คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : 2.3
พิมพ์าาร้อถามอย่าื่นระหน
เมื่อผ้าหลุออเผยให้เาเห็นหน้าอเธอัๆ ใบหน้าหวานเริ่มีเผือ
มือที่ทาบลบนออเา็ำแน่นและพยายามืนัวออ
และยิ่่อ้านมาึ้นเมื่อเาวัแนโอบรัเอวอเธอเอาไว้แน่น และยิ่เาไม่พูทำให้เธอยิ่หวาหวั่นเป็นเท่าัว
“ปล่อยันนะ ปล่อยสิ”
พิมพ์าาระมทุบลไปบนออเา แล้ว็ไม่เป็นผล เธอพยายามิ้นหนี
เา็ลับยิ่อแน่นเหมือนลับแล้เธออย่านั้น
นร่าบอบบาอเธอแนบิเ้าหาับายแร่
พิมพ์าายมือึ้นวับหน้าเาอย่าแร้วยวามื่นระหน
เพียะ!
าริฟหน้าหันามแรบ
ผ้าที่เาเอาปิใบหน้าไว้หลุามทำให้พิมพ์าาไ้เห็นใบหน้าอเาอย่าัเน
เธอะลึมอแล้ว็เนื้อัวสั่นเทา
เมื่อริมฝีปาอเาแสยะยิ้มออมาอย่าเหี้ยมเรียม
ใบหน้าหล่อเหลามเ้มอเารไป้วยหนวเราที่ัแ่อย่าเรียบร้อย
วามเ้มายแววุันอย่าที่พิมพ์าาไม่ล้าสบสายาไ้นาน
“ล้าบันอย่านั้นเหรอ!”
“ปะ..ปล่อยันไปนะ ปล่อยสิ” พิมพ์าาพยายามิ้นรน้วยวามหวาหวั่น
“ลัวเหรอ ลัวอะไรันล่ะไหนๆ ็ล้าบหน้าันแบบนี้ะลัวทำไม”
“ันเปล่าลัว”
“เหรอ แล้วะัวสั่นทำไมถ้าไม่ลัว”
“ถอยออไป”
พิมพ์าาไม่อบแ่ลับพยายามันร่าเาอออนนี้เนื้อัวอเธอแนบิับเาไปทุสัส่วนแล้ว
ใวน้อยเ้นไม่เป็นส่ำ ลมหายใอเาเ้ามาประทะหน้าทำให้เธอยิ่หวามไหว
“ุมัน็ไม่่าาโรพวนั้นหรอ ่าพวนั้นแล้ว็ทำแบบเียวัน
น่ารัเีย”
“อย่านั้นเหรอ”
“ใ่ อื้ม!”
พิมพ์าาเยหน้าเถียเาแล้ว็้อเ็บแปลบที่ลีบปานุ่มเมื่อเาริมฝีปาเ้ามาประบอย่ารวเร็ว
แถมยัเลื่อนมือมาล็อท้ายทอยอเธอเอาไว้ไม่ให้ส่ายหน้าหนีไปไหนไ้
าริฟริมฝีปาอัวเอลุเล้าับลีบปานุ่มอเธออย่าแร
บเม้มทำให้เ้าัวเ็บ เราสารูผ่านแ้มนุ่มและลีบปานแเห่อไปหม
แล้วเา็่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นูบอย่าเร่าร้อน
เมื่อไ้สัมผัสับลีบปาอันหอมหวาน วนให้เาหวั่นไหว
เาเลาะเล็มิมวามหวานาลีบปานุ่มเนิ่นนาน ่อยๆ แทรลิ้นร้อนเ้าไปเี่ยวระหวัับลิ้นเล็ๆ
อเธอแล้ว็ูึนพิมพ์าาแทบไร้เรี่ยวแรัืน
มือที่ผลัไสอนนี้ยุ้มับุอเาแน่น ลมหายใาหายเป็นห้วๆ วาหลับพร้ิม
เผลอไผลอบสนอูบอเาอย่าเอะเิน และพยายามะ้านทาน้วยเรี่ยวแรอันน้อยนิ
“อื้อ” พิมพ์าาพยายามที่ะส่ายหน้าหนี
ทำให้าริฟยับริมฝีปาออนิๆ เพื่อให้เธอไ้หายใเล็น้อย
่อนที่เาะูบเ้าหาอีรั้
ราวนี้แทบทำให้พิมพ์าาละลายท่ามลาผืนทรายเลยทีเียว
มือเรียวเล็ยมือเี่ยวท้ายทอยอเาเอาไว้แน่น สลับับลูบไล้ๆ นในายลุูัน
เนื้อัวที่แนบิเสียสีันไปมาวนให้วาบหวาม
้วยวามที่ไม่เยแนบิอย่านี้มา่อนทำให้เธอหลใหลและล้อยามเาอย่า่ายายและไม่รู้ัวี
าริฟบูบอย่าเร่าร้อนเพียแ่ไ้สัมผัสับวามหวานอนัวเล็
ทำให้เาแทบไม่อยาะปล่อยมือออ เนื้อัวที่แนบิทำให้เาแทบลุเป็นไฟแผเผาให้ร่าเล็ๆ
หลอมละลาย
เสียราแผ่วเบาในลำออเธอทำให้เายิ่ฮึเหิมและท่าทาารอบสนออย่าๆ
เิ่นๆ ทำให้เายิ่สั่นไหวไปทั้ัว วาม้อารทำให้เาปวร้าวไปทั้แนาย
่อนที่เาะัใ ยอมผละริมฝีปาออห่านิหน่อยเมื่อไู้บลโทษนัวเล็อย่าสมใหมาย
เาเลาะเล็มแะ้อหยอเย้าไปมาและยัอร่าเล็ๆ
แน่นเพราะืนปล่อยเธอะทรุลับผืนทรายร้อนๆ อย่าแน่นอน
พิมพ์าาถอนหายใยาวๆ
เมื่อเายอมผละริมฝีปาออเธอแทบล้มลไปีว่าเายัอรัเอาไว้ เธอ่อยๆ ลืมาแล้ว็ผลัออเาออแรๆ
นเถอยหลัไปนิเมื่อเายอมปล่อยมือ ใบหน้าหวานแ่ำ้วยวามอับอาย
เธอยมือึ้นเ็ริมฝีปาแรๆ ไม่ล้าสบสายา้วย
ไ้เพียแ่ลอบมอและส่้อนให้เา แ่นี้็เห็นแล้วว่าเายิ้มเย้ยหยันแ่ไหน
“หึหึ อยาะลบรอยูบอันมัน็ยาสัหน่อย
ลโทษผู้หิอวีแบบเธอเนี่ยแ่นี่ยัน้อยไป”
าริฟยยิ้มมุมปา้อมอร่าเล็ๆ
ที่ยัสั่นสะท้าน้วยแววามเ้มพราวระยับอย่าพอใ
เายมือึ้นแะริมฝีปาอัวเอนิๆ แล้ว็ไหวไหล่เล็น้อย
ลมทะเลทรายที่พัผ่านทำให้เสื้อผ้าอนัวเล็แนบไปับลำัว เส้นผมที่ปราศาผ้าลุมปลิวสยายไปมา
“ันเลียุนวยโอาส”
พิมพ์าาัริมฝีปาแน่นรีบึผ้ามาลุมศีรษะอย่ารวเร็ว
“ันไม่สนหรอนะว่าเธอะเลียหรือไม่เลีย
แ่อย่ามาท้าทายันแบบนี้อี”
พิมพ์าาเม้มปาแน่น ้อมอเาอย่าุ่นเือ
่อนที่เธอะไ้ยินเาผิวปา แล้วม้าอเา็วิ่เ้ามาใล้ๆ อย่ารวเร็ว
เาับบัเหียน หันหน้ามามอเธอ่อนะยับริมฝีปาเรียเธอ
“ึ้นม้าไปับัน”
“ไม่ ันไม่ไปับุ ันะเินไปเอ”
พิมพ์าาส่ายหน้าปิเสธ่อนะหันหลัหนี เินฝ่าเปลวแร้อนๆ
รไปยัทิศทาที่บวนอเานำไป่อนเห็นอยู่ไลๆ ยิ่ทำให้เธอรีบสาวเท้าาม
“อย่าทำมาเป็นอวเ่ใส่ัน รู้ไหมที่เธอเห็นนั่นน่ะ
เาไปันไลแ่ไหนแล้ว เธอไม่มีทาามทันอย่าแน่นอน”
พิมพ์าาไม่สนใเธอรีบ้าวเท้ายาวๆ
นลายเป็นวิ่ราวับะหนีเาไปให้พ้นๆ
เธอหันไปมอเห็นเาเหวี่ยัวึ้นม้าและวบเ้ามาใล้มาึ้น ทำให้เธอยิ่หวาหวัน
หันหลัวิ่ทันที เสียฝีเท้ามันใล้เ้ามาเรื่อยๆ ยิ่ทำให้เธอใเ้นแร
แล้วเธอ็้อหวีร้อสุเสียเมื่อโนเาวัเอวรวบึ้นไปนั่้านหน้า
“ว้าย!” พิมพ์าาผวาัวอรัเาเอาไว้แน่นเพราะลัวลไป
ใเ้นรัวแร อ้อมแนแ็แรเอ็ยัอเธอเอาไว้แนบแน่น พอเธอั้หลัไ้็่อยๆ
ปล่อยมือ แ่ท่านั่ทำให้เธอหายใไม่ล่อเท่าไหร่
เพราะเวลาม้าวิ่แ่ละรั้็ทำให้ร่าอเธอเ้าไประแทับออเาทุรั้
มือหนึ่อนนี้ับบ่าเาเอาไว้ ส่วนอีมือยุ้มอยู่ที่แผออม้า วามสูทำให้เธอหวั่นๆ
พลาลไปอาะอหัไ้ เพราะนั่ไพล่าไม่ไ้ร่อมแบบเา
ความคิดเห็น