สันติภาพจงมีแด่เรา

ลำดับตอนที่ #6 : พี่หม่าVSแมงมุม

ฉันเทตัวลงนอนบนเตียง  อย่างหมดแรง



“โอ๊ย..”

>O< มีใครมานอนบนเตียงสุดที่รักของช้านเนี่ย



ร่างนั้นลุกขึ้นนั่งโดยช้อนตัวขึ้นบนหมอน  ชายผมดำขลับ  กับขนตาเรียวงอนบนไปหน้าขาวที่ตัดกันเป็นอย่างดี  เขาขยี้หัวเบาๆ อย่างสลืมสลือ  พอที่จะทำให้เห็นดวงตาสีดำหวานที่พิชิตใจสาวๆมานักต่อนักแล้ว  ส่วนฉันก็เป็นน้องสาวที่สุดแสนจะน่ารัก  ผมสีดำออกน้ำตาลเพราะตากแดด ยาวถึงกลางหลัง  ตากลมโตสีดำที่จะโตเพิ่มขึ้นถ้าหากถูกยั่วโมโห ^^



“พี่หมา..นี่มันห้องไอนะ ลุกเซ่ >_<”

จริงๆแล้วพี่ฉันชื่อหม่าอ่ะ สาวๆเรียกหม่าคุง  ส่วนฉันเรียกหมา ^^;



“เลิกเรียกพี่แบบนั้นซะทีได้ไหม..ยัยชิสุ”

แล้วคุณพี่ล่ะคะ  เรียกซะน่ารักเลย



“โว๊ย..จะหยิกทำไมเนี่ย” ฉันแอบหยิกท้องของพี่หมา  

บังอาจเรียกฉันว่าชิสุดีนัก เชอะๆ +^+



“คนจะนอน ลุกซักทีสิหมาบ้า>o<” พี่หมาลุก  และเดินกระแทกเท้าออกไปจากห้องอย่างโมโห

55 ฉันชนะล่ะ~~





“อะไรนะ..พี่หมาจะมาอยู่ที่นี่ถึง 2ปี เลยหรอO_O” เสียงฉันตะโกนถามพี่อีกครั้ง เพราะทุกทีมักจะมาพักวัน 2วัน

ก็จะกลับไปอยู่กับพ่อเหมือนเดิม



“ก็เออนะเซ่..รอบที่3แล้วนะโว้ย” พี่หมาตะคอกกลับอย่างโมโห



“และก็ได้อยู่โรงเรียนเดียวกับเธอด้วย555” พี่หมาพูดอย่างสะใจ แล้วเดินเลี้ยวเข้าไปในห้องน้ำ

ช้านนอยากตาย  T_T



“ปัง พี่หมาหยุด  หนูจะเข้าก่อน..เดี๋ยวสาย>_<” ฉันใช้มือดันประตูไว้ ไม่ให้พี่หมาปิดประตูห้องน้ำ



“งั้นก็เข้ามาอาบด้วยกันเลยเซ่  พูดมากจริ๊ง  ฉัน-จะ-อาบ-ตอน-นี้” คราวนี้ฉันปิดประตูให้พี่หมา

พี่หมา..ผู้ไม่เคยเสียสละให้ช้านเล้ย T^T





“บรืนๆ..บรื้นนน” พี่หมาออกรถโดยมีฉันที่นั่งอยู่ข้างหลังเกาะติดไปด้วย

เพื่อความประหยัด  ช้านต้องทน >^<



“เอี๊ยดด….โป๊ก..โอ๊ย>o<;” เสียงเบรกรถของพี่หมา-เสียงหัวฉันกระแทกหมวกนิรภัยที่พี่หมาใส่อยู่-เสียงร้องฉันเอง



“จะเบรกทำซากอะไรoOo” ฉันพูดพลางเอามือถูหน้าผาก

แล้วฉันก็ต้องตกใจอีกครั้ง ก็พวกแฟนคลับพี่หมามายืนออกันอยู่หน้าโรงเรียน

พวกหล่อนไม่คิดจะไปเรียนกันหรือไง หา O_o



“พี่ใส่หมวกนิรภัยอยู่ พวกหล่อนไม่รู้หรอก”

ฉันจะสายมั๊ยเนี่ย T_T



“ลองดูละกัน” เสียงพี่หมาที่เล็ดลอดออกมาจากหมวกนั่น ฟังดูอู้อี้พิกล



“บรื้นนน” พี่หมาบิดคันเร่งแวกฝูงแฟนคลับ เข้ามาในโรงเรียนอย่างปลอดภัย

สมน้ำหน้ายายพวกนั้น ที่มารอเก้อ ^O^



“วันนี้พวกสาวๆดูครึกครื้นพิกลเนอะไอ” คาเอะพูดแล้วเอาหลอดจิ้มดูดน้ำส้มในแก้ว

แหงล่ะพี่หมาน่ะ โปรยเสน่ห์เป็นที่หนึ่งเลย =_=



“หรือว่าจะมีใครหล่อกว่าโทกิอีกน้า” หล่อนพูดลอยๆ

ว่าแต่..ใครหล่อกว่ากันนะระหว่างพี่ฉันกับนายโทกินั่น



“เป็นอะไร..” ฉันเห็นยายคาเอะ  อ้าปากค้าง  ตางี้เยิ้มเชียว

เมื่อกี้ยังพร่ำอยู่ดีๆเลย เป็นอะไรไปซะล่ะ -_-;



“หล่อจัง..”

ยายนี่เพ้ออะไรน่ะ >o<;



“พรึบ”

เอ๋ ใครปิดไฟ  หรือดวงอาทิตย์ดับ ToT ฮือๆ วันสิ้นโลก



“ยายชิสุ..ทายมานะว่าฉันเป็นใคร55” ที่แท้มีมือใหญ่ๆมาปิดตาฉันนี่เอง

ไม่บอกก็รู้ มีนายคนเดียวเรียกฉันอย่างนั้น =^=



“พี่หมา..แน่ๆเลย” ฉันเล่นกลับ พี่หมาสะดุ้งเฮือก และเปลี่ยนมาเป็นปิดปากฉันแทน



“นี่..เรียกชั้นดีดีหน่อยสิ อายพวกสาวๆหมด” พี่หมาพูดด้วยน้ำเสียงวิงวอนสุดๆ

ชิ สมน้ำหน้า +^+



พี่หมาเดินออกไปกับกลุ่มเพื่อนชายที่ดูสนิทกันมาเป็นสิบปี ทั้งๆที่เพิ่งเจอกันไม่กี่ชั่วโมง  

แต่ยายคาเอะเพื่อนเลิฟของฉันยังอึ้งไม่เลิก

แล้วฉันจะส่งชื่อเธอไปประกวด การแข่งขันบุคคลที่อึ้งได้นานที่สุดในโลก

และฉันฟันธงได้เลยว่าเธอจะได้รางวัลกลับมา ^.^



“ยายคาเอะ..เป็นอะไระยะ” ฉันเรียกสติของยายคาเอะ



“เธอรู้จักเทพบุตรรูปงามคนนั้นด้วยหรอ”  

แหมยายนี่  เห็นคนหล่อหน่อยไม่ได้



“นั่นน่ะพี่หมา พี่ของฉันเอง”  ยายคาเอะทำหน้าเหมือนฉันล้อเล่น

ก็ฉันออกจะน่ารักก็ต้องมีพี่หล่อๆเป็นธรรมดา ^^;





“อะไรอีกเล่าพี่หมา”

ยังไม่เข็ดอีกหรือไง ถึงมาดึงผมอีก >o<



“ใครหมาพูดให้ดีดีหน่อย”

นี่ไม่ใช่เสียงของพี่หมานี่นา O_O



“ปล่อยนะ..นายโทกิ”  

นี่คาเอะเอาแต่อึ้งอยู่นั่นแหละ  มาช่วยฉันซะทีสิ ToT



“ไม่ปล่อย..ฉันจะแก้แค้น55”

ด้วยการดึงผมฉันเล่นเนี่ยนะO^o บ้าๆ



“เฮ้ย..แกจะปล่อยหรือไม่ปล่อยวะ” สองมือล้วงกระเป๋า หน้าตาหล่อเหลา เขาคือพี่หมา

ยู้ฮู พี่หมามาช่วยแล้น ^o^



“ต้องอย่างนี้สิ..มันกว่าเยอะ”

อะไรนะ ลางสังหรณ์ไม่ดี -_-;



“กรี๊ด..>O<” พี่หมาโยนหนอนตัวเขียวมาที่ตักฉัน

ในบรรดาสัตว์ทั้งหลายมีเพียงหนอนกับบุ้งที่ทำให้ฉันกรี๊ดได้ T_Tพี่หมานะพี่หมา



“ไอ้พี่หมา..ตายซะเถอะ” ฉันวิ่งไล่พี่หมาด้วยความเร็วเต็มพิกัด

อย่าให้ฉันจับได้นะ ไอ้พี่บ้า O^O





“เหนื่อยชะมัด>^<” ฉันวิ่งกลับมาหาคาเอะ



“เธอรู้จัก ไอหม่าเด็กใหม่ของห้องฉันด้วยหรอ” โทกิดึงแขนฉันไป

ไอบ้า ปล่อยแขนช้านน >_<



“ปล่อยแขนไอนะ\"

คาเอะน่ารักที่ซู๊ด ^V^



“ถ้ารู้จักแล้วจะทำไมล่ะ” ฉันกล่าวทันทีที่โทกิปล่อยแขน



“ระวังมันหลอกนะ หมอนั่นเจ้าชู้จะตาย”

กลัวจะมีคนตามกรี๊ดพี่ของฉันมากกว่าล่ะสิ ถึงคอยตามขู่สาวๆที่น่ารัก =^=



“ไปเข้าห้องเรียนกันเถอะ” ฉันดึงมือคาเอะ

ก่อนที่ฉันจะฆ่านายโทกิ ที่พูดเรื่องไม่ดีของพี่ฉัน ถือแม้มันจะเป็นเรื่องจริงก็เหอะ -_-;





“เฮ้ย..” เสียงของพี่หมาจากห้องข้างๆ



“ใครเอาแมงมุมปลอมมาไว้ในห้องฉันหา”

โกรธล่ะเซ่  อิอิ นี่คือการแก้แค้นเล็กๆน้อยๆ ^o^



“ปังๆ..ยัยชิสุเปิดประตูเดี๋ยวนี้นะเว้ย”

ชิ เปิดก็โง่เดะ ^V^



“อะไรนะแม่..ไอติมหรอ เดี๋ยวผมกินเอง”



“ไม่ได้..นั่นไม่ใช่ของพี่หมา”

ได้ไงเล่า นั่นมันของฉันนะเพิ่งซื้อมาเมื่อตอนเย็น >^<



“ในที่สุดก็เปิดให้เองเลยนะ” พี่หมายิ้มเจ้าเล่ห์

ฉันไม่น่าเชื่อพี่หมาจอมเจ้าเล่ห์เล้ย ToT



“ตายซะ ยัยน้องบ้า”



“แมงมุมลายตัวนั้น  ฉันเห..ตึ๊ด” เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือ  ที่ทำให้พี่หมาถลึงตาใส่ฉัน

เพราะฉันแอบไปเปลี่ยนเสียงเรียกเข้าของเขา  และเขาก็เกลียดแมงมุมเข้าไส้



“ฝากไว้ก่อนเถอะ..เอ่อ สวัสดีครับ”  พี่หมาเดินคุยโทรศัพท์กลับไปที่ห้อง

เฮ่อ รอดตาย >V< ~~