สันติภาพจงมีแด่เรา

ลำดับตอนที่ #4 : ฉันรักเด็ก ซะเมื่อไหร่

          ช่วงสายของวันหนึ่ง  ห้องที่ทุกมุมเต็มไปด้วยโปสเตอร์นานาชนิด

ไม่ว่าจะเป็นทีมนักฟุตบอล  นักมวยปล้ำ  หญิงสาวนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ในคอลัมน์กีฬา..



          “อึบ..อืม>^<” ฉันปิดขี้เกียจเล็กน้อย  ก่อนที่จะมาโซ้ยบะหมี่ที่เกือบจะเย็นชืดเสียแล้ว  

วันนี้เป็นวันหยุดที่สุดแสนจะน่าเบื่ออะไรอย่างนี้ -_-



“โอ้ย..>o<”

ฉันไม่น่าลืมปิดประตูห้องเลย  ไม่งั้นฉันคงรู้ตัวก่อนที่แม่จะมาบิดหูช้านอย่างนี้ >O<



“บอกกี่ทีแล้ว ว่าอย่าเอาอาหารมากินบนห้อง-O-”  

แม่คะ..บังเอิญหนูไม่ได้นับค่ะ^^;



“โธ่แม่  หนูไม่ได้กินหกซะหน่อย”  สายตาฉันมองยังเบื้องล่าง O.O  

เหอะๆ เส้นบะหมี่ที่เคยอยู่ในชามไปนอนเรียงตัวสวยอยู่บนพื้น  แม่มองหน้าฉันแล้วเท้าสะเอว =v=



“หนู..จะลงไปกินข้างล่างก้อได้ -^-”  ฉันจำใจต้องย้ายถิ่นกิน  

เสียเวลาในการกินอีกแล้วเฮ่อ

    

          ชั้นล่างของบ้านฉันจะเต็มไปด้วยเด็กๆ  เพราะแม่รับจ้างเลี้ยงเด็ก และเด็กบางคนก็ดื้อเสียจนอยากกดให้จมดิน +^+



“อย่าดึงสิ..>o<” เด็กชายน้ำมูกยืดวัย2ขวบ  ชอบดึงผมฉันเล่นตอนฉันกินข้าว



“ฟืด..หิหิ”  

เสียงสูดน้ำมูกที่น่าขยะแขยง  มือที่ดึงผมช้านมีน้ำมูกมั๊ยเนี่ย T_T



“ปล่อยพี่เค้า..โจอี้”  

oOo โอ้ว เสียงสวรรค์มาโปรด  หนูน้อยน้ำมูกปล่อยผมฉันแล้ว



“แปะ..อิอิ^^”

O.Oอย่าโกหกน่า.. มือเมื่อกี้มาแตะที่หน้าฉัน  มีน้ำเหนียวๆติดที่หน้าฉันด้วย



“ม่ายยย..>O<”  ก่อนที่อะไรจะเกิดขึ้นต่อไป  ฉันรีบวิ่งฝ่าฝูงเด็กวัยกระเตาะ ไปยังห้องน้ำ  

และนี่คือสาเหตุที่ฉันไม่อยากลงมากินข้างล่าง.. =^=

    

          ฉันหวังว่าแม่จะกลับมาก่อนที่ฉันจะโดนข้อหา  ฆ่าเด็กตายโดยเจตนานะ..แม่ฉันออกไปทำผมน่ะ-_-  



เฮ่อถึงทำไปก็ไม่สวยขึ้นมาหรอกคุณป้า^V^



แล้วฉันก็ต้องมาอยู่ในฝูงหนูน้อยนานา..ไม่ว่าจะเป็น  

โจอี้จอมน้ำมูกไม่ยอมหายตลอดศกT-T , เจนนี่จอมแหกปาก คงเป็นญาติห่างๆกับยัยโทรโข่ง ,

บอยจอมเกเร กับจอยจอมพิทักษ์คุณธรรม..สองคนนี้วิ่งไล่กันรอบบ้านเหมือนทอมแอนด์เจอรี่ -_-

ฉันนับถือแม่จริงๆที่ทนกับเด็กเหล่านี้ได้  เปรียบกับฉันถ้าให้เลี้ยงเด็กเหล่านี้เพียงหนึ่งวันฉันคงกระทืบเด็กตายหมด  

เอ้อ!ยกเว้นไว้คนนึงหนูน้อยหมวกแดง..จริงๆเธอชื่อแนนน่ะ  คนนี้เป็นเด็กเรียบร้อยที่พยายามทำตัวเหมือนหนูน้อยหมวกแดง

อืม..แต่แย่ตรงที่เธอชอบเรียกฉันว่าคุณยาย..T_T





          “ไปซื้อยาแก้หวัดให้โจอี้หน่อย ที่บ้านหมดแล้ว”

ฉันเห็นกินเป็นร้อยเม็ดละ ไม่เห็นจะหายซักที  แต่ก็ดีเหมือนกัน ฉันจะออกไปซื้อนานๆเลยล่ะ ^v^

    



ที่สนามหญ้า



“ตุ๋ม..” ฉันนั่งปาก้อนหินลงน้ำเหมือนที่คนเบื่อโลกชอบทำ  เพลินดีเหมือนกันแฮะ ^^



“จ้ากก..O0O” ฉันเพลินจนหยิบก้อนขี้หมาจากไหนไม่รู้  ฉันเหวี่ยงไปด้านหลังเต็มแรง

มือช้านน T_T



“เฮ้ย..”  

-_-* เหอ..ก้อนขี้หมาพูดได้ด้วย หรอเนี่ย



“เธอทำอะไรของเธอ  หา!”

ฉันไม่อยากหันหลังไปเผชิญกับสิ่งที่น่ากลัวนั่นเลย ให้ตายสิT-T



“ขอโทษนะ =o=“ ฉันจำใจหันหลังกลับไป  และฉันต้องกลั้นหัวเราะ เพราะสีเหลืองเป็นหย่อมๆติดกางเกงเขา ^o^



“เธอ..อีกแล้วหรอ”

อ้าว..นายหน้าหล่อจอมโหดหนิ  ตายๆฉันตายแน่ >_<

    



ที่บ้าน



“ลูกพาเพื่อนมาหรอ^v^” เสียงแม่ร่าเริงผิดปกติ  ก็แน่ล่ะร้อยวันพันปีฉันไม่เคยพาผู้ชายมาบ้าน  และหวังว่าแม่จะไม่เข้าใจผิดนะ -_-“



“ผมขอเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ-o-”  

หมอนี่โผวิ่งเข้าห้องน้ำทันที  คงทนมานาน55 ^O^



“ร้ายไม่เบานี่ลูก..หล่อซะด้วย^o^”  

ถ้าบอกแม่ว่าฉันปาก้อนขี้ใส่เขา  แม่จะบีบคอฉันตายมั๊ยเนี่ย  - -“

    

          นายสุดหล่อถอดกางเกงที่เลอะขี้วางพาดไว้บนเก้าอี้ตัวหนึ่ง  เหลือแต่กางเกงขาสั้นสีแดง #_#



“แม่  ขอยืมกางเกงพี่หน่อยนะ-o-”  ฉันมีพี่คนนึงแต่ตอนนี้เขาอยู่กับพ่อ หลังจากที่พ่อกับแม่แยกทางกัน



“กางเกงตัวนี้เป็นอะไรหรอลูกo.o” แม่ถามพร้อมหยิบกางเกงที่เลอะขี้มาคล้องไว้ที่แขน O.O



“เลอะ…โคลนค่ะ”  

T^Tฉันจำเป็นต้องโกหกเพื่อความอยู่รอด  ถึงแม้จะต้องตายภายในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า



“ว้าย..ตายแล้ว”  >^<ฉันหลับตาปี๋ แม่เห็นมันแล้ว และฉันไม่อยากรับรู้สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้



“โจอี้..ถ่ายเละเทะจริงๆเลย”  ^o^ฉันนึกขอบคุณหนูน้อยน้ำมูกที่สุดเลย  แล้วแม่ก็รีบวิ่งไปซัก คงกลัวว่านายสุดหล่อจะรู้และโกรธ



“เธอท่าทางรักเด็กนี่” นายสุดหล่อใส่กางเกงพี่ชายฉัน  เดินออกจากห้องน้ำมาเห็นตอนฉันวิ่งเล่นกับเด็ก

แต่ความจริงแล้วฉันกำลังไล่ฆ่านายบอยที่แอบฉีกรายงานฉันน่ะ T-T



“พี่ชื่ออะไรคะ” แนนหนูน้อยหมวกแดงถามนายสุดหล่อ



“โทกิ..ถามทำไมคะ”

OoOอยากจะกรี๊ด นายโหดรักเด็ก



“พี่ชิไอชอบพี่ค่ะ”  

O.o อ้าว..ไหงพูดงั้นล่ะ  ชั้นไปบอกเธอตอนไหน หา! ยายแนนเด็กแสบ



“เอ่อ..”

ฉันจะแก้ตัวยังไงเนี่ย T-T ยิ่งโบราณเค้าเคยบอกว่าเด็กมักไม่โกหกซะด้วยสิ ยกเว้นยายแนน



“พี่ก็ชอบพี่ชิไอเหมือนกัน” โทกิยิ้มแล้วลูบหัวยายแนน  

นายนี่เล่นกะเด็กด้วยหรอ

แล้วทำไมฉันต้องหน้าแดงด้วยเนี่ย#v#  ทั้งที่เค้าพูดเล่นแท้ๆ..