ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
กริ๊ง...กริ๊ง....เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
"ใครโทรมาว่ะเนี่ย"เสียงบ่นดังมาจากร่างหนึ่งบนเตียงมือของเขาคว้าไปหยิบนาฬิกา แล้วมองดูเวลา
ตีห้าครึ่ง
เพล้ง
เสียงของนาฬิกาที่ถูกขว้างกะแทกกับเสาจนแตกเป้นเศษกระจก
"อ้าวเผลอมือไปหน่อย"ร่างบนเตียงพูด
กริ๊ง...กริ๊ง... เสียงนาฬิกาดังต่อ
"ครับ ครับ ไปรับเดี๋ยวนี่ละ"เขาค่อยๆคลานไปพร้อมหลบเศษกระจกไปด้วย
พอเข้าถึงระยะเขาก็เอื้อมมือสุดแขนไปคว้าโทรศัพท์ไว้แล้วเขาก็กดรับ
"ฮัลโล มีอะไรครับ"เด็กชายทัก
"ฮัลโล ไอ้เสือ"มีเสียงตอบรับ
เด็กหนุ่มนิ่งไปพักหนึ่งแล้วตอบว่า
"อืม...ถ้าจะมาขายประกันผมไม่ซื้อหรอกนะ"
"เฮ้ยนี่พ่อเอง"เสียงตอบมา
"หรือถ้าจะเป็นบัตรเครดิตผมก็ไม่ทำหรอกนะ"เด็กชายพูดต่อ
"เฮ้ยนี่พ่อนะ"
"ถ้าชวนขายกิฟฟารีนล่ะก็ไปไกลไกลเลยนะ"
"เฮ้ยได้ยินไม พ่อเอง"
"หรือถ้าจะ...."ไม่ทันพูดจบก็มีเสียงตะโกนมาจากปลายสาย
"เฮ้ยนี่พ่อเองนะ โว้ย!!!!!!!!!!!"
"อ้าว พ่อเองเหรอ"เด็กหนุ่มหนุ่มเริ่มหายสลึมสลือแล้ว
"ถ้าเป็นพ่อก็น่าจะรีบบอกกันนะครับปล่อยให้ผมพูดตั้งนาน"
ตูว่าตูบอกเอ็งแล้วนะ(โว้ย) ผู้เป็นบิดาคิดในใจ
"ว่าแต่มีธุระอะไรครับ"เด็กหนุ่มถาม
"คือว่านะไอ้พลพ่อมีของขวัญให้ว่ะ"
"ของขวัญ"เด็กหนุ่มที่บิดาเรียก พล หรือก็คือ ชื่อ จอมพลนั่นเอง
กริ๊ง...กิ๊ง....ก๊อง เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้น
" สงสัยของที่พ่อส่งให้คงถึงมือเอ็งแล้วแหละงั้นแค่นี้นะ ....ตู้ด"ว่าแล้วพ่อของจอมพลก็วางสายไป จอมพลทำหน้างงเล็กน้อยแล้วพูดออกมาว่า "อะไรอีกละ"
ว่าแล้วจอมพลก็เดินไปหน้าบ้านพบบุรุศไปสนีย์อยู่หน้าบ้าน
"สวัสดีครับมีใครอยู่ไหม"ไปรศนีย์ตะโกน เงียบ... "มีใครอยู่ไหมครับ"
เขาตะโกนต่อ เงียบ... "อะไรเนี่ยไม่มีใครอยู่รึไงเนี่ย"
"อยู่ครับ"
"เฮ้ย!!!"จอมพลโผล่ขึ้นมาโดยที่ไปศนีย์ไม่รู้ตัวแม้แต่น้อย
'โผล่มาเมื่อไรว่ะ'
"มารับของน่ะครับ"ไปรสนีย์ที่ อึ้งๆ อยู่ตั้งสติได้ก็ยื่นให้จอมพลเซ็นรับทันที
"ใครโทรมาว่ะเนี่ย"เสียงบ่นดังมาจากร่างหนึ่งบนเตียงมือของเขาคว้าไปหยิบนาฬิกา แล้วมองดูเวลา
ตีห้าครึ่ง
เพล้ง
เสียงของนาฬิกาที่ถูกขว้างกะแทกกับเสาจนแตกเป้นเศษกระจก
"อ้าวเผลอมือไปหน่อย"ร่างบนเตียงพูด
กริ๊ง...กริ๊ง... เสียงนาฬิกาดังต่อ
"ครับ ครับ ไปรับเดี๋ยวนี่ละ"เขาค่อยๆคลานไปพร้อมหลบเศษกระจกไปด้วย
พอเข้าถึงระยะเขาก็เอื้อมมือสุดแขนไปคว้าโทรศัพท์ไว้แล้วเขาก็กดรับ
"ฮัลโล มีอะไรครับ"เด็กชายทัก
"ฮัลโล ไอ้เสือ"มีเสียงตอบรับ
เด็กหนุ่มนิ่งไปพักหนึ่งแล้วตอบว่า
"อืม...ถ้าจะมาขายประกันผมไม่ซื้อหรอกนะ"
"เฮ้ยนี่พ่อเอง"เสียงตอบมา
"หรือถ้าจะเป็นบัตรเครดิตผมก็ไม่ทำหรอกนะ"เด็กชายพูดต่อ
"เฮ้ยนี่พ่อนะ"
"ถ้าชวนขายกิฟฟารีนล่ะก็ไปไกลไกลเลยนะ"
"เฮ้ยได้ยินไม พ่อเอง"
"หรือถ้าจะ...."ไม่ทันพูดจบก็มีเสียงตะโกนมาจากปลายสาย
"เฮ้ยนี่พ่อเองนะ โว้ย!!!!!!!!!!!"
"อ้าว พ่อเองเหรอ"เด็กหนุ่มหนุ่มเริ่มหายสลึมสลือแล้ว
"ถ้าเป็นพ่อก็น่าจะรีบบอกกันนะครับปล่อยให้ผมพูดตั้งนาน"
ตูว่าตูบอกเอ็งแล้วนะ(โว้ย) ผู้เป็นบิดาคิดในใจ
"ว่าแต่มีธุระอะไรครับ"เด็กหนุ่มถาม
"คือว่านะไอ้พลพ่อมีของขวัญให้ว่ะ"
"ของขวัญ"เด็กหนุ่มที่บิดาเรียก พล หรือก็คือ ชื่อ จอมพลนั่นเอง
กริ๊ง...กิ๊ง....ก๊อง เสียงออดหน้าบ้านดังขึ้น
" สงสัยของที่พ่อส่งให้คงถึงมือเอ็งแล้วแหละงั้นแค่นี้นะ ....ตู้ด"ว่าแล้วพ่อของจอมพลก็วางสายไป จอมพลทำหน้างงเล็กน้อยแล้วพูดออกมาว่า "อะไรอีกละ"
ว่าแล้วจอมพลก็เดินไปหน้าบ้านพบบุรุศไปสนีย์อยู่หน้าบ้าน
"สวัสดีครับมีใครอยู่ไหม"ไปรศนีย์ตะโกน เงียบ... "มีใครอยู่ไหมครับ"
เขาตะโกนต่อ เงียบ... "อะไรเนี่ยไม่มีใครอยู่รึไงเนี่ย"
"อยู่ครับ"
"เฮ้ย!!!"จอมพลโผล่ขึ้นมาโดยที่ไปศนีย์ไม่รู้ตัวแม้แต่น้อย
'โผล่มาเมื่อไรว่ะ'
"มารับของน่ะครับ"ไปรสนีย์ที่ อึ้งๆ อยู่ตั้งสติได้ก็ยื่นให้จอมพลเซ็นรับทันที
'มาตอนไหนว่ะ'ไปรศนีร์คิดในใจ
"เซ็นเรียบร้อยแล้วครับงั้นนี่เป็นพัสดูที่ส่ง...."พูดได้แค่นั้นไปรศนีร์ก็ไม่เห็นพัสดุแล้ว "เอ... พัสดุอยู่...."
"อยู่นี่ครับ"
"เฮ้ย!!!!"อีกครั้งแล้วที่มาโดยไม่ได้ตั้งตัว'ไงกันเนี่ย'
"งั้นแค่พี่ไปก่อ..."เสียงสะดุดไปเพราะตอนนี้ไม่มีใครอยู่ตรงนี้แล้ว
"ผะ..ผี ป่าวเนี่ย"ไปรศนีร์พูดตะกุกตะกักพูดได้แค่นี้ชายหนุ่มก็บิดมอเตอไซออกไปอย่างไว'รู้งี้ไม่มาส่งของแต่เช้ามืดแบบนี้หรอก'ไปรศนีย์คิดในใจ
"เฮ้อ"
จอมพลมองออกไปนอกหน้าต่างแล้วถอนหายใจเพราะนี่ไม่ใช่คร้งแรกที่ไม่มีคนรู้สึกถึงเขา ง่ายก็คือเค้าเป็นคนที่มีควาจืดจางขันสุดคนทั่วไปจะไม่รู้สึกถึงเค้าถ้าเค้าไม่เข้าไปทักตรงๆ เพื่อนๆเรียกเขาว่าไอ้จืด แต่ถึงจะมีคนแต่ชื่อให้เขาใหม่เขาก็ไม่ได้ดูมีตัวตนขึ้นมาบ้างเลย
"ช่างเถอะ"เขาปลง"ว่าแต่พ่อส่งอะไรมาให้เนี่ย"เขาแกะกล่องพัสดุออกและพบกระดาษแนบมา 1แผ่น กับกล่องสีดำ สีมีโลโก้ที่เขียนว่า...
"Galexter Online..."จอมพลรู้จักชื่อนี้มันเป็นชื่อของเกมส์ออนไลท์ที่เล่นกันทั้งกาแล็กซี่ในปัจจุปัน เกมส์นี้ถูกสร้างขึ้นโดยความร่วมมือระหว่าง NASAกับบริษัทเกมส์ของดาวดวงอื่นซึ่งตอนนี้มันกำลังฮิตมากๆด้วยอ่ะนะ
"ส่งเกมส์มาให้เหนอเนี่ย"เค้าพลิกดูกล่องไปมา"ว่าแต่ไอ้นี่มันกระดาษอะไร"
จอมพลค่อยๆคลี่แผ่นกระดาษออกเห็นข้อความว่า
"สวัสดีไอ้เสือ คือว่าพ่ออ่ะนะเอาเกมส์มาให้แกเนี่ยไม่ได้ให้แกกลายเป็นเด็กติดเกมส์นะ แต่พ่อเห็นแกเหงาว่ะ เพื่อนก็ไม่ค่อยมี พ่อก็เป็นทหารอยู่แถวชายแดน แม่ก็เป็นหมออยู่ต่างจังหวัด พ่อก็กลัว่าแกจะขาดความอบอุ่นน่ะ เดี๋ยวกลายเป็นเด็กมีปัญหา"
"ขอบคุณครับพ่อ"จอมพลพูดพร้อมยิ้ม ในขณะที่คนอื่นไม่เห็นเขาก็มีพ่อกับแม่เขานี่แหละที่รู้สึกได้ถึงตัวเขา
"เอาละ ไหนลองเล่นหน่อยสิ"เขาหันไปดูกล่อง Galexter Online
พอเขายกเครื่องเล่นออกมา มันมีลักษณะเป็นแว่นตาสีดำ มีปุ่มอยู่ด้างข้าง3ปุ่มและมีช่องเสียบ USB 1 ช่อง เขาลอง พลิกไปมาดู "ธรรมดาจังว่ะ ...หืม" เขาเหลือบไปเห็นสติ้กเกอร์ที่ติดไว้มีข้อความเขียนว่า
"ชาร์จไฟก่อน 8 ชั่งโมง"
"..."
"อืม"
"พ่อคงชาร์จมาให้ใช่มั่ย"
แน่นอนว่าไม่....
เวลาบ่าย2โมง
"เอาละถึงเวลาที่รอคอย"ในที่สุดก็ครบแปดชั่วโมงของการรอคอย
"ในดูสิต้องใช้ไง"เขาเริ่มอ่านคู่มือ
"สรุปคือต้องนอนถึงจะเล่นได้สินะ"เขาหยิบเครื่องเล่นเกมส์มาสวมไว้แล้วนอนบนเตียง
"..."
"นอนไม่หลับ"เขารำพึงออกมา
ผ่านไปราวครึ่งชั่วโมง
"โธโว้ย!!! ไม่ง่วงเลยทำไงดีวะ"เรื่องปกติอยู่แล้วที่คนเราจะไม่หลับตอนกลางวัน ในวันที่อากาศร้อนตับแลบขนาดนี้
"ไอ้เครื่องเล่นนี้มันไม่มีวิธีทำให้หลับรึไงวะ"เขาวิ่งไปหยิบคู่มือมาอ่าน
"อ้อที่แท้ต้องกดปุ่มข้างนี่เอง"เขาสวมเครื่องเล่นแล้วกลับไปนอนอีกครั้ง
ปี๊ป เสียงกดปุ่มenter
"ยินดีต้อนรับเข้าสู่หน้าเตรียมพร้อมการเล่นกาแล็กเตออออนไลค่ะ"
"หืมมีเสียงตอบด้วย"จอมพลพูดเบาๆ
"ท่านต้องการเข้าเล่นกาแล็กเตอออนไลด้วยวิธีการได้คะ"
มีไอคอน 2 อันขึ้นมา
อันแรกหลับเองโดยธรรมชาติ
อันที่สองใช้งานบริการของระบบ
บริการของระบบ....
จอมพลกดปุ่มขึ้นลงเพื่อเลือกไอคอนอันที่2แล้วกดปุ่มenter
คราวนี้มีไอคอนขึ้นมาอยู่ 3 อย่าง
อย่างแรกเขียนว่า ฟังเพลงหรือเล่านิทานเพื่อให้ท่านนอนหลับได้สบาย
"..."จอมพลกดข้ามอย่างไม่ลังเล
อันที่2 สั่งอาหารจากร้านค้าเพื่อรับประทานให้อิ่มท้องจะได้หลับได้ง่ายขึ้น
"โครกกกก"เสียงท้องร้องดังขึ้น
"ยังไม่ได้กินข้าวเลยนี่หว่า สั่งมากินดีกว่า"จอมพลกดเลือกไอคอนที2 ก็ปรากฏ หน้าต่างสั่งอาหารขึ้นมา
"ไหนดูดิมีไรให้กินมั่ง"
จอมพลกดดูราคาก๋วยเตี๋ยวต้มยำ
250 บาท.... ราคาสนามบิน...โหดสลัด!!!!!
ผ่านไป ครึ่งชั่วโมง
"เอาละ กินข้าวเรียบร้อย"หลังจากที่จอมพลกินข้าวเรียบร้อยเขาก็กลับมานอนพร้อมสวมเครื่องเล่นเกมส์อีกครั้งแต่ถึงกินข้าวมาจนอิ่มท้องก็ไม่ได้ทำให้มีความง่วงขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย
คราวนี้จอมพลเลือกไปที่ไอคอนอันที่ 3 ซึ่งเขียนว่า หลับด้วยวิธีการทางการแพทย์
"วิธีการทางการแพทย์"จอมพลเลือกไอคอนนั้นแล้วมันก็เข้ามาหน้าหนึ่ง
"อะไรเนี่ย"จอมพลพูดขึ้นมาด้วยความสงสัยเพราะอยู่ดีๆมันก็มีหนังตลกขึ้นมา"หรือว่าให้ดูหนังจนง่วง"
จึก
"โอ้ย อะไรเนี่ย"จอมพลร้องเพราะตอนนี้เขารู้สึกได้ว่ามีของแหลมบางอย่างจิ้มที่คอ
"หรือว่าเป็นวิธีฉีดยาสลบ!"จอมพลพูดได้น้ำเสียงดีใจสุดๆที่แท้หลังตลกให้ดูเพื่อความผ่อนคลายนี่เองและแล้วในที่สุดเขาก็จะได้เล่นสักที ทว่า ยาไม่ฉีดออกจากเข็มฉีดยาสักที
"ทำไมไม่ฉีดยาสักทีเนี่ย"
แล้วก็มีเสียงมาจากเครื่องเล่นเกมส์
"ไม่มียาสลบกรุณาบรรจุยาสลบค่ะ"
"..."
แล้วเข็มมันคาอยู่ที่คอเนี่ยนะแล้วค่อยบอก จอมพลคิด
"เอาละถึงเวลาแล้ว"จอมพลล้มตัวลงบนที่นอนพร้อมนำยานอนหลับที่ซื้อมาเข้าปาก
"หึ..ค่อยๆง่วงนิดๆแล้ว"
ตาของจอมพลค่อยๆปิดลง...
เครื่องเล่นได้พาจอมพลเข้าเล่นเกมส์แล้ว
.....................................
"ขอบคุณครับพ่อ"จอมพลพูดพร้อมยิ้ม ในขณะที่คนอื่นไม่เห็นเขาก็มีพ่อกับแม่เขานี่แหละที่รู้สึกได้ถึงตัวเขา
"เอาละ ไหนลองเล่นหน่อยสิ"เขาหันไปดูกล่อง Galexter Online
พอเขายกเครื่องเล่นออกมา มันมีลักษณะเป็นแว่นตาสีดำ มีปุ่มอยู่ด้างข้าง3ปุ่มและมีช่องเสียบ USB 1 ช่อง เขาลอง พลิกไปมาดู "ธรรมดาจังว่ะ ...หืม" เขาเหลือบไปเห็นสติ้กเกอร์ที่ติดไว้มีข้อความเขียนว่า
"ชาร์จไฟก่อน 8 ชั่งโมง"
"..."
"อืม"
"พ่อคงชาร์จมาให้ใช่มั่ย"
แน่นอนว่าไม่....
เวลาบ่าย2โมง
"เอาละถึงเวลาที่รอคอย"ในที่สุดก็ครบแปดชั่วโมงของการรอคอย
"ในดูสิต้องใช้ไง"เขาเริ่มอ่านคู่มือ
"สรุปคือต้องนอนถึงจะเล่นได้สินะ"เขาหยิบเครื่องเล่นเกมส์มาสวมไว้แล้วนอนบนเตียง
"..."
"นอนไม่หลับ"เขารำพึงออกมา
ผ่านไปราวครึ่งชั่วโมง
"โธโว้ย!!! ไม่ง่วงเลยทำไงดีวะ"เรื่องปกติอยู่แล้วที่คนเราจะไม่หลับตอนกลางวัน ในวันที่อากาศร้อนตับแลบขนาดนี้
"ไอ้เครื่องเล่นนี้มันไม่มีวิธีทำให้หลับรึไงวะ"เขาวิ่งไปหยิบคู่มือมาอ่าน
"อ้อที่แท้ต้องกดปุ่มข้างนี่เอง"เขาสวมเครื่องเล่นแล้วกลับไปนอนอีกครั้ง
ปี๊ป เสียงกดปุ่มenter
"ยินดีต้อนรับเข้าสู่หน้าเตรียมพร้อมการเล่นกาแล็กเตออออนไลค่ะ"
"หืมมีเสียงตอบด้วย"จอมพลพูดเบาๆ
"ท่านต้องการเข้าเล่นกาแล็กเตอออนไลด้วยวิธีการได้คะ"
มีไอคอน 2 อันขึ้นมา
อันแรกหลับเองโดยธรรมชาติ
อันที่สองใช้งานบริการของระบบ
บริการของระบบ....
จอมพลกดปุ่มขึ้นลงเพื่อเลือกไอคอนอันที่2แล้วกดปุ่มenter
คราวนี้มีไอคอนขึ้นมาอยู่ 3 อย่าง
อย่างแรกเขียนว่า ฟังเพลงหรือเล่านิทานเพื่อให้ท่านนอนหลับได้สบาย
"..."จอมพลกดข้ามอย่างไม่ลังเล
อันที่2 สั่งอาหารจากร้านค้าเพื่อรับประทานให้อิ่มท้องจะได้หลับได้ง่ายขึ้น
"โครกกกก"เสียงท้องร้องดังขึ้น
"ยังไม่ได้กินข้าวเลยนี่หว่า สั่งมากินดีกว่า"จอมพลกดเลือกไอคอนที2 ก็ปรากฏ หน้าต่างสั่งอาหารขึ้นมา
"ไหนดูดิมีไรให้กินมั่ง"
จอมพลกดดูราคาก๋วยเตี๋ยวต้มยำ
250 บาท.... ราคาสนามบิน...โหดสลัด!!!!!
ผ่านไป ครึ่งชั่วโมง
"เอาละ กินข้าวเรียบร้อย"หลังจากที่จอมพลกินข้าวเรียบร้อยเขาก็กลับมานอนพร้อมสวมเครื่องเล่นเกมส์อีกครั้งแต่ถึงกินข้าวมาจนอิ่มท้องก็ไม่ได้ทำให้มีความง่วงขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย
คราวนี้จอมพลเลือกไปที่ไอคอนอันที่ 3 ซึ่งเขียนว่า หลับด้วยวิธีการทางการแพทย์
"วิธีการทางการแพทย์"จอมพลเลือกไอคอนนั้นแล้วมันก็เข้ามาหน้าหนึ่ง
"อะไรเนี่ย"จอมพลพูดขึ้นมาด้วยความสงสัยเพราะอยู่ดีๆมันก็มีหนังตลกขึ้นมา"หรือว่าให้ดูหนังจนง่วง"
จึก
"โอ้ย อะไรเนี่ย"จอมพลร้องเพราะตอนนี้เขารู้สึกได้ว่ามีของแหลมบางอย่างจิ้มที่คอ
"หรือว่าเป็นวิธีฉีดยาสลบ!"จอมพลพูดได้น้ำเสียงดีใจสุดๆที่แท้หลังตลกให้ดูเพื่อความผ่อนคลายนี่เองและแล้วในที่สุดเขาก็จะได้เล่นสักที ทว่า ยาไม่ฉีดออกจากเข็มฉีดยาสักที
"ทำไมไม่ฉีดยาสักทีเนี่ย"
แล้วก็มีเสียงมาจากเครื่องเล่นเกมส์
"ไม่มียาสลบกรุณาบรรจุยาสลบค่ะ"
"..."
แล้วเข็มมันคาอยู่ที่คอเนี่ยนะแล้วค่อยบอก จอมพลคิด
"เอาละถึงเวลาแล้ว"จอมพลล้มตัวลงบนที่นอนพร้อมนำยานอนหลับที่ซื้อมาเข้าปาก
"หึ..ค่อยๆง่วงนิดๆแล้ว"
ตาของจอมพลค่อยๆปิดลง...
เครื่องเล่นได้พาจอมพลเข้าเล่นเกมส์แล้ว
.....................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น