[SF GOT7] story of :: marknior(ft.jackbam) ::

ลำดับตอนที่ #2 : story 1 :: 바보야...!! (2/3)

바보야...!! (2/3)



 

   junior part  


    ณ โรงเรียนxx เวลาพักกลางวัน


   เฮ้ออออ วันนี้วันอะไรเนี้ย!?!! ซวยชะมัดยาด ตั้งแต่เช้าแล้ว ทำไมอะหรอ ตื่นสายมาโรงเรียนช้าเลยโดนเทศซะยาว แถมโดนทำโทษให้อยู่ทำเวรคนเดียวอีก พอเข้าเรียนก็ลืมเอาหนังสือมาเลยโดนครูไล่ออกมาจากห้องเรียนอีก พอไปเข้าห้องน้ำก็โดนน้ำสาด ฝีมือน้องๆที่ไหนไม่รู้โดยน้องให้เหตุผลว่า นึกว่าเพื่อนเข้าอยู่ เฮ้ออออ นี่ก็เที่ยงละไม่รู้จะเจออะไรอีก


   ตอนนี้ผมกำลังเดินถือถาดข้าวไปหาที่นั่งทาน แต่ทำไมคนมันเยอะงี้วะ ระหว่างเดินมองหาที่นั่ง...


   โครม!!??!


   "โอ้ยยย!!" เสียงผมเองมัวแต่เดินมองหาที่นั่งจนลืมมองทาง เลยเดินไปชนกับเขาเข้าให้


   "เฮ้ย! น้องเดินตูตาม้าตาเรือซะมั่งดิ"


   "ขอโทษครับๆ" พูดขอโทษรัวๆไป แต่เหมือนพี่เขาจะไม่จบง่ายๆ


   "ขอโทษหรอ ขอโทษแล้วข้าวมันวิ่งกลับมาอยู่บนจานฉันไหมห้ะ!!!"  นั้นไงไม่จบจริงๆด้วย ทำเสียงซะน่ากลัวเลย T~Tคนในโรงอาหารก็เริ่มหันมามองกันแล้วด้วย


   "เฮ้ย!! มีเรื่องอะไรกัน" เสียงสวรรค์ครับ แต่เสียงนี้มันคุ้นๆนะ

   
    นั้นไงใช่ด้วย คุณพี่มาร์คผู้เลอโฉม เมื่อเห็นแบบนั้นผมเลยส่งสายตาวิ้งๆไปเพื่อขอความช่วยเหลือ


   "แล้วมึงมาเสือกอะไรวะ ไอ้ไข่ด้วน!!!"


   "มาร์ค ต้วน เฟ้ย!!! ไข่มึงสิด้วน!! "


   "หนอยย แกอย่าอยู่เลย . . .พลั่ก ตุบ" เฮ่ยยย นี่เล่นแรงไปแล้วมั้ง ไอพี่บ้านั้นต่อยพี่ม่อล้มไปนอนกับพื้นเลย


   "เฮ้ยย พี่มาร์คเป็นไรปะ" ผมรีบเข้าไปดูอาการทันที


   "นายเรียกฉันว่าพี่แล้ว เยส!" ใช่เวลามาดีใจไหมเนี้ย -.-


   "ห่วงกันนักหรอ งั้น เอาหมัดไปกินกันทั้งคู่เลย" เมื่อเห็นท่าไม่ดีผมเลย ลุกขึ้นแล้วจับหมัดพี่เขาไว้ ก่อนจะสวนหมัดของผมเข้าหน้าพี่แกไปหนึ่งหมัด เฮอะ ไม่อยากจะโม้ว่าเคยเรียนมวยไทย ตอนนี้พี่เขาสลบไปแล้ว หมัดเดียวเองสลบละ ไม่มันเลย


   คนในโรงอาหารกำลังมิงผมเป็นตาเดียว อึ่งหละสิ คนตัวเล็กบางๆแบบผมจะสามารถเอาชนะพี่ตัวใหญ่นั้นได้ด้วยหมัดเดียว แม้แต่ พี่ม่อก็ยังมองตาค้างไปเลย


   "ไปห้องพยาบาล" ผมหันไปพูดกับพี่ม่อ เมื่อผมพูดจบพี่ม่อก็รีบลุกขึ้นทันที ด้วยท่าทีลนๆ นี่กลัวผมหรอ


   ณ ห้องพยาบาล . . .


   "โอ้ยย เบาๆหน่อยสิ" เสียงร้องโวยวายดังออกมา ตลอดเวลาที่ผมแตะสำรีชุบแอลกอฮอล์ลงบนรอยช้ำข้างแก้ม ตัวก็ออกใหญ่ร้องเป็นลูกแมวโดนน้ำร้อนไปได้


   "ก็ใครใช้ให้ทำตัวเป็นพระเอกขี่ม้าขาวไปช่วยหละ" พูดพร้อมแกล้งกดสำรีแรงๆ


  "โอ้ยยย ก็คนมันเป็นห้วง นี่ถ้าไม่ใช่นายฉันก็ไม่เข้าไปหรอก" กึก มือผมหยุดชะงักไปพักหนึ่งก่อนจะเริ่มทำแผลต่อ


   "แต่ยังไงก็ . . . . ขอบคุณนะ"


   นี่ผมกำลังเป็นอะไรรู้สึกว่าหน้าผมมันร้อนๆ แถมไอก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายนี่ก็เต้นเร็วซะจนจะทะลุออกมาเต้นข้างนอก นี่แค่พี่มาร์คบอกว่าเป็นห่วงก็ทำเอาเป็นไปได้ขนาดนี้ นี่หรือว่าผมจะชอบพี่เขาเข้าแล้วนะ....










   mark part


   หลังจากทำแผลเสร็จผมก็ออกมาจากห้องพยาบาลแล้วก็ไปเข้าเรียนตามปกติ แต่สมาธิผมไม่ค่อยอยู้กับเนื้อกับตัวเลย เรียนก็ไม่รู้เรื่อง มัวแต่คิดถึงภาพของใครบางคน ใครคนนั้นที่ทำให้ใจผมเต้นแรง ใครคนนั้นที่ชื่อจูเนียร์


   ใช่ครับ คุณฟังไม่ผิดหรอกผมหนะชอบจูเนียร์ตั้งแต่เจอหน้ากันวันแรก แต่ด้วยนิสัยเจ้าชู้ขิองผมเลยเดินเข้าไปขอเป็นแฟนโต้งๆแบบน้นเลยถูกปฏิเสธแบบไม่ใยดีแถมด้วยรอยนิ้วมือบนใบหน้าของผม แต่ยิ่งร่างบางหวงตัวแบบนั้นผมย่ิ่งชอบ ผมไม่ได้โรคจิตรนะ


   ปกติแล้วคนที่ผมคบๆมา พอผมเดินเข้าไปขอ คนพวกนั้นก็จะตอบตกลงทันที และทุกๆครั้งผมก็จะจบความสัมพันไว้แค่จับมือ เพราะพอผมทำท่าจะจูบแล้วอีกฝ่ายยอมรับ ผมก็จะผละออกแล้วืบอกเลิกทันที นี่ไม่ได้โรคจิตรจริงๆนะ


   แต่ผมก็เคยจะจูบจูเนียร์อยู่ครั้งหนึ่ง รู้ไหมปฏิกริยาตอบสนองเป็นยังไง ผมโดนตบซ้ายขวา แล้วก็โดนไล่ออกไปนอนนอกห้องเป็นเวลาหนึ่งสัปดาเต็มๆ นั้นก็ยิ่งทำให้ผมหลงร่างบางนีั่นเข้าไปอีก ก็บอกว่าปล้าวโรคจิตรไง


   แต่วันนี้ เป็นอะไรที่มีความสุขมากๆ จูเนียร์เรียกผมว่าพี่ด้วยอะ อร้ากกกกกก แต่อีกมุมหนึ่งผมก็คงต้องระวังตัวให้มากแล้ว นี่ผมโดนรุ่นพี่ซัดลงนอนกองกับพื้นไม่เท่าไหร่ แต่จูเนียร์นี่สิซัดหมัดเดียวพี่เขาสลบอะ ว่าที่ภรรยาผมน่ากลัวจริงๆ


   คิดไปคิดมานี่ก็หมดคราบเรียนละ เขาว่ากันว่าเวลามีความสุขมักจะผ่านไปเร็ว


   "เฮ้ยย ตรูไปก่อนนะมรึง"


   "เออๆ ไปปฏิบัติการลับอีกอะดิ"


   ". . . . ." ผมไม่ตอบพลางยักไหล่ให้มันไปก่อนจะไปปฏิบัติการลับขิองผมต่อ อะไรนะอยากรู้หรอ ฮึฮึ ไม่บอกแบร่รรรร







   junior part


   "เฮ้ย กลับก่อนนะแก อย่าลืมทำการบ้านมาให้ลอกด้วยหละ"


   "นอกจากจะไม่ช่วยทำเวรแล้วยังจะมาสั่งอีกเชอะๆ"


   "โอ๋เอ๋ๆ อย่างงอนเลยนะจินยองผู้หน้ารัก ก็นี่มันบทลงโทษแก ถ้าฉันมาช้่วยเดี๋ยวก็ถูกหาว้าโดนทำโทษเหมือนแกอะดิ"


  "เออๆ กลับบ้านไปเลยไป ชิ้วๆ" 


   "ไปก็ได้ไม่เห็นต้องไล่เลย" มันพูดเสียงติดงอนๆครับ มันที่ว่านี่ก็เพื่อนผมเองหละ ถึงจะ ขี้งอน งี่เง่า เอาแต่ใจ แต่มันก็มีแฟนแล้วนะเออ ผมนี่สิเมื่อไหร่จะมี เฮ้อออ


   เมื่อผมทำเวรเสร็จก็เตรียมตัวกลับบ้าน ไม่สิ ต้องกลับหอไปเจอหน้าพี่ม่อนี่ เฮ้อออว่าแต่ไอความรู้สึกตอนนีั้นมันคืออะไรนะ เดินไปคิดไปจนเดินมาถึงหน้าโรงเรียน อ้าววว ประตูหน้าโรงเรียนปิด สงสัยต้องไปออกประตูหลังซะแล้ว


   นี่ก็จะมืดแล้วประตูหน้าจะปิดก็ไม่แปลก แต่ที่แปลกคือ  ผมได้ยินเสียงคนคุยกัน ไม่สิต้องบอกว่าพูดคนเดัียวซะมากกว่า และแล้วความสงสัยก็ทำให้ผมเปลี่ยนเป้าหมายจากประตูหลังโรงเรียนเป็นต้นเสียงนั้น จะว่าไปแล้วเสียงนี้ก็คุ้นๆแฮะ


   โป๊ะเชะ เสียงพี่ม่อจริงๆด้วย ว่าแต่เขาคุยคนเดียวเหรอ เอะนั้น ลูกหมานี่ น่ารักจุงง ♡.♡ ว่าแต่พี่ม่อมาทำอะไรกับน้องหมากันรึว่ามาม่อน้องหมา!! คงไม่ใช่ แต่สายตาและรอยยิ้มขิองพี่ม่อเวลามองหมานั้นช่างน่าหลงไหลซะจริง ดวงตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใยและความอ่อนโยนไม่มีแววตาของความเจ้าชู้อย่เลย    


   ทำไมพี่มาร์คไม่มองเราด้วยสายตาแบบนั้นมั้ง นี่ผมอิจฉาหมาหรอเนี่ยอาการหนักนะเรา แต่แล้วถ้อยคำที่พี่ม่อพํูดออกมาก็ทำให้ช็อกจนกระเป๋าที่สะพายอยู่หล่นลงแล้วเจ้าของเสียงนั้นก็หันมา


   "จูเนียร์!!??!!"







   markpart


   ผมมาถึงแล้วครับที่ที่ผมมาปฏิบีติการลับ ตรงนี้เป็นสวนหลังโรงเรียนอยู่ถัดจากประตูหลังโรงเรียน ทุกคนคงสงสัยว่าปฏิบัติการลับของผมคืออะไร


   "มาแล้วๆ รอนานไหมวันนี้เอาใส่กรอกของโปรดนายมาให้ด้วยนะ"


   "โฮ่ง" ใช่แล้วครับปฏิบัติการลับของผมก็คือเอาอาหารมาให้หมานั้นเองผมเจอไอ้ตัวเมื่อตอนผมเข้ามาเรียนที่นี่ใหม่ๆตอนนั่นเจ้านี่น่าสงสารมากเลยตีวผอมแห้งจนเห็นซี่โครงเลย ตั้งแต่วันนั้นผมก็เอาอาหารมาให้มันทุกวันจนวันนี้มันอ้วนเป็นหมูซะแล้ว


   "นี่วันนี้ฉันมีอะไรมาเล่าให้ฟังหละ" ผมพูดขึ้นหลังจากมันกินเสร็จแล้วก็มานอนให้ผมรูบหัวอยู่ข้างๆตัวผม


   " . . ." มันไม่ตอบครับเป็นสัญญานว่า มันรอให้ผมเล่าให้ฟัง


   "วันนี้จูเนียร์เรียกฉันว่าพี่แล้วรู้ป่าว"


   ". . ."


   "แถมวันนี้ยังได้เข้าไปช่วยจูเนียร์จากพวกรุ่นพี่อันธพาลด้วย แต่ก็ได้รอยช้ำกลับมา เฮ้อออ แต่ก็เหมือนไม่ได้ช่วยก็จูเนียร์หนะลุกขึ้นมาชกหน้ารุ่นพี่นั้นสลบเลยอะ ว่าที่ภรรย่าฉันนี่โหดนะ"


   ". . ."


   "แกนี้เป็นผู้รับฟังที่ดีจีังนะ . . . .แกว่าฉันควรบอกชอบจูเนียร์ดีปะวะ . . ." ผมที่กำลังพูดระบายกับเจ้าหมานี่อยู่ดีๆก็มีเสียงเหมือนของตกเกิดขึ้น และเมื่อผมหันไปดูก็พบว่า


   ตุบ!!


   "จูเนียร์!!??!!" 










talk :: มาต่อให้แล้วว ยาวแล้วเนอะ
ตอนหน้าก็จบแล้ว จะมีสเปให้ซักหนึ่งตอนนะดีไหม?
ช่วยๆกันเม้นด้วยน้าเดี๋ยวไม่มีกำลังใจ T~T