วุ่นรัก นายนักเลง! [yaoi]

ลำดับตอนที่ #2 : # ๑ ...

"ใครโยนไอ่กระป๋องน้ำเฮงซวยนี่โดนหัวกู - - "

อยู่กันสองคน ใครจะโยนใส่หัวมันได้ล่ะ ถ้าไม่ใช่ผม = = 

"ไม่รู้ดิ นกมันบินแล้วคาบมาใส่หัวนายมั้ง"

"ไม่ต้องมาเล่นลิ้นกะกู มึงใช่มั้ยโยนมา!"

อ๊าว ยังจะถามอีก กุนั่งตรงนี้คนเดียวเนี่ย

"เออ "

ผมพูดแล้วมันก็เดินมาใกล้ๆผม สูงชิหาย 

"มึงโยนมาทำซากอะไรวะ"

"อ่อ พอดีกุเห็นมันอยู่ตรงที่ล้างมือ ว่าจะโยนใส่ถังขยะ แต่ดันไปโดนหัวมึง...สงสัยกะป๋องมันเห็นหัวมึงเป็นขยะมั้ง "

ผมพูดคำสุดท้ายกับตัวเองเบาๆ เพราะกลัวมันได้ยิน แล้วจะฆ่าแล้วเอาเนื้อขิงผมไปยำกินกับขี้หมูหมักปลาร้า T[]T

"มึงพูดอะไรคำสุดท้าย หัวขยะๆอะไรวะ "

อ่าว ได้ยินอีก - - 

"ป่าว กูบอกว่ากระป๋องมันมีตาเลยเห็นหัวมึงสีสันสวยหน้ากินมั้ง "

ทำไมผมถึงพูดว่าสีสันสวยเหรอ เพราะหัวไอ้นี่มันสีออกแดงๆ ไงล่ะ 

"พูดก็พูดเหอะ กูเห็นหัวมึงแล้วอยากกินแอปเปิ้ล"

"ทำไมมึงพูดแบบนั้นวะ = =' "

"หัวมึงสีแดง น่ากิน"

ผมพูดแล้วมันก็เอามือใหญ่ๆของมันทาบลงบนหัวผมแล้วกดอย่างแรง 

ไอ่สัส มันเจ็บ!! 

"โอย เหิ๊ยย คอกูจะหัก!"

"หักไปเลยคอมึงอะ "

"พูดงี้ได้ไงวะ "

"ก็มันไม่ใช่คอกูหนิ" << นักเลงจิงปะเนี่ย ไม่เข้าใจ๋ >O<

"เผื่อมึงมีลูกมีเมีย มีคนไปหักคอลูกมึงอะหา !!" 

"มึงพูดเหิ้ยไรวะ - -"

ผมสลัดมือมันออกจากหัวผมทันมี โอยย คอตู T^T 

"ไปละ ขี้เกียจพูดกับมึง เปลืองน้ำลาย - -"

"โอโห เปลืองน้ำลายซะนานเลยนะมึง พูดแบบนี้" 

"กูไปล่ะ แล้วมึงอย่าทำให้กูเจ็บตัวครั้งที่2 คอมึงหักแน่ "

"ไปเหอะ รำคาญ"

ผมพูดพึมพำเบาๆ ไม่ส่งไมสูบมันแล้ว อารมณ์เสีย - -

ผมเดินไปเข้ากลุ่มตัวเอง แถมข้าวผม... 

"หมูในข้าวกูหายไปไหนหมด!!"

ทุกคน ไอ่แพท ไอ่เบส ไอ่ปูน ชี้ไปทางไอ่เตย เพื่อนสนิทผม และมันเองก็ชี้ปากที่อ้าๆของมัน 

"โอ๊ยยยย ซวยเหิ้ยไรขนาดนี้วะ วันนี้เป็นวันอะไรรรรรรรรรรรรร"

"วันศุกร์ที่ 13 "

"วันนี้เป็นวันซวยจิงๆด้วย แงๆ"

"มึงเหอะ ไปขี้อะไรตั้งนานสองนาน กุนึกว่าส้วมแตกท่วมคอมึงตายซะแล้ว - -"

เออ เอาเข้าไป ขี้ส้วมแตกท่วมคอ - - 

"เออ ส้วมแม่งแตก !! "

ใครว่าส้วมแตก สมองตูนี่แหละจะแตก!! 

_____________________________________________________________________________________

อาาา รู้สึกว่ า เลย์นี่ไม่ค่อยมีความเป็นนักเลงซะเท่าไหร่เลยนะคะ >O< 

ดีไม่ดีไม่ว่ากันนะคะ *A*



ขอบคุณที่อ่านนะคะ ขอบคุณค๊ะ !!!!!