[SF GOT7] story of :: marknior(ft.jackbam) ::

ลำดับตอนที่ #4 : story 1 :: 바보야...!! [special]

바보야...!! special




 

  mark part


   แสงแดดอ่อนๆในตอนเช้า สาดส่องเข้ากระทบกับผิวกายของคนสองคนที่กำลังนอนหลับเคียงกันบนเตียงนุ่ม ใบหน้าของทั้งสองแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มที่แสดงออกว่ากำลังฝันหวานแค่ไหนแต่แล้วก็มีตัวทำลายบรรยากาสอันแสนสงบนั่น


   กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดด


   "อืม . . . เช้าแล้วหรอเนี้ย" ร่างของชายหนุ่มหน้าตาน่ารักลุกขึ้นมาในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ้ยกับกางเกงขาสั้น ก่อนที่มือเรียวนั้นจะไปกดเจ้าตัวทำลายบรรยากาส(?)ให้เสียงหวีดร้องเมื่อกี้หยุดลง


   "อือออ จูเนียร์คร้าบบบบ จาปายหนายยย"



   "เช้าแล้วพี่มาร์ค ตื่นต้องไปทำงานนะ"


   "ขออีกนิดนะครับ"


   "ไม่!!!  ลุกเลย เดี๋ยงนี้!!!"


   "อือ  จะตะโกนทำไมเนี้ยยย"


   "ยังไม่ลุกหรอ . . . .ได้!!!"


   "ลุกแล้วๆๆๆๆ" ร่างของผมกระตุกลุกขึ้นยืนทันที ถ้ายังไม่ลุกนะ มีหวัง . . . . เฮอะๆ พวกคุณคงไม่อยากรู้หรอก คนกำลังหลับสบายๆเลย เดี๋ยวนี้แฟนผมจะกลายเป็นแม่ผมอยู่แล้วครับ เฮ้ออ


   ตั้งแต่วันนั้นที่ผมหายไปเพื่อพิสูจอะไรหลายๆอย่างและพอกลับมาเราสองคนก็รู้ใจตัวเอง แล้ว . . . .


   หลังจากผมปลอบร่างบางที่ร้องไห้ฟูมฟายเสร็จแล้ว เราสองคนก็พากันเข้าห้องแล้วมานั่งจุมปุ๊กอยู่ที่โซฟา สายตาของเราสบกัน สายตาที่บ่งบอกว่าเรารักและคิดถึงกันขนาดไหน หลังจากที่ผมหายไป


   "นี่ จูเนียร์ไหนๆใจเราก็ตรงกันแล้วเรามา . . . เป็นแฟนกันนะ"


   "ค . .ครับ"


   "เฮ้ยยย!!! ทำไมยอมง่ายเงี้ยอะ!!" จริงๆนะคราวนี้ไม่มีแม่แต่ข้ออ้างหรือหมัดอะไรทั้งนั้น ตอบรับกันงี้เลย


   "งั้น ไม่ก็ได้คระ..."


   "ล้อเล่นน่า ง่ายๆอะดีแล้ว"


   "นี่พี่หาว่าผมง่ายหรอ!!!"


   "ป..ปล่าวนะ" คนอะไรบทจะน่ากลัวก็โคตรน่ากลัว บทจะน่ารักก็คอตรน่ารัก


   "แล้วมันหมายความว่ายังไง!!!"


   "ชั่งมันเถอะ ไหนๆเราก็คบกันแล้ว มาทำอะไรแบบที่คนรักกันเค้าทำกันไหม" เปลี่ยนเรื่องเลยครับไม่งั้นผมเละตั้งแต่เริ่มเป็นแฟนกันแน่


   "ท. . .ทำอะไร อย่ามาทะลึ่งนะ" ดูสิๆเมื่อกี่ยังโกรธหน้าดำหน้าแดงอยู่เลย ตอนนี้นั่งคดตัวกอดตัวเองแน่นหวงตัวชะมัด แต่ก็น่ารักนะ บอกแล้วผมชอบคนหวงตัว


   "พี่หมายถึงไปเดทอะไรประมาณนั้น ต่างหาก" ผมหมายถึงแบบนี้ต่างหาก . . . .อะไรกัน อย่ามองผมแบบนั้นสิ ผมไม่ได้คิดมากกว่านี้เลยนะ จริงจริ๊งงง



.

.

.

  ตัดฉับมาปัจจุบัน


   จนตอนนี้เวลาก็ผ่านมานานหลายปี เราสองคนก็เรียนจบ หางานทำ แล้วก็หาบ้านอยู่ ตอนนี้ก็มีความสุขดีครับ แต่!!! ตั้งแต่คบกันมาผมยังไม่เคยได้จูบหรือทำอะไรมากกว่า จับมือ กอด หอมแก้มเลย ก็ชอบอยู่หรอกคนหวงตัว แต่นี้จะหวงมากไปแล้ว!! แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังรักและดูแลร่างบางเสมอ ส่วนจูเนียร์ก็ดูแลผมดีเหมือนกัน


   ตอนนี้ผมกำลังไปทำงานกับจูเนียร์ เราทำงานที่เดียวกัน ผมทำงานอยู่ที่บริษัท 123 จำกัด เป็นบริษัทเกี่ยวกับการท่องเที่ยว ผมอยู่แผนกสั่งการลูกน้อง พูดง่ายผมก็เป็นหัวหน้านั้นแหละ วะฮาฮ่า ส่วนจูเนียร์ของผมก็เป็นเลขาผมเอง


   "พี่มาร์คครับ วันนี้หลังเลิกงานพาจูเนียร์ไปห้างหน่อยนะ ของใช้ของกินในตู้มันจะหมดต้องหาของใส่"


   "รับทราบครับ" ดูแฟนผมสิ น่ารักจังหาของเข้าบ้านเวลาของหมดเหมือนภรรยาใช่มะ แต่ร่างบางที่นั่งอยู่ข้างๆผมอะสิ ไม่ชอบให้ผมเรียกเขาว่าภรรยาด้วยเหตุผลที่ว่า 'เรายังไม่แต่งงานกันห้ามเรียก!!!' เฮ้ออออ




.

.


   ณ ที่ทำงาน บริษัท 123 จำกัด


   "สวัสดีค่ะ หัวหน้าวันนี้ก็มาเช้าเหมือนเดิมนะค่ะ" เสียงพนักงานสาวตำแหน่งนำเที่ยว เอ่ยทัก ผมก็ยิ้มตามมารยาท แล้วเดินเข้าห้องทำงานทันที


   "อ่า . . .พี่มาร์คครับ วันนี้เรามีงานที่ต้องไป ตอนสิบโมง เป็นงานเปิดตัวบริษัทใหม่ในย่านคังนัมอะครับ ท่านประธานไม่อยู่เลยให้พี่ไปแทน"


   "รับทราบ" แฟนผมนี่ทำหน้าที่ได้ดีไปซะหมดเลย ไม่ว่าจะเลขา ภรรยา หรือแม่(?)


   "นี่ก็แปดโมงครึ่ง เราควรไปได้แล้วนะครับเดี๋ยวกว่าจะถึง รถก็ติด แล้วที่นั้นก็อยู่ไกลจากบริษัทเราอยู่ไม่น้อย"


   "รับทราบ!!!"




.

.

.

   ณ ย่านคังนัมในบริษัทที่จะเปิดใหม่ในอีกไม่กี่นาที ตอนนี้คนกะลังทยอยมากันเรื่อยๆ

   "พี่มาร์คครับ . . ."


   " . . . . ." ผมหันไปตามเสียงเรียกแล้ว แสดงสีหน้าเชิงถามว่า'มีอะไร'


   "ผมปวดฉี่ ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ "


   " . . . . " พยักหน้าเชิงอนุญาต แล้วร่างบางก็วิ่งหายไปทสงห้องน้ำ


   ตอนนี้คน ค่อยๆเข้ามาๆในงานจนตอนนี้ในที่จีัดงานเต็มไปด้วยผู้คนน้อยใหญ่มากมายอัดแน่นกัน เสียงดังมากด้วย ผมไม่ค่อยชอบเลยแฮะ


   "เออ  คุณค้ะ"


   " . . . ." ผมหันไปตามเสียงเรียกก็พบกับหญิงสาวหน้าตาสวยราวกับรูปปั้น ริมฝีปากแดงสด มาในชุดสีแดงปรี้ดปร้าด กระโปงก็สั้นจุ้ดจู๋ ชิไม่ชอบเลยแฮะ


   "ฉัน ซอง คิม ซิงซอง (นามสมมุติ) แล้วคุณ . . ." ฮึฮึ ผมมองปร้าดเดียวก็รู้ครับหน้าตาแบบนี้ แต่งตัวแบบนี้ เข้ามาหาแบบนี้ ต้องมาอ่อยผมแน่!! ฟันธง!!


   "ขอโทษครับ ผมมีแฟนแล้ว" ผมตอบไปแบบนั้น ทำเอาคุณ ซิงซงซิงซองอะไรนั่นหน้าเจื่อนลงนิดหน่อย แต่นั้นก็ไม่สะทกสะท้านเธอหรอก ก็ดูเธอทำ เดินเข้ามาประชิดเอาหน้าเข้ามาใกล้ นี่ถ้าจูเนียร์มาเห็นนะผมเละแน่!!


   "มีแฟนแล้วก็ไม่เห็นเป็นไรเลย เรามาเป็นกิ๊กกันก็ได้นี่ค้ะ"


   "ขอโทษนะครับ  พอดีแฟนผมดุ" กิ๊กเกิ๊กอะไรหระ ฮึ คิดว่าตัวเองสวยนักรึไง! จูเนียร์ของผมหนะสวยกว่าคุณตั้งเยอะ


   "นี่เธอ ผู้ชายเขาปฏิเสธขนาดนั้นแล้วยังจะหน้าด้านเกาะแกะ เขาอีกรึไง ผู้หญิงอะไรหน้าไม่อาย . . อ๋อ หรือเธอคงทำแบบนี้บ่อยจนชิน" เอาหละครับ จูเนียร์ของผมกลับมาแล้วครับ ดูสีหน้าสิ แทบจะกลืนกินยัยซิงนี่แล้วและดูจากคำพูดและน้ำเสียงด้วยแล้ว ฮือออ น่ากลัว กลับบ้านไปผมจะเจออะไรมั้งนะ T~T


   "กริ๊ดดดดด แล้วเธอเป็นใครกันยะ ถึงกล้ามาด่าฉันแบบนี่" ฮือออ คนอื่นๆค่อยๆหันมามองพวกผมกันแล้วครับ


   "ฮึๆ ฉันเป็นใครหนะหรอ" ตอนนี้ร่างบางๆนั้นกำลังหันมามองทางผมแล้วก็ค่อยๆเดินมาหาผมแล้ว ฮือออ ผมจะทำยังไงดี จะวิ่งหนีดีไหม่ จะไล่ยัยซองนั้นไปดีไหม จะเดินเข้าไปหาดีไหม โอ้ยยยผมจะบ้าตาย!!! จูเนียร์โหมดนี้ไม่มีใครหยุดได้หรอก ทำไงดี ทำไงดี


   จู้บบบบ


   "ฮึๆ ใครหนะหรอ สามีผมเองไง!!!" อึ้งครับอึ้ง เมื่อกี้ผมฝันไปรึปล่าว จูเนียร์จูบผม! จูเนียร์จูบผม!! จูเนียร์จูบโผมมมม!!!!


   "พี่มาร์คกลับบ้าน!!!" สติผมเหมือนหลุดลอยไปแล้วครับ จูเนียร์จูบผม!!


.

.

.

   ในรถอันแสนเงียบสงบ


   ตั้งแต่ออกมาจากงานร่างบางก็ไม่พูดกับผมซักคำ ผมชักจะกลัวแล้วสิ ยังไงก็ต้องทำลายความเงียบที่หน้าอึดอัดนี่ก่อน


   "จูเนียร์ครับ"


   " . . . ." ฮือออ ไม่ตอบจริงๆด้วย


   "เราจะไปห้างกันใช่ไหมครับ"


   "ไม่ไปไหนทั้งนั้น ผม-จะ-กลับ-บ้าน!!!"


   "รับทราบ T~T" ฟังจากน้ำเสียงแล้วท่าจะโกรธจริงๆแฮะ ผมจะทำไงดี


   และแล้วตลอดทางจนมาถึงบ้านก็ไม่มีบทสนทนาอะไรลอดออกมาจากทั้งสองคนอีก มีก็แต่ความเงียบที่หน้าอึดอัด ตอนนี้ก็เดินฟึดฟัดเข้าห้องนอนไปแล้ว เฮ้ออ ผมคงต้องง้อแล้วหละ ต้องแสดงความบริสุทธิ์ใจ ต้องแสดงว่าผมรักเขาคนเดียว เอาหละไอ้มาร์ค ไฟท์ทิ้ง!!!


   "จูเนียร์ครับ" ผมค่อยๆเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนของเรา


   " . . . ."  เงียบอีกแล้ว ผมไม่ชอบเลย


   "โกรธพี่หรอ พี่ปฏิเสธเขาไปแล้วนะ แต่เขาก็ตื้ออยู่ได้ บอกไปว่ามีแฟนแล้วๆ ก็ไม่ยอมอ่อยพี่อยู่ ได้ยัยนี้นอะ น่ารักไม่เท่าจูเนียร์ของพี่หรอกนะ ยังไงพี่ก็รักจูเนียร์คนเดียว ไม่เคยคิดจะนอกใจเลย"


   "ผมขอโทษ . . ."

 
   "ขอโทษเรื่องอะไรครับ" อยู่ๆก็มาขอโทษ เปลี่ยนโหมดเร็วชะมัด จากหน้าโกรธตอนนี้ทำท่าทางรู้สึกผิดปนอ้อนๆ น่ารัก -,.-


   "ตอนผมไปเข้าห้องน้ำผมเห็นคู่รักทะเลาะกัน เรื่องที่ฝ่ายชายไปมีแฟนน้อย(?)ด้วยเหตุผลที่ว่าฝ่ายหญิงหวงตัวมากเกินไปแม้แต่กอดก็ยังยาก ผมก็เลยมาคิดในมุมของเรา บางทีผมอาจจะหวงตัวมากเกินไปจนทำให้พี่เบื่อ ขอโทษนะครับ" ดูทำสีหน้าเข้าสิ ออดอ้อนขนาดนี้ใครจะไปโกรธลง


   "พี่ไม่โกรธเราหรอกนะ นั้นอาจเป็นเพราะนายยังไม่พร้อม . . .พี่ไม่เคยคิดจะมีคนใหม่เลยซักครั้งนะ พี่รักจูเนียร์นะ" พูดจบผมก็จูดหน้าผากจูเนียร์ไปหนึ่งครั้ง


   แต่แล้วผมก็ต้องอึ้งอีกครั้งเมื่อจูเนียร์ประทับริมฝีปากบางนั่นลงมายังริมฝีปากหนาของผมแต่ก็เพียงแค่สำภัสเท่านั้นไม่มีการลุกล้ำใดๆ ก่อที่ร่างบางจะผละริมฝีปากออก


   "ตอนนี้ . . . ผมพร้อมแล้ว" 


   ไม่รอช้าในเมื่อร่างบางเอ่ยปากขนาดนี้แล้วผมก็ทาบทับริมฝีปากหนาลงบนริมฝีปากบางด้วยความเร็ว มือของผมตวัดขึ้นจับท้ายทอยเพื่อปรับองศาให้รับจูบได้มากขึ้น สัมภัสแบบนั้นอยู่เนิ่นนานจนร่างบางเผยอปากออก ลิ้นหนาก็ค่อยเข่้าไปควานหาความหอมหวาน ลิ้นเล็กนั้นตอบสนองผมเป็นอย่างดีตวัดหยอกล้อกันด้วยความต้องการ แต่แล้วล่างบางก็บีบไหล่หนาเพื่อเป็นสัญญานว่าใกล้หมดลมแล่้ว ทั้งคู่ผละออกจากกันก่อนจะหายใจเอาอากาศที่ถูกอีกฝ่ายช่วงชิงไปให้เต็มปอด


   "พี่ขอนะครับคนดี" พูดจบก็ค่อยๆเลื่อนร่างบางลงนอนบนเตียงนุ่มก่อนจะบรรเลงเพลงรักที่ไม่มีใครรู้ว่าบทเพลงนี้หอมหวานมากแค่ไหนนอกจาก . . . . .



 

เขา'สองคน'




.... END SPECIAL....



 

talk :: ไรท์จะบอกว่า ไรท์แต่งฉากจูบไม่เป็น T~T
เพราะงั้นเลยดูแปลกๆตอนฉากจูบ (รึปล่าว)
ช่วยกันเม้นด้วยน้า ขอบคุณทุกๆเม้นเลยฮ้าบบบบ