คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่ 5 100%
บทที่ 5
“ยอแรับ”
“ยอแอ่า”
ผมมอนัวเล็ที่ำลัหลับสนิทโยมีาผมเป็นหมอนมาั้แ่2ั่วโมที่แล้วโยไม่มีวี่แววว่าะลืมาึ้นสันิผมเลยสะิอีฝ่ายเบาๆ
“ยอแร้าบ ื่นไ้แล้วน้าไปินไอศรีมันเถอะรับ” อีฝ่ายปรือาึ้นเพราะแรสะิ่อนะ่อยลุึ้นนั่ัวรมือบายึ้นยี้าัวเอเพื่อเรียสิอย่าน่าเอ็นูนเลโล่อไม่ไ้ที่ะลูบหัวอีฝ่ายเบาๆ
“แฮยอนี่โมแล้วหรอ”
“สี่โมเย็นแล้วรับ” ยอแพยัหน้าเบาๆ
“แล้วพี่ยุไปไหนแล้วหล่ะรับ” ยอแมอ้ายมอวาอย่าเป็นห่ว(เหรอ)นแฮยอนหึึ้นมา
“มันไม่เป็นอะไรหรอรับ” น้ำเสียประประันเรียให้นัวเล็หันมามอ
“แฮยอนโรธหรอ”
“เปล่านี่รับ” โหไปแ่็แถมะหายโรธไปทันทีที่นัวเล็เหมือนะมีน้ำาลอแ่็้อใแ็ไว้
“ั้นยอแไม่วน็ไ้” ผมเหลือบมอนัวเล็ที่ลุึ้นเินออไปาห้อพร้อมระเป๋า
“ะไปไหนรับยอแ”
“ยอแะลับบ้านแล้ว ไป่อนนะรับพี่เลโล่ พี่ออบ พี่ฮิมาน ผมฝาอโทษที่พูไม่เ้าเรื่อับพี่ยุ้วยนะรับ ไปนะแฮยอน” ผมไม่ไ้ลุามไปเพราะยัไๆนัวเล็้อลับมาแน่นอนเพราะอีฝ่ายลับบ้านเอไ้ะที่ไหนยัไ็้อลับมา้อผมอยู่ี (แฮยอนั่วร้าย)
“แฮยอนปล่อยไปั้นีหรอ”
“เี๋ยว็ลับมาเอแหละไม่้อเป็นห่ว” ผมอบเลโล่
“แู่ว่ามึวรห่วนะเพราะระ่ายน้อยอมึำลัเินออาึไปที่ประูโรเรียน”
“ห๊ะ!!!” ผมไม่รอ้ารับลุวิ่ามนัวเล็ไปทันที
“เนี่ยนะไม่้อห่วไอ้เวร”
ผมวิ่ลามบันไนมาถึั้นล่า็ไม่เห็นนัวเล็
“หายไปไหนแล้ว” มอ้ายมอวา็ไม่เห็นรึะลับบ้านเอริๆ? อ้อมอทีุ่้นเยถูสวมอา้านหลั
“แฮยอนอ่าหายโรธรึยั” ผมพลิัวมา้อหน้าอีฝ่ายอย่าโล่อ
“ราวหลัอย่าทำแบบนี้อีนะรับ ผมเป็นห่วมานะรู้ไหม”
“อื้ม!” ผมยิ้ม่อนะห้อมแมอีฝ่ายไปฟอให่้วยวามหมันไส้เรียสีแาๆบนใบหน้าัวเล็ไ้เป็นอย่าี
“แฮยอน! นี่มันที่สาธาระนะ!!” นัวเล็ีผมเบาๆ่อนะเินนำออไปนผม้อวิ่าม
“อ้าว! านยอล!!!!!” ผมมอยอแที่ำลัโบมือให้ผู้ายัวสูๆาวๆหล่อๆนหนึ่
“ยอแรับใรหรอ”
“อ๋อ นที่่วยยอแอนโนสามนนั้นไล่หนะ” ผมพยัหน้าเ้าใแ่ไม่่อยอบไอ้หมอนี่เท่าไหนร่แหะ
“ไเอันอีแล้วนะไอ้แสบ” านยอลเินมายี้หัวแฟนอผม้วยรอยยิ้ม
“นี่ยุ่หมแล้วนะนายหูา” ยอแหัวเราะ่อนะีแนอีฝ่ายให้หยุารระทำอทัู้่ทำให้ผมุนึ้นมา
“เออใ่ นายหูานี่แฮยอน นรัอผม”
“ยินีที่ไ้รู้ั ัน อแฮยอน” ผมยิ้ม
“เ่นันรับ ผม ปาร์ านยอล เพื่อนยอแรับ” ยอแมอทั้สอนสลับไปมาเพราะูท่าว่าทั้สอนเหมือนะไม่ถูเพราะอะไรเอ่ย นัวเล็ถอนหายใอย่าเบื่อหน่ายับารปะทะทาสายาอทั้สอน่อนะหันไปเห็นบาอย่า
“อ้าว นั่นุที่เอันอนนั้นนี่!!!
มา่อละ หลัาหายไปนาน ออภัยนะ (_ _)
านยอลับแฮยอนพร้อมใันหันไปทาที่ยอแี้ นัวเล็วิ่ทิ้ทั้สอนไปทัทายนร่าบาทันที
“สวัสีรับ ำผมไ้ไหมรับ” ยิ้มหวาน
ายหนุ่มร่าบายิ้มให้ับวามน่าเอ็นูอนรหน้า “ำไ้สิ” อบพร้อมรอยยิ้ม
“ีั ผมยู ยอแรับ ุล่ะ”
“ผมบยอน แบฮยอนรับผมเป็นรูฝึสอนน่ะรับ” ำพูออีฝ่าทำให้ยอแาโ
“รูฝึสอน?!?!??” แบฮยอนพยัหน้า่อนะอัวแล้วเินาไปท่ามลาวามุนอยอแ
“รูฝึสอนเ็ั”
ิอยู่นเียวโยไม่สัเสายาสอู่ที่มอมายันเลย านยอลับแฮยอนเินหน้าบึ้มาหานัวเล็หลัาโนเมินมาพัให่และแน่นอนไม่วายวิ่แ่ันว่าใระมาถึนัวเล็่อนส่วนผลแน่นอนานยอลที่ายาวว่าย่อมเป็นผู้นะ
“ยอแวันนี้ไปินไอิมันไหม”
“หืม…แ่เอาสิเราะไปับแฮยอนอยู่แล้วไปันเยอะๆสนุี” านยอลหันไปยิ้มเ้าเล่ห์ให้แฮยอนที่ำลัยืนหน้าบึ้อยู่้าหลั
“นะ แฮยอน”
“รับที่รั^o^”
ฝาไว้่อนเถอะไอ่หูาานยอล!!!!
ร้านไอศรีม
หลัาุยันเสร็แฮยอน็พายอแพ่ว้วยัวเสือนามานยอลมา้วยอีหนึ่ถึะไม่พอใแ่็ไม่อยาัใแฟน แฮยอน้อทนT^T ร้านที่แฮยอนพามาเป็นร้านแบบที่ยอแอบทำให้นัวเล็ูมีวามสุมา
“ยอแเอาไอิมรสอะไรี”
านยอลถามพร้อมรอยยิ้มให้นรหน้าหลัาเ้ามานั่ในร้านแล้วและแน่นอนเาสัเเห็นปิิริยาอน้าๆ(แฮยอน)ที่ทั้สอน้อมานั่้วยันเพราะมัวแ่ทะเลาะันแย่ที่นั่้ายอแเลยถูนัวเล็สั่ให้นั่้วยัน ใระว่าานยอลเลวไม่ไ้นะรับ เารัันไม่ไ้แปลว่าเราไม่มีสิทธิ์ที่ะแอบอบเานิรับ ผมไม่ยอมแพ้อยู่แว้ว! (เลวเนอะ//เ้าเปล่าน้า>..<)
“ให้เาว่ายอแอบไอิมรสอะไร”
“ทุรส”
“แฮยอนอ่ะ!-*-“ ร่าบาโวยวายเมื่อร่าสูิอบ่อน านยอลยี้หัวยอแ้วยวามหมันไส้
“ย่าห์! หัวยุ่หมแล้วานยอล!-*-“
“55555”
มา่อแว้ว
Daehyun Part
ผมนั่มอนสอนที่นัุ่ยันอย่าสนุสนานโยที่ผมนั่เียบมาลอั้แ่พนัานนำไอิมมาเสิร์ฟัวเล็อผมหัวเราะไม่หยุเมื่อไอ่หูาปล่อยมุฮาๆออมาึ่มันเพิ่มวามหุหิให้ผมอย่ายิ่
“แฮยอนทำไมไม่ินล่ะไม่ั้นแแย่นะ”
ไม่ว่าเปล่ามือบาะรุบถ้วยไอิมอผมแล้วเลื่อนไปรหน้าัวเออย่ารวเร็วแล้วรีบัินอย่าเอาเป็นเอาาย ผมหัวเราะให้ับท่าทีที่เหมือนเ็น้อยนั่น
“ินเละหมแล้ว” ผมี้ไปที่็อโแลที่ิอยู่มุมปา
“ริหรอไหนอ่ะ”
“พอๆเี๋ยวเ็ใหู้สิเนี่ยแหมแล้ว”
ผมับมือเล็ๆนั่นให้อยู่นิ่หลัาถูไปมาอย่าแรนแไปหมแ่ยัลบไม่ออ่อนะเ็ออให้…้วยปาอผม :P
“0///0”
“^^”
เร้!!!
เสียวา้อนลอย่าแรนนทั้ร้านสะุ้ไปามๆันัมาพร้อมับใบหน้าหุหิอผู้ระทำและนที่ทำ็ไม่ใ่ใรนอานที่นั่อยู่้าๆผม ไอ่หูาานยอลนั่นเอ…สะใะมั
“ยอลลี่เป็นอะไร หน้าบึ้เียว?”
“็แี้ไม่สนใเ้าอ่ะ เ้าอลลลลล-*- “
“555 โอ๋ๆๆ ไม่อนนะเ็ีเี๋ยวฮยอเลี้ยนมเอาไหม”
“ย่าห์ ันน่าะแ่ว่านายนะยู ยอแ - -*”
“อ้าวหรอ5555”
ผมอยาะหันไปบหัวน้าๆสัทีที่บัอามาุยอย่าสนิทสนมับัวเล็อผมโยไม่แร์แฟนที่นั่อยู่อย่าผมสันิเียว ัวเล็อผม็เล่นไปับเา้วยผมอนบ้าไ้ไหมเนี่ย
“ยอแรับเราลับันเถอะเย็นแล้วนะ”
“หรอ ั้นลับ็ไ้”
หึหึ…ันไม่ปล่อยให้แสนิทับัวเล็อันนานหรอเ้าานหยอย!!! ผมหันไปยัิ้วใส่น้าๆอย่าสะใ
“ั้นไปันเถอะรับ”
“อื้ม!! ไว้เอันพรุ่นี้นะยอลลี่”
“โอเ เราะรอนะแี้ บายยยย”
นาออมาาร้านัะหันไปโบมือให้ันอี นหล่อนามว่าแฮยอนหุหิรับ!!!
ผมพาัวเล็ับไปส่ที่อนโามปิระหว่าทาไม่มีารพูุยใๆทั้สิ้นนผมเป็นฝ่ายเอ่ยปาพู่อน
“ยอแอบานยอลไหม”
“อื้ม านยอลลีแอบานยอล”
.
.
.
ี๊รับ
“โอ๊ย!! แฮยอนเบิทำไมยอแใหมเ็บ้วย!”
ัวเล็ลูบหัวัวเอที่โับระ
“แฮยอนะทำอะไร….อื้อ!”
ริมฝีปาหนาัารปิปาริมฝีปาบาทันทีอนแรว่าะูบธรรมาแ่ในเมื่ออารม์โรธมันสั่ให้ทำมาว่านั้นลิ้นเรียววัเี่ยวรัลิ้นเล็นแน่นวามหวานาไอศรีมที่พึ่ทานยัหลเหลืออยู่ในปาอัวเล็ ำปั้นน้อยๆอร่าบาทุบลบนหน้าออนัวสูแ่อย่าแฮยอนน่ะหรอะหยุ
“อื้อ!”
หัวเล็ๆพยายามออห่าแ่็ไม่อาสู้แรอร่าสูที่ใ้มือับไว้นร่าสูพอใึปล่อยอีฝ่ายให้เป็นอิสระ
เพี๊ยะ!!!!
“นบ้า!! บ้าที่สุเลย!!!!!ยอแเลียแฮยอน!!!!!!!!!!!!!!!”
:) Shalunla
ความคิดเห็น