คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : 5
อนที่ 5
"อย่านะุโทมัส ปล่อย! หยุ ันไม่ถอ ปล่อย! ว้าย"
แว้!
ยิหวาพยายามิ้นหนีสุฤทธิ์โทมัสับัวเธอเอาไว้แล้วระาุนระุมหลุเป็นแผเผยให้เห็นเสื้อในับเนินอสาวรำไร
โทมัสถึับ้อมอ้วยสายาหื่นระหาย ยิหวาพยายามเอาสาบเสื้อทบันเอาไว้
ีว่าระโปรเป็นะอับิปแยิ้นับเสื้อ ไม่อย่านั้นยิหวาไม่รู้ะทำยัไี
"ถอยิหวา!" โทมัสะอเสียเ้มใส่ เาอยาให้ยิหวาถอเสื้อผ้าออไม่อย่านั้นะไม่สบายเอาไ้
แ่เ้าัวื้อเหลือเิน
ทำให้ไประุ่อมโมโหอยาะเอานะและ่อมวาม้อารเมื่อเริ่มเห็นเนื้อสาวรำไรโผล่ออมา
เมื่อืนว่าเาะล้มัวลนอนไ้้อลุึ้นมาเ้าห้อน้ำอีั้หลายรั้
็เพราะใรล่ะ ถ้าไม่ใ่แม่วาน้อยหัวื้อนนี้
"ไม่! นี่แน่ะ!.." ยิหวาเอาแัน้าหัวเียโยนใส่เาอย่าแระว่าให้โนส่วนใ็ไ้อร่าายเา
แ่เา็่าว่อไวเหลือเินหลบไ้อย่าเียิวพร้อมับัรามรอนึ้นสันนูน
วาสีอำพันเริ่มูุันน่าลัว แววี้เล่นหายไป เา้าวเท้ายาวๆ เ้ามาหายิหวาอย่าุามึ่ยิหวา็พยายามถอยหลัหนีนมานับอบเียเสียหลัลไปนั่
เป็นโอาสให้โทมัสระโนเ้าหา
แล้วทาบทับัวนอเาลมาบนร่าอยิหวาแล้วเอาไว้แน่นทำให้ยิหวาิ้นรนหนีไ้ไม่สะว
โทมัสอยาะสั่สอนแม่วาอมพยศนี่ะหน่อย
เาัวทับลไปแรๆ นยิหวาแทบหายใไม่ออ แล้วโทมัส็่อยๆ ผ่อนแรปล่อยให้เธอไ้หายใ
เาับ้อมือทั้สอ้าอยิหวารึไว้เหนือศรีษะ้วยมือหนาเพีย้าเียว
"ไม่นะ ปล่อยันุโทมัส ปล่อย! อย่า.." ยิหวาเร็ัวนเ็บไปหมพร้อมับร้ออเา
เมื่อมือหนาเริ่มสอมาทา้านหลัปละอระโปรและ่อยๆ รูิปอย่า่ายาย
โทมัสไม่สนใพร้อมับยัิ้วอย่าเป็น่อแล้วัารึระโปรเปียื้นออนพ้นเรียวาามอเธอ
โทมัสลอบลืนน้ำลายลออย่ายาลำบาเมื่อมอสำรวไปทั่วเรียวาามวึ้นมาใลาร่าที่มีแพนี้สีำใส่อยู่มันไม่ไ้เป็นแบบเ็ี่แ่ทำให้โทมัสระหายหิวไ้
เาละสายาาแพนี้ึ้นมาที่วามนุ่มหยุ่นพร้อมทั้ึเสื้อเปียื้นอยิหวาออ
ึ่ยิหวา็ิ้นรนัืนสุำลั นเผลอไป่วนหน้ามๆ อเาเ้า
โทมัสเลยระาเสื้ออออย่าแรทำให้ยิหวาเ็บ้อมือ
อนนี้ร่าอยิหวามีเพียุั้นในสอิ้นปป้ออยู่ แล้วร่าหนาอเายัทาบทับเอาไว้ทำให้เธอิ้นหนีไปไหนไม่ไ้
"เอ้า..! ิ้นสิยิหวา
อนนี้โทมัสน้อยอันำลัื่นไ้ที่พร้อมใ้านเลย ิ้นสิน อืม!.." โทมัสสะโพอเาลมาแนบินยิหวารู้สึไ้ถึวาม้อารอันร้อนผ่าวอเาพร้อมทั้เสียระิบแหบพร่าเหมือนะวบุมัวเอไม่ไ้นั่นอีทำให้ยิหวายิ่หวาหวั่น
เพราะอนนี้สภาพอเธอและเามันล่อแหลมเหลือเิน
โทมัส้มใบหน้ารไป้วยหนวเราอเาลที่อออยิหวาพร้อมับูึบเม้มนเป็นรอย
ริมฝีปาร้ายาและเราสาสร้าวามเสียว่านให้ับร่าบาน้อบิายไปมา้วยวามรัวน
"อย่านะ ไอ้นบ้า อย่า!" ยิหวาพยายามึทึ้ศรีษะอเาให้ออห่าาร่าายอเธอ
ึ่็เป็นเรื่อยาเหลือเิน เธอระมหมัทุบลไปบนบ่าว้าอเาพร้อมับเริ่มิ้นรนหนีเมื่อเาเริ่มุไร้ใบหน้า่ำลไป
"อย่า!.."
"อย่าหยุเหรอ้ะ
นสวยหอม้วย!" โทมัสร้อราแผ่วเบาพร้อมับสูลิ่นเนื้อสาวรวามนุ่มหยุ่นแรๆ
สร้าวามรัวนให้ับยิหวาอย่ามา เพราะริมฝีปาและเราสาที่พาผ่านไปมา
โทมัสัาร้อมือทั้สอ้าอยิหวาลับที่นอนนุ่มแล้ววริมฝีปาึ้นมาที่ปลายาอยิหวาที่พยายามะส่ายหน้าหนี
ูบแรๆ ที่แ้มนวล แล้วลาไล้มาพบับริมฝีปาแเรื่อที่เรียมะร้อ่าเา
โทมัสเลยประบริมฝีปาอเาลไปพร้อมทัู้ึอย่ารุนแรแล้วัารแทรลิ้นสาๆ
อเาเ้าไปสำรวภายในโพรปาอยิหวาเพื่อวานหาวามหอมหวานภายใน
ยิหวาไ้แ่ร้ออึอัในลำอพร้อมับรู้สึ่านหวิวไปับรสูบอเาที่เพียรพยายามสร้าวามรัวนอย่า่อเนื่อ
ลิ้นสาระหวัับลิ้นอยิหวาทำให้นในายสาวลุฮือแล้วเผลอไผลอบสนอรสูบอเาทำให้โทมัสราระหึ่มอย่าอบใ
เา่อยเลาะเล็มูบริมฝีปาบาไปมา พร้อมทั้ผละออนิหน่อยเพื่อให้ยิหวาไ้หายใ
แ่ริมฝีปาหนายัวนเวียนบเม้มริมฝีปาอเธอไปมา
มือหนาปล่อย้อมืออเธอออนานแล้ว และ่อยๆ แะะอบราัวน้อยออโยที่ยิหวาไม่รู้ัว
พอมือแร่เริ่มลูบไล้ออวบนั่นแหละยิหวาถึับาโรู้สึัวทันที
พร้อมับพยายามผลัร่าหนาออาัวึ่โทมัส็มิไ้ใส่ใยัปัหลัุไร้อยู่เ่นนั้นนยิหวาอ่อนระทวยไปหมแทบะไร้เรี่ยวแรัืนเาเลยทีเียว
"อื้อ!..ยะ อย่า่ะ อืม" ยิหวา้อบริมฝีปาอัวเอแน่นเพื่อไม่ให้เปล่เสียร้อราน่าอายออมา
มือหนา่อยๆ เลื่อนลมาถึแพนี้ัวน้อยสีำที่เรียวาามพยามยามหนีบเอาไว้แน่น
โทมัสัารรูมันทีเียวนพ้นปลายเท้าเรียว
ยิหวาถึับผวาามพร้อมทั้หนีบาแน่นไม่ให้เาสัมผัสับายสาวไ้
"หึหึ!.." โทมัสหัวเราะในลำออย่าถูใเมื่อเห็นปิิริยาอบสนออยิหวาเาระเ้า้วยารเล้นลึเบาๆ
ที่บั้นท้ายามอน
"อย่านะะ อย่าทำอะไรยิหวา่ะ ฮึ!" ยิหวาส่ายหน้าไปมาบนที่นอนว้าพร้อมับใ้มือันบ่าว้าเอาไว้้วยท่าทีอ่อนแรแทบะ้านเาไม่ไหวแล้ว
เนื้อัวเปล่าเปลือยแ่ำไปหม้วยวามเินอายแล้วไหนะร่อรอยูบเม้มอเาอีที่ระายไปทั่วเนินออวบึ่โทมัสั้ใทำ
อนนี้บ่าว้าอแร่แผ่นหลั็เป็นรอยเล็บรูไปทั่ว ปิเาไม่อบให้ใรทำรอยเอาไว้เสีย้วยสิแ่ับยิหวาเายเว้นให้แล้วัน
"หืม! อะไรันแ่นี้็ร้อไห้แล้วเหรอ? ุ๊ๆ อย่าร้อ ันแ่อื่นใเล็น้อยเอ
แ่ันว่าอนนี้เธออย่าิ้นแล้วอยู่นิ่ไ้มั้ย? เี๋ยวันอใไม่อยู่ัารเธอึ้นมาแล้วะแย่เอานะ
อนนี้เธอ็รู้ว่าันร้อนแ่ไหน" โทมัสยมือึ้นปัเส้นผมที่รใบหน้าอยิหวาให้แล้ว้มลูบับน้ำาให้แผ่วเบา
รับรู้ไ้ถึร่าอันสั่นเทิ้มไป้วยวามหวาหวั่น ลำัวหนาอเายัแนบิอยู่ับร่าบาแทบไม่มี่อว่าให้หายใ
โทมัสระิบบอยิหวา้วยน้ำเสียสั่นพร่า
พร้อมับัวนที่ร้อนผ่าวลมาแนบสนิทแล้วเร็ัวเอาไว้เาัฟันแน่นอย่าอลั้น
ทำให้ยิหวาหยุิ้นรนทันที หัวใวน้อยเริ่มเ้นรัวแรแทบทะลุออมานอออย่าเ้าใารระทำอเา
พร้อมับหลับาแน่นเมื่อรู้สึถึร่าหนาที่เร็ระุพร้อมับสั่นสะท้านและหอบหายใรัวแริริมใบหูอเธอ
"อืม!.หึหึ..ถึับใัวแ็เลยเหรอยิหวา"
โทมัสราเสียระหึ่มพร้อมับหัวเราะอย่าอบใที่ยิหวาไม่ล้ายับัวไปไหน เร็ัวนแ็ทื่อไปหมพร้อมับหลับาแน่นเพื่อหลบสายาอเา
"ถอยออไป่ะ" ยิหวาไ้สิพร้อมับลืมาึ้นแล้วบอให้เาลุออาัวอเธอไป
เธอรู้สึโล่ใที่เาไม่ไ้ทำอะไรไปมาว่านี้แ่รู้สึัเินับสภาพอัวเอที่ยัเปลือยเปล่าล่อสายาอเาอยู่
"ะให้ันลุอนนี้เหรอสาวน้อย ไม่ีมั้
เี๋ยวันเิอยาทำอะไรึ้นมาอี ะทำยัไล่ะหืม!" โทมัสยัไม่อยาะลุเพราะเายัไม่แน่ใัวเอว่าะไม่ับแม่วาน้อยาโนนี้ปล้ำหรือเปล่าออยู่อย่านี้่อนีว่า
ยิหวาไ้ยินันั้น็ไม่ล้าัืนเาพร้อมับเอื้อมมือหยิบผ้าห่มึ้นมาปปิวามนุ่มหยุ่นให้พ้นาสายาอเา
ส่วน้านล่ามีร่าหนาอเาทาบทับเอาไว้้วยท่วท่าน่าหวาเสียวที่ถ้าใรเ้ามาเห็น้อเ้าใผิแน่นอน
แ่็ทำอะไรไม่ไ้ำ้อปล่อยเลยามเลย
โทมัสทิ้ัวลนอนทับยิหวาไว้ทั้ัวแล้วหลับาลอย่าอ่อนเพลียอเาหลับาสัแป๊ป
เสียพลัานยิ่ว่ามีอะไรับพวนาแบบเสียอี
แ่พอเรียมาลับไม่อยาเพราะแม่นหน้าหวานที่นอนอยู่ใ้ร่าอเานี่แหละที่้อรับผิอบทำให้เาไม่มีอารม์ับผู้หินอื่น
ทั้ๆ ที่วาม้อาร็พร้อมใ้าน มันทรมานสุๆ ไปเลย
ใรไม่มาเป็นเา็ะไม่เ้าใ ฮึ่ม!
ยิหวานั่หน้าบึ้บอบุไม่รับอยู่บนอ่าล้าหน้านาให่ที่โทมัสเป็นนพาเธอมาแล้วยัวเธอึ้นมานั่บนนี้โยที่เาส่สายาุๆ
อยำราบยิหวาลอเวลาเมื่อเธอยับัวยุยิไปมาไม่อยู่สุเพราะไม่อยาะอยู่ในห้อน้ำนี้ับเา
อนนี้เธอใส่เพียเสื้อเิ้ลายทาอเาเพียัวเียวเท่านั้น็แทบยาวลุมมาถึเ่า
ยิหวา้อพับายแนเสื้อึ้นและิระุมนถึอ
ภายในไม่ไ้ใส่อะไรเพราะฝีมืออนร้ายานั่นเอ
พอเาหลับานิ่ไปัพั็ลืมาื่นึ้นมา้อหน้าเธอเหมือนะทำอะไรอีแล้ว็หัวเราะในลำออย่าถูใทำให้ยิหวาทำัวไม่ถูไปเลยทีเียว
แล้วเา็เอาผ้าห่มมาห่อัวเธอเอาไว้พร้อมับเินไปเปิู้เสื้อผ้าหยิบเอาเสื้อเิ้ัวให่มาใส่ให้แล้วพาอุ้มมาอยู่ในห้อน้ำอนนี้
เธอนั่มอเาแปรฟันและเรียมที่ะโนหนวออ
ส่วนเาน่ะเหรอยัวามหน้า้านเอาไว้ มีเพียผ้านหนูพันเอวสอบเอาไว้หลวมๆ
เพราะเาัารถอาเว่ายน้ำออไปแล้วนั่นเอ
อวแผอล่ำวนให้ยิหวาใเ้นไม่เป็นส่ำและลัวว่าผ้านหนูที่เาพันเอาไว้หลวมๆ ะหลุออมา
"ันหนวให้หน่อยยิหวา" โทมัสหันหน้าที่มีรีมสำหรับโนหนวพออยู่เ็มเราสา
พร้อมับแทรัวเ้ามาระหว่าาอยิหวาแล้วาแนร่อมัวเธอเอาไว้
ทำให้ยิหวาใรีบยมือึ้นันบ่าว้าอเาพร้อมับันเบาๆ นอะไรถึยัับวัวับวาย
ยิหวา่อนอเาในใ
"ันทำไม่เป็น่ะ!" ยิหวาส่ายหน้าไปมานเส้นผมระายเ็มรอบหน้าหวาน
ูเ็ี่ี แ้มนวลเริ่มแปลั่้วยวามเินอาย
เมื่อเามาอยู่ในระยะอันรายอีรั้
ความคิดเห็น