คัมภีร์เทวะ

ตอนที่ 22 : วายุคลั่งหมื่นอัสนีบาต

"ท่านอาวุโส ข้าขอรับมือเจ้าเด็กนี่อีกครั้ง หากไม่สามารถจัดการมันได้ ที่เหลือคงต้องรบกวนอาวุโสทุกท่านแล้ว" หยวนจี๋ กล่าวด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง เหล่าผู้อาวุโสรู้ดี ว่าเขารู้สึกเช่นไรที่ตัวตนระดับราชัน ไม่มีใครกล้าหือหรือกล้าขัดใจมาช้านาน กลับถูกเด็กเมื่อวานซืนโจมตีจนหมดสภาพ

"ระวังตัวด้วย" อาวุโสท่านที่หนึ่งกล่าวเตือน หยวนจี๋

"ข้าจะไม่ประมาทเจ้าเด็กนี่อย่างแน่นอน" ขอบคุณอาวุโสที่กล่าวเตือน

หยวนจี๋ ก้าวเดินไปข้างหน้าห้าก้าวและหยุดลง เขาจ้องมองใบหน้าของ หลี่เฉิน พร้อมกับกล่าวด้วยน้ำเสียงที่โกรธแค้น  "เด็กน้อย เจ้าจงดูพลังที่แท้จริงของข้าให้ดี ๆ" 

"ปราณวายุคลั่งขั้นที่สี่ วายุคลั่งอัสนีบาต...ย๊าาากกกกก !!!"  

'....พรึบ ....'  เกิดพายุลมหมุนวนด้วยเร็ว รอบ ๆ  ตัวของ หยวนจี๋ และค่อย ๆ  เพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อย ๆ   จนรอบ ๆ  กายของ หยวนจี๋ เริ่มมีหมุนวนตามลมพายุขยายใหญ่ออกไปเรื่อย ๆ จนผู้อาวุโสทั้งห้าต้องกระโดดหลบมายังบริเวณที่เหล่าศิษย์ของสำนักหงเหิน พักอยู่ พร้อมกับกางม่านพลังป้องกันให้กับบรรดาศิษย์ทุกคน ไม่ให้ได้รับผลกระทบจากพายุดังกล่าว

เมื่อพายุขยายออกไปได้ห้าสิบเมตรก็เกิดการระเบิดพุ่งสูงขึ้นไปบนท้องฟ้า "ตูมมมม" เกิดลมกันโชกอย่างรุนแรง จนผลักดันให้หลี่เฉินนั้นไถลไปด้านหลังสามเมตร  เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย "นี่เหรอพลังที่แท้จริง ช่างมากมายมหาศาจริง ๆ  หากลูกน้องแข็งแกร่งขนาดนี้ เจ้าสำนักจะแข็งแกร่งขนาดไหนกัน ....ชิ !!  สมกับเป็นหนึ่งในสามสำนักใหญ่จริง ๆ"

ทางด้านหยวนจี๋ ที่เห็นหลี่เฉินมีสีหน้าตึงเครียดขึ้นมา เขาก็ยิ้มอย่างพอใจ "ฮ่า ฮ่า ๆ ๆ  เตรียมตัวตาย.....วายุคลั่งหมื่นอัสนีบาต"  จบคำกล่าว เกิดม่านเมฆสีดำทะมิฬขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่กี่อึดใจ ก็มีสายฟ้าฟาดใส่ หลี่เฉิน อย่างบ้าคลั่ง นับพันหมื่นสาย "เปรี๊ยง ๆ บรึมมมม" 

หลี่เฉิน โดนสายฟ้าช๊อตใส่อย่างจังจนเกิดควันคละคลุ้งขึ้นมาทันที ผสานกับฝุ่นจากพื้นดินที่โดนสายฟ้าฟาดลงบนพื้นดินจนเกิดการระเบิดกลายเป็นหลุมนับหมื่นหลุม ก่อให้เกิดฝุ่นลอยขึ้นเต็มท้องฟ้าทันที 

" ฮ่า ๆ ๆ ๆ"   หยวนจี๋  หัวเราะอย่างบ้าคลั่งเมื่อเห็นว่า หลี่เฉิน โดยสายฟ้าช๊อตใส่เต็ม ๆ  และเขามั่นในว่ายังไง ๆ  หลี่เฉิน ต้องตายอย่างแน่นอน เพราะพลัง วายุคลั่งหมื่นอัสนีบาตนั้น หากไม่ใช่ราชันที่อยู่ในระดับสูงสุดหรือราชันระดับกลางร่วมมือกัน คงไม่สามารถต้านทานได้อย่างแน่นอน 

"ร้ายกาจยิ่งนัก"   ผู้อาวุโสทั้งห้า ต่างก็ดีใจและมีสีหน้าที่ที่หวาดกลัวกับพลังของ หยวนจี๋  แต่เพียงไม่นานนัก ฝุ่นควันที่ค่อย ๆ  จายหายไปกลับเริ่มปรากฏเงาของหลี่เฉินขึ้น 

"อะไรกัน !  มันสามารถต้านรับพลังสูงสุดของข้าได้เรอะ ? "   หยวนจี๋  ตื่นตลึงกับภาพเบื้องหน้า เพราะไม่เพียงแต่หลี่เฉินจะไม่ได้ตกตายไปแล้วนั้น กระทั่งสภาพร่างกายก็ดูเหมือนจะไม่ได้มีร่องรอยของการบาดเจ็บแม้แต่น้อย

ส่วนผู้อาวุโสทั้งห้า และเหล่าศิษย์ของสำนักหงเหินต่างก็อยู่ในอาการที่ตกตลึงไปตาม ๆ  กัน ไม่ต่างจาก หยวนจี๋ เพราะพวกมันนั้นรู้ดีถึงอำนาจการทำลายล้างในพลังของ หยวนจี๋ แต่ว่า หลี่เฉิน กลับตั้งรับมันได้อย่างสบาย ๆ   ทุกคนต่างก็คิดไปในทางเดียวกันคือ หลี่เฉิน บรรลุปราณระดับราชันขึ้นสูงสุดอย่างแน่นอน

" +#!"  หยวนจี๋

พรึบ !   ผู้อาวุโสทั้งห้าปรากฎตัวด้านหลังของ หยวนจี๋ ทันที  "หยวนจี๋..พวกเราคงต้องร่วมมือกันแล้วละ มันกลับสามารถบรรลุปราณระดับราชันสูงสุดด้วยวัยเพียงเท่านี้ นับว่าเป็นบุคคลที่มีพรสวรรค์อย่างมาก และแน่นอนอาจารย์ของมันคงไม่ธรรมดาเป็นแน่ ขึนปล่อยมันรอดไปได้แล้วขอให้อาจารย์มันมาช่วยละก็ สำนักหงเหินเราคงต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบากที่สุดเป็นแน่"   ผู้อาวุโสที่หนึ่ง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม ทุกคนต่างก็เห็นด้วยกับเขา พวกเขาคิดว่า หลี่เฉิน จะต้องมีอาจารย์ที่บรรลุพลังปราณระดับเทวะแล้วอย่างแน่นอน ถึงสามารถสั่งสอนหลี่เฉินให้บรรลุพลังปราณระดับราชันได้ด้วยวัยเพียงเท่านี้

"หึ ๆ  ช่างเป็นวิชาที่ร้ายกาจยิ่งนัก...............แต่ ! "  หลี่เฉินกล่าวเพียงเท่านั้นก็หยุดกล่าวต่อ และส่งสายตาคมกล้าไปยัง หยวนจี๋ และผู้อาวุโสทั้งห้า

! วิ้งงงงงงงงงงงง!

"...."   หยวนจี๋กับเหล่าผู้อาวุโสและศิษย์ของสำนักหงเหินทุกคน เบิกตากว้างทันทีกับภาพตรงหน้า  หลี่เฉิน ที่ยืนอยู่ห่างจากพวกมันหลายเมตร กลับหายตัวไปกับอากาศธาตุอย่างฉับพลัน

'พรึบบบ' หลี่เฉิน ปรากฎตัวเบื้องหน้า หยวนจี๋ ห่างประมาณหนึ่งช่วงแขนเท่านั้นพร้อมกับจิตสังหารที่หนักหน่วงจนทั้งหกคน ไม่อาจขยับตัวได้ชั่วขณะทันที หลี่เฉิน กล่าวต่อ  "แต่สำหรับข้าแล้ว ก็ไม่เท่าไหร่เอง......"

......................................

จบตอน

............

เรื่องลมปราณ

เนื้อเรื่อง

หรือ หลาย ๆ  อย่างที่ขัดใจกับหลายคนที่เข้ามาอ่าน ต้องขออภัยด้วยนะครับ

ผมจะค่อย ๆ  ปรับปรุง ครับ แต่คงต้องปรับภายหลังนะครับ

ท้ายสุด ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจครับ