*รุ่นพี่สุดโหดเย็นชา ปะทะ รุ่นน้องสุดซ่าจอมป่วน*

ลำดับตอนที่ #3 : *รุ่นพี่สุดโหดเย็ชา ปะทะ รุ่นน้องสุดซ่าจอมป่วน* Lv.3

Lv.3

+++++++++++++++ กริ๊งง งง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง ง+++++++++++++

“หิวข้าวว้อย”ไอ้ฮานะพูด

“ไปเร็วรีบพายัยฮานะไปกินก่อนที่มันจะเขมือบพวกเรา 555+” ยัยออมพูด แล้วพวกเราก็ขำแล้วก็วิ่งไล่จับกันจน

ตุ๊บ!!!!

“โอ๊ยยย”ชั้นร้อง เพราะตอนนี้ชั้นชนใครก็ไม่รู้ แล้วชั้นก็ลงไปนอนกับพื้นแล้ว

“ซุ่มซ่ามจริง” ไอตาคิมนี่ เชอะ โอ๊ยแสบแก้วหูจริงๆ เพราะยัยนนนี่ร้องหยั่งกับเจออู๋จุนแน่ะ แล้วยัยพิมพ์กับยัยทับทิมก็ช่วยกันพยุงชั้นขึ้น

“ชนแล้วไม่ขอโทษรึไง”ตานั่นพูด

“นายตั้งหากที่ต้องขอโทษชั้น”ชั้นเถียงกับ

“นี่ชั้นเป็นพี่เธอนะ มาเรียกนายได้ไง”

“แล้วไมล่ะ”ชั้นพูดพลางแลบลิ้น แล้วก็จะเดินไปกินข้าว แต่

“มานี่เลยOoO”อีตานั่นดึงแขนชั้นแล้วพาเดินออกไปจากห้อง ทำเอาเพื่อนชั้นงง

“โอ๊ย นี่นายจะพาชั้นไปไหนเนี่ย”ชั้นถามเพราะ อีตานี่ดึงแขนลงบันไดไปแล้ว แรงเยอะมาก ชั้นรั้งไม่ไหวเลย

“บอกว่าชั้นเป็นพี่ ให้เรียก พี่ พี่พี่ เข้าใจไม๊” เชอะ ไม่เรียกหลอก

“แล้วถ้าเธอไม่เรียกชั้นจะ พาเธอไป???”หยึ๋ยไปไหนล่ะเนี่ย กำชั้นจริงๆ

“เชอะๆๆๆ”ชั้นเชิดใส่ แต่ว่าอีตานี่บีบแขนชั้นซะ แล้วก็บีบแรงขึ้นเรื่อยๆด้วย แล้วตอนนี้อยู่ไหนแล้วเนี่ย

“โอ๊ยๆก็ได้ พี่ พี่พี่ พี่”

“พี่ คิม เร็ว” ตานั่นเร่งแล้วบีบแรง จนตอนนี้ชั้นระบมมาก

“โธ่เว้ย พี่คิม” ชั้นพูด

“พี่คิม สุดหล่อ”เหอๆๆ ตานี่เอาใหญ่ แต่ก็ทนไม่ไหวจริงๆง่า^o^

“พี่คิมสุดหล่อ หล่อที่สุด หล่อจิงๆ ปล่อยได้แล้ว มันจะหักแล้ว ฮือๆ TOT” โอ้ไม่ ต่อมน้ำตาน้อยของชั้นกำลังแตก

“ตั้งนานก็ไม่พูด” อีตานั่นทำหน้า เหวอOoO เมื่อเห็นชั้นร้องไห้ แล้วก็ค่อยๆปล่อยมือชั้น แล้วทันนั้นก็ ~ชูวับๆๆๆโว้วววว~ พระเจ้าช่วยกล้วยหักมุก สวรรค์ทรงโปรด ชั้นค่อยๆล้วงมือไปหยิบโทรศัพท์ แต่ทว่าตานั่นมือไวมาก โฉบไปเฉยแล้วก็ปิดเครื่อง แน่ะ+_+*

“เฮ้ยทำงี้ได้ไงง่ะ เอามานะโว้ย”ชั้นพยายามจะแย่งแต่ก็เอื้อมไม่ถึงเพราะ อีตานี่ สูงเป็นบ้า

“เธอมีเรื่องต้องคุยกับชั้น”ตอนนี้เราอยู่แถวตรงหลังอาคาร ไม่ค่อยมีคนไปไหนมาไหน แต่วิวสวยมากๆเลย ว้าว Oo+ชั้นพึ่งรู้ว่าโรงเรียนมีที่สวยอย่างนี้ด้วย เป็นทุ่งนา บ่อปลาเปลอ สวยดีแฮะ

“เรื่องไรง่ะ”ชั้นทำหน้างงๆ แล้วก็เอามือมาดู โหแดงเลย โมโหมาทำแขนน้อยของชั้น

“นี่ นาย”ชั้นต้องหยุดเพราะตานั่นทำหน้าจะบีบไหล่ชั้น “เอ่อ.. พี่คิมก็ได้ ดูเนี่ยสิ แขนแดงหมดแล้วโว้ย แล้วชั้นก็ไม่ได้ไปทำความเดือดร้อนให้ใครด้วย ทำไมต้องมาแกล้งฮะ”ชั้นขึ้นเสียง

“ก็นั่นมันแขนเธอไม่ใช่แขนชั้น แล้วเธอจะมาพูด ‘ชั้น’ กับชั้นไม่ได้ เพราะเธอเป็นน้องชั้น ไม่งั้น” ตาบอกกับชั้น แล้วทำท่าเอานิ้วชี้ปาดคอ

“ชิ แล้วจะให้พูดว่าไรล่ะคะ พี่คิมมม”ชั้นทำเสียงกวน

“ดีมากก ว่าง่ายดีหนิ เธอต้องแทนตัวเองว่า หนูOoO”แหย งั้นเชียวเร้อ

“เชอะ มันจะมากเกินไปแล้วนะ ขนาดพ่อกับแม่ชั้นยังไม่ได้ว่าหนูเลย เชอะ” ชั้นไม่สนท่าเดียว มันไม่ไหวจริงๆนี่ จะให้หนูคะ หนูขาไม่ไหวหรอก

“แล้วเธอคุยกับพ่อแม่เธอไงล่ะ”ตานั่นทำท่าเบื่อๆชั้น เบื่อแล้วมายุ่งไมวะ

“ก็แบบ แม่ปอว่า ไรแบบเนี้ย เข้าจั๊ย” ชั้นทำท่ายียวนตานั่น แต่ตานั่นค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ชั้น จนตอนนี้หลังของชั้นติดกำแพงและตอนนี้หน้าเราห่างกันแค่คืบเดียวO.+

“เพราะฉะนั้นเธอก็แทนตัวเอง ว่า ปอ เข้าใจไม๊”

“เอ่อออ.. เข้าใจๆ”ชั้นเสียวมากกเลย ตอนนี้ลมหายใจของตานั่นรดใส่จมูกชั้นง่าOoO

“ดีมากก”

“เอ่อ นาย…. เอ๊ยยย พี่คิม ช่วยเอาหน้าออกไปหน่อยได้ไม๊ง่า”

“เธอไม่มีสิทธิมาสั่งชั้น แล้วโปรดจำไว้ด้วยว่า เธอต้องคอยรับใช้ชั้น เวลาชั้นเรียกหา แล้วก็ใช้สรรพนามให้ถูกด้วย แล้วก็ทำตามที่ชั้นสั่งทุกอย่างเข้าจั๊ย” ตานั่นสั่งเป็นชุดเลย เฮ้อ พ่อแม่ชั้นยังไม่สั่งชั้นเท่านี่เลย

“อืม” ชั้นต้องพูดปัดๆไปก่อน เพราะ ตานี่จะได้เอาหน้าออกไปห่างๆชั้น เพราะตอนนี้เหลือ 2 เซนแล้วง่ะ

“แล้วถ้าเธอไม่ได้ทำตามชั้นก็จะบอกว่า เธอโดนชั้นจูบไปแล้ว”เฮ้ยยย ยังไม่เคยโดนเลยนะ

“ทำงี้ได้ไงเนี่ย ชั้นเอ๊ย ปอไม่เคยจูบกับ นะ...นา... พี่คิม ซะหน่อย”ชั้นพูดโอ๊ยชั้นใช้สรรพนามผิดอีกแล้ว เกือบไปแล้วไม๊ล่ะชั้น

“ไม่รู้ไม่สน แล้วชั้นก็รู้ความลับของเธออีกอย่างนึงด้วย”

“ไรอีกล่ะ”ชั้นพูดแบบเซงๆ

“เธอชอบไอ้น้ำหน้าเห่ย นั้นใช่ไม๊ล่ะ”ว๊ากกกตายแล้ว ตานี่รู้ได้ไง แต่อันที่จิงชั้นก็ไม่ชอบหรอกนะ แค่ปลื้มนะ แหะๆ-_-+

“นายรู้ได้ไงเนี่ยOoO เอ่ออ....คือ  ก็ไม่เชิงหรอก”

“ถ้าเธอไม่ทำตามที่ชั้นบอก อีตาเนี่ยโดนยำเละแน่ๆ”

“แล้วเกี่ยวอะไรเล่า พี่น้ำเค้าไม่เกี่ยวอะไรด้วยซะหน่อย”

“ชิ ทีนี้ละเรียกพี่ ไม่สนหรอกเธอต้องรับใช้ชั้น ถ้าเธอไม่ทำตามชั้น ชั้นก็จะไปบอกไอ้นั่นว่าเธอเสร็จชั้นแล้ว หึๆ”

“เชอะชั้นเป็นผู้หญิงซะอย่าง ถ้าชั้น บอกว่าไม่โดนก็ทุกคนก็เชื่อ แล้วนายก็ไม่มีสิทธิอะไรมาสั่งชั้นด้วย  ชั้นไม่ยอมหรอก นายมันหล่อซะป่าว จะว่าไปก็งั้นๆแหละ แถมยังโหดอีก ทำร้ายผู้ อุ๊บ!!OoO ว๊ากกกตอนนี้ริมฝีปากของตานั่นมาประกบที่ชั้นแล้ว โอ้ไม่พระเจ้า จูบแรกของชั้น มันเป็นจูบที่เล่าร้อนมากๆ ชั้นขัดขืนไม่ได้เลย แรงตานี่เยอะมากก ตอนนี้ชั้นรู้ร้อนที่ตา แล้วก็หน้าของชั้นมาก แล้วชั้นก็ค่อยหลับตาทำให้น้ำตาที่คลออยู่หยดใส่หน้าของตาโหดนั่น...TOT...แล้วตานั่นก็ค่อยๆถอนริมฝีปากออก ตอนนี่ต่อมน้ำตาชั้นแตกแพ้งๆ TOTปล่อยโฮออกมาทันใด ทำเอาตานั่นอึ้งไปเลย แล้วชั้นก็ค่อยๆลืมตา แต่มองอะไรไม่ค่อยชัดเลย เพราะน้ำที่คลออยู่มันบัง

“เอ่อ....คือ....ชั้น......เอ่ออ....”แป๊ะ!!! ชั้นตบหน้าตานั่นแล้ววิ่งหนีมา เชอะอีผู้ชายโหด บ้ากรามสุดๆ แล้วชั้นก็ค่อยๆเช็ดน้ำตา แล้วก็ไปที่ห้องน้ำไปล้างหน้า  เอ่อโทรหาเพื่อนดีกว่า ชั้นล้วงกระเป๋า แล้วก็นึกได้ว่า ตานั่นเอาโทรศัพท์ของชั้นไป แงๆ^-^  แล้วชั้นก็ค่อยๆเดินไปที่โรงอาหาร เฮ้อเพื่อนชั้นต้องเปนห่วงกันแน่เลย แต่ตอนนี้คงต้องไปกินข้าวก่อน หิวจัง^^ ชั้นก็ซื้อข้าว แล้วก็ได้ยินเสียงคุ้นหูเรียกชื่อชั้น

“ปอๆๆ ทางนี้”นั่นก็คือยัยปรางค์นั่นเอง แล้วเชิญก็เดินไปนั่ง แล้วพวกนั้นก็ถามกันเป็นชุด

“เฮ้ยแกไปไหนมา”

“แกแล้วพี่คิมเค้าพูดไรกับแกมั่ง”

“เฮ้ยแล้วทำไรกันรึป่าว”

“เฮ้ยทำไมตาแดง อย่าบอกนะว่าร้องไห้” แล้วชั้นก็มองพวกมัน มันทำหน้ากันอย่างอยากรู้อยากเห็นมาก แต่ชั้นไม่กล้าบอก เพราะถ้ามันรู้ว่าชั้นเสียจูบแรกกะไอนั่นไปแล้ว อายแน่!!! แล้วถ้าเรื่องนี้รู้ถึงหูพี่ปังล่ะก็ จบ…กัน…………TOT~~~~

“เอ่อ ก็ไม่มีไรหรอก ตานั่นดึงแขนชั้นออกมา แล้วก็พอถึงบันได้ก็ปล่อยชั้นลงมาไม่มีไรเลย”

“จิงๆนะ” ชั้นต้องย้ำเพราะแต่ละคนทำหน้าตาไม่เชื่อชั้นเลยสักนิด

“แล้วแกร้องไห้ทำไม”เอาแล้วสิตอบว่าไงดี

“อ๋อ ชั้นร้องไห้เรื่องที่ เมื่อคืนนี้อ่ะ ที่นางเอกตาย ไม่น่าเลย”

“แกคลั่งขนาดนั้นแล้วทำไมไม่บอกพวกเราชั้นฮะ”ยัยนนนี่ถาม

“เอ่อ ก็กะว่าจะมาบอกอยู่นี่ไงล่ะ”

“แล้วโทรศัพท์แกเป็นไรทำไมโทรไม่ติดอ่ะ”ยัยออมถาม

“เอ่อ...คือ ชั้นทำหายน่ะ โอ๊ยๆ ช่างเหอะ มากินข้าวเร็วชั้นหิวแล้ว”ชั้นเปลี่ยนประเด็นแล้วก็ตั้งหน้าตั้งตากินข้าวแต่ยัยพวกนั้น ทำหน้า ไม่เชื่อใจเท่าไหร่ ชั้นเลยเปลี่ยนเรื่องคุยนู่นนี่ไป เฮ้อชีวิต ขุ่นมัว

“อิ่มมมมมม แปล้เลยยย”

“โห ไม่อิ่มได้ไงกินตั้ง 2 จาน” ยัยพิมพ์บอก

“แหะๆ” แล้วพอพวกเรากินเสร็จก็เอาจานไปเก็บ แล้วก็เดินไปที่ห้องเรียน เพราะจะเข้าเรียนแล้ว ไม่ใช่ว่าเวลาพักกลางวันน้อยหรอกนะ เรามากินข้าวกันช้าน่ะ ถ้าไม่เกิดเกิดเรื่องอีตาโหดนั่นคงมีเวลาพักมากกว่านี้แหละ ^^+  แล้วพวกเราก็เดินมาที่ห้อง

“เฮ้ย ปอโทรศัพท์แกอ่ะ”

“ไหนๆๆ”ชั้นรีบวิ่งตาเหลือก เพราะยัยออมบอกว่าโทรศัพท์ชั้น

“ไหน บอกหายไง”

“เอ่อ...อ๋อ สงสัยคนคงเจอแล้วจำได้ว่าเป็นของชั้น ก็เลยเอามาคืนน่ะ”

“มันแปลกๆนะแก”ยัยออมก็ยังเซ้าซี้

“แกไปทำไรมาปะเนี่ยปอ ทำไมแปลกๆฮะวันนี้อ่ะ”ยัยปรางค์แทรกขึ้น

“ปะ...ป่าววว หนิ ^.^

“แน่นะแก”

“อื้มๆ ไม่มีไรหรอกน่า ไปนั่งที่ไป”ชั้นทำหน้าเนียนๆ  แต่ในใจนี่ว้าวุ่นสุดขีด แล้วชั้นก็นั่งลงที่โต๊ะ แล้วก็หยิบโทรศัพท์มาดู อ๊ากกกกกกOoO เครื่องเปิดไว้ง่ะ ซวยแล้ว ถ้ามีใครโทรมา แล้วว...ถ้าไอตานั่นรับก็จบกัน ชีวิตชั้น แล้วชั้นก็ค่อยๆ โทรบันทึกการโทร OoOว๊ากกกกชั่นตกใจอีกครั้งเพราะ พะ....พี่ปังงงง....โทรมาตอนเที่ยงครึ่ง ซวยแล้ววววววววววว -_-+ ชีวิตช้านนน โอ๊ยยย ~ต้องขอบใจที่เคยรักชั้น ที่เคยร่วมทางกันมา และขอบใจที่ทำให้รอว่าไม่ต้องรอ~ อุ๊ย ชั้นตกใจทันทีที่โทรศัพท์ดังขึ้น มันเป็นเสียงข้อความน่ะ ตกใจแทบแย่เลย ชั้นเปิดอ่านข้อความ OoO แหวะ ไอพี่คิม มันมาแอบเอาเบอร์ชั้นไปแล้ว แล้วแถมเอาเบอร์ตัวเองเมมให้เครื่องชั้นเสร็จสับ

From……..พี่คิมสุดหล่อ

 หวังว่าเธอคงได้โทรศัพท์คืนแล้วนะ

อย่าลืมตามที่ตกลงกันไว้

ไม่งั้นความลับแตก

แล้วเธอเจอดีแน่

แล้วก็ห้ามลบข้อความนี้ทิ้งจนกว่าเธอจะให้ชั้นดู

ตอนที่ชั้นเข้าห้อง

เข้าจั๊ย

จุ๊บๆ J

โถ่เอ๊ยชีวิตชั้นเน้อ แทนที่ชั้นจะต้องเป็นคนโกรธอีตานี่ แต่อีตานี่กลับมาสั่งชั้นเฉยเลย โอ้พระเจ้า ชีวิตชั้นชั่งรันทดยิ่งนัก เซงง่ะ อยากจะร้องไห้TOT จูบแรกของช้านนนนนน โถ่เอ๊ย และก็ยังมายุ่งโทรศัพท์ชั้นอีก เออ!!! แล้วพี่ปังล่ะ ป่านนี้....+_+.......โอ้ยตายยยย เฮ้อ ชั้นนั่งเครียดอยู่สักพัก อีคู่กรณีของชั้นก็เดินเยื้องย่างเข้ามาในห้อง แหว*/* แม่จะชกหน้าให้ ทำหน้ากวนส้นใส่ชั้น แถมยังยิ้มแบบมีเลสนัยอีก ชั้นเลยเบะปากใส่ แล้วทำหน้าเชิดๆ เย๋ย ยัยนนนี่มองชั้นแบบแปลกๆแฮะ วุ้ยๆๆ

~ต้องขอบใจที่เคยรักชั้น...~ข้อความมาอีกและ เดี๋ยวปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ก่อนดีกว่า พี่คิมสุดหล่ออีกแล้ว แหวะ มาเมมซะเสียหมด

‘ถ้าเธออ่านข้อความนี้แล้ว หันมาหาชั้นด้วย (ชั้นก็ไม่หัน) หันสิ (รู้ทันง่ะ แล้วชั้นก็ต้องหันไปเจอหน้าตานั่น ตานั่นก็พูดว่า ‘อ่านต่อ’แบบไม่มีเสียง) เดินมาหาชั้นเดี๋ยวนี้ ตอนนี้สิ เร๊ว’

ชิ แล้วชั้นก็ต้องยอมจำนนเดินไปหา

“มีไรอีกล่ะ”

“ข้อความ”

“อ่ะ”ชั้นยื่นให้ดู พร้อมกับทำหน้าเซงสุดขีด พวกเพื่อนชั้นตอนนี้ หันมามองกันหมดแล้ว

“ดีมาก แล้วห้ามลบด้วย แล้วชื่อเมมก็ห้ามลบ”

“ถ้าลบล่ะ”

“เจอดีแน่”ตานั่นลุกขึ้นยืน ทำเอาเพื่อนๆทั้งห้องหันมามอง แล้วก็เขยิบเข้ามาใกล้ชั้น

“เชอะ” ตานั่นก็ใกล้เข้ามาอีก ชั้นรีบถอยหลัง

“เออๆ ก็ได้ ไอ้....อ....เอ๊ย พี่คิม”

“หึๆ..”

“หนิ นาย เอ๊ย พี่คิมว้อยยย ตอนเที่ยงครึ่งอ่ะ นายได้รับโทรศัพท์รึป่าว”

“รับ”ตานั่นทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ กวนบาทาจิง

“เฮ้ย จะบ้าไงเนี่ย แล้วว่าไงมั่งฮ้าาาาาาาาา”ชั้นตะโกน ทำเอาเพื่อนเริ่มเดินมาดู

“ก็ไม่ได้ว่าไร แค่ด่าไปนิดหน่อย”

“ว่า..”

“อย่ามายุ่งกับแฟนชั้น”OoO

“เฮ้ยจะบ้าไง๊เล่า ชั้น..น....เอ๊ยปอ...ยังไม่ได้เปนแฟนกับ..กับ..พี่คิมเลยนะ ว้อย”

“ไม่รู้” ชั้นชักขึ้นแล้วนะ

“เฮ้ยยยยยยย แล้วถ้าชั้นโดนด่านะน....พี่...ช่วยชั้..ปอ ได้ไม๊เล่า” ชั้นโมโห

“เรื่องของเธอ”

“อ้าว พูดงี้มีเรื่อง”

“กล้าปะล่ะ” หมอนั่นขู่

“ชิ” ตอนนี้เพื่อน+พี่ทั้งห้องมาดูชั้นกันเต็มแล้ว

“เฮ้ย ปอมีเรื่องไรวะ”ชั้นไม่สนแล้ว

“นี่นาย นายรู้ไม๊ว่าถ้าเรื่องที่นายรับโทรศัพท์ชั้น ถ้ามันถึงหูพ่อแม่ชั้นชั้นจะทำไง แล้วตอนนี้พี่ปังก็ได้ยินเสียงผู้ชายจากโทรศัพท์ชั้น แล้วชั้นจะทำยังไง เคยคิดกันบ้างไม๊เนี่ย เอาแต่ความสนุกของตัวเองเป็นหลัก ไม่คิดว่าคนอื่นเค้าจะต้องโดนอะไรมั่งรึไงฮะTOT”ชั้นวีนใส่ตานั่นเป็นชุด ไม่สนเรื่องสรรพนามแล้ว ชั้นระเบิดเต็มที่ พร้อมกับต่อมน้ำตาที่แตกเพ้ง ทำเอาเพื่อนๆอึ้ง และตานั่นก็เหวอไปเล็กน้อย

“เฮ้ยปอ เกิดอะไรขึ้นวะ” ตอนนี้เลิกเรียนแล้ว เรากำลังเดิน กลับบ้าน หลังจากเรื่องที่เกิดขึ้นพักกลางวัน ชั้นเงียบเป็นเป่าสากเลย เรียนก็เงียบ ไม่มองหน้าใคร แม้แต่เพื่อนชั้นก็ไม่มอง แล้วตอนนี้ มันก็มารุมเร้าถามชั้น

“เออ เราเป็นเพื่อนกันนะ มีไรก็บอกกันได้”

++++++++++++โปรดติดตามตอนต่อไปเด้อค่ะ บอกแล้วใช้ม๊า เรื่องวุ่นๆเกิดแน่ นี่เป็นเพียงการเริ่มต้นนะคะ ติดตามกันด้วยน๊า ขอกำลังใจดีดีด้วยค่ะ อิอิ++++++++++++++++++++++