ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฝากตัวด้วยนะ
“เออ ชื่อนายมันฟังดูคุ้น ๆ นะ -_-” ยูมิเริ่มระลึกชาติ ย้อนรอย ฯลฯ และ เคียวก็พูดต่อมาว่า       
        “ฉันเพิ่งมาโรงเรียนเป็นครั้งที่ 2 ”  เคียวพูดพลางหาวแบบไม่สนใจว่ามีผู้หญิงมายืนอยู่ข้าง ๆ เขาเลย
    “อ๋อ .นายนี่เอง ที่ฉันตามหานายแทบตาย” เค้าทำหน้างง แล้วจึงถามว่า “ตามหาเราทำไมล่ะ O_O”
    “นายไม่ได้มาโรงเรียน เป็น 2 อาทิตย์นะยะ แล้ว 2 อาทิตย์นี้ นายไปทำบ้าอะไรของนาย”  - O - เค้าเลยยิ้มให้ยูมิอีกครั้ง เมื่อคลายความสงสัยได้แล้ว  “นี่ แล้วการบ้านเยอะไหม”  เคียวเริ่มถามยูมิ แต่เขาก็ยังยิ้มให้ยูมิอยู่ดีเหมือนเดิม ^_^
    “เพียบ ..”  ยูมิบอกแค่ประโยคเดียวแล้วเคียวก็สวนขึ้นมา  “งั้น .เราขอเธอลอกและติวให้เราหน่อยได้อะเปล่า”  -_-  “ฉันยังไม่ได้ .” ยูมิสวนกลับแต่เคียวก็สวนกลับอีก “OK. นะ ^O^”  และยูมิก็ใจอ่อนเพราะ รอยยิ้มของเคียวแท้ ๆ 
    วันต่อมา  เมื่อยูมิก้าวเท้าเข้ามาในห้องเรียน  ยูมิก็เดินเคียวนั่งอยู่ที่โต๊ะของยูมิ โทกิกำลังคุยกับเคียวอย่างเมามันส์  “นี่ .ที่ของนายอยู่ริมหน้าต่างหลังห้องนะยะ”  ยูมิตะคอกใส่เคียว แต่เขาก็ยังยิ้มให้ยูมิอย่างเคย โทกิบอกยูมิว่า
“เอ่อ .ยูมิ  ตอนที่เธอยังไม่มา อาจารย์ตุ๊ต๊ะฝากมาบอกเธอว่า ให้เคียวนั่งโต๊ะเรียนติดกับเธอนะ”  เท่านั้นแหละ  ยูมิร้องลั่นห้อง  จนเพื่อนในห้องต่างเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง  แต่ทุกคนก็ต้องกระเจิงไปคนละทิศเพราะ ยูมิ ตะโกนว่า 
    “ไม่เป็นไรหรอก แต่ฉันอยากจะฆ่าคนแถวนี้”  (เวลายูมิโกรธขึ้นมา น่ากลัวมาก ๆ)  โทกิรีบห้ามเพื่อนรักและปรามเพื่อนรัก
    “นี่ แต่เคียวรู้จักเธอเป็นคนแรกในห้องนะ  ช่วย ๆ เขาหน่อยนะ”  และยูมิก็หันไปเห็นเคียวอยู่ข้าง ๆ ยูมิและโทกิ  เขากำลังยิ้ม ๆ ให้ยูมิและโทกิ  และบอกว่า 
    “ฝากตัวด้วยนะครับ ยูมิ  โทกิ ^O^” 
    “เช่นกันจ๊ะ” โทกิตอบรับพลางยิ้มอย่างอารมณ์ดี แต่ยูมิก็ยังไม่ตอบรับเคียว จนโทกิต้องกระทุ้งไหล่ยูมิ     “นี่...ยูมิ ^_^ ตอบรับเค้าหน่อยสิ” ยูมิจนพูดอย่างเสียไม่ได้ แต่น้ำเสียงก็เหมือนเอาเรื่องอย่างเคย
    “ไม่เป็นไร....แต่อย่ามายั่วโมโหฉันบ่อยล่ะกัน”  เคียวยิ้มรับ 
และแล้ว  ยูมิ  โทกิ  และเคียว ก็ได้รู้จักกันแล้ว 
ต่อไปจังหวะจะเริ่มยังไง  ติดตามตอนต่อไปนะค่ะ ........^0^
        “ฉันเพิ่งมาโรงเรียนเป็นครั้งที่ 2 ”  เคียวพูดพลางหาวแบบไม่สนใจว่ามีผู้หญิงมายืนอยู่ข้าง ๆ เขาเลย
    “อ๋อ .นายนี่เอง ที่ฉันตามหานายแทบตาย” เค้าทำหน้างง แล้วจึงถามว่า “ตามหาเราทำไมล่ะ O_O”
    “นายไม่ได้มาโรงเรียน เป็น 2 อาทิตย์นะยะ แล้ว 2 อาทิตย์นี้ นายไปทำบ้าอะไรของนาย”  - O - เค้าเลยยิ้มให้ยูมิอีกครั้ง เมื่อคลายความสงสัยได้แล้ว  “นี่ แล้วการบ้านเยอะไหม”  เคียวเริ่มถามยูมิ แต่เขาก็ยังยิ้มให้ยูมิอยู่ดีเหมือนเดิม ^_^
    “เพียบ ..”  ยูมิบอกแค่ประโยคเดียวแล้วเคียวก็สวนขึ้นมา  “งั้น .เราขอเธอลอกและติวให้เราหน่อยได้อะเปล่า”  -_-  “ฉันยังไม่ได้ .” ยูมิสวนกลับแต่เคียวก็สวนกลับอีก “OK. นะ ^O^”  และยูมิก็ใจอ่อนเพราะ รอยยิ้มของเคียวแท้ ๆ 
    วันต่อมา  เมื่อยูมิก้าวเท้าเข้ามาในห้องเรียน  ยูมิก็เดินเคียวนั่งอยู่ที่โต๊ะของยูมิ โทกิกำลังคุยกับเคียวอย่างเมามันส์  “นี่ .ที่ของนายอยู่ริมหน้าต่างหลังห้องนะยะ”  ยูมิตะคอกใส่เคียว แต่เขาก็ยังยิ้มให้ยูมิอย่างเคย โทกิบอกยูมิว่า
“เอ่อ .ยูมิ  ตอนที่เธอยังไม่มา อาจารย์ตุ๊ต๊ะฝากมาบอกเธอว่า ให้เคียวนั่งโต๊ะเรียนติดกับเธอนะ”  เท่านั้นแหละ  ยูมิร้องลั่นห้อง  จนเพื่อนในห้องต่างเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง  แต่ทุกคนก็ต้องกระเจิงไปคนละทิศเพราะ ยูมิ ตะโกนว่า 
    “ไม่เป็นไรหรอก แต่ฉันอยากจะฆ่าคนแถวนี้”  (เวลายูมิโกรธขึ้นมา น่ากลัวมาก ๆ)  โทกิรีบห้ามเพื่อนรักและปรามเพื่อนรัก
    “นี่ แต่เคียวรู้จักเธอเป็นคนแรกในห้องนะ  ช่วย ๆ เขาหน่อยนะ”  และยูมิก็หันไปเห็นเคียวอยู่ข้าง ๆ ยูมิและโทกิ  เขากำลังยิ้ม ๆ ให้ยูมิและโทกิ  และบอกว่า 
    “ฝากตัวด้วยนะครับ ยูมิ  โทกิ ^O^” 
    “เช่นกันจ๊ะ” โทกิตอบรับพลางยิ้มอย่างอารมณ์ดี แต่ยูมิก็ยังไม่ตอบรับเคียว จนโทกิต้องกระทุ้งไหล่ยูมิ     “นี่...ยูมิ ^_^ ตอบรับเค้าหน่อยสิ” ยูมิจนพูดอย่างเสียไม่ได้ แต่น้ำเสียงก็เหมือนเอาเรื่องอย่างเคย
    “ไม่เป็นไร....แต่อย่ามายั่วโมโหฉันบ่อยล่ะกัน”  เคียวยิ้มรับ 
และแล้ว  ยูมิ  โทกิ  และเคียว ก็ได้รู้จักกันแล้ว 
ต่อไปจังหวะจะเริ่มยังไง  ติดตามตอนต่อไปนะค่ะ ........^0^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น