คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
ณ อิตาลี
“ซาสึเกะยังไงลูกก็ต้องไปอยู่ที่ญี่ปุ่น”
“ไม่ครับทำไมผมต้องทำตามที่พ่อบอกด้วย”ลูกชายคนเล็กของอุจิฮะกล่าวขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ทำไมเขาต้องไปอยู่ที่ญี่ปุ่นด้วยทั้งที่นี่คือบ้านของเขา
“ลูกก็รู้ว่าพี่เค้าไม่ยอมเป็นมาเฟียต่อจากพ่อ”
“เรื่องนั้นผมทราบดี”
“ลูกจึงต้องรับหน้าที่นี้อย่างเลี่ยงไม่ได้”
“......”
“ที่สำคัญตอนนี้ลูกใกล้อายุ20แล้ว ตระกูลเราว่าลูกชายต้องรับตำแหน่งต่อจากพ่อเมื่ออายุ20”
“......”
“มีคนปองร้ายลูกอยู่ถ้าลูกยังอยู่ที่นี่ลูกจะไม่ปลอดภัย”
“......”
“เข้าใจพ่อนะ”
“ครับ...”ถึงปากจะตอบไปอย่างนั้นแต่ใจกลับอยากอยู่ที่นี่เขาผูกพันกับมันมากไม่อยากจากคนที่รักไปแต่ทุกคนทำเพื่อเขาทั้งนั้นเขาจึงปฏิเสธไม่ได้
อิทาจิอยู่ดูน้องชายของตนอย่างเป็นห่วงทั้งหมดมันเพราะเขา...เพราะเขาคนเดียวทำให้น้องชายคนเดียวต้องไปจากที่นี่แต่เขาไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้อีกแล้วมือของผู้เป็นพี่วางลงหัวของน้องชายลูบมันอย่างรักใคร่
“ดูแลตัวเองด้วยนะ”ซาสึเกะพยักหน้ารับเขาไม่อยากพูดอะไรอีกแล้วความรู้สึกมันท่วมท้นจะพูดไม่ออก เขาไม่โกรธพี่ชายของเขาถึงทั้งหมดจะเป็นเพราะอิทาจิแต่เขายังคงเคารพพี่ชายของเขาเสมอ
..................................................................................................................................................
ณ ญี่ปุ่น
ระหว่างการทานข้าวเย็นของครอบครัวอุซึมากิลูกชายตัวดีแทบไม่ค่อยจะกลับบ้านเลยเอาแต่อยู่ที่หอ
“อะไรให้ช่วยดูแลลูกเพื่อนแม่!!!??”
“ก็ใช่น่ะสิ ทำไม่ได้รึไง?”
“ถามผมหรือยังเนี่ยว่าผมจะตกลงรึเปล่าแล้วก็กะทันหันบอกนี้”
“นารูโตะแม่ไม่ได้บอกให้ไปฆ่าคนนะ”
“ผมรู้แต่....นั่นคนของอุจิฮะเชียวนะ!”
“แล้วพรุ่งนี้ไปรับเขาที่โรงเรียนด้วยล่ะสัมภาระน่าจะมาแล้วช่วยหน่อยนะ^^”
“จะพยายามครับ”
‘ให้ตายเถอะเผด็จการชะมัด เฮ้อออมีภาระจนได้’
วันรุ่งขึ้น
ณ ห้องผู้อำนวยการ
ตอนนี้ผมนั่งฟังเรื่องเกี่ยวโรงเรียนใหม่อยู่โรงเรียน Konoha ถูกแบ่งเป็นหลายฝั่งมีตั้งแต่ชั้นก่อนเข้าเรียนยันมหาวิทยาลัยมิน่าล่ะใหญ่ซะ แค่เห็นผมก็เมื่อยแล้วทำไมหรอขาลากแน่เดินย้ายตึกที่โอ๊ย! จะเป็นลมพูดก็พูดเถอะไหนล่ะเพื่อนร่วมห้องพักผมรอนานแล้วนะช่วยตรงเวลาหน่อยได้มั้ย?
ก๊อก....ก๊อก....ก๊อก
“ป้าเข้าไปแล้วนะ”นารูโตะพูดขั้นก่อนเปิดประตูเข้าไปก่อนที่สายตาคู่คมจะกวาดมองไปเรื่อยๆจนเห็นคนที่เขาต้องดูแบบ ทำไมตัวเล็กจังฟระ? นี่มาเฟียแน่หรอว่ะหน้าอย่างกับนางแบบโธ่ถ้าจะสวยขนาดนี้ไปผ่าออกเถอะ! จะสวยแบบไร้ดุ้น
“นี่นารูโตะนี่ซาสึเกะเพื่อนร่วมห้องพัก”
“ครับๆแหมป้าดูก็รู้แล้ว”
“รู้แล้วก่อนพาไปที่ห้องสิจะรอให้รากงอกรึไง?”
“อ้าวไม่คุยอะไรกันแล้วหรอ?”
“คุยจนไม่รู้จะคุยอะไรแล้วเนี่ย”
“ครับๆไปเร็วอุจิฮะซัง”
“.......”หมอนั่นไม่ตอบอะไรผมสักก่อนที่จะเดินตามผมมาอย่างเงียบๆ
‘หยิ่งแหะ’
ในขณะนี้นารูโตะก็เดินจ้ำอ้าวอย่างไม่สนใจว่าซาสึเกะจะตามทันรึเปล่าปล่อยให้คนข้างหลังเดินเอาเดินเอาอย่างเอาเป็นเอาตาย
“นี่!แฮ่ก...เดี๋ยวก่อนดิ”
“อะไรอีกล่ะ?”
“ชั้นเหนี่อยพักก่อนได้มั้ย?”
“ทำไมมาเฟียจากอิตาลีอ่อนจังแค่นี้ก็เหนี่อย”
“อะไรนะ! ด่าชั้นหรอไอ้หน้าหนวด!!”
“ขาสั้นก็งี้แหล่ะจะเดินตามใครเขาทัน”
‘ขะ ขาสั้นหรอ’
“จะรีบไปไหนห๊ะห้องมันไม่วิ่งนี้ไปไหนหรอกน่า”
“ทุกนาทีมีค่านะ”
“นายอยากโดนฆ่ามั้ยล่ะ”
“เรื่องมากจริง”ว่าจบนารูโตะมันก็เดินมาหาผมแล้วก็เฮ้ยมันอุ้มผมอ่ะผมจะไม่ว่ามันซะคำท่ามันอุ้มท่าอื่นที่ไม่ใช่ท่าเจ้าสาวคนเขามองกันหมดแล้ว
“ปล่อย”
“เงียบๆน่าเมื่อยใช่ล่ะ”
“คนเขามองกันหมดแล้วนะอายรึเปล่าหนักมั้ย?”
“ไม่หนักแล้วก็ไม่เห็นต้องอายเลยนี่”หมอนั่นไม่สนใจอะไรเลยนอกจากอุ้มร่างของผม ผมพยายามบอกให้หมอนั่นปล่อยหลายรอบแต่หมอนั่นก็ไม่ฟังตีก็แล้วด่าก็แล้วแล้วห้องดันไปอยู่ชั้น3อีกต่างหากปล่อยชั้นเถอะสงสารแล้วนะเว้ยหมอนั่นก็อุ้มผมไม่จนตอนนี้มันก็เปิดประตูห้องแล้วก็วางผมบนโซฟา
“เหนี่อยมั้ย?”ผมถามหมอนั่นแต่ทำไมเหงื่อถึงไม่ออกเลยนะ
“ไม่หรอกแค่นี้ไม่เป็นไร”
“......”
“รีบจัดของเถอะ”ผมพยักหน้ารับทำไมถึงดีกับผมล่ะทั้งๆที่ยังทะเลาะกับอยู่เลยผมจัดของนานเท่าก็ไม่รู้อยู่ก็มีความคิดหนึ่งเข้ามาในหัว ‘ที่ใจดีกับชั้นเพราะชั้นเป็นคนของอุจิฮะใช่มั้ย’
“นี่นารูโตะ”
“อะไร?”
“อย่าเรียกว่าอุจิฮะซังได้มั้ย?”
“อ่อ ได้ดิ”แล้วหมอนั่นก็ยื่นแก้วน้ำให้ผม
“ขอบใจนะ”
“ไม่เป็นไรๆ”
ทำไมอยู่ก็เงียบล่ะแล้วจะพูดอะไรชั้นทำอะไรไม่ถูกกับคนที่เพิ่งรู้จักกันนะ
“ซาสึเกะอายุ19หรอ”
“อืมทำไมล่ะ”
“เด็กกว่าชั้นอีกนั่นสิ”
“ก็แค่ครึ่งปีเอง”
“นายก็ยังไม่ได้รับตำแหน่งใช่มั้ยล่ะ”
“อืมเพราะงั้นถึงต้องย้ายมาอยู่นี่ไงล่ะเพราะพี่ชายชั้นไม่ยอมรับตำแหน่งและเพื่อความปลอดภัยของชั้น”
“......”
“ชั้นรู้ว่ามันเป็นหน้าที่แต่ชั้นไม่อยากจากมาเลย”
“ทำไมล่ะ”
“เพราะผูกพันไง”
“......”
“นี่นารูโตะที่นายดีกับชั้นเพราะชั้นเป็นคนอุจิวะใช่มั้ย”
“ไม่หรอกชั้นว่านายเป็นคนดีนะ”
“เอ๋”
“ดูเป็นคนจริงจังนะ”
“…!!?”
“อีกอย่างก็น่ารักดี^^”
ทำไงดีหัวใจมันเต้นแรงเป็นบ้าโอ๊ยชั้นเป็นอะไรไปเนี่ยเพราะถูกชมใช่มั้ยหรือเพราะนารูโตะยิ้มให้ ชั้นเป็นอะไรไปเนี่ย!!!!???
………………………………………………………………………………………………..
โค้งงามๆเลยค่ะความจริงอยากลงมาตั้งแต่เมื่อวานแล้วแต่
คอมดับ เน็ตหลุด T^Tเลยกลายมาเป็นวันนี้แหล่ะขอโทษจริงๆค่ะ
ช่วยเม้นกันด้วยนะคะ
Sayonara เจ้าค่ะ♥
ความคิดเห็น