คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : 3.2
เรือรา้าวเท้าเ้ามาในห้อทำานแล้วอที่ะรู้สึเหมือนำลัถู้อมอันอย่าไรไม่รู้เพราะในห้อนี้เียบมาแทบไม่ไ้ยินเสียอะไรเลย
ภายในห้อทำานแ่้วยโทนสีำเร่รึมสลับับสีน้ำาลเ้มและไล่เไปเรื่อยๆ
สวยามอย่าลัว มีโฟารับแเป็นหนัสีำ
ผนัห้อทำานแ่้วยภาพวานาให่ประับอยู่บนฝาผนัห้อ
โ๊ะทำานสีำนาให่อยู่รหน้าไม่ไลแ่เ้าอี้หนัสีำนั้นหันหลัให้เธอนเรือราไม่แน่ใว่ามีนนั่อยู่หรือเปล่า
บนโ๊ะมีเอสารหลายอย่าวาระัระายมีปาา้ามสีทอมันวาววาทับเอาไว้
เธอเริ่มสอส่ายสายาหาเ้าอห้อทำานแห่นี้ทันที
"เอ่อ ุะ!"
เรือราเินเ้ามาใล้โ๊ะทำานและหยุร้อเรียเผื่อเ้าอห้อะนั่อยู่ที่เ้าอี้และไม่ทราบว่าเธอเ้ามาในห้อแล้ว
"เธอมาแล้วเหรอ!?" เสียทุ้มเ้มที่ัมาาทา้านหลัอเธอทำให้เรือราสะุ้เฮืออย่าใไม่ิว่าเาะอยู่ทา้านหลัอเธอ
ทำให้เธอ้อรีบหันลับไปอย่ารวเร็ว แล้ว็้ออุทานออมาอีรั้เมื่อเามายืนอยู่ในระยะประิัวมาๆ
"อุ้ย!" เรือราใรีบถอยหลัไปแ่ิอบโ๊ะทำให้ถอยไปไ้ไม่ไลมานัเท่าไหร่
เธอลอบลืนน้ำลายเหนียวๆ
ลออย่ายาลำบาร่าสูให่อเาทำให้ัวเธอูเล็ลีบไปถนัาเลย
"หึหึ ใอะไรันไม่ไ้เป็นผีสัหน่อย!"
แอนเียสไหวไหล่เบาๆ เลิิ้วึ้นสูและหัวเราะในลำอับท่าทาใเนื้อัวสั่นอนรหน้า
ลิ่นสาบสาวหอมอ่อนๆ เ้ามาปะทะมูเาอนที่เรือราใทำให้เาสั่นไปเหมือนัน
ูท่าแล้วแม่อมะลิอนี้ะหอมริๆ นั่นแหละ
วาสีน้ำเินเ้มพราวระยิบระยับอย่าอบใ
"ันใทีุ่มายืนอยู่้าหลัมาว่า่ะ
ุมีธุระอะไรับันหรือเปล่าเห็นลูน้อุที่ไปามบอว่าุมีอะืนให้ับัน"
เรือราระพริบาเพื่อปรับสายาับวามหล่อเหลาอเา
เธอยมือึ้นับเส้นผมเพื่อทัหูแ้เินและรีบถามเาทันทีเรื่อที่เาให้ลูน้อไปามเธอึ้นมาบนั้นนี้
"เธอลืมอสำัน่ะ" แอนเียสที่อนนี้ถอเสื้อสูทออแล้วสวมแ่เสื้อเิ๊สีาวัวหรูแนยาวแ่้านบนปลระุมออสอเม็ลายวามอึอัทำให้เห็นแผอและนรำไรวนให้เรือราใสั่น
าเสแลายีำเ้ารูปผ้าเนื้อีาห้อเสื้อัรับับรอเท้าหนัมันวาวนั่น็เ่นันมันรัสัส่วนอเานเรือราอเินไม่ไ้เมื่อมอ่ำลไปแล้ว็้อรีบเมินหนีหน้าแ่ำ
ผู้ายอะไรเ็ี่เป็นบ้าเลย
เรือราแลบลิ้นออมาเลียริมฝีปาแห้อัวเอและั้วยวามัเิน
แ่ท่าทาแบบนี้หารอสายาาแอนเียสไม่ เาแทบอยาระโนเ้าหา
"อะไระ รบวนุืนให้ัน้วย่ะันะไ้รีบไปทำาน่อ"
เรือราเยหน้าึ้นสบสายามเ้มอเาแล้ว็ใระุับวามหล่อ
เาเป็นผู้ายนแรที่ทำให้เธอมีอาารแบบนี้
แอนเียสยยิ้มมุมปาอย่าอบใับท่าทาัเินอนรหน้าที่มันออมาโยธรรมาิเาไม่เยเอผู้หิที่เินแ้มแแบบนี้มา่อนเลยน่าฟัะมั
"เธอทำพาสปอร์เอาไว้น่ะ
ันเ็บไ้แ่เธอไปไหนแล้ว็ไม่รู้"
แอนเียสเริ่มเ้าเรื่อแ่ยัไม่ยอมหยิบอมาืนเาเอาเ็บไว้ในลิ้นัโ๊ะทำาน
แ่เา็ไม่ไ้บอว่ารู้ไ้ยัไว่าเธอพัและมาทำานที่นี่
"พาสปอร์เหรอะ ายแล้วันไม่ไู้อในระเป๋าเลย
ถ้าอย่านั้นันอืน้วย่ะ"
เรือราทำาโห่อปาอย่าื่นใไม่าิว่าอสำัะหายและเา็เ็บเอาไว้ไ้
เธอสะเพร่ามาที่ไม่ไ้เ็อในระเป๋าให้ีๆ อีรั้เพราะิว่ามันอยู่รบ
"อืม" แอนเียสพยัหน้ายิ้มๆ
เินไปเปิลิ้นัหยิบเอาพาสปอร์อเรือรามาถือเอาไว้่อนะเินมาหยุรหน้าอเรือราแล้วยืนมาให้
"อบุ่ะ"
เรือราียิ้มว้านาหยีรีบยื่นมือมารับอย่าีใ
แล้ว็้อสะุ้ใหน้าีเผือเมื่อแอนเียสยอมปล่อยเอสารให้เธอแ่เาลับับมืออเธอเอาไว้
แถมันให้เธอถอยหลันไปับอบโ๊ะทำาน้านหลั
แอนเียสเท้าแนับโ๊ะทำานัเธอเอาไว้ในอ้อมแนอเาทำให้เรือรา้อยมือันอว้าอเาเอาไว้หน้าาื่นระหนปาอสั่นไปหม
แถมเายัเอาสะโพหนาเบียแนบิเ้ามาอี้วย
"ุะทำอะไรันปล่อยนะ!"
เรือราพยายามันอว้าอเาออแ่เาไม่ยับเลยเหมือนับำลัผลั้อนหินหนัๆ
อย่านั้นแหละ
แอนเียสไม่พูพร่ำทำเพลยมือทั้สอ้าโอบอร่าบอบบาอเรือราเอาไว้อย่าแน่นหนา้มหน้าลริมฝีปาอเาเ้าประบลีบปานุ่มอเรือราอย่ารวเร็ว
เรือราเม้มริมฝีปาแน่นพยายามเบี่ยหน้าหนีแ่ไม่สำเร็เพราะเาอแน่นแถมยัเอื้อมมือมาับศีรษะอเธอา้านหลัล็อไว้ไม่ให้เบี่ยหน้าหนีไปไ้
"อื้อ!"
เรือราร้อราประท้วในลำอเม้มริมฝีปาเอาไว้ไม่ให้เาแทรลิ้นเ้ามาไ้
พาสปอร์หล่นไปอยู่ที่พื้นห้อเรียบร้อย
เธอพยายามิ้นรนหนีออาอ้อมแนอเาแ่ไม่ไ้ เลยยมือึ้นระมทุบไปที่หลัไหล่อเาเพราะ้านหน้านั้นเบียเสียนแทบเป็นเนื้อเียวันสร้าวามวาบหวามและ่านหวิวแปลๆ
อย่าที่เธอไม่เยเป็นมา่อน
เธอทั้ิทั้่วนทั้ทุบแ่เา็ไม่สะุ้สะเทือนหนำ้ำยัูบอย่าเร่าร้อนุันมาึ้นอี้วย
เราสาๆ อเารูไปามแ้มอเธอนแสบไปหม
"อืม" แอนเียสไม่สนใท่าทีัืนอเรือรา
เาะโบมูบอย่าหิวระหายเพราะยิ้มหวานๆ นั้นเียวทำให้เาอใไม่ไหว
แอนเียสบเบียริมฝีปาับลีบปานุ่มูบอย่าุัน
เาใ้ฟันบเม้มลีบปาล่าอเรือราเบาๆ
ทำให้เรือราใและเผยอริมฝีปาออทำให้เาส่ลิ้นร้อนื้นเ้าไปสำรวิมวามหวานภายใน
เาใ้ลิ้นหยอเย้าุนันับลิ้นเล็ๆ
อเรือราไปมานเรือราถึับเ่าอ่อนแทบทรุลับพื้น
แอนเียสเลื่อนมือลไปอบุมบั้นท้ายามอนเอาไว้เล้นลึเบาๆ เบียเนื้อัวเ้าหา
เาร้อนนแทบะปริแออแล้วอนนี้เพียแ่ไ้สัมผัสับวามหอมหวนอนรหน้า
เรือราแทบไม่เป็นัวอัวเอ
ท่าทีัืนในอนแรนั้นแทบะหมไปมือบาิและ่วนลบนบ่าอเาสลับับึทึ้เส้นผมาทา้านหลัอแอนเียสเพื่อให้เาผละออเมื่อเธอรู้สึะเป็นลมสลับับวามเสียวสะท้านที่ีึ้นมาเป็นระรอลื่นาเนื้อัวที่เสียสีันใพยายามร้อห้ามแ่ำลั่อ้านมีไม่มาพอ
แถมยัเผลอไผลอบสนอูบอเาอี้วยอย่าน่ารั
นแอนเียสแทบอยาะับเธอถอเสื้อผ้าออาัวและสำรวทุารานิ้วอนนี้ในห้อนี้เลยทีเียว
"อื้ม พะพอแล้ว ปล่อยันนะ ปล่อย!" เรือรา ึผมอแอนเียสาทา้านหลัทำให้เาผละริมฝีปาออแ่ไม่ห่ามานั
เธอร้อบอเา้วยน้ำเสียสั่นๆ ัที่สุแล้วอนนี้
แอนเียส้อสายามเ้มมายัเรือราที่ำลัสูลมหายใเ้าปอแรๆ
อย่าำๆ แ้มแเรื่อเหมือนมะเือเทศสุ อยหลบสายาทำให้เาอยาะย้ำริๆ
มันน่ามันเี้ยวะมัยาเลย
อสาวที่ระเพื่อึ้นลอนนี้เสียสีับอแร่อเาไปมานสัมผัสไ้ถึหัวใที่เ้นรัวแรอนัวเล็
"หึหึ ใเธอเ้นแรมาื่นเ้นใ่มะ
ันอบนะูบเธอหวานะมัแ้ม็หอม้วย อื้ม" แอนเียสลั๊วหัวเราะในลำอสัพยอนรหน้าแล้วูบแรๆ
ที่แ้มนวลให้เรือราไ้หวาหวั่นอีรั้
"ปล่อยันนะ!"
เรือราเอียแ้มหนีแ่ไม่พ้นร้อบอให้เาปล่อย
เธอไม่อยาอยู่ในห้อนี้แล้วอยาที่ะหนีไปให้ไลๆ นป่าเถื่อนร้ายา
-------อ่านให้สนุนะะ------
ความคิดเห็น