ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fic Naruto narusasu รักนายซะแล้วคุณมาเฟียหน้าหวาน

    ลำดับตอนที่ #2 : mafia love 1

    • อัปเดตล่าสุด 12 ธ.ค. 56


    ตึก.....ตึก....ตึก

    หัวใจชั้นโอ๊ย!!ให้ตายเถอะโรบิน!!หยุดเต้นสิฟระ

    “ซาสึเกะนายเป็นอะไรอ่ะ?

    เฮือก อยู่ๆก็ถาม “ปะ...เปล๊า”

    “หน้าแดงเชียวไม่สบายหรอ?

    พะ..เพราะนายนั่นแหล่ะ”อากาศมันร้อนน่ะ”

    “งั้นไปหาไอศรีมกินกัน”

    “เอ๋?6โมงเย็นเนี่ยนะ”

    “ก็ร้อนไม่ใช่หรอ”

    “เอ่อ...ก็ได้”

    ........................................................................................

    ณ ห้างXXX

    หมอนั่นพาผมมาทำไมเนี่ยไหนบอกพามากินไอศรีมไงหรือจะกินของที่นี่ด้วยเลยจู่ๆหมอนั่นก็หยุดเดินหลงทางหรอไง แล้วหมอนั่นก็ลากผมเข้าไปร้านอาหารแล้วก็สั่งอาหารทั้งของผมแล้วก็ของตัวเองถามสักคำมั้ยว่าจะกิน

    “ซาสึเกะกินดิ”หมอนั่นพูดพลางตักอาหารใส่ปาก

    “ไหนบอกพามากินไอศรีมไง”

    “กินของหวานก่อนได้ไงกินข้าวก่อนดิ”แล้วก็กินต่อ

    ผมมองอาหารที่อยู่ตรงหน้าก่อนที่จะเริ่มกินเดี๋ยวๆนั่นมันชุดที่3แล้วนะนารูโตะนายอดอยากมาจากไหนเนี่ย

    “ชั้นอิ่มแล้ว”แล้วผมก็พลักจานออกไป

    “กินน้อยชะมัด”แล้วนารูโตะก็หมดจานที่ผมกินไม่หมดไปกินต่อ ดะ เดี๋ยวดินั่นของชั้นกินเหลือนะ

    “นะ..นี่”

    “ไม่เห็นเป็นไรเลย”

    “......”

    “อร่อย^^”ตึก...ตึก...ตึก...เอาอีกแล้วหัวใจชั้น ผมมองหมอนั่นกินจนหมดให้ตายเถอะคนญี่ปุ่นเป็นแบบนี้ทุกคนหรือเปล่านะ ก่อนจะออกจะร้านหมอนั่นก็สั่งไอศรีมให้ผมโคนหนึ่งโดยไม่ให้ผมออกเงินเลยสักบาท เดี๋ยวดิแบบนี้มันก็เหมือนกับ........

    “เหมือนมาเดทกันเลยเนอะว่าม่ะ”

    รู้ได้ไงว่ากำลังคิดอยู่

    “อืมก็ว่างั้นแหล่ะ”

    แฉะ

    หืมม์ผมคิดไปเองรึเปล่าว่ากำลังถูกถ่ายรูป

    “ไปเดี๋ยวพาเที่ยว”

    “ไม่ได้หรอกก็กฎของหอห้ามกลับช้ากว่า3ทุ่มนี่”

    “เฮ้อเป็นลูกของตระกูลอุจิฮะแท้ๆจำไว้เลยนะว่ากฎมีไว้แหก”

    “หึ!เชิญแหกไปคนเดียวเถอะ”

    “ไม่!!”แล้วนารูโตะก็จับมือผมแล้วก็พาเดินห้างแล้วก็พาเดินไปดูที่ต่างๆแต่ตลอดทางผมกลับรู้สึกว่ามีคนกำลังถ่ายรูปพวกผมอยู่ จนมาถึงเกมส์เซ็นเตอร์แล้วก็แข่งกันเล่นเกมส์แน่นอนผมชนะอยู่แล้วไม่มีทางที่จะแพ้หรอกแต้มของผมมากข้นไปเรื่อยๆจนทำลายสถิตสูงสุดคนเริ่มมามุ่งผมกันมากขึ้นเรื่อยๆส่วนนารูโตะก็กำลังดูผมเล่นจนเครียด่านครบส่วนพาติดเกมก็เดินมาถามผมต่างๆนานาทั้งขอถ่ายรูปโธ่เกมง่ายๆแบบนั้นหลับตาเล่นยังได้เลย

    “น่ารำคาญชะมัด”ผมบ่นขณะตอนเดินทางกลับหอ

    “ฮะฮะก็นายเล่นเกมขั้นเทพขนาดนั้นนี่น่า”

    “เป็นอะไรอยู่ดีก็ขำไม่เห็นตลกเลย”

    “เป็นคน”โห!ตอบแบบนี้หรอ

    “คนก็เหลวดิ”

    “กวนเหมือนกันนะเนี่ย”แล้วบทสนทนาก็ถูกตัดลงจะให้พูดอะไรล่ะ

    ........................................................................................

    “ท่านกาอาระครับนี่คือรูปของอุจิฮะซาสึเกะ”ชายหนุ่มคนคนหนึ่งพูดอย่างนอบน้อม

    “หึวันพรุ่งนี้ชั้นจะไปเจอเขา”

    “ทำไมท่านถึงสนใจเขาขนาดนั้นล่ะครับ”

    “ของสวยๆงามๆในโลกนี้น่ะต้องเป็นของชั้นรวมทั้งซาสึเกะด้วย”กาอาระพูดทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้น

                และแล้วผมก็ต้องไปโรงเรียนวันแรกพอเดินเข้าห้องเท่านั่นแหล่ะเงียบกันเป็นแถบใครก็กลัวอภิพลของตระกูลผมสินะเพราะแบบนี้แหล่ะผมถึงไม่อยากย้ายมา ส่วนนารูโตะหรอมันให้ผมนั่งข้างมันแล้วเดินไปคุยกับเพื่อนปล่อยให้ผมนั่งอยู่คนเดียวหึใช่สิผมมันไม่สำคัญจากนั้นเสียงในห้องก็กลับมาดังเหมือนเดิมโดยเฉพาะผู้หญิงและเอ่อผู้ชายมั้งพวกหล่อนมองมาที่ผมก่อนที่จะคุยกันบ้างก็ยิ้มบ้างก็หน้าแดงบ้างก็หัวเราะอะไรกันผมมันแปลกขนาดนั้นเลยหรอ??อยู่ห้องก็เงียบอีกครั้งอะไรฟระใครมาอีกล่ะโอ้โหผมแดงแปร๊ดมาเลยสาวหลายคนถึงกลับเข้าไปต้อนรับโหเจ๋งอ่ะแล้วหมอนั่นก็เดินมาทางผม

    “ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”

    “เช่นกัน”หมอนั่นก็ยื่นมือมาให้ผมเอ่อขอจับมือใช่มั้ย?ผมก็ยื่นมือไปจับแบบไม่คิดอะไรแต่ทำไมทุกคนต้องมองผมขนาดนี้ด้วย พอหมอนั่นจับมือผมได้ก็จูบที่มือผมทันที

    “ชั้นกาอาระนะ”ในขณะที่ผมกำลังสตั้นอยู่พวกในห้องก็พูดกัน

    นั่นไงกาอาระเล็งไว้จริงด้วย

    ชั้นว่าอย่ายุ่งเลยดีกว่านะถ้ากาอาระจองไว้แล้วน่ะ

    เด็กใหม่ที่ไรเสร็จเจ้ากาอาระทุกที

    เมื่อได้ยินอย่างนั้นผมรีบสะบัดมือออกอย่างไม่ต้องมีใครบอกก่อนที่จะเอารอยหมัดของผมประทับกับริมฝีปากนั่นเต็มๆ กาอาระเพียงแค่เช็ดเลือดที่มุมปากก่อนจะแสยะยิ้มแย่ๆให้ผม

    “ซาดิสต์ซะด้วย”

    “แล้วไงล่ะอยากโดนอีกซักทีมั้ยล่ะ?

    “ซาสึเกะใจเย็นก่อน”นารูโตะเดินมาห้ามการกระทำของผมเอาไว้ แล้วสองคนนั้นก็แยกตัวออกไปห่างจากผมไม่เท่าไร

    “กาอาระนายคิดจะทำอะไร?

    “ถามมาได้ทำเหมือนที่นายทำไง”

    “ว่าไงนะ”

    “หูตึงรึไง”

    “นายคิดว่าทำได้มั้ยล่ะ”

    “ชั้นทำได้แน่ นายน่ะรีบหลบฉากไปเถอะสุนัขขี้แพ้”

    “หน๊อย”อารมณ์โกรธของนารูโตะแทบกลั้นไม่อยู่สุนัขขี้แพ้หรอเดี๋ยวรู้แน่ว่าใครกันคือสุนัขขี้แพ้

    “นี่นารูโตะคุยอะไรกัน”ผมถามไปทั้งๆที่ดูก็รู้ว่าเขากำลังโกรธ

    “ปล่อยหรอกแค่คุยกันนิดหน่อย^^

    หมอนั่นไม่พูดอะไรต่อและปล่อยให้ผมสงสัยกับเรื่องของหมอนั่นกับกาอาระ

    ........................................................................................

    จบอีกหนึ่งตอน เฮ้ยกากานายทำไรเกะน่ะ!!!

    แต่ชั้นเป็นคนแต่งไม่ใช่หรอ=_=^เดี๋ยวเถอะอย่าให้โตะรุกนะเดี๋ยวจะหนาว

    ขอบคุณทุกเม้นเลยนะคะ

    Sayonara เจ้าค่ะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×