแก้มแดงเรื่อก่อนจะตัดสินใจสบสานสายตากับเขาแล้วร้องขอเบอร์โทรศัพท์ของผู้ชายหล่อเหลาดูดิบเถื่อนตรงหน้าไป จะให้หันหลังกลับก็ไม่ได้เพราะเรียกเขาไว้แล้ว ข้าวหอมรู้สึกสั่นไปทั้งตัวจนเผลอเลียริมฝีปากและขบกัดเอาไว้กลั้นความประหม่า
"หึหึ จะเอาไปทำอะไรสาวน้อย" ฟรานเชสเลิกคิ้วขึ้นสูงก่อนจะเริ่มสนใจคนตรงหน้าอย่างจริงจัง เขาหรี่ตามองสำรวจใบหน้าของเธอ จนข้าวหอมขัดเขินยกมือขี้นจับปอยผมขึ้นทัดหูท่าทางแบบนี้ทำให้ฟรานเชสอยากจะจับมาขย้ำจริงๆ เจ้าตัวจะรู้ตัวหรือเปล่าว่ามันคือหารยั่วดีๆ นี่เองและยังท่าเลียริมฝีปากกับขบเม้มนั่นอีก นี่จงใจยั่วใช่ไหมทำเป็นเดียงสาแต่มาเที่ยวผับและขอเบอร์ผู้ชายเนี่ยนะ
"ฉันขอได้ไหมคะ!? ถ้าไม่ได้ฉันจะไปขอคนอื่นค่ะ" ข้าวหอมเริ่มไม่แน่ใจเพราะคนตรงหน้าเริ่มแผ่รัศมีอันตรายออกมาทำให้เธออยากจะหันหลังกลับตอนนี้ ไปยืนรอมิรากับเพื่อนๆ ด้านหน้าผับนอกร้านดีกว่า คงจะไม่น่ากลัวเหมือนผู้ชายคนนี้ ไปยืนแถวๆ การ์ดก็ได้
สาเหตุที่เธอทำแบบนี้เพราะมิรากับเพื่อนๆ ของเธอบอกว่าคือเกมถ้าเธอไม่ทำตามจะปล่อยให้เธอไปยืนรอด้านนอกร้านจนกว่าพวกเธอจะกลับ ซึ่งทำให้ข้าวหอมลังเล ด้านนอกก็น่ากลัวไม่แพ้ด้านใน ใจจริงเธอไม่ได้อยากจะมาแต่จำใจเพราะคุณท่านสั่งให้เธอมาเป็นเพื่อนมิราลูกสาวคนสวยของท่านแต่อย่างนี้คงจะไม่ต้องก็ได้เพราะมิราดูจะเอาตัวรอดได้แถมเก่งเสียด้วยดื่มเหล้าจัดมาก แต่ตัวเธอนี่สิกำลังจะแย่เพราะมิราให้เธอเลือกแกมบังคับ
'ฉันสั่งให้แกไปขอเบอร์ผู้ชายมาถ้าได้จะให้แกรอด้านในแต่ถ้าไม่ได้ฉันจะให้แกไปยืนรอหน้าร้านเจอพวกกุ้ยด้านนอกเอาไหมล่ะนังข้าวหอม แต่ถ้าแกไม่ยอมทำตามที่ฉันบอกแกโดนดีแน่ ไม่รู้ว่าแม่ฉันจะให้เธอมาด้วยทำไมเกะกะชะมัด'
"เบอร์ฉันมีค่ามากนะคงจะให้ง่ายๆ ไม่ได้" ฟรานเชสยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์จ้องมองคนตรงหน้าด้วยแววตากรุ้มกริ่ม พร้อมกับยกมือขึ้นลูบปลายคางสากของตัวเองไปมา สาวเอเชียตัวเล็กๆ ก็น่าสนใจเหมือนกันนะเนี่ย หน้าตาก็ใช้ได้ไม่ขี้เหร่อะไรหุ่นก็ดีสมส่วน ฟรานเชสประเมินคาดเดาจากสายตาประดุจเหยี่ยวของตัวเอง และไม่มีทางพลาดอย่างแน่นอน
"ถ้าอย่างนั้นไม่เป็นไรค่ะ" ข้าวหอมลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เริ่มหวาดกลัวผู้ชายตรงหน้าขึ้นมาเสียแล้วสิ กับท่าทางเจ้าเล่ห์ของเขา
"อืม จะทำอย่างนั้นได้ยังไงกันมาขอแล้วจะชิ่งหนีไปง่ายๆ อย่างนั้นเหรอหืม! ฉันยังไม่ได้เริ่มบอกสักเลขหนึ่งเลยนะ เสียใจแย่เลยแบบนี้" ฟรานเชสเริ่มทำท่าทางคุกคามไม่ยอมง่ายๆ ไล่ต้อนไปจนข้าวหอมหลังพิงกับเสาต้นหนึ่งไม่มีใครสนใจเพราะกำลังเต้นสนุกกับเสียงเพลงและแอลกอฮอล์
"ถอยไปเลยนะคุณ!" ข้าวหอมถึงกับเหงื่อซึมออกมาทันที ดวงตากลมโตไหวระริกไปด้วยความหวาดหวั่นกับท่าทางของเขา ข้าวหอมร้องบอกเขาปากคอสั่นไปหมดแล้วตอนนี้ เธอยอมที่จะไปยืนหน้าร้านดีกว่า
"ไม่อยากได้เบอร์แล้วเหรอสาวน้อย" ฟรานเชสนึกสนุกเขายกมือขึ้นคร่อมกักตัวของข้าวหอมเอาไว้ถ้าใครเห็นก็จะนึกว่าเป็นคู่รักมากกว่าคนที่กำลังโดนคุกคาม
"ไม่แล้วค่ะกรุณาถอยออกไป! ฉันขอกลับไปที่โต๊ะค่ะ" ข้าวหอมส่ายหน้าหวือพร้อมกับร้องขอให้เขาถอยออกไปด้วยเสียงสั่นพร่า น้ำตาจวนเจียนจะไหลออกมาหัวสมองตื้อไปหมด
"เอาเบอร์ของเธอมาแลกสิ ฉันก็อยากได้เหมือนกัน" ฟรานเชสยืนหน้าเข้ามาใกล้ๆ จนได้กลิ่นหอมอ่อนๆ จากกายสาวมันไม่ใช่กลิ่นน้ำหอม แต่เป็นกลิ่นอะไรสักอย่างน่าจะแป้งล่ะมั้งเขากลับชอบแฮะ มันไม่ฉุนจนน่าเวียนหัว
"มะ ไม่มีค่ะ" ข้าวหอมปฏิเสธเสียงสั่นเธอมีแต่เรื่องอะไรจะให้เขาล่ะ เธอไม่ให้หรอกและตอนนี้ก็ไม่อยากที่จะได้เบอร์ของเขาแล้วด้วย เธออยากจะออกไปให้พ้นจากสถานการณ์อึดอัดแบบนี้มากกว่า
ซีรีส์ชุดนี้จะมีทั้งหมด 3 เล่ม
ซีรีส์ บ่วงรัก
บ่วงรักทัณฑ์อสูร 1
บ่วงรักเล่ห์จอมมาร 2
บ่วงรักจอมเถื่อน 3
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
preview :
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
-สาวสวยแนบข้างอยู่สองตนจูบกันตัวเนียไปมา คำว่า "ตัวเนีย" น่าจะเป็น "นัวเนีย"
-"คุณฟรานเชสไปเต้นค่ะ" เรนด้าบอกกับแอรีสแถมยกมือจึ้น คำว่า "แอรีส" กับ"จึ้น" น่าจะเป็น "ฟรานเชส" กับ "ขึ้น"
ถ้าเข้าใจผิดก็ต้องขออภัยนะคะ แต่เป็น แฟนเพจไรต์ อยู แต่เพิ่งมีเวลาเข้ามาอ่าน เลยอยากจะช่วยแก้ไขค่ะ