ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : 5.1 สมน้ำหน้า
อนที่ 5.1
"ฮื่อๆ ฮึ นเลว นสารเลว ไอ้เลว ไอ้น!ฮื่อๆ"บัวบุษบายมือึ้นเ็ปาแรๆ พยายามที่ะลบรอยูบอเาที่ทิ้ไว้ให้เธอรู้สึาที่ริมฝีปาอเธอ ยัะเราสาๆ อเาที่พาผ่านแ้มให้รู้สึระายอี แ่ิเธอ็วูบวาบไปทั้ัว น้ำาไหลรินเป็นทา
"ี!สมน้ำหน้าอให้าบอไปเลยฮึ!"บัวบุษบาเม้มริมฝีปาแน่นอย่าอัอั้นันใ ร้อไห้นน้ำาเปียหมอนเป็นวๆ เธอไม่อยาที่ะออไปเอใรอนนี้ เพราะ่อนหน้านี้นั้นเธอไ้วิ่หนีออมาาเรือยอร์อผู้ายป่าเถื่อนนนั้นและไ้ทำร้ายเาอี้วย เธอเริ่มรู้สึหวาลัวว่าเาะามมาเอาเรื่อ เธอไ้โทรศัพท์ไปบอับุปิาว่ารู้สึปวหัวเลยอัวลับมาที่ห้อ่อนึุ่ปิา็ไม่ไ้ว่าอะไรเพราะำลัยุ่ๆ ับารทำสัาอยู่นั่นเอ นึถึารระทำอนป่าเถื่อนนั่นแล้วให้หวาหวั่นในใ
่อนหน้านั้นที่เบินอเรือยอร์สุหรูอแอเลรอส บัวบุษบาพยายามที่ะิ้นรนหนีสุฤทธิ์สิอนนี้ไม่อยู่ับเนื้อัววามหวาลัวถาโถมเ้ามาสุหัวใ
"ไม่นะ ไม่อ้าย!! อื้อ"บัวบุษบาส่ายหน้าไปมาแ่็ไม่สามารถยับไปไหนไ้ั่ใ เพราะว่าเาไ้ใ้อุ้มือหนาับใบหน้าอเธอเอาไว้แน่น แล้ว่อยๆ โน้มใบหน้ามเ้มลมาอย่า้าๆ วาแร่สีน้ำเินอเาพราวระยิบระยับอย่าอบใที่ไ้รึร่าเล็ๆ เอาไว้ใ้ร่าอย่า่ายาย เาริมฝีปาอเาเ้ารอบรอริมฝีปาอบัวบุษบาอย่ารวเร็วบเบียบเม้มวนให้บัวบุษบาสะท้านไปทั้ร่า
"อื้อ"แอเลรีสร้อราในลำออย่าถูใเมื่อไ้รอบรอริมฝีปาหวานอบัวบุษบาอีรั้ เาเบียายให่โเ้าหาแ่ไม่ไ้ทับนนใ้ร่าหายใไม่ออแ่นี้็ทำให้เาร้อนผ่าวึ้นมาทันที เาใ้ฟันบเม้มไปามริมฝีปาอบัวบุษบาเบาๆ และใ้ลิ้นร้อนื้นแทรเ้าไปในโพรปาหวานเพื่อิมวามหวานภายใน เพียแ่ลิ้นสัมผัสันแอเลรีสถึับสะท้านเฮือนในายลุูัน วามหอมหวานอนใ้ร่าทำให้เาหลไหลมัวเมาเพลิเพลิน ึ่บัวบุษบา็ูะอ่อนลไร้เรี่ยวแระัืนนเาสัมผัสไ้ แอเลรีส่อยๆ ปล่อยมือที่รึ้อมือทั้สอ้าอบัวบุษบาออแล้วลูบไล้ที่เอวบาพยายามที่ะปลุปลอบให้ล้อยาม
บัวบุษบาหลับาแน่นร่าายพยายามที่ะ่อ้านไม่ให้ล้อยามเาแู่เหมือนมันะไม่่อยมีแรเท่าไหร่ เธอยมือึ้นเาะบ่าเาเอาไว้พยายามที่ะผลัไสเาออ้วยแรอันน้อยนิและพยายามที่ะส่ายหน้าหนีแ่เา็ามมาิๆ ไม่ยอมผละริมฝีปาออห่า
"อื้อ!ปล่อยนะ"บัวบุษบาเอียหน้าหนีนอแทบเล็ทำให้ริมฝีปาอแอเลรีสหลุออไปพอให้เธอไ้หายใและร้อประท้ว ใบหน้าหวานแเรื่อลามลไปที่ลำออย่าเห็นไ้ั แอเลรีสเลยูบลบนแ้มนวลเลาะเล็มพรมูบอมวามหวานไปามสันรามอบัวบุษบาหนั ทำให้บัวบุษบานลุูัน้วยวาม่านหวิวอย่าไม่เยเป็นมา่อนเพราะไม่เยไ้ใล้ิผู้ายนไหนแนบสนิทแบบนี้สัรั้
"ปล่อยันนะ!"
"ไม่ปล่อยแล้วะทำไมันพาเธอสำรวเรือแล้วราวนี้อันสำรวเธอบ้าสิ!"แอเลรีส้อใบหน้าแเรื่ออบัวบุษบา้วยวาไหวระริยยิ้มมุมปาอย่าอบใอย่าที่บัวบุษบารัเีย
"หอมีนะันอบ มาเป็นผู้หิอันสิบัวบุษบาันอยาไ้เธอ"แอเลรีสระิบบอเสียพร่าเา้อารผู้หินนี้มาอยู่ในอ้อมแนอเารับรอว่าะสบายเาไม่เยปล่อยให้ผู้หิอเานไหนลำบาอย่าน้อย็ไ้สมน้ำสมเนื้อทุน
"ันไม่้อาร อย่ามายุ่ับัน"บัวบุษบาวาใส่เสียัวาู่สวยลอไป้วยหยาน้ำาใสๆ ที่เริ่มเอ่อล้นเรียมะหยาหยแล้วมัน็ไหลลมาที่หาาทำให้แอเลรีสถึับหัวใระุแรๆ
"ุ๊ๆ อย่าโ่ไปหน่อยน่าบัวบุษบา ผู้หิอย่าเธอมีผู้ายหล่อรวยแบบันมาสนใ็ีเท่าไหร่แล้ววันๆ เินามเ้านาย้อยๆ ไม่เหนื่อยหรือยัไห๊า มาเป็นนอันรับรอสบายไม่้อทำานหนัยเว้นอนที่ันมาหาอยปรนนิบัิให้ันลายเรียแ่นั้นเอ"แอเลรีสทำเสียิ๊้ะในลำอแล้วยมือึ้นปาน้ำาให้พยายามที่ะหว่านล้อมให้บัวบุษบายอมที่ะมาเป็นผู้หิอเา บัวบุษบาเบ้ปาอย่ารัเีย เา็ไม่่าาัยวัน์หรอที่พยายามยื่น้อเสนอีๆ มาให้เพื่อให้เธออบลที่ะพลีายให้เยมฝันไปเถอะ
"ไม่ันไม่้อาร นน่ารัเียปล่อยันไปหานอื่นเลยไปปล่อยยย!"บัวบุษบาเอียหน้าหนีเมื่อลมหายใร้อนๆ อเาเป่าลบนแ้มอเธอแล้วริมฝีปาอเา็ลมาอีรั้หลัาที่เธอปิเสธอย่าหนัแน่น ราวนี้เาุไร้ริมฝีปาและใ้เราสาๆ รูแรให้เธอไ้รู้สึแสบๆ ที่แ้มนุ่ม บัวบุษบาิ้นรนหนีและระมทุบลบนแผ่นหลัอเาแรๆ ทั้หยิทั้่วนแ่เาไม่สนใยัุไร้ใบหน้าและริมฝีปาลาลมาที่อออเธอูบหนัๆ ทำให้บัวบุษบา้อหอหนีวาม่านหวิวที่ีึ้นมาเป็นระลอ แล้วบัวบุษบานึึ้นไ้ว่าเพิ่ไ้สเปรย์พริไทยมาาุปิาเธอพยายามที่ะั้สิันมือ้าหนึ่ไว้บนบ่าอเาและอี้าพยายามที่ะวานหาอในระเป๋า เธอัฟันแน่นพยายามที่ะไม่ร้อราออมาเพราะเาเริ่มที่ะุไร้่ำลมาเรื่อยๆ ใบหน้าหวานแ่ำและเริ่มมีเหื่อเม็เล็ๆ ผุเ็มหน้าผา แล้วโ็เป็นอเธอเมื่อเธอวานเอวสเปรย์พริไปเธอำเอาไว้แน่นและั้สิีๆ ปล่อยมือ้าที่ันไหล่อเาทำทีเป็นล้อยามและลูบไล้ท้ายทอยอเาสอนิ้วเ้าไประุผมทา้านหลัอเาเบาๆ ให้เาเยหน้าึ้นมา
"ยอมแล้วเหรอบัวหืม"แอเลรีสเยหน้าึ้นมาเห็นมุมปาอนใ้ร่ายยิ้มและท่าทีอ่อนลิว่าบัวบุษบายอมที่ะลาม้อเสออเาแล้ว
"่ะ บัวไม่ล่ะนี่แน่ะ!"บัวบุษบาียิ้มหวานเพื่อให้แอเลรีสายใเผลอไผลไปับรอยยิ้มอาบยาพิษอเธอ บัวบุษบาัารีสเปรย์พริไทยเ้าใส่ใบหน้าอแอเลรีสอย่ารวเร็ว นเาั้รับไม่ทันร้อลั่นออมา้วยวามใและแสบร้อนบริเววา ผละัวลุึ้นอย่ารวเร็วทำให้บัวบุษบาที่ั้ัวไ้่อนใ้เท้ายันที่หน้าท้อแ็แรแอเลรีสนเาลไปนอนแอ้แม้บนพรมหรู้าโฟาัวนุ่มทันที
"โอ้ย!!"แอเลรีสร้อออมาอย่าใแสบร้อนแถมยัโนถีบลมานอน้าโฟาอีเารู้สึเสียหน้าและโมโหอย่ามาที่โนบัวบุษบาย้อนศรเอาอย่าเ็บแสบแบบั้ัวไม่ทัน รู้ไปถึไหนอายไปถึนั่น
"สมน้ำหน้านทุเรศ"บัวบุษบาีัวลุี้นยืนทันทียมือึ้นปาน้ำาที่ไหลออมา้วยวามโรธโมโหและอับอายออลว แ่มัน็ยัไหลออมาเรื่อยๆ เธอ่าเา้วยริมฝีปาสั่นระริและเสียอันสั่นเรือ
"ันเลียุและะไม่มีวันที่ะยอมเป็นผู้หิอใร้วย ถ้าุเ้ามาใล้ันอีันะแ้วาม้อหาทำร้ายร่าายพยายามที่ะ่มืนันไอ้นเลว นี่แน่ะ!"บัวบุษบาหยิบเอารีโมเรื่อเสียที่วาอยู่บนโ๊ะ้าโฟาัวนุ่มเวี้ยใส่แอเลรีสอย่าแรโนรลาออเาอย่าถนัถนี่นแอเลรีสุเหมือนัน เายัมอหน้าบัวบุษบาไม่่อยัเพราะมันยัแสบาอยู่ทำให้ลืมไม่ถนั แ่เาลุึ้นยืนแล้วเลยไม่ทันเห็นว่าบัวบึษบาหยิบเอาอะไรมาโยนใส่ บัวบุษบาเห็นว่าเาลุึ้นยืนไ้แล้ว็เริ่มที่ะหวั่นๆ เธอรีบวิ่หนีออาเบินทันที
"ฮึ่ย! ฝาเอาไว้่อนเถอะบัวบุษบายัไเธอไม่รอมือันแน่ ี๊!!"แอเลรีสเ็บใัวเอที่เสียรู้ท่าทาใสื่ออนัวเล็ที่วิ่หนีออไปาเบินเมื่อี้นี้ เาทิ้ัวลนั่บนโฟาัวนุ่มแรๆ ยมือึ้นปาน้ำาที่ไหลออมาเพราะผลาสเปรย์พริไทยที่ยัยัวแสบนั่นีใส่หน้าเาีนะที่มันไม่ไ้โนวาโยรแ่เียๆ ไปยัแสบนานี้ถ้าโนรๆ ้อไ้เ้าโรพยาบาลแน่ๆ หมอถามอบันไม่ถูเลยทีเียวเียว ิแล้วให้เ็บใ แอเรีสวานหาโทรศัพท์ในระเป๋าาเและเบอร์โทรหาลูน้อนสนิททันที
"โอลันโ้ให้โทนี่ึ้นมาหาันที่เบินหน่อยเอาผ้าเปียับน้ำแ็มาให้้วยนะพอีันแสบาน่ะเร็วๆ ้วย อย่าถามอะไรมา"แอเลรีสพูเสร็็วาสายลไม่อยาอบำถามโอลันโ้ที่ถามลับมาอย่าเป็นห่ว ลัวว่าพวมันมาเห็นเาสภาพนี้ะหัวเราะเอาไ้น่ะสิ ฮึ!ายหน้าะมั เพราะเธอนเียวยัยัวแสบ ถ้านอย่าแอเลรีสไม่ไ้รวบหัวรวบหาเธอ็ให้มันรู้ไปสิ ทำเาแสบนั แอเลรีสัฟันิอย่าเียแ้นเอาแ่ใ
ลิ๊หน้าถัไป่ะ>>>>>>>>>>>
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น