" หลักฐานทางประวัติศาสตร์ "

ลำดับตอนที่ #5 : หลักฐานประวัติศาสตร์ สมัยก่อนประวัติศาสตร์ (อินเดีย)

2.1.2 หลักฐานประวัติศาสตร์อินเดียสมัยก่อนประวัติศาสตร์

1. เมืองโบราณโมเฮนโจดาโร (Mohenjodaro) และ ฮารัปปา(Harappa)
อารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุ เริ่มประมาณ  2,500  B.C. ถึง  1,500 B.C ต่อมา 1,500  B.C.  ถึง ค.ศ. 6 เป็นอารยธรรมที่ชาวอารยันสร้างขึ้นจนกลายเป็นแบบแผนของอินเดียต่อมา

                อารยธรรมลุ่มน้ำสินธุ ถูกสร้างขึ้นโดยชาวดราวิเดียน (มิลักขะหรือ ทมิฬ) ชนพื้นเมืองเดิมของอินเดียผิวดำ ร่างเล็ก จมูกแบนพูดภาษาตระกูลดราวิเดียน (ทมิฬ )   มีการค้นพบหลักฐานเมื่อค.ศ. 1856

 

                เมื่อมีการก่อสร้างทางรถไฟบริเวณลุ่มน้ำสินธุค้นพบซากสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่   ค.ศ.1920 ปรากฏเป็นรูปเมือง บริเวณเมือง ฮารัปปา(Harappa)  และเมืองโมเฮนโจ ดาโร(Mohenjo Daro) อายุประมาณ 2500 ปีก่อนค.ศ.

หลักฐานที่ค้นพบจัดเป็นอารยธรรมยุคโลหะมีสังคมเมือง ป้อมปราการขนาดใหญ่ มีสระอาบน้ำสาธารณะ นักโบราณคดีสันนิฐานว่าอาจเป็นที่ประกอบพิธีกรรมทางศาสนา   มีการวางผังเมือง ตัดถนน มีกำแพงอิฐ  บ้านเรือนสร้างด้วยอิฐ มีระบบระบายน้ำสองท่อดินเผาอยู่ข้างถนน  เพื่อรับน้ำที่ระบายจากบ้าน  มีอักษรภาพใช้  พบโบราณวัตถุรูปแกะสลักหินชายมีเครา มีแถบผ้าคาด มีตราประทับตรงหน้าผาก  รูปสำริดหญิงสาว รูปแกะสลักบนหินเนื้ออ่อน  เครื่องประดับ สร้อยทองคำ สร้อยลูกปัด มีการเพาะปลูกพืชเกษตร เช่น ฝ้าย ข้าวสาลี ถั่ว งา ข้าวโพด พบหลักฐานการค้ากับต่างแดนทั้งทางบกและทางทะเล  เช่นเปอร์เชีย แอฟกานิสถาน เมโสโปเตเมีย  ธิเบต  โดยพบโบราณวัตถุหอยสังข์จากอินเดีย หินสี เงิน อัญมณีจากเปอร์เชีย แอฟกานิสถาน หยกจากธิเบต  และมีการขุดค้นพบอารยธรรมนี้กว่า 100 แห่งบริเวณลุ่มแม่น้ำสินธุ ส่วนใหญ่อยู่ใน ปากีสถาน



2. คัมภีร์พระเวทของชาวอารยัน
เมื่อชาวอารยันอพยพเข้ามาในเขตภาคเหนือของอินเดียเมื่อ1,500 ปีก่อนคริสต์ศักราชอารยธรรมลุ่มแม่น้ำสินธุได้สิ้นสุดลง เกิดอารยธรรมใหม่ของชาวอารยัน เรียกว่า อารยธรรมพระเวท หลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่สำคัญในช่วงเวลานี้คือ คัมภีร์พระเวท ซึ่งเป็นคัมภีร์ทางศาสนาที่สำคัญที่สุดของชาวอารยัน และเป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่สำคัญที่กล่าวถึงประวัติศาสตร์ขอชาวอารยันในสมัยแรกเริ่มที่อพยพเข้าตั้งถิ่นฐานในอินเดีย