คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : ตอนที่ 13(1) หวานละลาย
"ฮึ!" าระเทำเสียึ้นมูอย่าไม่อบใที่เาทำเป็นหน้ามึนีเนียน
"ิน้าวเที่ยีว่าันหิวแล้ว มีอาหารอิาเลี่ยนน่าินทั้นั้นเลย" แอเลรอสเินไปเปิฝารอบออให้เห็นหน้าาออาหาร ทำให้าระเ้อลอบลืนน้ำลายลอ้วยวามหิว แถมลิ่นมันยัหอมรุ่นเรียน้ำย่อยในระเพาะไ้ีอี้วย
"เอ๋..แล้วเลโอล่ะะแไปไหนะเนี่ย?"าระเมอไปรอบๆ ห้อเพื่อหาร่าเล็ๆ ลมป้อมอหนุ่มน้อยเลโอนาร์ เพราะเพิ่นึึ้นไ้ั้แ่ื่นมายัไม่เห็นหน้าแเลย อนแรเธอนึว่าเลโอนาร์เล่นอยู่้านอะอี แ่ไม่ไ้ยินเสียเลยถามเาอย่าแปลใ
"ไทเอร์ อ้อ พี่ายันเามารับไปอนที่เธอหลับอยู่ เลโอบอว่าเธอหลับเลยไม่ให้ปลุ" แอเลรอสไหวไหล่เบาๆ เพราะมันไม่ใ่เรื่อื่นเ้นอะไร
"แล้วทำไมุไม่มาปลุะเนี่ย" าระเพูอย่าร้อนใ นึถึวามสะเพร่าอัวเอที่เผลอหลับไป
แอเลรอสไม่พูอะไร่อเายถาอาหารึ้นมาวาบนเียรหน้าาระเแล้วเหลือบสายามเ้มึ้นมอใบหน้าหวานๆ อนรหน้า อนนี้อยาที่ะินนรหน้าแทนอาหารริๆ เลย
"ินอาหาร่อนแล้ว่อยินยา เร็วๆ เ้าาระเอย่าเรื่อมานะ" แอเลรอสบอเสียเ้มส่สายาุๆ มาให้าระเที่ยัไม่ยอมยับเ้ามาใล้ๆ
"ันว่า ันลุไปินเอไ้่ะ"
"าระเ" แอเลรอสเรียเสียเ้มหน้าาริัทำให้าระเไม่ล้าหืออะไร รีบยับัวเ้ามาใล้ับถาอาหาร นี่เป็นรั้แรที่ะไ้ิน้าวบนเียนอนพร้อมับายหนุ่มหล่อล่ำที่ทำหน้าที่เป็นพยาบาลส่วนัว มีเินันบ้าล่ะานนี้
"ันทานเอไ้่ะ" แอเลรอสทำท่าะัอาหารึ้นป้อน ทำให้าระเร้อห้ามแทบไม่ทันและรีบแย่ถาอาหารมาถือเอาไว้เออย่ารวเร็ว ทำให้แอเลรอสถือ้อนส้อมที่พันเส้นสปาเ็ี้เอาไว้้า แล้วเลิิ้วหนาึ้นมอพร้อมับยยิ้มมุมปาอย่าเ้าเล่ห์
"เหรอ อืมอร่อยีนะ" แอเลรอสทำหน้าายแล้วเอาอาหารเ้าปาเี้ยวุ้ยๆ และส่้อนืนให้ับาระเที่ยัมอเาเี้ยวอาหาราปริบๆ
"ไม่้อรัเียหรอน่าันไม่ไ้เป็นโรร้ายอะไร และไม่ิวายาเธอหรอน่าระับนี้แล้ว"แอเลรอสเห็นท่าทาอาระเแล้วอำไม่ไ้ เลยพูัเอาไว้่อนลัวเธอไม่ยอมิน
"ันเปล่าิแบบนั้น่ะ" าระเรู้สึัวหลุบาลมออาหาร ไม่ล้าสบสายาอเาหยิบ้อนส้อมึ้นมาพันเส้นสปาเ็ี้ใส่ปาอัวเอ ยัอที่ะเินไม่ไ้ มันให้วามรู้สึเหมือนว่าใ้้อนเียวันเลย าระเแอบเห็นว่าอาหารในถาอเาเป็นสเ็เนื้อหมั้วยเรื่อเทศส่ลิ่นหอมน่าทานและยัมีผลไม้ามฤูาลอไทยอีสอสามนิ้วย
แอเลรอสหยิบถาอาหารอัวเอมาวารหน้าแล้วเรียมลมือทาน เห็นาระเแอบมอเลยัเนื้อิ้นเล็ๆ ยื่นมารหน้าใล้ริมฝีปาอเธอ
"ลอทานูสเ็เนื้อแะอร่อยมา้าเฟาอิาลีโยเพาะเลยนะ"
"ไม่ีว่า่ะ" าระเส่ายหน้าปิเสธ และเห็นว่าเาหมือลับไปพร้อมับเอาเ้าปาไปแล้ว
"อื้อ" าระเถึับร้อออมาอย่าใมือับ้อนส้อมเอาไว้แน่นีว่าถาอาหารวาอยู่ไม่อย่านั้นไ้หเลอะเทอะแน่ๆ เพราะแอเลรอสบูบเ้ามาอย่ารวเร็ว แล้วใ้ลิ้นันิ้นเนื้อเ้ามาในปาอาระเอย่ารวเร็ว พร้อมับใ้มือันท้ายทอยอาระเไม่ให้ส่ายหน้าหนีไ้เาูบแน่นนแน่ใว่าาระเะไม่ายิ้นเนื้อออมานั่นแหละ เาึยอมผละริมฝีปาร้ายาออมา
"อะอะ ห้ามายออมานะ ถ้าายรับรอว่าันป้อนเ้าไปใหม่แน่ ะลอู็ไ้นะ" แอเลรอส่มู่เสียเ้มเหี้ยมเรียมเมื่อเห็นว่าาระเทำท่าะายทิ้ เารีบยมือึ้นเยามนอาระเเอาไว้และบัับ้วยสายาุที่ทำให้าระเไม่ทีทาที่ะปิเสธไ้เลย
าระเำ้อเี้ยวเนื้อแะแล้วรีบลืนลออย่าเสียไม่ไ้ ยอมรับว่ามันอร่อยมาไม่เหม็นสาบอย่าที่ิ ัเินับวิธีารป้อนอเาเหลือเิน รู้สึร้อนผ่าวที่ใบหน้า
'นบ้าอำนาป่าเถื่อนอบบัับเธอเรื่อยเลย'
"หึหึ อร่อยมั้ย!?" แอเลรอสหัวเราะในลำออย่าอบใ
"่ะ" าระเระแทเสียใส่ ไม่อยาะพูอะไรมาเพราะเือเาอยู่ รีบัอาหารอัวเอึ้นทานะไ้ินยาเสียที พยายามไม่สบสายาับเา้วยและไม่นึถึรอยูบอเา
แอเลรอสอมยิ้มอย่าอบใแล้วัิ้นเนื้อึ้นทานอย่า้าๆ อยมอลอว่าาระเะพูหรือพยศอะไรอีเาะไ้ัาร้วยวิธีอเา มันให้วามรู้สึาบ่านีเหลือเิน
"อิ่มแล้ว่ะ" าระเบอเา้วยน้ำเสียแผ่วเบาและรวบ้อนส้อมเ้าหาันหลัาินสปาเ็ี้เ้าไปนหมาม เินนิหน่อยที่ัวเอินเรียบแทบไม่เหลืออะไรเพราะวามหิว ลัวเาะหาว่าะละ
แอเลรอสที่ทานอิ่มไป่อนหน้านี้แล้วพยัหน้ารับ เาหยิบถาอาหารอาระเไปวาไว้ที่รถเ็นแล้วหยิบแ้วน้ำมายื่นให้ ึ่าระเ็แะยารอท่าเาอยู่่อนแล้ว
"อบุ่ะ" าระเอบุเาแล้วรีบหยิบแ้วน้ำึ้นมาื่มพร้อมับยาลไปทีเียว
"ยัปวอยู่อีมั้ย" แอเลรอสร้อถาม้วยวามเป็นห่ว
"่อยยัั่วแล้ว่ะ แ่ยัมีปวนิหน่อย"าระเส่ายหน้าแล้วยิ้มบาๆ ให้ับเา เพียแ่ยิ้มเล็น้อยที่ส่มาถึับทำให้แอเลรอสเลิ้มไ้ เา้อมอที่ริมฝีปาหวานอาระเไม่วาา อยาะบูบอีรั้
"ถ้าอย่านั้นนอนพัเยอะๆ ันอนุา"
"อบุ่ะ" าระเบออบุเาแ่็ยัไม่ยอมเอนัวลนอนอยาให้เาออาห้อไป่อน
แอเลรอสทำเป็นไม่สนใึหมอนมาบให้ฟูๆ แล้ว้อนันเพื่อให้าระเนอนไ้สะว เาเอื้อมมือมาึร่าอาระเให้เยิบเ้ามาใล้ๆ และัวให้เธอนอนล โยที่ใบหน้าอเาอยู่ในระยะใล้นน่าหวาหวั่น แถมเายัร่อมร่าอาระเเอาไว้อี
"ปล่อยนะุ อื้อ" าระเำลัะร้อห้ามเาอย่าใ แล้ว็โนเาริมฝีปาเ้ามาูบอย่ารวเร็วอีรั้ ราวนี้แอเลรอสูบแบบูื่มบเบียริมฝีปาแน่น บารั้บเม้มวนให้ร่าบาสั่นสะท้าน าระเพยายามยมือึ้นันบ่าอเาออแ่ไม่เป็นผลแถมโนเาึออและับลบนฟูนิ่ม ศรีษะอเธอแนบับหมอนนบุ๋มลไปแ่เา็ไม่ลละามมาิมวามหวานไม่ห่า
"อืม" แอเลรอสร้อราออมาอย่าถูใ เมื่อริมฝีปาหวานล้ำอาระเอบสนอารูบอเาและุนันลิ้นหยอล้อับลิ้นสาร้อนื้น เารับรู้ไ้ถึร่าอันสั่นเทาอนใ้ร่าและฝ่ามือที่เย็นเพราะวามื่นเ้น แอเลรอส่อยๆ ผละริมฝีปาออห่าเลาะเล็มูบที่แ้มนวลทั้สอ้า
"อื้อ!" าระเัฟันแน่นพยายามที่ะไม่ให้เสียราเล็ลอออมา หลับาแน่นไม่ล้าสบสายาับเา้วยวามัเิน รู้สึวาบหวามไปทั้ัวั้แ่หัวรเท้า แทบวบุมัวเอไม่ไ้เผลอไผลอบสนอรสูบอเาไป แ่นี้็ทำให้ไม่อยาะมอหน้าเาแล้วลัวะเอับสายาหยอล้อและพราวระยับไป้วยอารม์พิศวาสที่เาพยายามะล่อลวให้เธอหลเ้าไป
"มะ ไม่่ะ" าระเร้อห้าม้วยเสียสั่นพร่าแผ่วเบา วใน้อยๆ สั่นเทาามร่าาย
ลิ๊หน้าถัไป่ะ>>>>>>>>>
ความคิดเห็น