คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : 5.3
เ้ามาพูุยไ้ที่หน้าFacebookไ้เลย่ะ
เฟสื่อ พรรารา/บาบรร/ศิลาวารี/say-u
ารอัพละแบ่ย่อย ลทั้หม 7 อน (1อนให่ แบ่ออเป็น 3 อนย่อย) โยะเอา มาน้อยอย่าว่าันนะะ
"ไม่ๆ! โอ้ย" ปลายฟ้าร้อเสียหลลำัวหนาที่ทาบทับลมาทำให้เธอแทบหายใไม่ออเาเอาอแร่ สะโพ ท่อนา ทับเธอเอาไว้ทั้ัวแถมเบียแน่นแทบหลอมละลายเป็นเนื้อเียวัน เนื้อัวนุ่มนิ่มทำให้ลูเียโน่ถึับไหวหวั่นไปเหมือนัน วาม้อารร้อนผ่าวึ้นมาอย่ารวเร็ว อย่าที่ไม่เยเป็นมา่อน
"ปล่อยนะ ปล่อยสิ!" ปลายฟ้าระมทุบและิ่วนไปามสันรามใบหน้าและ้นอ เธอทั้ทุบทั้พยายามิ้นรนเอาัวรอ นเหนื่อยหอบัวโยน เหื่อึมามหน้าผานูนผมเผ้ายุ่เหยิไปหม ใบหน้าแ่ำาวามเหนื่อย
"หมแรแล้วเหรอ? าันบ้านะปลายฟ้า" ลูเียโน่ระุยิ้มมุมปาเหี้ยมๆ ่อนะระิบบอเสียสั่นพร่า เาไม่อยาที่ะอลั้นแล้ว เธอยั่วให้เาโมโหเอนะ
"อย่านะ! ไอ้นเลว" ปลายฟ้ารีร้อออมาพร้อมับเสียหอบเพราะวามเหนื่อย ทุบเานเ็บมือไปหมแ่เาหาไ้สะเทือนไม่
"ุุ พูีๆ หน่อยสิเี๋ยวใรไ้ยินเ้าเาะว่าุนายฟรอนเทีย หยาบาย" ลูเียโนุ่ปาทำสีหน้ายียวนใส่ แล้วเลื่อนมือับ้อมือทั้สอ้าอปลายฟ้าแนบลับที่นอนเพื่อไม่ให้เธอทุบิ่วนเาไ้อี
"ันไม่สนใ ปล่อยันนะ!" ปลายฟ้าหน้าื่นพยายามบิัวหนี
"อื้อ หอมไปทั้ัวเสีย้วยสิ" ลูเียโนู่บที่แ้มนวลอปลายฟ้าแรๆ แล้วลาไล้ริมฝีปาลมาที่ออหอมรุ่น หนวเราอเารูผิวบอบบา ทำให้ปลายฟ้ารู้สึเ็บและ่านหวิวในราวเียวัน นในายสาวลุูัน รู้สึวาบหวาม เสียวสะท้านทุๆรั้ที่ริมฝีปาร้อนๆ เราสาอเาพาผ่าน เธอบิร่าไปมาเพื่อให้หลุพ้นาเื้อมืออเา แ่มีหรือลูเียโน่ะยอมแพ้ เาเลาะเล็มูบวานหาวามหอมรุ่นเ้าปอลึๆ ไปทั่วออและปลายามน ่อนที่ะวลับมาที่ลีบปานุ่มอปลายฟ้าที่พยายามเอียหน้าหนี แ่ไม่พ้น ลูเียโน่ลาริมฝีปาอัวเอไปประบูบหนัๆ เาูบอย่าหิวระหายทำให้นใ้ร่าสั่นสะท้านไปทั้ัว
"อื้อ!" ปลายฟ้าร้อราวประท้วในลำอ แร้านทานแทบะไม่เหลือ เธอพยายามเม้มริมฝีปาัฟันแน่นไม่ให้เาูบเธอไ้่าย แ่เา็แทบไม่ผละออไปเลย ลาไล้เลาะเล็มูบนปลายฟ้าแทบละลาย แ้าอ่อนแร
ลูเียโน่ผละริมฝีปาออนิๆ เพื่อให้ปลายฟ้าไ้หายใ แล้ว็เป็นัหวะให้เาไ้ประบูบลไปอีรั้ราวนี้เาไ้สอลิ้นร้อนื้นเ้าไปภายในริมฝีปาหวานนุ่มอปลายฟ้า ทำให้ร่าบอบบาสั่นสะท้านไร้เรี่ยวแร้านทาน และยัอบสนอูบอเาไ้อย่าน่ารั เสียร้อราเล็ๆ นั้นทำให้ร่าหนาเลิบเลิ้มเาปล่อย้อมือบาออแล้วเลื่อนมือลูบไล้ไปามเอวอ
ปลายฟ้าเผลอไผลอบสนอูบอลูเียโน่ออย่าไม่รู้ัวเธอยมือึ้นิลบนบ่าและเลื่อนึ้นที่ท้ายทอยอเาโอบอเอาไวู้บอบเาอย่าล้าๆ ลัวๆ ใบหน้าหวานร้อนผ่าววูบวาบเอะเิน แ่ไม่สามารถหัห้ามใให้ล้อยามเาไ้ เธอสอนิ้วเ้าไปในเส้นผมอเาิทึ้เบาๆ แอ่นัวเ้าหาเมื่อรู้สึวาบหวามอย่าไม่เยเป็นมา่อน ทำให้เธออยาที่ะให้เาทำอะไรสัอย่าเพื่อเิมเ็มวาม้อารแปลบปลาบที่แล่นพล่านในะนี้ ปลายฟ้า็บอไม่ถูเหมือนัน
ั...อ่านไ้ที่เว็บธัวลัย่ะ
"ยะ อย่า!"
ั......
.....
"ันะไม่หยุปลายฟ้า!" ลูเียโน่ัฟันรอพยายาม่มอารม์เอาไว้อย่าสุวามสามารถ
"ไม่นะ!?"
"เราแ่านันแล้วันมีสิทธิ์ในัวเธอทุอย่า อย่าทำมาเป็นหวัวเหมือนไม่เย" ลูเียโน่เลื่อนัวึ้นสูยมือึ้นับรอบหน้าหวานเอาไว้แน่นให้เธอหันหน้ามาสบสายาับเา อนนี้วาม้อารในายอเามันพลุ่พล่านไปหมนแทบระับเอาไว้ไ้อย่ายาลำบา เนื้อัวที่เบียเสียันมันทำให้เาสิแทบะหลุออมา
"ุมันบ้าอำนา" ปลายฟ้าเ้นเสียะอใส่เาทั้ที่รู้สึเสียเปรียบมาๆ อนนี้
"แล้วะทำไม ในเมื่อพูีๆ ไม่ยอม็้อแบบนี้แหละ ใระทำไม!?" ลูเียโน่ยยิ้มมุมปาอย่ายียวน พร้อมับัฟันรอ ับรอบหน้าหวานส่ายไปมาไม่สนใว่านใ้ร่าเาะว่ายัไในเมื่ออนนี้เาเหนือว่าเธอทุอย่า
ปลายฟ้าเลียี้หน้าเานั เธอสะบัหน้าหนีแ่ไม่พ้นทำให้มืออลูเียโน่เลื่อนึ้นมาที่ปาอเธอเป็นโอาสให้ปลายฟ้าไ้ับฟันลบนมืออเาระหว่านิ้วโป้และนิ้วี้ เธอัแรๆ เน้นๆ หวัว่าะให้เาปล่อย
"โอ้ย!" ลูเียโน่ร้ออุทานออมาอย่าใัฟันแน่นนรมหนาึ้นสันนูน ปลายมูบานนิๆ ้วยวามเ็บที่่มเอาไว้ วามเ้มแ็ร้าว้อมอใบหน้าหวานอย่าเอาเรื่อ เาไม่สะบัมือออ ลับใ้มันบีบแ้มอปลายฟ้าแรๆ ทำให้เธอเ็บและยอมลายฟันออ
"ฟันมะมั! ิเหรอว่าทำแบบนี้ะรอมือัน่ายๆ ปลายฟ้า ฝันไปเถอะ อยาะลอีใ่ไหมไ้เลย"
ั.....
"หยุนะ ไอ้นบ้า หยุ!"
ั.....
"อย่านะ ฮื่อๆ อย่าันอร้อ" ปลายฟ้าร้อไห้เนื้อัวสั่นเทาไป้วยวามหวาหวั่น พยายามร้ออไม่ให้เาทำอะไรเธอมาว่านี้ ั..
"หึหึ!" ลูเียโน่ระุยิ้มมุมปาเหี้ยมๆ พร้อมับหัวเราะในลำออย่าอบใ โน้มใบหน้าเ้ามาใล้ๆ ลมหายใร้อนๆ ปะทะับแ้มอเธอ
"ไม่! ันยอมแล้ว ันยอมไปับุ อย่าทำอะไรันนะ ฮื่อๆ " ปลายฟ้ารีร้อออมาอย่ารวเร็วทำให้ลูเียโน่ะัมือเยหน้าึ้น้อมอใบหน้าหวานแ่ำอายไป้วยน้ำาอเธอนิ่ๆ
"ันยอมแล้ว ยอมไปับุ อย่าทำอะไรันนะุลูเียโน่ ันอร้อ" ปลายฟ้าส่ายหน้านอน้ำาไปมาพยายามอร้อนใร้ายให้ปล่อยเธอไป อย่าทำอะไรเธออนนี้เลย เธอไม่อยาให้เารู้ว่าเธอไม่ใ่แม่อไมเิลและหวาหวั่นับท่าทีอเา
"สายไปแล้วปลายฟ้า อนนี้ันไม่ิที่ะหยุแล้ว" ลูเียโน่ัฟันรอเ้นเสียเหี้ยมๆ บอับร่านุ่มหอมรุ่น้วยเสียแหบพร่า เาไม่ทนแล้วเา้อารเธอ
"ไม่นะไม่!"
ลูเียโน่้มหน้าลประบูบลีบปานุ่มอปลายฟ้า ไม่สนใฝ่ามือเล็ๆ ที่ผลัันิทึ้และระมทุบเพื่อให้เาปล่อย
"แอ้ แอ้!!" เสียร้อัเล็ๆ อไมเิลที่ลอออมาาห้อนอนอแ ทำให้ลูเียโน่ะั แ่ปลายฟ้ายัไม่รู้เธอพยายามิ้นรนผลัไส้วยวามลัว
"แอ้!" เสียเล็ๆ เริ่มัึ้นอีรั้ ทำให้ปลายฟ้าะั
"ไมเิล! ปล่อยนะันะไปูแ ปล่อยสิฮึ"
ปลายฟ้าผลัันร่าอลูเียโน่แรๆ สอสามที แล้วเา็พลิัวลไปนอน้าๆ ทำให้ปลายฟ้ารีบผุลุึ้นึเสื้อผ้าให้เ้าที่มือไม้สั่น เธอรีบลาเียนอนวิ่ไปที่ห้ออไมเิลอย่ารวเร็วยมือึ้นปาน้ำาที่ยัไหลรินไม่าสายออลวๆ วาแ่ำ นึอบใไมเิลที่ื่นึ้นมาร้อเสียัให้นใร้ายะัไป เธอรีบอุ้มแึ้นแนบอแล้วล่อมเบาๆ พร้อมับเ็น้ำาอัวเอไป้วย แ่เ้าัวน้อย็ยัไม่หยุร้อ ทำให้เธอร้อไห้าม ปลายฟ้าอุ้มแพาบ่าแล้วรีบนม แะไม่สบายัวหรือหิวเลยื่นร้ออาละวา
"ฮึ่ย!" ลูเียโน่ัฟันรอพยายามระับวาม้อารปวร้าวอัวเอให้สบเอาไว้ เาเือบะไ้ปล้ำปลายฟ้าเ้าให้แล้วเพราะแรอารม์ที่ยาะหัห้ามใเมื่อไ้ใล้ิเธอ เาไม่เยเป็นแบบนี้ ให้ายหุหิะมั เายมือึ้นเสยผมแร่อนะลุึ้นเินามเ้าไปในห้ออไมเิลหลัาที่ระับอารม์ไ้แล้ว เาเินหน้าบึ้ึเ้าไป เห็นเธอพยายามนมทั้ที่อุ้มไมเิลที่ร้อไห้โยเยไว้บนบ่า เารีบเ้าไปใล้ๆ และึร่าอแออาอ้มออปลายฟ้า ปล่อยให้เธอนมไ้สะว
"เอามานี่ันอุ้มแเอ เธอนมไวๆ ไอ้ฝรั่หัวแน้อยะหิวหรือเปล่า"
ลูเียโน่บอพร้อมับทำหน้าบึ้ึส่มาให้ปลายฟ้าที่ยัร้อไห้ไม่หยุ ปลายมูแเรื่ออบาบวม้ำริมฝีปาบวมเห่อาแรูบอเา ผมไม่เป็นทรแู่น่ามอและอยาระโนเ้าหาอีรั้ ีว่าไ้ระััวน้อย่วยเอาไว้ไม่อย่านั้นปลายฟ้าไ้ลายเป็นเมียเาอย่าสมบูร์แน่นอนืนนี้ เอาไว้่อนแล้วัน ลูเียโน่ฮึ่มฮั่มในลำออย่าัใ
"ไอ้ฝรั่น้อยัวแสบ!" ลูเียโน่บ่นไมเิลเสียเบาๆ ไม่ริัมานั วามเ้มอ่อนแสลอย่าอ่อนโยน เาพาแออมาาห้อและนั่ลบนเียว้าที่เาเือบะไ้ปล้นสวาทปลายฟ้าไปเมื่อี้พร้อมับปลอบแเบาๆ ทำให้ไมเิลเริ่มหยุร้อแ่ยัสะอื้นอยู่พร้อมับูปาไปมา เารีบับแลนอนบนเียโยเอาหมอนมารออให้แนอนหายเมื่อเห็นปลายฟ้าเินมาพร้อมับวนมและวน้ำ เธอมอมาที่เาอย่าล้าๆ ลัวๆ ไม่เ้ามาใล้
"เอานมมาป้อนลูเร็วเ้า ันไม่ทำอะไรอนนี้หรอแ่ืนเธอั้า็ไม่แน่"
ปลายฟ้าเม้มปาแน่นเินอ้อมมาที่เียอีฝั่นั่ลและเอาวนมส่เ้าปาเล็ๆ แเรื่ออแที่อ้ารับแล้วูอย่ารวเร็วพร้อมับยสอมือึ้นับวนมแน่น
"นอน้วยันบนเียนี้แหละไม่้อไปนอนไหน หมอารม์ะทำอะไรแล้ว!" ลูเียโน่บอพร้อมับ้อมอใบหน้าอปลายฟ้านิ่ๆ ่อนะเลื่อนสายาลมอเนินออวบที่โผล่ออมาล่อสายาอเา้วยเพราะว่าระุมหลุออไปสอเม็ เาลอบลืนน้ำลายลอ่อนะรีบถอนสายามอไอ้ฝรั่หัวแอมััหวะรหน้าที่ อนนี้ไมเิลไม่สนใอะไรทั้นั้นนอาูนมอย่าเียวับิ้นุ๊ิ๊ไปมา
"แ่.."
"ไม่้อแ่อะไรทั้นั้นืนเธอพูอีำเียวไม่้อนอนะเอาไอ้ฝรั่หัวแนี่ไปฝาแม่บ้านแล้วะึ้นมา่อที่้าเลือเอา"
"่ะ" ปลายฟ้าเม้มปาแน่นระแทเสียใส่เาพร้อมับ่อยๆ เอนัวลนอนึผ้าห่มึ้นมาลุมร่าเล็ๆ อไมเิลและัวเอเอาไว้ เมื่อเาหรี่ไฟในห้อแล้วทิ้ัวลนอนหันหลัให้ับเธอและไมเิล สัพัไมเิล็เริ่มาปรือูนมไ้นิเียว เธอรีบเอาวน้ำส่เ้าปาให้แู่อนะึออเมื่อรู้ว่าแหลับแล้ว เธอยับัวึแเ้ามาุับอแล้ว็หลับไปพร้อมๆ ัน
ลูเียโน่่อยๆ ยับัวหันมามอทั้สอนที่หลับุันอยู่ เาเห็นไมเิลเอาหน้าุออวบๆ นั่นแล้วหลับอย่ามีวามสุแล้วให้อิา ปล่อยไป่อนถึาเาบ้าเถอะะทัุ้ทั้ไร้เลยอยู ลูเียโน่พยายาม่มาหลับอย่ายาลำบา เพราะวามปรารถนายัไม่ลายทำให้เานอนพลิไปมาทั้ืน
.........
สลัรัอมทมิฬ
ความคิดเห็น