(ฟิค บารามอส) ความรักของพวกเขา ชาวป้อมอัศวิน

ลำดับตอนที่ #8 : ~คนของคาโนวาล~

         "โอ๊ยยย ปวดขาโว้ยย"จ้าตัวยุ่งนามเฟริน  เดอเบอโรว์ร้องหลังจากโดนจักพรรดินีแห่งเวนอลลากดูนู่ดูนี่บ่อยเหลือเกิน

         "ห้องแกนี่น่านอนน่ะ"คิลมัส  ฟีลมัส นักฆ่าแห่งซาเรสกล่าว หลังจากที่ดูรอบๆห้องแล้ว เขาได้นอนกับเจ้าชายคาโล ส่วนเธอได้นอนห้องเดี่ยว

         "แกก็มานอนกับฉันดิ"เสียงหวานเอ่ยชวน

         "ไอ้บ้า"นักฆ่าแห่งซาเรสพูดเสียงเขียว ตามหลังมาด้วยเสียงหัวเราะของเจ้าตัวแสบ

          "ไอ้คาโลมันไปไหนอ่ะ"

          "ประชุม เราก็ต้องไปประชุมด้วย ตอนเย็นนี้"คิลพูด ทำให้เจ้าตัวแสบทำหน้าเซ็งๆก่อนล้มตัวนอน คิลจึงเดินออกจากห้อง ไปหาหวานใจทันที

           ก็อก ก็อก เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้เสียงหวานร้องถามว่า

           "ใครค่ะ"เสียงนี้ไม่ต้องเห็นหน้าก็รู้ว่า เป็นเจ้าหญิงคนสวยแห่งคาโนวาล อาคันตุกะก็ตอบทันทีว่า

           "ครี้ดครับ ขอเข้าไปหน่อยได้มั้ย"อาคันตุกะเอ่ยถาม เจ้าหญิงจึงเดินไปเปิดประตูให้ ทำให้ครี้ดเดินเข้าไป

           "แองจี้ ขอคุยด้วยหน่อยสิ"ครี้ดพูด และผายมือเชิญให้ออกไปข้างนอก ทำให้แองจี้จึงเดินออกไปอย่างงอนๆ เรนอนหัวเราะขำกับท่าทางทั้งคู่ เฮ้อ.. สมกับบทพ่อแหง่แม่งอนจริงๆ

            คราวนี้ก็เหลือแต่เพียงเธอเท่านั้นในห้องพัก เพราะมาทิลด้าก็ประชุม แองจี้ก็ไปกับครี้ด คิดได้อย่างนั้น เรนอนจึงหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินไปห้องน้ำอย่างเบื่อๆ

            ทันทีที่เธออาบน้ำเสร็จ ก็ห่อตัวด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินออกมาจากห้องน้ำ ถ้าเป็นตอนอื่นเธอคงไม่ทำอย่างนี้ ก็ตอนนี้เธออยู่คนเดียวนิ แต่เมื่อเห็นร่างหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ ซึ่งกำลังหันมาทางเธอ เรนอนก็ต้องพูดว่า..

             "กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"

             "หยุดก่อนๆๆ"เสียงนั้นกล่าว ก่อนรีบหันหน้าไปด้วยหน้าที่แดงเหมือนเลือดหมู

             "เรนอนเข้าไปแต่งตัวในห้องน้ำก่อนดีกว่าครับ"คิลพูด ทำให้เรนอนเดินเข้าไปอย่างฉุนและอาย

             ไม่นานเรนอนก็เดินออกมา และถามทันทีว่า "มาทำอะไรที่นี่ค่ะ"เมื่อได้ยินคำถามจากปากบางๆแล้ว คิลก็หน้างอนทันที

             "ไอ้เราก็คิดถึงเลยมาหา มาแล้วได้ยินอย่างนี้เหรอ"เรนอนจึงเดินเข้าไปใกล้และกล่าวว่า

             "คุณคิลอย่างงอนเลยน่ะค่ะ เรนอนแค่ถามเฉยๆ"เมื่อเจ้าหญิงมาง้ออย่างนี้แล้ว ต้องทำให้คุ้ม เมื่อคิดอย่างนั้นแล้ว คิลจึงทำแก้มป่อง

             "อะไรกันค่ะ"เรนอนถาม

             "หอมแก้มผมที" เรนอนจึงหอมอย่างไม่ทันคิด และสบัดหน้าแดงๆไปนั่งที่เตียง ก่อนจะถามว่า

            "ได้ตัวไอ้คนร้ายที่ขว้างมีดรึยังค่ะ"เรนอนถาม คิลส่ายหน้าเล็กน้อย ก่อนจะตอบว่า

            "ยังเลย แต่ไม่ต้องห่วงหรอก เราต้องได้ตัวมันแน่"และไม่ทันขาดคำ มีดสั้นก็ขว้างมาอีกครั้ง คราวนี้มันเล็งไปที่หัวใจ!! แต่พลาดไปโดนที่แขนแทน..

            เรนอนก็ทราบทันทีว่าต้องเป็นฝีมือคนเดียวกัน เวทย์คงรักษาไม่หาย จึงโน้มตัวลงไปจุมพิตกับนักฆ่าหนุ่มที่ดูหน้าซีด 

            แต่ในใจของนักฆ่าจอมเจ้าเหล่แล้ว แอบยิ้มย่องอย่างเงียบๆ ไอ้ตัวจริงที่ลอบฆ่าเขาน่ะเหรอ ถูกพ่อของเขาเก็บไปตั้งนานแล้ว

            ไอ้คนเมื่อสักครู่น่ะ ไอ้เฟรินนั่นเอง แต่มันก้เล่นจริงแฮะ เจ็บชะมัด เมื่อแผลเริ่มหายแล้ว นักฆ่าก็ทำซ่า เอามือมากอดเรนอนก่อนจะมอบจุมพิตอย่างเนิ่นนาน~ และถอนริมฝีปาก และกระซิบเบาๆว่า

              "แต่งงานกับผมน่ะ เรนอน"


              หลังจากที่ทำหน้าที่นักขว้างมีดเรียบร้อยแล้ว เฟรินก็เดินกลับมาที่ห้อง และอาบน้ำทันที 

              เวลาผ่านไป เฟริน ที่ออกมาในร่างเจ้าหญิงเฟลิโอน่าเดินออกมา เห็นสิ่งของแปลกประหลาดวางอยู่บนเตียงอย่างแน่นิ่ง

              'ไข่มุกแสงจันทร์'นีคือความคิดแรกที่วาบเข้ามาในสมองของเธอ ก่อนที่ปราดเข้าไปหาสิ่งขิงนั้นทันที และเป็นอย่างที่เธอคิดมันคือไข่มุกแสงจันทร์จริงๆ และมางแนบไว้กับกระดาษแผ่นหนึ่ง ที่มีตัวอักษรที่คุ้นเคย

              'คนของคาโนวาลไม่รับของที่ให้ไปแล้วคืน

               


               >>เชื่อใจฉัน  เฟริน<<'

               รอยยิ้มฉายอยู่บนหน้าของเจ้าหญิงแห่งความมืด ความโกรธเริ่มมลายหายไป เธอคาดว่าถ้าพรุ่งนี้ไอ้น้แข็งงี่เง่านี่มาขอโทษเธอ เธอคงจะยกโทษอย่างงายดายเป็นแน่...

-----------------
โอ้เย้!!

เม้นท์กันด้วยน่ะค๊า