คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สวนสนุก
“นี่ๆ พี่จะพาไปไหนหรอฮะ” ร่างเล็กเอ่ยถามผู้เป็นพี่อย่างสนอกสนใจ
“เงียบๆได้มั้ยพี่ขับรถอยู่” ผู้เป็นพี่เริ่มหงุดหงิดกับการถามไปถามมาของน้องชายที่ถามมัยตลอดทางและถามทุก3นาที
“ก็พี่ไม่ยอมบอกผมอ่ะ”
“รีบบอกก็ไม่สนุกน่ะสิ”
“หืมห์~ผมไม่ค่อยชอบเซอร์ไพร์เท่าไรหรอกนะแต่ถ้าพี่บอกขนาดนี้ผมไม่เซ้าซี้แล้วก็ได้”
“ดีมากเป็นเด็กต้องทำตามที่ผู้ใหญ่บอก”
...............................................................................................................................................
“เอ้า!!!ถึงแล้ว”
“ว้าว~สวนสนุกเนี่ยนะ”
“ความจริงก็มากับเพื่อนบ่อยอยู่น่ะ เดี๋ยวตอนเย็นเราไปคาราโอเกะกันต่อ”
“คิก~ถ้าไปผมก็แย่งซีนคนอื่นหมดน่ะสิ”
“ไม่หรอกมั้งไม่แน่ทนเสียงหมาไม่แดกของพวกนั้นเดี๋ยวก็ขอกับก่อน”
“ดีเหมือนกันนะ ผมอยากเห็นพี่ร้องเพลง”
“มัวแต่พูดอยู่นั่นแหละลงรถซักทีเถอะ ไม่มีพรมแดงมาปูให้หรอก”
“แปบนึ่งจิ” ซาสึเกะคว้าของในกระเป๋าที่ติดตัวมาตั้งแต่เช้า เปิดกระเป๋าหยิบแว่นตาเลนส์ใสออกมาใส่อย่างรีบร้อนตามคำพูดของพี่ชาย
“อ๊ะ” นารูโตะถึงกับชะงักไปช่วงครู่เพราะแค่การแต่งตัวของซาสึเกะจะน่ารักแล้วยังหยิบแว่นตาเข้ามาใส่ซ้ำเข้าไปอีก แค่ได้ยินมั้ยว่าแว่นทำให้คนโมเอะขั้น 200%
“อะไรหรอกฮะ”
“หนะ นายใส่แว่นด้วยหรอ”
“เปล่าหรอกฮะ ความจริงก็ใส่แต่ตอนอ่านหนังสืออย่างเดียวถ้าไม่ใส่พวกแฟนคลับก็มารุมผมหมดน่ะสิ” ซาสึเกะพูดอย่างยิ้มๆกับปฏิกิริยาของพี่ชายก่อนจะลงรถ
“แต่อย่างนี้ใครๆก็รู้ไม่ใช่หรอ” เมื่อตั้งสติได้นารูโตะจึงถามคำถามที่ควรจะถามดีกว่าตะลึงความน่ารักน่าเอ็นดูของซาสึเกะ
“มันเป็นกฎไงพวกผมน่ะตั้งกฎไว้ว่าถ้าใส่ชุดนักเรียนหรือใส่แว่นสายตาก็ห้ามเข้าใกล้แค่ทักทายได้เฉยๆน่ะ”
“พวกผมหรอ?”
“หมายถึงไอดอลคนอื่นๆไง” แล้วก็ยิ้มบางๆแบบตามฉบับผู้หญิงยิ้ม “เร็วๆสิผมอยากเล่นเต็มแก่แล้วน้าาาาาาา”
“อืมๆ”
หมับ!!!
น้องชายตัวดีเดินจับมือหนาของพี่ชายอย่างมีความสุขรอยยิ้มเล็กๆถูกวาดลงบนใบหน้าเนียนขาวใครๆก็เลียวหลังมองกันคอแทบบิด แม้กระทั่งพี่ชายของตนที่มองน้องชายอย่างเป็นแต่ก็ยังปล่อยรังสีของการห่วงน้องอยู่เป็นระยะๆ
“นี่ๆเล่นไอ้นั่นกัน” แล้วก็พลางชี้ไปที่รถไฟเหาะอันสูงเทียบฟ้าทำหน้าระรื่น
“ส่วนสูงถึงรึไง” พลางดีดหน้าถากน้องชายเบาๆ
“ผมน่ะไม่เตี้ยนะ พี่สูงต่างหากถึงมองว่าผมเตี้ย” ผู้เป็นน้องลูบหน้าถากที่โดนดีดลูบเบาๆแล้วทำหน้ามุ่ยนิดๆใส่พี่ชาย
“อ่าๆ อ้วกแล้วอย่าหาว่าไม่เตือนนะ”
“ครับผม”
20 นาทีต่อมา
ผิดคาดอย่างเห็นได้ชัดว่าคนที่น่าจะเมารถไฟเหาะกลับต้องมาลูบหลังของพี่ชายตัวเองอย่างตลกและดูว่านารูโตะจะเมาเอามากซะด้วย
“ชาตินี้จะไม่ขึ้นอีกแล้ว อุ๊บ”
“ฮิๆ ใครกันแน่ที่อ้วก”
“หุบปากเลย” แล้วก็หันไปอ้วกต่อ
“เดี๋ยวผมไปซื้อน้ำให้นะ”
“อือๆ เร็วๆล่ะ”
...............................................................................................................................................
“คิก อยากให้มินาโตะซังกับแม่เห็นหน้าพี่นารูโตะชะมัด” ร่างเล็กวิ่งตรงไปที่ร้านขายน้ำ “พี่ฮะน้ำเปล่าขวดหนึ่งครับ”
“นี่จ่ะ ซาสึเกะคุง”
“นี่ฮะเงินไม่ต้องทอนนะฮะ”
“ขอลายเซ็นหน่อยได้มั้ยจ้ะ”
“อ่าฮะ พิเศษให้พี่คนเดียวเลยนะฮะ”
“ขอบใจจ่ะ”
...............................................................................................................................................
“มาแล้วววว”
“นานชะมัด รอจนเหงือกแห้งแล้วเนี่ย”
“ฮะๆ เล่นอะไรอีกดี”
“จะเล่นอีกหรอเนี่ย”
“อย่างเดียวเองอ่ะเร็วๆ”
แล้วก็ลากผู้เป็นพี่เล่นมันทุกอย่าง ตั้งแต่สากกะเบือยังเรือรบเล่นตั้งแต่หัววันยั้งตอนเย็น และแล้วของที่ไม่เล่นไม่ได้ก็มาถึง บ้านผีสิง
“พะ พี่จะเล่นจริงๆหรอ”
“เล่นดิไหนๆก็ลากพี่เล่นเกือบทุกอย่างแล้วนี่”
“ตะ แต่ผมว่ามันเย็นแล้วนะ”
“กลัวหรอ” นารูโตะยิงคำถามใส่ผู้เป็นน้องทันทีที่ผู้เป็นน้องแสดงจุดอ่อนออกมาให้เป็นครั้งแรกตั้งแต่ก้าวเข้ามาในสวนสนุก
“คะ ใครกลัวเล่นก็เล่นไม่ได้กลั๊ววววววว”
“อ่อหรอ~”
แล้วผู้เป็นพี่เดินนำหน้าซาสึเกะอย่างสะใจที่ผู้เป็นน้องแสดงความกลัวออกมาให้เห็นอย่างชัดเจนท่าทางกล้าๆกลัวๆเดินตามหลังพี่ชายอย่างเงียบๆ
“หนะ นี่กลับเถอะ”
“สรุปว่ากลัวใช่มั้ยล่ะ”
“ไม่ได้กลัว” หลังงอๆที่ดูกล้าๆกลัวๆยื่นตรงขึ้นโดยไม่ต้องไม่มีใครบอก
“งั้นเร็วๆสิ” นารูโตะก้าวขายาวๆของตัวเองเร็วขึ้นเรื่อยๆจนคนข้างหลังเริ่มเดินตามไม่ทัน
“อย่าเดินเร็วสิ”
ฮือออออ~ ช่วยยยยยย~ ด้วยยยยย~
“พี่ฮะสะเสียงอะไรอ่ะ”
“เสียงผีไง”
แฮ่!!!!
อยู่ๆผีปลอมก็ดันโผล่หัวจ้ะเอ๋กับสองพี่น้องทันที
“กรี๊ดดดดด” ซาสึเกะกระโดดเข้ากอดพี่ชายทันที
“อุ๊บ ฮ่าๆๆๆๆ ซาสึเกะกรี๊ดด้วยอ่ะ”
“น่าตลกตรงไหนเนี่ย”
“อ่าๆไม่ขำก็ได้”
“กรี๊ดดดดด”
“.....”
“เฮ้ยยยยยย”
“.....”
“กรี๊ดดดดด”
“.....”
นารูโตะปล่อยให้ผู้เป็นน้องร้องตลอดทางและตัวเองก็แอบขำเบาๆอยู่คนเดียวจนถึงทางออก
“แค่ก แค่ก แค่ก”
“เอ้าน้ำ” นารูโตะยื่นขวดน้ำที่อยู่ในรถให้ซาสึเกะที่ดูท่าจะคอแห้งจากการตะโกนร้องหลายๆครั้ง
“ขอบคุณฮะ”
“เสียงดีนะเนี่ย แก้วหูแทบแตก”
“หุบปากเลย”
“ฮ่าๆ คิดแล้วขำซาสึเกะก็กรี๊ดเป็นกลับเค้าด้วย”
...............................................................................................................................................
บทสนทนาล้อน้องชายก็มีไปตั้งแต่ออกจากสวนสนุกจะทั้งร้านคาราโอเกะคนพี่ก็ล้อๆๆๆคนน้องก็เถียงๆๆๆตลอดทาง จนตอนนี้สองพี่น้องก็อยู่ที่ห้องคาราโอเกะซะแล้ว
“ไงนี่ไงน้องชายกู” เดินไปถึงนารูโตะก็อวดน้องชายตามกฎหมายอย่างสะใจที่อยู่ๆดันมีน้องชายเป็นคนรับรองได้เลยว่าอิจฉากันเป็นแถว
“สะ สวัสดีฮะ” ซาสึเกะพูดแบบกล้าๆกลัวๆเพราะแต่ล่ะคนจ้องปานจะกินเลือดกินเนื้อ
“โห!! นารูโตะมึงทำได้ไงว่ะได้ไอดอลเป็นน้องเนี่ย”
“กูมีโปรไง”
“โธ่ไอสัสตอบดีๆดิว่ะ”
“กูจะรู้พ่อกูมั้ยล่ะ”
แล้วบทสนทนาระหว่างพวกเพื่อนๆของพี่ชายก็เริ่มขึ้นโดยที่น้องชายโดนผู้หญิงรุมอยู่
...............................................................................................................................................
ขอโทษด้วยจริงๆนะคะที่ไม่ได้อัฟเลย T_T เพิ่งสอบเสร็จอ่ะค่ะปะป๊ะโหดร้ายมากเลย
ตั้งใจว่าจะอัฟตั้งแต่วันจันทร์แล้วอ่ะค่ะ แต่ช็อกเรื่องคะแนนสุขศึกษาอยู่
ตกทั้งสายชั้นเงิบไปหลายวันเลยอ่ะค่ะ
Sayonara เจ้าค่ะ ♥
ความคิดเห็น