*รุ่นพี่สุดโหดเย็นชา ปะทะ รุ่นน้องสุดซ่าจอมป่วน*

ลำดับตอนที่ #2 : รุ่นพี่สุดโหดเย็นชาปะทะรุ่นน้องสุดซ่าจอมป่วน Lv.2

Lv.2

++++++++++++++++ ณ โรงเรียนมหิดลวิทยาศึกษาลัย +++++++++++++++++++

“เฮ้อถึงซะที*--*ไปละน๊า”ชั้นพูด พร้อมลงมาจากรถแล้วโบกมือให้คนในรถ พี่เปิงพยักหน้าแล้วก็ขับรถออกไป ชั้นเดินเข้ามาในโรงเรียนแล้วดูนาฬิกาข้อมือ เจ็ดโมงครึ่งOoO แหะๆ โดนด่าเช็ดแน่ๆ-_-+  แล้วชั้นก็โทรหายัยคุณเพื่อนทั้งหลาย

“โหล นี่ยัยปอมาถึงหรือยังฮ้าาาาาาา”โอ๊ยขี้หูเดินสวนสนามแล้ว ยัยปรางที่เสียงแหลมปี๊ดพูด-_-*

“ถึงแล้วๆ แล้วพวกแกอยู่ไน๊กันล่ะ”ฉันถาม??

“มากันหมดทุกคนแล้วเนี่ย+///+ อยู่ที่ม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้อ่ะแหละ”ยัยฮานะบอก

“แล้วมันอยู่ไน๊ง่ะ”ฉันถาม

“โอ๊ยยยยยย”เสียงเพื่อนชั้นทั้ง 6 คนตะโกนพร้อมกัน ชั้นว่าถ้าชั้นคบกับยัยพวกนี้มาก สงสัยหูหนวก

“จ่ะๆ เดี๋ยวจะหาดูนะจ๊ะ”ฉันพูดเสียงอ่อยๆ

“เออ!!!!”ทุกคนพูดพร้อมกัน

ชั้นก็ตัดสายโทรศัพท์ลง แล้วก็เดินไปเดินมาจนถึง

“นี่ๆทางนี้ๆ”ยัยนนนี่ตะโกนเรียก ชั้นหันไปมองแล้วก็วิ่งเข้าไปหา ยัยพวกนั้นกำลังนั่งร้องเพลงกันอยู่ สงสัยฮานะคงแบกกีตาร์มาโรงเรียนน่ะ นี่ขนาดเปิดเรียนวันแรก ยังจะเอามาอีก กะว่าไม่เรียนเต็มที่ แหะๆ พวกเราไม่ใช่เด็กเรียนเท่าไหร่หรอก ยกเว้น พิมพ์^^

“โห ขนกีตาร์มาไมเนี่ย”ชั้นพูด

“ขนมากินมั้ง ก็เอามาเล่นดิ” กำ ฮานะตอบชั้น

“เอามาเซิฟๆซักเพลงดิ๊”ชั้นพูดขึ้น และก็เดินไปนั่งที่โต๊ะ

“เอาเพลงไรดีล่ะ หมดชีวิตดีกว่า”ยัยออมบอก

“เครๆมาเร็วๆ”ชั้นพูดแล้วพร้อมกับเรียกพิมพ์ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ ตอนนี้ไม่ได้เล่นแบบเพียบพร้อมหรอก เพราะไม่มีคีย์บอร์ดกับกลองชุด เพราะมันขนมายาก ตอนนี้ก็มีแค่ ปรางค์กับออมเล่นเบส (เล่นคนละเครื่องนะ มี 2 เครื่อง) ฮานะดีดกีตาร์ พิมพ์สีไวโอลิน และชั้นก็เอาปี๊บกับถ้วยชาม ที่เตรียมไว้สำหรับตอนที่ไม่มีกลองน่ะ (เพราะขนมายาก อันนี้มันก็พอเป็นเสียงให้ตีได้) แล้วยัยทับทิมกับนนนี่ก็ร้องนำ แล้วเราก็เริ่ม

หมดชีวิตฉันให้เธอ แต่วันนี้หัวใจเธอให้เขา คำว่ารัก
ไอ้คำว่าเรา มันเป็นเพียงละคร แค่ตอนอยู่กับฉัน

ทุกครั้งที่ละสายตา เวลาห่างกันทุกที
ฉันคนนี้กลายเป็นตัวอะไร
ฉันรู้ว่ารักสวยงาม ฉันรู้ว่ารักคือไฟ
ที่เผาทำลายคนให้เหมือนตายเพราะเธอ

เจออะไรที่หนักหนามาทั้งชีวิต
ก็คิดไปว่าเธอคือคนๆนั้นที่จะไม่ทำให้ใจปวดร้าว

หมดชีวิตฉันให้เธอ แต่วันนี้หัวใจเธอให้เขา คำว่ารัก
ไอ้คำว่าเรา เอามันไปไกลๆ ไม่ต้องมาบอก
พอแล้วที่ให้เธอ จะไม่เผลอทำตัวให้อ่อนไหว
คงต้องเหงา แต่คงไม่ตาย
เราไม่มีอะไร เกี่ยวข้องกันอีกแล้วเธอ

ไม่ต้องมาหาวิธี ทำดีเมื่อตอนสายไป
รู้เอาไว้ฉันก็ยังเป็นคน
โดนซัดมาแล้วหลายที ไม่มีอะไรต้องทน
ใจนี้มันป่นไปไม่เหลือก็เพราะเธอ

เจออะไรที่หนักหนามาทั้งชีวิต
ก็คิดไปว่าเธอคือคนๆนั้นที่จะไม่ทำให้ใจปวดร้าว

หมดชีวิตฉันให้เธอ แต่วันนี้หัวใจเธอให้เขา คำว่ารัก
ไอ้คำว่าเรา เอามันไปไกลๆ ไม่ต้องมาบอก
พอแล้วที่ให้เธอ จะไม่เผลอทำตัวให้อ่อนไหว
คงต้องเหงา แต่คงไม่ตาย เราไม่มีอะไร เกี่ยวข้องกันอีกแล้วเธอ

หมดชีวิตฉันให้เธอ แต่วันนี้หัวใจเธอให้เขา คำว่ารัก
ไอ้คำว่าเรา เอามันไปไกลๆ ไม่ต้องมาบอก
พอแล้วที่ให้เธอ จะไม่เผลอทำตัวให้อ่อนไหว
คงต้องเหงา แต่คงไม่ตาย เราไม่มีอะไร เกี่ยวข้องกันอีกแล้วเธอ..........

ชั้นก็ตีถ้วยชามเชิม(อัจฉริยะจิง) อย่างเข้าจังหวะกับเพื่อน แล้วพวกเราก็ช่วยกันร้อง จนนักเรียนที่เดินไปมาแถวนั้นเริ่มหันมามอง แล้วก็มุงดูพวกเรา พวกเราไม่สนใจ พวกเราก็ร้องต่อ “หมดชีวิตฉันให้เธอ แต่วันนี้หัวใจเธอให้เขา คำว่ารัก ไอ้คำว่าเรา เอามันไปไกลๆ ไม่ต้องมาบอก พอแล้วที่ให้เธอ จะไม่เผลอทำตัวให้อ่อนไหว คงต้องเหงา แต่คงไม่ตาย เราไม่มีอะไร เกี่ยวข้องกันอีกแล้วเธอ.....”ตอนนี้มีคนมุงดูกันเต็มแล้ว แล้วเพลงก็จบ เสียงปรบมือจากทุกคนที่มาดูก็ดังขึ้น พวกเราทำหน้างงๆ

“ขอบคุณค่ะ ไม่คิดว่าจะมีคนมาดูนะเนี่ย ขอบคุณทุกคนที่มาดูน๊า” นนนี่พูดขอบคุณ แล้วทุกคนก็ทยอยกันเดินไป

“เฮ้ยแก ชั้นว่าถ้าพวกเราเปิดวงดนตรีซะเลย ดังแน่ๆ”ชั้นพูดขึ้น

“เออเป็นความคิดที่ดีว่ะ เฮ้ยเสียงกรี๊ดมาจากไหนวะ”ยัยฮานะพูด เพราะเสียงกรี๊ดดังลั่นมาก

“สงสัยจะกรี๊ดพวก วง เฟ๊ก แน่เลย วงนี่นะแก ดังมากในโรงเรียนนี่ พี่ชั้นบอก แถมยังหล่ออีกด้วย” ยัยนนนี่พูดอย่างสนใจมากก

“เออ ชั่งเหอะ ต่อๆ เอาเพลง คืนที่ดาวเต็มฟ้าดีแมะ อยากเล่นไม่ได้เล่นนานและ”ชั้นพูด ทุกคนก็พยักหน้า แต่ยัยนนนี่ทำหน้าเซงๆ พวกเราเริ่ม “ปล่อยให้ใจ เข้าข้างตัวเองทุกที ว่าจะมี เธออยู่กับชั้น

.......... คืนที่ดาวเต็มฟ้าชั้นจินตนากานเป็นหน้าเธอละเมอไปไกล มองไม่เห็นเป็นดาว........”พวกเราร้องเล่นกันอย่างเมามัน ยัยพิมพ์สีไวโอลินเพราะมาก ส่วนชั้นตีถ้วยชาม^^(รันทดจริง)แล้วคนก็เริ่มมามุงกันอีกแล้ว และทันใดนั้นพวกเราต้องหยุดเพราะ ไอ้ต้นกำเนิดเสียงกรี๊ดนั้นเมื่อกี้นี้ อยู่ดีๆก็เข้ามาแย่งกีตาร์ แล้วทุกอย่างของพวกเราไปเล่น เฉยเลย แล้วก็เล่นเพลง ปลายทาง เพลงนี้ชั้นชอบมาก เป็นเพลงโปรดของพวกเราก็ว่าได้พวกเราเล่นกันบ่อยน่ะ แล้วหนึ่งในนั้นก็บอกว่า

“มิวสิค”แล้วก็เริ่มดีดกีตาร์ ชั้นก็งงๆไปพักนึก แล้วพอได้สติก็ตีชามให้เข้ากลับเพลงเฉยเลย^^ ก็บรรยากาศมันพาไปนี่ เลยตีด้วย แล้วพวกเราก็ช่วยกันร้องด้วย พวกเราไม่ค้ดค้านใดๆ เพราะเพลงเพราะมาก แล้วที่สำคัญวงเฟกหล่อจริงๆด้วย-_-+ แหะๆ

“เฮ้ยๆ เฉยเลยว่ะ” ชั้นพูด

“ว้าววววOoOหล่อมากก”ยัยทับทิมกับยัยนนนี่กระดี๊กระด๊ามากก ส่วนปรางค์ ออม พิมพ์ ฮานะ ก็งงๆแต่ก็ช่วยกันร้อง ตอนนี้บรรยากาศอบอุ่นมากๆ เหมือนเปิดคอนเสิรต์(เว้อแล้วแก) พวกเราช่วยกันร้อง แล้วก็มีคนมุงดู แล้วก็ช่วยกันร้องด้วย

“ขอบใจเธอที่เคยรักฉัน ที่เคยร่วมทางกันมา
ต้องขอบใจที่ทำให้รู้ว่าไม่

ต้องรอ
เจ็บยังไงต้องทนรับไว้ ให้เราจบแค่นี้พอ
เมื่อไม่เหลือคนที่ให้รอ
ในเมื่อเธอไม่กลับคืนมา ฉันก็ไม่ควรเฝ้ารอ
จากวันนี้ฉันก็จะขอ ให้โชคดี...”

แล้วเพลงก็บรรเลงจบลง ทุกคนปรบมือ รวมถึงชั้นก็ด้วย

“กรี๊ดดดดดดด”เสียงกรี๊ดดังมาก รวมทั้งเสียงยัยนนนี่กับยัยทับทิมก็กรี๊ดกันสุดริด พวกเราที่เหลือก็อึ้งๆไป เพราะว่า มันเพราะมากเลยแหละ สนุกมากด้วย

“น้องคนนั้นที่ตีชาม คิดได้ไง เข้าจังหวะดีมากๆเลย”หนึ่งใน 5 คนนั้นพูดขึ้น ชั้นอึ้งในความหล่อ^^

“แหะๆ”ชั้นยิ้มให้เล็กน้อย แล้วพวกวงเฟกไรนั่นก็คืนไวโอลิน กีตง กีตาร์ แล้วก็เดินไป เฉยเลย

“เฮ้ยไรวะ มาแย่งและชิ่งหรอเนี่ย”ชั้นพูด

“แหม แกพี่ๆเค้าหล่อปล่อยเค้าไปเถอะ”ยัยนนี่พูดขึ้น

“แต่ดูขี้เก๊กอ่ะ”ยัยปรางค์พูด แล้วก็ดีดๆเบสเล่น

“งง เลยง่ะ เมื่อกี้นี้ ผู้ชายไรอ่ะ สีไวโอลินโคดเพราะอ่ะ”ยัยพิมพ์พูด ทำท่างงมาก

“เออใช่ๆ”แล้วพวกเราก็บอกว่างงกันเป็นแถวๆเลย

“เออ แล้วเพลงนี้ก็เป็นเพลงโปรดของพวกเราด้วยเนาะๆ”ยัยทับทิมพูดแล้วก็อมยิ้มอยู่ตลอด^^

+++++++++++++++++++++++กริ๊งงงงงงง งงงงงงงงงงงงงงงง ++++++++++++++++

เสียงออดดังขึ้น พวกเราก็เก็บข้าวของกัน

“เฮ้ยไปๆ เก็บของแล้วจะได้ไปเข้าแถวกัน เดี๋ยวช้า”ยัยออมพูด แล้วพวกเราก็เก็บข้าวของ แล้วก็เดินไปที่แถวOoO ว๊ากกกก เค้าเข้ากันหมดแล้ว

“เร้ววว รีบวิ่ง 1 2 3 ไป๊” ชั้นให้สัญญาณเพื่อนให้รีบวิ่งด่วนเลย เพราะตอนนี้ที่กลางสนาม เค้าเข้ากันเป็นแถวเรียบร้อยแล้ว เอ๊กๆๆ เหนื่อยชะมัดเลย

“นี่ห้อง ห้า แฮกๆ สอง ปะ”ชั้นถาม พวกผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่ คาดว่าน่าจะ ม.5/2

“ใช่!”ยัยนั่นตอบ แล้วมองพวกเราแบบหาเรื่องไงก็ไม่รู้ แล้วพวกเราก็ค่อยนั่งกัน แต่

“นักเรียนกลุ่มนั้นน่ะ ที่พึ่งวิ่งมาเมื่อกี้น่ะ มาน่าแถวซิ”อาจารย์ที่ประกาศอยู่ เรียกกลุ่มพวกเรานี่แหละ

“เฮ้ยเอาไง???”ยัยปรางถาม

“ไปตายเอาดาบหน้าว่ะ ไปๆ” ชั้นพูดขึ้นแล้วพวกเราก็ค่อยๆ เดินไปหน้าแถว

“วันนี้เป็นเปิดเรียนวันแรกนะ ยังจะมาช้าอีก”อาจารย์ที่ดูเหมือนจะออกแต๋วๆพูดขึ้น

‘เฮ้ย สงสัยถ้าเป็นวันอื่นคงมาสายได้แน่เลย เพราะเค้าบอกว่าวันแรก 55++’ชั้นกระซิบกับยัยปรางค์แล้วก็ขำกัน แต่

“พวกเธอพูดไรกันน่ะ”OoOกำชั้ล หูดีจิงเล๊ย

“ว่าไง!!!”อาจารย์แกดุ ชั้นหันไปมองเพื่อนเพื่อ ขอความช่วยเหลือ แต่พวกมันหันหน้าหนี แต่ปรางค์กระซิบว่า ‘บอกไปเลย’ ชั้นตัดสินใจ!!!!!

“อ๋อ เมื่อกี้ พูดว่า ถ้าเป็นวันอื่นคงมาสายได้ เพราะอาจารย์บอกว่าวันแรก”พอชั้นพูดจบเสียงหัวเราะก็ดังขึ้น ชั้นขำนิดๆ ชั้นหันไปมองเพื่อน มันทำหน้าแบบ จะบ้ารึไง อะไรประมาณนั้น ชั้นก็ยิ้มแห้งๆให้มัน ‘แหะๆ’

“เธอกล้ามากนะ พูดแบบนี้ออกมาได้ไงฮะ”อาจารย์แกขึ้นเสียง ชั้นตอบกลับแบบไม่ได้คิด

“ก็เป็นเด็กไทยต้องกล้าแสดงออกค่ะ กล้ายอมรับ แล้วอันที่จริงอาจารย์ก็ถามด้วยว่า พูดอะไร พวกเราก็ตอบแล้วนี่คะ^.^+” ชั้นตอบกลับเป็นชุด เพื่อนๆทั้งโรงเรียนขำกันหมดแล้ว อาจารย์บางท่านยังขำอีกด้วย ชั้นก็กลบเกลื่อนอาการขำไว้ได้มิดชิด อิอิ อาจารย์แกทำหน้าโมโหมากๆ

“เอาล่ะๆพอได้แล้ว”มีอาจารย์ผู้หญิงท่านหนึ่งพูดแทน อาจารย์ตุ๊ดนั่น อาจารย์ตุ๊ดนั่นตอนนี้เป็นลมไปแล้ว-_-+ เอิ๊กๆ

“หยุดขำได้แล้วนักเรียนทุกคน!! ”อาจารย์คนนี้ขึ้นเสียงทำเอาโรงเรียนเงียบสะหงัดทันใดเลย

“พวกเธอถ้าเข้าแถวเส็รจแล้วมาพบชั้นด้วย ไปเข้าแถวได้แล้ว ไป!! ”อาจารย์คนนั้นให้พวกเราไปเข้าแถว แล้วพวกเราก็เดินชักแถวกันมาที่แถวห้อง 5/2 ตอนที่เราเดินกัน มีแต่คนมองแล้วก็ยกนิ้วให้เลย สงสยอาจารย์ตุ๊ดนั่นๆเด็กๆคงไม่ชอบกันแน่เลย 555+ ส่าจายยยโว้ยยยย

“ปอ แกนะแก วันแรกก็เกิดเรื่องแล้ว แต่ก็สะใจจานนั่นว่ะ 55++”ยัยฮานะพูด

“55555++”พวกเราทั้งหมดขำ แล้วก็นั่งคุยกัน แบบไม่ได้ฟังประกาศเลย แต่อีรุ่นพี่ผู้หญิงที่นั่งหน้าพวกเราสิ มองแบบหาเรื่องพวกเรา พวกเราก็รู้แล้วแหละ แต่ทำเฉยไว้ก่อน ยังไม่อยากมีเรื่อง เพราะต้องไปสะสางเรื่องอาจารย์ตุ๊ดนั่นอีก

“เชอะ”ยัยนนนี่เชิดใส่อีรุ่นพี่นั่นแล้วหันมายักคิ้วให้พวกเรา

“5555++”แล้วพวกเราก็ขำ แล้วก็ทำหน้าเฉยเมยแบบกวนๆ อีพวกพี่นั่นทำหน้าหมั่นไส้พวกเรามาก แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร พอทำพิธีหน้าเสาธงเส็รจ พวกเราก็เดินแยกแถวมาหาอาจารย์นั่น ที่ให้พวกเราไปหา

“พวกเธอเรียนอยู่ห้องไหน”

“5/2 ค่ะ” ปรางค์พูด

“เด็กเทียบหรอ”

“ค่ะ”พวกเราพูดแล้วพยักหน้า

“ถือว่าเป็นครั้งแรกนะ แต่เด็กเทียบหน้าจะมีมารยาทกว่านี้” อาจารย์พูดพลางมองพวกเราหัวจรดเท้า

“ค่ะๆ”พวกเราพูดพลางก้มหัว

“ไปได้และ แล้วอย่าให้ชั้นเห็นว่าพวกเธอมีเรื่องนะ”อาจารย์แกพูด

“ค่ะๆ”พวกเราพูด แล้วก็สวัสดี แล้วก็เดินไป

“เฮ้อ ดูท่าเราจะ เจออุปสรรคเยอะ ทั้งอาจารย์ อีรุ่นพี่พวกนั้นอีก เฮ้ออ”พิมพ์พูด

“อืมๆ”พวกเราพูดและก็ พลางทำหน้าเซงๆ แล้วก็เดินขึ้นห้องเรียน พอถึงห้องก็

“อาจารย์คะ ขออนุญาตเข้าห้องค่ะ” พวกเราพูดพร้อมกัน ทำเอาคนทั้งห้องหันมามองกันเป็นตาเดียว

“เชิญ”อาจารย์ที่ดูท่าแล้วน่าจะเป็นที่ปรึกษาเรา ลักษณะก็แก่ๆหน่อยแหละ พูด

“ไปมีเรื่องไรมาหรอ เห็นพวกนี้เล่าให้ฟัง ดูท่าจะซ่านะเนี่ย มีกันต้องเจ็ดคนแน่ะ สงสัยพวกเฟก คงมีพวกก่อกวนของห้องเพิ่มมาอีกกลุ่มนึงและแหละ ไหนแนะนำตัวซิ๊”อาจารย์แกพูด ตอนแรกดูเหมือนจะเฮียบแต่กลับดูใจดีแฮะ+_=* พวกเราก็เริ่มแนะนำตัว

“ชื่อ สุนิสา ชื่อเล่น พิมพ์”

“ชื่อ รธิตา ชื่อเล่น มะปรางค์”

“ชื่อ ฮานะโกะ ชื่อเล่น ฮานะ”

“ชื่อ ชานนค่ะเอ๊ยครับ ชื่อเล่น นน แต่เพื่อนๆเรียก นนนี่”อาจารย์มองยัยนนนี่แล้วก็ขำ

“ชื่อ ศิรกานต์ ชื่อเล่น ออม”

“ชื่อ ศศิรักษ์ ชื่อเล่นทับทิม”

“ชื่อ ปอถัก ชื่อเล่นก็ ปอถัก หรือ ปอ” พอชั้นพูดจบอาจารย์ก็พูดขึ้น

“พวกเยอะดีนี่พวกเธอ คนสุดท้ายอ่ะ ชื่อจริงก็ชื่อ ปอถักหรอ”อาจารย์ถาม ชั้นพยักหน้า ทั้งห้อง มองชั้นกันเป็นเดียวเลย แล้วชั้นก็กวาดสายตาไปมองทั้งห้อง ว๊ากกก นั่นมันพวกที่ไปแย่งเราร้องเพลงนี่น่า ห้องนี้หรอเนี่ย ชั้นสะกิดยัยทับทิม ทับทิมบอก รู้แล้ว โหยัยนี่

“แล้วพวกเธอเป็นนักดนตรีรึไงฮะ วันแรกหอบข้าวของมาเลยเนี่ย”

“ก็ประมาณนั้นค่ะะะ...ครับ”นนนี่ตอบ

“อาจารย์รู้นะ นนนี่ว่าเธอเป็นอะไร อาจารย์ไม่ว่านะ เพราะไม่ผิด แต่อย่าเกินเลย เข้าจั๊ย” โหอาจารย์แกดูถ้าจะเข้าใจเด็กมาก ถึงจะดูแก่แต่ว่าทำตัววัยรุ่นมาก อิอิ

“ไปๆ ไปนั่งที่ได้แล้ว เหลือที่ข้างหลัง นั่งข้างหลังกันได้ใช่ไม๊ พวกเธอมันเด็กเทียบเท่าคงอัจริยะ”อาจารย์บอก พวกเราพยักหน้า พลางเดินไป นั่งที่หลังสุดนู่น แล้วระหว่างทางเดินอีพวกพี่ผีทะเลนั่น มองพวกเราด้วยสายตา??? อื้อหือชั้นชักขึ้นแล้วโว้ย

ตุ๊บ!!!!OoO

“โอ้ยยย”เสียงยัยนนนี่ ร้องเพราะ ตอนนี่ยัยนี่ลงไปนอนกับพื้นแล้ว แต่ชั้นเห็นยัยรู่นพี่ผีทะเลนั่นสะกัดขายัยนนนี่

“เห้ย ทำงี้ได้ไง มาสกัดขาเพื่อนเราอ่ะ”ยัยฮานะพูด

“ไม่ได้ทำซะหน่อย น้องอย่ามาปลักปลำพี่สิคะ” ยัยพี่นั่นพูด แอ็บสุดๆเลยอ่ะ

“นี่ๆ พอได้แล้วๆ เรื่องมันผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไป อย่ามีเรื่องกัน แล้วทุกคนก็ดูแลรุ่นน้องกันด้วยนะ”อาจารย์พูด

“ค่ะ/ครับ”พวกเราทั้งห้องพูดพร้อมกัน แล้วพวกชั้นก็เดินไปนั่งโต๊ะหลังสุด ยัยนั่นพอเห็นอาจารย์เดินออกไปก็มาหาเรื่องพวกเราทันที

“นี่!! พวกเธออย่าทำตัวน่าหมั่นไส้หน่อยเลย เป็นรุ่นน้องพึ่งมาปีแรกก็ทำตัวเด่นกันซะและ แล้วก็ขอบอกไว้เลยนะ อย่ามายุ่งกับพวกวง เฟก แฟนพวกชั้นต่างหากย่ะ เชอะ” ยัยนั่นมายืนด่าพวกเราฉอดๆๆๆ พวกเราก็ทำน่าตากวนๆอยู่

“คิดว่ามีปากคนเดียวรึไงยะ แหมบอกว่าตัวเองเป็นแฟนกับ วง เฟก ประจานตัวเองแบบนี้เลยหรอ คนดีดีเค้าไม่ทำกันหรอก แล้วอย่าคิดว่าเป็นรุ่นพี่แล้วจะมาว่าไรพวกเราได้นะ อย่าคิดว่าพวกเราจะกลัว อ้อ แล้วแน่จิงก็อย่าหน้าไหว้หลังหลอกสิ ต่อหน้าอาจารย์ก็ทำตัวเรียบร้อย เชอะ” ยัยนนนี่ลุกขึ้นเถียงกลับเป็นชุดทำเอายัยนั่นกรี๊ดเสียงดัง จนแสบแก้วหูเลย ตอนนี้ทั้งห้องมามุงพวกเราอยู่แล้วก็เอามืออดหูด้วย

“หยุด เกิดไรขึ้นเนี่ย”ว้าวOoOหล่อดี ว๊ากกก วง เฟก มาอ่ะดิพวกเราก็อึ้งๆกันไปนิด โดยเฉพาะยัยทับทิมกะยัยนนนี่ แหะๆ

“คิมคะ ก็ดูรุ่นน้องเทียบเท่าพวกนี้สิคะ อยู่ดีดีก็มาหาเรื่องกี้เฉยเลย”ยัยนี่รีบวิ่งแจ้นไปเกาะแขน คนที่คาดว่าดูดีที่สุดในวง แล้วก็ฟ้องๆโหยยัยนี่มารร้าย

“นี่เธอ เมื่อกี้พวกเธอเป็นคนมาเรื่องพวกเราก่อนนะ พวกเรายังไม่ได้ทำอะไรให้เลย”ชั้นเถียงกลับ

“พอๆ พอกันได้แล้วคร๊าบบสาวๆทั้งหลาย” หนึ่งในวงเฟกนั่นผู้ขึ้น(แต่ไม่ใช่คิมไรนั่น)

“เชอะๆๆๆๆ”พวกเราทั้ง 7 คน เชิดใส่แล้วก็กลับไปนั่งที่

“โว้ยยยย อย่ามายุ่ง” อีตาคิมไรนั่นโวยวายแล้วก็สะบัดแขนออกจากยัยกี้นั่น แล้วก็เดินมานั่ง

“คิม ทำยังงี้กับกี้ได้ไงฮ้า กรี๊ดดด”ยัยนั่นโวยวายใหญ่

“หยุด พอได้แล้ว เราเลิกกันไปแล้วนะ เลิกยุ่งกลับผมซะที”อีตานั่นบอก ทำเอายัยนั่นหน้าเสียแล้วก็กรี๊ดร้องไห้ใหญ่เลย แล้วก็เดินกลับไปนั่งที่ ทั้งห้องขำกันหมดทุกคนเลย อิอิ สะใจ

“ทุกคนๆ อาจารย์โทรมาบอกว่าให้เงียบ เสียงดังไปถึงข้างล่างแล้ว แล้วอาจารย์บอกว่าให้ทุกคนแนะนำตัวเอง ให้น้องๆได้รู้จัก”พี่คนนึงตะโกนบอก สงสัยจะเป็นหัวหน้าห้อง

“สวัสดีครับ พี่ชื่อ น้ำ ครับ......”ว๊ากพี่น้ำหล่อมากก เป็นหัวหน้าด้วยย แล้วพี่ๆทุกคนก็พูดไปเรื่อย แต่ละคนดูเด็กเรียนมากก ยกเว้น อี วงเฟก แล้วก็อีพวกยัยกี้ไรนั่นน่ะ พูดยังไม่ทันขาดคำ พวกยัยกี้ก็กรี๊ดกัน เพราะถึงตาพวกวง เฟก แนะนำตัว

“สวัสดีครับ ชื่อ พัตเตอร์”หล่ออ่ะ มากกๆเลย

“สวัสดีครับ ชื่อ ต้น” คนนี้ก็ไม่เบาแฮะ

“สวัสดีครับชื่อ กร๊าฟคร๊าบบ” พี่คนนี้ดูเจ้าชูมาก โปรยเสน่ห์ซะยัยพวกนั้นกรี๊ด รวมถึงยัยนนนี่กับ ทับทิมด้วย อิอิ

“สวัสดีครับ เบสครับ”พี่คนนี้ดูขรึมๆแฮะ แต่ก็หล่อ

“ชื่อ คิม” โหตานี่ดูถ้าหยิ่งจัง แต่หล่อที่สุดแล้ว ผิวขาว ผมซอยละต้นคอ คิ้มเข้ม ตาคมกริบเลยแหละ บาดใจจริงๆ ยัยพวกนั้นก็กรี๊ดกันตาย เชอะแต่ดูยังไงก็สู้พี่น้ำไม่ได้ แหะๆ ต่อไปก็ตาพวกเราแนะนำตัว ตอนนี้ทั้งห้องจ้องพวกเรากันเป็นตาเดียวเลย รวมถึงพวกวงเฟกก็ยังมอง พี่น้ำก็มอง โอ๊ยเขิน

“สวัสดีค่ะ ชื่อ นนนี่ค่ะ”ยัยนี่พูดทำเอาขำกันทั้งห้อง ยัยนนนี่อ่ะ นั่งถัดจากพวกวงเฟกอ่ะ แล้วก็ไล่มาเรื่อยๆ

“สวัสดีค่ะ ชื่อ มะปรางค์”ทำเอาหนุ่มทั้งห้องโห่กันเลย เพราะยัยนี่น่ารักมาก ต่อไปตาชั้นแล้ว

“สวัสดีค่ะ ชื่อ ปอถัก ค่ะ” ว๊ากกกก พี่น้ำยิ้มให้ด้วย แล้วก็มีเสียงโห่ด้วย OoO เค้าโห่ให้ชั้นหรอ กรี๊ดดดดดดดดด ^^*”

“สวัสดีค่ะ ชื่อ ออมค่ะ”โห! เสียงโห่ดังไม่ขาดสาย

“สวัสดีค่ะ ชื่อ ฮานะค่ะ”มีเสียงหัวเราะด้วยคราวนี้ เพราะยัยฮานะทำท่าตลกมาก

“สวัสดีค่ะ ชื่อพิมพ์ ค่ะ”ผู้ชายทุกคนมองยัยพิมพ์กันเป็นตาเดียวเลย  แต่เอ๊ะ ไอตาคิมมันทำไมจ้องหน้าชั้นอย่างนั้นล่ะ หวือ เห็นสายตาคมกริบนั่นแล้วใจละลายไงก็ไม่รู้ อิอิ

“สวัสดีค่ะ ชื่อ ทับทิม”โหOoO เสียงโห่ดังที่สุดเลย เพราะยัยทับทิมเล่นโปรยเสน่ห์อ่ะ ทำเอาผู้ชายทั้งห้องโห่ แต่พวกยัยกี้ ทำปากเบะใส่ เชอะ อิจฉาเพื่อนชั้นรึ เฮ้ยทำไมอีตาคิมมันจ้องงี้วะ ชั้นหันกลับไปมองหน้า แล้วก็บอกว่า

“มองไมวะ”ชั้นพูด ทำเอาทั้งห้องหันมามอง อีตานั่นยิ้มอย่างมีเลสนัยมากก แล้วก็หันกลับไปอ่านการ์ตูน แล้วเพื่อนๆทั้งห้องก็หันกลับนึกว่าชั้นจะมีเรื่องอีกซะแล้ว^^

 

 

 

 

++++++++++++++++++โปรดติดตามตอนต่อไปนะ พระเอกออกมาหน่อยนึงแล้ว แหะๆ ตอนหน้าเรื่องวุ่นๆเกิดแน่ อันนี้แค่น้ำย่อย อิอิ อย่าพึ่งหนีกันไปไหนนะ ติดตามกันด้วย+++++++++