[SF GOT7] story of :: marknior(ft.jackbam) ::

ลำดับตอนที่ #1 : story 1 :: 바보야...!! (1/3)

바보야...!! (1/3)


 

   โง่!!!!! ผมนี่มันโง่จริง!!

   โง่ที่ย้ายโรงเรียน! โง่ที่ทิ้งบ้านเกิดมา! โง่! โง่! และโง่!!!
เฮ้อออ แต่บ่นไปก็เท่านั้น ผม ปาร์ค จินยอง จูเนียร์ คนโง่ที่ย้ายมาจากปูซานเพื่อมาเรียนต่อในโซล ทั้งๆที่ที่เรียนต่อในปูซานก็มีแต่ดันตัดสินใจมาต่อในเมืองหลวงแบบนี้


   ก็นึกว่าในโซลมันจะมีอะไรๆดีกว่าที่ปูซาน แต่ไม่เลย!! อากาศที่นี่ก็ไม่ดีเท่าปูซาน การเรียนการสอนมาตรฐานก็พอๆกัน ต้นไม้ในเมืองก็แทบจะนับต้นได้ มีก็แต่ตึกสูงเฉียดฟ้าที่ปูซานไม่มี แต่ยังไงผมก็ว่าที่ปูซานมันดีกว่า ไม่งั้นผมคงไม่มานั่งด่าตัวเองเป็นคนบ้าหรอก!!


   และนอกเหนือสิ่งใดคือ วันแรกที่เข้าเรียนมาผมก็เจอคนที่ผมไม้ชอบขี้หน้าเลย ฮึ ทำไมนะเหรอ . . . .


   ย้อนไปเมื่อเข้าเรียนแรกๆ




   ผมที่กำลังชมนกชมไม้ภายในโรงเรียนแห่งใหม่ ที่ผมจะต้องเข้ามาเรียนบรรยากาศเป็นใจสุดๆ แดดร่มลมตก เหมาะกับการเดินเล่น แต่พอเดินไปเดินมาผมก็เริ่มจะเมื่อย พาลสายตาผมก็ไปเห็นโต๊ะไม้หินอ่อนที่ตั้งอยู่สองตัว ตัวหนึ่งถูกจับจองด้วยบุคคลที่ผมคาดว่าน่าจะเป็นรุ่นพี่ ส่วนอีกตัวว่างอยู่


   ผมจึงเดินเข้าไปนั่งตรงม้าหนอ่อนที่ว่างอยู่ แต่แล้วสายตาของผมก็หันไปสบกับรุ่นพี่ที่นั่งตัวข้างๆ . . . . . . หล่อรากใส้เลยฟุ้ยย!! ผมสีแดง หน้าเร้ยว จมูกโด่ง ปากหน้ากัด หูหน้าเลีย เฮ้ยยย!! นี้ผมคิดอะไร ว่าแล้วผมก็นั่งลงโต๊ะข้างๆพี่เขา โดยเลือกที่จะหันหลังให้พี่เขา


   ผมว่า . . .ผมรู้สึกเหมือนมีคนจ้องผมอยู่ แต่แล้วความสงสัยนั้นก็กระจ่าง เมื่อรู่นพี่ที่ผมเผลอจ้องหน้าซะนานเมื่อกี่เดินมานั่งฝั่งตรงข้ามกับผม


   "หวัดดี"


   "ครับ!?!!?" ผมขานตอบพร้อมทำหน้าไม่เชื่อสายตา ก่อนจะชี้นิ้วเข้าหาตนเองเชิงถามว่า พี่พูดกับผมเหรอ


   "ก็เรานั้นแหละ . . . .ไง พี่ชื่อ มาร์ค ต้วน เรียก พี่มาร์ค ก็ได้"


   ". . . . ."


   อึ้งค้างไปเลยครับ อยู่ดีๆก็มาแนะนำตัว คิดไรกะผมปัะเนี่ยย
แต่ก็แค่คิดใน ขีนถามออกไปแล้วพี่เขาปฏิเสธ ใครจะหน้าแตกครับ ก็ผมอะดิ!!!!


   "น้องหน้ารักดีนะครับ"


   อร๊ากกกกก! เขินอ้าพี่พูดอะไรออกมาเนี้ยยยย!!! แต่เหมือนว่าผมกะลังมองข้ามอะไรไป . . . . . รึปล่าว(?)


   "ถ้าไม่รังเกียจ . . . . . เรามาเป็นแฟนกันไหมครับ?"


   ผมรู้แล้วหละว่าผมมองข้ามอะไรไป!! ดวงตา ดวงตาอันคมกริบของพี่เขา ดวงตาที่แสนจะมีเสน่ห์ แต่หารู้ไม่ว่า ดวงตาคู่นั้นแอบแฝงไปด้วย . . . . . ความเจ้าชู้!!!




   กลับมาปัจจุบัน




   ทุกคนคงไม่รู้ว่าผม เกลียจคนเจ้าชู้ขนาดไหน จากตอนนั้น ที่พี่เขามาขอเป็นแฟนกันโต้งๆแบบนั้น ผมก็ฝากรอยมือไว้บนใบหน้าอันแสนหล่อเหลานั้น พร้อมคำดาสัพเพเหระที่ผมก็ไม่รู้ว่าไปสันหามาจากไหน


   จนกระทั้งตอนนี้ พระเจ้าก็ได้กลั่นแกล้งจินยองผู้หน้าสงสารโดยการส่งจินยองผู้น่าสงสารมาอยู่ห้องพักเดียวกันกับพี่ม่อนั้น โดยเหตุผล 'หอพักเต็มแล้ว มีห้องเดียวที่ว่าง คือห้องของมาร์ค ต่้วน ถ้าอยากอยู่ก็ลองไปคุยกันเอง' ผมเลยจำใจไปขออยู่จนมาถึงทุกวันนี้


   "นี้นั่งเหม่ออะไรอยู่ได้ คิดถึงฉันรึไง" แลัะแล้วเสียงที่คุ้นหูก็ดังขึ้นพร้อมกับร่างขิองคนที่ผมฝากรอยมือไว้ตอนรั้น


   "ใครเขาจะไปคิดถึงนายกัน  ไม่มีหรอก!!"


   "นี่ ไม่ว่าจะเรียกฉันว่าพี่ ซักคำรึไง ฉันแก่กว่านายตั้ง 2 ปี"


   "ก็ พี่ที่ไหนไม่รู้มันทำตัวไม่น่าเคารพอะดิ"


   "หนอยไอน่ารัก!! คอยดูนะซักวันนายต้องเรียกฉันว่าพี่"


   พูแค่นั้นก่อนจะเดินเข้าห้องไป ผมรู้สึกว่าก้อนเนื้อในอกซ้ายนี่มันเต้นผิดจังหวะ เมื่อพี่ที่ไม่น่าเคารพนั่นพูดว่า 'ไอน่ารัก' ผมเป็นอะไรไปนะ!?!!??





talk :: เนื่องจากรู้สึกผิดมาหที่ทิ้งเรื่องเก่ามา
เราเลยจัดการแปลงร่าง ฟิคยาว เป็นฟิคสั้น
เอาง่ายๆก็ เอาเรื่อง 바보야 มาแต้่งต่อใน
รูปแบบ ช็อตฟิคนั้นเอง ขอโทษอักรอบแล้วกัน
มีอันนี ลีดเดอร์ T~T(สั้นๆนะ ตอนน่าจะเอาให้ยาวกว่านี้)