คัมภีร์เทวะ

ตอนที่ 15 : ต่อสู้กับราชัน

               หลี่เฉิน เดินตามหลังกลุ่มของ เฟยหยาง ไปอย่างเงียบ ๆ  สายตาก็มองสอดส่ายดูต้นไม้ริมทางไปเรื่อยเปื่อย แต่ทันใดนั้น

               -แว๊บบบ-

               'เอ๋ !!!'

             จู่ ๆ  หลี่เฉิน ก็หลบออกข้างทางเข้าป่าไปอย่างรวดเร็ว และเมื่อ เฟยหยาง คลายจากความกดดันที่มีต่อหลี่เฉินก็หยุดเดินแล้วหันมามองทางด้านหลัง  แต่ไม่พบตัวของ หลี่เฉิน แต่อยางใด 

               "ท่านเจ้าสำนัก มีอะไรจะสั่งศิษย์เหรอครับ"

               ทันทีที่ เฟยหยาง หยุดเดินและหันมามอง เหล่าศิษย์ทั้งห้าก็คิดว่า เขาจะมีอะไรบอกกล่าวหรือสังการเรื่องใด จึงกล่าวถามออกไปโดยพร้อมเพรียงกัน

          "อ๋อ  ไม่มีอะไร ไปกันต่อเถอะ"

          "ครับ"

...

...

...

               ห่างจากเชิงเขา สำนักเทพกระบี่ ล่วงหน้ากลุ่มของ เฟยหยาง ออกมาประมาณ   4  กิโลเมตร  หลี่เฉิน ปรากฎตัวบนท้องฟ้าเหนือก้อนเมฆ เขามองลงไปยังเบื้องล่าง จากนั้นก็ดิ่งตัวลงไปยังพื้นดินด้านล่างอย่างรวดเร็ว 

                        -ฟุบบบ-

                    ร่างกายของ หลี่เฉิน ดิ่งลงไปอย่างรวดเร็วราวกับภาพดาวตก พริบตาเดียวก็ใกล้ถึงพื้นดิน เขาจึงหยุดชะงักกลางอากาศกระทันหันก่อนจะถึงพื้นดิน

                         -ฟู่วววว-

               แรงลมที่พุ่งลงมาตามตัวของ หลี่เฉิน พุ่งกระทบพื้นจนฝุ่นกระจายคลุ้งไปทั่วหลังจากนั้นก็ค่อย ๆ   เอาเท้าเตะลงที่พื้นอย่างนุ่มนวล เขายืนเกาะอกและมีใบหน้าเรียบเฉยก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

                         "ออกมาได้แล้ว"

                   เงียบ...........ไม่มีเสียงตอบรับหรือปฏิกิริยาใด ๆ  ต่อคำพูดของ หลี่เฉิน จนเจ้าตัวต้องกล่าวอีกเป็นรอบที่สอง

               "ข้ารู้ว่าพวกท่าน 3 คน อยู่ที่นี่ ออกมาซะเถอะ"

               -ตุบ ๆ ๆ -

                      ชายปิดหน้า 3 คน ปรากฎตัวกระโดดลงมาจากต้นไม้สองข้างทาง ยืนล้อม หลี่เฉิน ไว้ หากสังเกตุแววตาพวกมัน ก็จะเห็นความงุนงงปนความสงสัย ที่เด็กหนุ่มแปลกหน้า จู่ ๆ  ก็ปรากฎตรงหน้าของพวกมัน และสามารถสัมผัสได้ถึงการคงอยู่ของพวกมัน ที่เป็นถึงระดับ ราชัน แต่กลับกัน พวกมันไม่อาจสัมผัสพลังปราณของเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่เบื้องหน้าได้เลยแม้แต่น้อย

                    "เจ้าหนุ่ม  เจ้าเป็นใครกัน ทำไม่ถึงรู้ว่าพวกเราอยู่ตรงนี้"

                    "ข้าไม่จำเป็นต้องบอก...แล้วพวกท่านเล่า เป็นใครกันถึงได้มาดักซุ่มรอ เจ้าสำนักเทพกระบี่ พวกท่านมีมีจุดประสงค์อันใด"

                "ฮึ พวกข้าก็ไม่จำเป็นต้องบอกเช่นกัน"

               "เช่นนั้น ก็ไม่จำเป็นต้องมีชีวิตอยู่"

               "หาที่ตาย !!   ....."

                        ชายปิดหน้าคนที่กล่าวตะคอกใส่ หลี่เฉิน พร้อมกับชักกระบี่ออกมาฟันใส่ด้วยใส่พลังปราณถึง 7 ส่วน เนื่องด้วยตัวมันเองย่อมคิดว่า หลี่เฉิน เป็นผู้ฝึกฝนขั้น ราชัน เช่นเดียวกันกับพวกมัน ถึงสามารถรู้ถึงการคงอยู่ของพวกมันได้ โดยมี่พวกมันไม่ได้ฉุดคิดเลยว่า พวกมันเองกลับไม่สามารถสัมผัสพลังของอีกฝ่ายได้

               -ชิ๊งง ๆ  ๆ  ๆ ๆ-

               -ควับ ๆ  บูมมม ๆ  ๆ  ๆ-

                    ภายในเวลาเสี้ยววินาที กระบี่ก็ฟาดฟันออกถึง ห้า กระบวนที่ แต่หลี่เฉินสามารถหลบได้อย่างง่ายดาย ภาพการเคลื่อนไหวที่คนภายนอกมองแทบไม่ทัน กลับเคลื่อนที่อย่างเฉื่อยชาต่อหน้าของเขา การโจมตีเมื่อครู่นั้นปราณกระบี่กวัดแกว่งออกไปโดนป่าและพื้นดินด้านหลังของ หลี่เฉิน จนเกิดการระเบิดดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

                    "เจ้าหนุ่ม เป็นแต่หลบเลี่ยงอย่างนี้ ไม่สมเป็นลูกผู้ชายเลย"

                    "ฮิ ๆ ๆ....ถ้างั้นข้าไม่เกรงใจล่ะนะ รับมือ...!!!"

                    หลี่เฉิน โจมตีด้วย ฝ่ามือดาราคล้อย เขาเคลื่อนที่เข้าประชิดตัวชายตรงหน้าภายในพริบตาเดียว แล้วใช้มือซ้ายเกาะจับไปตรงข้อมือขวาของฝ่ายตรงข้ามที่ตั้งท่าโจมตีแล้วผลักเช้าใส่ตัวของฝ่ายตรงข้าม จากนั้นใช้ฝ่ามือขวากระแทกไปยังปลายคาง ส่งชายปิดหน้าคนดังกล่าว กระเด็นไปกระแทกต้นไม้ข้างหลังหักพังไป สองต้น

               --ปักก ผั๊วะ--

               แค่เพียงการขยับตัวนิดเดียวของหลี่เฉิน กลับสามารถโจมตีตัวตนระดับ ราชัน ได้เพียงชั่วพริบตา สร้างความหวาดหวั่นขึ้นมาภายในใจของชายปิดหน้าอีกสองคนทันที พวกมันรู้ดีว่า ชายหนุ่มตรงหน้า เป็นบุคคลอันตรายเพียงใด จากการเคลื่อนที่เมื่อครู่ที่พวกมันมองไม่ทันการเคลื่อนไหวของเขาเลย ดังนั้น พวกมันจึงพยักหน้าให้กัน แล้วพุ่งเข้าโจมตีใส่ หลี่เฉิน อย่างพร้อมเพรียงกัน

                    --ฟิ้ววว ควับ ๆ --

                    --ปัง ๆ ๆ  บูมม บูมม-

                    เสียงกระบี่ที่ฟากฟันใส่ด้วยความว่องไวแต่ก็โดนเพียงอากาศธาตุ ไม่โดนตัวหลี่เฉินแม้แต่น้อย หลี่เฉิน ใช้ออกเพียงกระบวนที่โยกย้ายดาราและดาราคล้อย สองกระบวนท่าเบื้องต้นของวิชาฝ่ามือดาราคล้อยเงาสังหาร

               -ผั๊วะ...โคร่มม-

                    ชายปิดหน้าอีกคนโดนอัดฝ่ามือใส่กระเด็นไปปะทะต้นไม้อีกหนึ่งคน จากนั้นอีกคนก็โจมตีพัวพันทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า 

               --่ครืน ครืน--

              --ปัก  ฟิ้ววว...บูมมม--

                         หลี่เฉิน หมุนตัวกลางอากาศเตะฟาดใส่หน้าท้องของชายปิดหน้าคนที่ 3  ส่งผลให้ล่วงลงกระแทกพื้นดินอย่างรุนแรง ฝุ่นที่คลุ้งกระจายค่อย ๆ  จางหายไปอย่างรวดเร็วจากการพัดผ่านของสายลม

                      -ฟู่วววว---

                         หลี่เฉิน ลอยลงสู่พื้นอย่างนุ่มนวลและยืนอยู่ในท่าเอามือไพร่หลัง ใบหน้ามองมายังกลุ่มชายทั้งสามคน ที่บัดนี้ แต่ละคนอยู่ท่านั่งโคจรลมปราณ เนื่องจากการโจมตีของหลี่เฉินนั้น ได้แฝงลมปราณอัดกระแทกใส่ในจังหวะที่ฝ่ามือและเท้าโจมตีใส่พวกมัน เป็นผลให้ลมปราณภายในปั่นป่วนอย่างรุนแรง

                    หลี่เฉิน ปล่อยให้พวกมันโครจรลมปราณฟื้นฟูตัวเองจนดีขึ้น จากนั้นพวกมันก็ลุกขึ้นเดินมารวมตัวกันด้วยความทุลักทุเล 

          "เจ้าเป็นใครกันแน่"

               พวกมันในยามนี้ที่โดน หลี่เฉิน ทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัสภายในไม่กี่กระบวนท่า ตกอยู่ในอาการที่หวาดกลัวอย่างถึงที่สุด พวกมันไม่คาดคิดว่าชีวิตนี้ ที่ตัวพวกมันได้ก้าวเข้าสู่ระดับ ราชัน ซึ่งเป็นตัวตนสูงสุดในทวีปเทวะสวรรค์แห่งนี้มานานหลายสิบปี จะต้องมาพบเจอกับเหตุการณ์เช่นนี้

          "พวกเจ้าบอกมาว่ามีจุดประสงค์อะไรที่มาดักรอคนของสำนักเทพกระบี่"

          "ลืมมบอกไป ที่จริงข้านั้นสามารถสังหารพวกท่านได้ โดยที่ไม่ต้องเสียเวลาก็ได้ แต่ข้ายังไม่อยากทำมัน ก็เลยเล่นสนุก ๆ  ด้วยเท่านั้น แต่หากพวกไม่ยอมบอกความจริงแก่ข้า ไม่แน่ข้าอาจเปลี่ยนใจ......"

          หลี่เฉิน เว้นคำพูดไว้ชั่วครู่ ก่อนจะหลี่ตามองพวกมันพร้อมแผ่จัตสังหารเข้าใส่ ก่อนจะพูดต่อจากประโยคเมื่อสักครู่

                    "...สังหารพวกท่านทิ้ง..."

                    "........"

               ทั้งสามนิ่งสะอึกไปพักใหญ่ จากผลการประมือกัน จายหนุ่มไม่ได้พูดเกินเลยแม้แต่น้อย เนื่องจากพวกมันทั้งสามที่ใช้ออกด้วยพลังถึง 7 ส่วน แต่ไม่สามารถทำอะไรเด็กหนุ่มได้เลยแม้แต่น้อย กลับโดนส่วนกลับจนบาดเจ็บสาหัส ด้วยเพียงแค่สองกระบวนท่าเท่านั้น  ยามนี้พวกมันต่างมองหน้ากันพักใหญ่ ก่อนจะพยักหน้าให้กัน จากนั้นพวกมันทั้งสามจึงเปิดเผยโฉมหน้าให้ หลี่เฉิน เห็น

                         "จอมยุทธน้อย ข้ามีนามว่า  เซี่ยวผิง  "

                         "ส่วนข้า มีนามว่า  หลางหลง "

          

                         "ส่วนข้า มีนามว่า  เหยียนจง "

                         "พวกเราทั้งสาม มาจาก สำนักกระบี่พิรุณโรย  ที่ต้องมาดักคอยเจ้าสำนักเทพกระบี่วันนี้ เพราะพวกเรามีเหตุจำเป็นที่อยากพบเจอกับตัวเขา แต่ด้วยเหตุผลหลายอย่าง ทำให้ไม่สามารถพบเจอได้โดยตรงอย่างเปิดเผย"

                    เป็น เซี่ยวผง  ที่กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ฟังแล้วรู้สึกหดหู่ หลังจากกล่าวจบเขาก็ถอนหายใจยาวหนึ่งครั้งก่อนจะเงียบไป ไม่กล่าวอันใดต่อไป เมื่อเห็นว่าหลี่เฉิน ก็นิ่งเงียบเช่นกัน ไม่สอบถามใดๆ เพิ่มอีก ทำให้เขารุ้สึกแปลกใจอยู่บ้าง และรู้สึกนับถือในใจขึ้นมาบ้าง เพราะที่เขาไม่กล่าวต่อนั้น เพราะเรื่องนี้เขาเองไม่อาจบอกกล่าวคนแปลกหน้าได้โดยง่าย และดูเหมือน หลี่เฉิน เองก็ทราบดีแต่ก็ไม่ได้บีบคั้นให้เขาพูดแต่อย่างใด ทั้ง ๆ  ที่เขาสามารถจะทำได้

                    "สักพัก คนของสำนักเทพกระบี่ก็คงมาถึง ในเมื่อพวกท่านไม่ได้คิดร้ายกับพวกเขา งั้นข้าก็หมดธุระแล้ว ขอตัวก่อน"

               หลี่เฉิน เห็นว่าพวกมันไม่มีเจตนาร้ายจึงไม่คิดจะยุ่งเกี่ยวอีกต่อไป เขาเตรียมจะจากไป แต่ทันใดนั้น เซี่ยวผง ก็เปลี่ยนใจเรียกเขาใว้

                    "ขออภัยจอมยุทธน้อย ข้าคิดว่าหากเป็นท่าน คงจะสามารถช่วยพวกเราได้อย่างแน่นอน โดยที่ไม่ต้องถึงให้สำนักเทพกระบี่เดือดร้อย ท่านจะรับพิจารณาในเรื่องนี้ได้หรือไม่"

                     "ก็ได้ ฟังก่อนก็ไม่เสียหายอะไร งั้นตามข้ามา"

               หลี่เฉิน ทะยานไปอีกทางกับที่คนของสำนักเทพกระบี่จะเดินทางไป

                      "เดี๋ยวก่อนท่าน เซี่ยวผิง ท่านแน่ใจแล้วรึที่จะทำแบบนี้"  เป็น เหยียนจง ที่กล่าวทักท้วงเนื่องจากเห็นว่า หลี่เฉิน เป็นแค่เด็ก

                    "พวกเจ้าก็เห็นแล้วนี่ ว่าวรยุทธกับกำลังภายในของเขา เป็นยังไง ข้าคิดว่าเจ้าหนุ่มนั่นต้องสามารถช่วยพวกเราได้อย่างแน่นอน"

                    "ตกลง เป็นไงเป็นกัน รีบตามเจ้าหนุ่มนั่นไปเถอะ" 

                    หลางหลง กล่าวตัดสินใจแล้วก็รีบทะวานตาม หลี่เฉิน ไปทันที ทำให้ทั้ง เซี่ยวผิง กับ เหยียนจง ก็ต้องรีบตามไปเช่นเดียวกัน

.....

....

>>>>>>คำผิดอาจเยอะขออภัยนะครับ (ตาลายละ 55+)<<<<<<