(ฟิค บารามอส) ความรักของพวกเขา ชาวป้อมอัศวิน

ลำดับตอนที่ #11 : ~คืนดี~

      ในตอนเช้า ทุกคนก็ตื่นขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียง พร้อมกับอาการเปลี่ยนไปของผู้ร่วมคณะเดินทางทัศนศึกษา

      คิลกับเรนอน เมื่อเห็นหน้ากันแล้วหน้าแดงเป็นลูกตำลึง และต้องหลบหน้าหนีทุกครา

      เฟริน ไม่ทำหน้าบึ้งใส่คาโลเหมือนที่เคย

      แองจี้ ใช้ครี้ดเช่นทาส???

      มาทิลด้า ไม่มองหน้าโรสักนิด???

      โร ผู้รับบทหนักตามง้อเจ้าหญิงแห่งอเมซอน

      การไปทัศนศึกษาวันนี้คือ ตลาดนัดเวนอล 2 ซึ่งเป็นอีกที่หนึ่งแต่ไดรับการสร้างใหม่ โดยจะมีปราสาทขุนนางเดินทางไปด้วย

      และคิลกับเรนอนหายหน้าแดงก็ตอนแปลงร่างเป็น พ่อสื่อ กับ แม่สื่อก่อนขึ้นเกวียนนี่เอง เพราะทั้งสองขัดขวางสุดๆ ที่จะไห้เจ้าหญิงฮายีน่า แห่งคาโนวาลมาขึ้นเกวียนคันเดียวกันกับคาโล

      ทั้งเกวียนของป้อมอัศวินแบ่งกันเป็นคู่ๆ?? โรนั่งง้อมาทิลด้าที่เฟรินไปสืบมาบอกว่า มาทิลด้างอนเรื่องครี้ดมีผู้หญิงแห่งปราสาทขุนนางมาสารภาพรัก!! 

      เรนอนนั่งจู๋จี๋กับคิล อย่างน่าหมั่นไส้เป็นที่สุด 

      แองจี้ผู้ใช้ครี้ดอย่างสนุกสนานก็เริ่มสงสาร เพราะเนื้อตัวของอัศวินตาเดียวมีรอยแผลที่ถูกใช้ จึงมาเป็นนางพยาบาลให้ (อ๊ายยย คู่นี้น่ารักจริงๆเลย>_< - ผู้แต่ง)

       ลูคัสกะลอเรนซ์ นั่งชิดติดกันให้มดขึ้นเล่นๆ เพราะอยู่ดีๆลอเรนซ์ก็กลายเป็นผู้หญิงซะงั้น แถมบอกว่าเป็นเจ้าหญิงแห่งแอเรียสอีกต่างหากเรื่องมันเป็นมายังไงเนี่ย

        เสนาธิการซ้ายของเรามีหน้าที่คอยดูแลจักรพรรดินีแทนเจ้าตัวยุ่งเพราะว่า...

        คาโล เอาใจเฟรินสุดๆ แต่ท่านเจ้าชายยังไม่มีคำว่า 'ขอโทษ' ออกจากปาก ท่านหัวขโมยจึงไม่มีคำว่า 'อภัย' ออกจากปากเหมือนกัน..(คู่นี้งอลล์กันดีจิง=_= - ผู้แต่ง)

        ท่านผู้คุมกฎ ชิวาส กะ โซมาเนียยิ่งไม่ต้องพูด ท่านทั้ง 2 จู๋จี๋กันอยู่แล้ว..
 
        และทั้งหมดก็เป็นเช่นนี้แล มันก็เหมือนฉากละครรีเพลย์ซ้ำ ดังนั้นข้าพเจ้าจึงขอตัดไปที่ตลาดนัดเวนอล 2 น่ะขอรับ

            ~ฝ่ายโรเวน กะ ท่านจักรพรรดินี~

         "หญิงจะเอาอันนั้นน่ะค่ะ"ผู้เป็นจักรพรรดินีกล่าว ด้วยคำพูดที่ลืมตัว ทำให้ท่านเสนาธิการซ้ายหันมามองอย่างแปลกใจ ก่อนจะกลายเป็นอบอุ่นและอ่อนโยน แววตาที่เธอรอคอยมาตลอด..

         "เจ้าพี่.."เธอกล่าวอย่างลืมตัว แต่โรเวนกลับยิ้มและจูงมือ และกล่าวว่า

         "ขอวันนี้ให้เราได้ทำตามใจตัวเอง เรารับปากหลังจากการสิ้นสุดทัศนศึกษาครั้งนี้ เราจะคืนท่านสู่ตำแหน่งของท่าน.."เจ้าชายโรเวนกล่าว

         "ตามใจตัวเองเหรอ.."หญิงสาวกล่าว ในใบหน้าที่อ่านไม่ออก และนั่นทำให้แววตาของเจ้าชายโรเวนเศร้าไปดูถนัดตา

         "ท่านพี่ยังเรียกแทนตัวเราว่า ท่าน อยู่เลย นี่เหรอตามใจตัวเอง"จักรพรรดินีกล่าว โรเวนยิ้มนิดๆก่อนพูดว่า

         "น้องหญิง ไปกันเถอะ"เขากล่าว ก่อนจะจับมือเธอเดินไปด้วยกัน และความสนิทสนมก็มีขึ้นอีกครั้งระหว่างเจ้าชายโรเวน และ จักรพรรดินีวิเวียน..

          ~ฝ่ายนักฆ่าแห่งซาเรส กะ เจ้าหญิงคนงามแห่งคาโนวาล~

         "คิล เรนอนอยากได้ตุ๊กตาจัง"หญิงสาวพูดพลางมองไปที่ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ที่วางเป็นรางวัลใหญ่ ในการปาเป้า

         "ไปซื้อสิ"นักฆ่าพูดอย่างซื่อๆ เจ้าหญิงคนสวยหน้าบึ้งทันที ทำให้ท่านนักฆ่าปากดีต้องเปลี่ยนเป็นบทง้อ

        "ไหนล่ะ ที่อยากได้"เขาพูด เรนอนจึงหันมาและชี้ไปที่ตุ๊กตา แต่ไม่ยอมปริปากพูด

        "ถ้าได้แล้วผมจะได้อะไรมั้ย"คิลถามอย่างเจ้าเหล่ เรนอนจึงกล่าวขัดทัพว่า

        "ถ้าไม่ได้ดีกว่าค่ะ ถ้าไม่ได้เรนอนจะไม่พูดกับคิลอีก"เธอกล่าว

        "ถ้าได้หอมแก้มผมล่ะกัน"นักฆ่าเจ้าเหล่พูด แล้ววิ่งไปที่ร้านปาเป้าทันที ทิ้งให้เธออึ้งและหน้าแดงตรงนั้น...

        "ลุง เท่าไหร่ถึงจะได้รางวัลใหญ่อ่ะ"คิลถามเจ้าของร้าน

        "15"ลุงกล่าว ทำให้เรนอนขัดขึ้นมาทันที

        "ตั้ง15 เชียวเหรอค่ะ แล้วได้ลูกกี่ดอกล่ะค่ะ"เธอถาม

        "16"ลุงตอบ เรนอนมีสีหน้ากลุ้มใจทันที และหันไปพูดกับคิลว่า

        "คิลไหวเหรอค่ะ อย่าลืมน่ะค่ะ ถ้าคุณทำไม่ได้ เรนอนจะไม่ได้พูดกับคิลอีก"เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงวิตกกังวล คิลยิ้มกรุ่มกริ่มก่อนพูดเย้าว่า

        "กลัวจะไม่ได้พูดกับผมอีกล่ะสิ.. อย่าห่วงเลย แค่นี้เอง"คิลพูด และจ่ายเงินให้เจ้าของร้าน และเริ่มปา

        ฉิ้วว.. ดอกที่ 1 เข้า..

        ฉิ๋ววว.. ดอกที่ 2 เข้า..

        ฉิ๋วววว.. ดอกที่ 3 เกือบไม่เข้า(เอื๊อก!!)

        ฉิ๋วววววววววว ดอกที่ 4-11 เข้า(หมายเหตุ:คนเขียนเริ่มขี้เกียจ)

        ฉิ๋วววววว.. ดอกที่ 12 เข้า

        ฉิ๋วววว.. ดอกที่ 13 เข้า เอ้ย ไม่เข้า!!!

        ดอกที่ 13 ไม่เข้า เขาไม่มีโอกาสไม่เข้าได้อีกแล้ว 

        ดอกที่ 14 พุ่งตรง ตรงเข้าไปและ เฉียงออกไปทางด้านข้าง และกายเป็นเกือบไม่เข้า!!!

        ดอกที่ 15 พุ่งตรงอย่างไม่เฉียงสักนิด และตรงเป้าอย่างสวยงาม และเรนอนก็กระโดดเต้นดีใจ และหันหน้าไปหอมคิลฟอดใหญ่ นักฆ่าแห่งซาเรสหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก และเรนอนก็ได้ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ไปอย่างอิ่มเอิบใจ..

        และทั้งคู่ก็เดินไปต่อ..

           ~ไปที่ด้านของโร และ มาทิลด้า~

        คู่นี้เน้นวิชาการเกินไปหน่อยน่ะขอรับ เพราะทั้งคู่เดินทางไปที่ร้านตอบปัญหาการประวัติศาสตร์ของเวนอล ซึ่งได้รางวัลชิ้นโต

        หลังจากนั้นก็เดินออกจากร้าน ไปทานข้าวกันอย่างเรียบง่าย และทั้งคู่ก็กินไป พูดไปโดยไม่มีอะไรพิเศษ จนกระทั่ง ท่านโรปากเปลื้อนซอส..

        "โร ปากเปลื้อนซอสแน่ะ"มาทิลด้าเตือน เมื่อมองไม่เห็นโรจึงคลำนู่นคลำนี่อย่างไม่ถูก มาทิลด้าถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเอื้อมมือเช็ดปากให้โร โดยที่ซอสมาปลื้อนมือของเธอเอง

        มาทิลด้ามองหากระดาษเช็ดมือ แต่ไม่ทันไร โรก็จับมือของมาทิลด้าด้านที่เปื้อนซอสมาเลียและกล่าวว่า

        "ฉันชอบกินซอสน่ะ"โรกล่าว และหันมาจัดการกับอาหารของตัวเอง และมาทิลด้าก็หน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุกไปอย่างนั้น

           ~แม่มดสาว กะ นักรบตาเดียว~

        "ครี้ด นายช่วยเล่นอะไรที่มันดีๆได้มั่ย"หญิงสาวร้อง เมื่อครี้ดจะลากเธอไปเล่นจับฉลาก

        "ครี้ด นายเป็นเด็กเหรอไง ถึงจะไปบ้านผีสิงน่ะ"แองจี้ร้อง

        "ครี้ด @!#$%^&*(^"และ

        "ครี้ด !@##%^*&(*)*)(_*^%"และ
 
        "ครี้ด @#%^%##(*&%(*(**)*_(^$#%^&"

        "แองจี้ ให้ฉันทำยังไง ให้ฉันทำยังไงถึงจะถูกใจเธอ หรือว่าจะเป็นไอ้เฟรินเท่านั้นที่เธอต้องการ เธอยังชอบมันอยู่ใช่มั้ย เหอะ นั่นสิน่ะ ก็ฉันมันดันนิสัยเหมือนไอ้เฟรินนี่ ถึงได้เป็นแค่ตัวสำรองของเธอ สำหรับเธอฉันไม่มีวันที่จะเป็นตัวจริงที่เธอยอมรับได้เลยใช่มั้ย "ครี้ดหันมามองแองจี้ที่ยืนก้มหน้า

        "เงยหน้าขึ้นมา จ้องตาคนที่เป็นตัวสำรองคนนี้"ครี้ดสั่ง และเชยคางของแองจี้ขึ้นมา พบกับน้ำตาของแม่มดสาว

        "เราจบกันแค่นี้เถอะ ฉันยังไม่พร้อมที่จะเป็นตัวสำรองของใคร"ครี้ดกล่าว และเดินจากไป 

       เธอรู้สึกว่าไม่มีแรง ขามันอ่อนระทวยไปหมด แองจี้ค่อยๆทรุดลงนั่งพร้อมน้ำตา... 

         ~ฝ่ายลูคัส กะ ลอเรนซ์~

       "ลอรี่ อยากได้ตุ๊กตามั้ย"ลูคัสพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

       "ไม่"ลอรี่ กล่าวด้วยสีหน้าบึ้งตึง

       "เล่นเกมล่ะ"

       "ไม่"

        "เข้าบ้านผีสิงมั้ย"

        "ไม่"

        "กินลูกชิ้นมั้ย"

        "ไม่"
 
        "......"เงียบไม่มีเสียงไหนถามเธออีก เพราะเจ้าตัวที่ต้องถาม ถูกผู้หญิงปราสาทขุนนางล้อมไปหมด

         ในตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงในร่างเดิมของเธอ ร่างของเจ้าหญิงแห่งแอเรียส เจ้าซาตานนั่นมาวุ่นวายกับเธอตลอด แต่พอไม่มีมันรู้สึกชีวิตเหงาๆพิกล

          ความรู้สึกที่อยู่ใกล้มัน ไม่ใช่ความรู้สึกรำคาญอย่างแต่ก่อน แต่มีความรู้สึกที่ใจเต้นตึก ตัก หรือว่านี่เธอ




          >>นี่ เธอรักมันงั้นเหรอ???<<

            ~ชิวาส กะ โซมาเนีย~

          คู่นี้หวานซะยิ่งกว่าน้ำตา ติดกันยิ่งกว่าปาท่องโก๋ เพราะเหตุฉะนี้ท่านทั้ง 2 จึงได้ไปเล่นเกม ป็อปปี้เลิฟ ทดสอบความรัก ซึ่งทั้งสองได้รางวัลเหมาหมด

          "โซมาเนีย เธอมีความสุขมั้ย"

          "มีสิ ตอนนี้ฉันมีความสุขมากเลยล่ะ แล้วนายล่ะ ชิวาส"

          "ฉันมีความสุขมาก แต่ฉันกลัว.. "

          "กลัวอะไร"โซมาเนียหันหน้ามาถามทันที

          "ฉันกลัวว่าเธอจะไม่อยู่ข้างฉัน กลัวว่าเธอจะไปจากฉัน ฉันรักเธอมากเหลือเกิน โซมาเนีย"ชิวาสพูด 

          "ฉันก็รักนาย ชิวาส"โซมาเนียกล่าว และใบหน้าของเขาก็โน้มเข้ามาเรื่อยๆ และทั้งสองก็จุมพิตกันอย่างเนิ่นนาน~

             ~คาโล กะ เฟริน~

           ง้อกันมาเนิ่นนานเหลือเกินคู้นี้ จนกระทั่งใจของธิดาแห่งความมืดเริ่มยวบยาบทีละนิด และก็ใจแข็งก็หมดไปเมื่อได้ยินคำนี้จากปากของเขา

           "ฉันขอโทษ เฟริน"คาโลกล่าว และเฟรินก็ยิ้มรับ และพยักหน้า คาโลยิ้มด้วยความดีใจ ที่หาได้ยากจากเจ้าชายน้ำแข็ง

           ใบหน้าของเจ้าชายคาโลค่อยๆ โน้มลงมาเรื่อยๆ ใบหน้าของทั้ง 2 ห่างกันเพียงนิดเดียวแต่ไม่ทันที่จะได้มอบสัญญารัก เสียงนี้ก็ดังขึ้น

           "นี่ ฉันมาขัดจังหวะรึเปล่าค่ะ"เจ้าหญิงฮายีน่ากล่าว และเดินเข้ามา คาโลมองอย่างเย็นชา และจะหันไปหาเฟรินที่เขาหวังว่าจะเชื่อใจเขา แต่เธอกลับใช้วิชาจากก้นหีบของตระกูลเดอเบอโรว์ไปซะแล้ว..

           ไอ้คนบ้า ถ้าจะคิดจะทำอีกล่ะก็ จะมาขอโทษทำไม ไอ้โกหกเอ๊ย ไอ้น้ำแข็งตายซาก คำด่าทั้งหมดพรั่งพรูและน้ำตาออกมาจากธิดาแห่งความมืด



จบแล้วค่า ลงยาวให้แล้วน่ะค่ะ

เม้นท์กันเยอะๆน๊า 

ขอให้โชคดีค่ะ^_^