ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter3 การเริ่มต้นชีวิตใหม่!!
Chapter3 การเริ่มต้นชีวิตใหม่!!
ก็อกๆๆ!
"คุณหนูคะ~ตื่อนได้เเล้วค่าาาาา"เสียงพี่อบ แม่บ้านของผมปลุก
"ครับพี่อบ เดี๋ยวผมลงไปครับ"ผมตอบพี่อบ อ้อๆลืมแนะนำตัว ผมชื่อเลนนีส..คนที่อ่านบทแรกกับบท2อาจรู้จักผมแต่ผมขอแนะนำตัวอีกครัง ผมเป็นลูกครึ่งไทย-อิตาลี่ตอนนี้ผมเรียนอยู่มหาฯลัยปี3 ผม..เคยอยู่เรือนจำมาก่อน อันที่จริง..ผมเป็นนักโทษประหารซะด้วยซ้ำแต่.......
ย้อนไปเมื่อวันประหาร....
"เดี๋ยวก่อน!!"เสียงๆหนึ่งทำให้ผู้คุมที่กำลังจะนำตัวผมไปประหารชะงัก เมื่อหันไปก็พบกับชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินมุ่งหน้ามาหา
"มีอะไร?"ผู้คุมถาม
"คือผม..อยากจะขออุปการะเลี้ยงเด็กคนนี้....ได้ไหม?"ฮะ!?เขาจะมาขอผมไปเลี้ยงเหรอ?
"ฮะๆ คุณอย่าล้อเล่นน่า"ผู้คุมหัวเราะแห้งๆ
"ผมพูดจริง..ไปเชิญเจ้านายของคุณมาคุยกับผมหน่อยได้ไหมครับ"สิ้นเสียงชายวัยกลางคนผู้คุมก็ทำหน้าเครียดแล้วจึงตอบว่า....
"ก็ได้"แล้วก็เดินไปแต่ไม่ลืมที่จะลากผมไปโดยใช้กุญแจมือล็อกข้อมือผมไว้กับราวเหล็กใกล้ๆ
"อ้าว!คุณธริต"เอ..ถ้าจำไม่ผิดนี่คือเสียงของผู้คุมใหญ่ของเรือนจำ
"สวัสดีครับคุณจีระ"ชายที่ถูกเรียกว่าธริตยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
"ผมได้ฟังเรื่องจากลูกน้องผมและผมตัดสินใจแล้วว่า.....ผมอนุญาติให้คุณรับเด็กคนนี้ไปเลี้ยงได้ครับ"หา!ผม..ผมจะได้ออกไปจากที่นี้แล้ว!? ผมดีใจจนบอกไม่ถูกเลย
"ขอบคุณมากครับ ผมจะทำให้เด็กคนนี้กลายเป็นคนที่ดี เด่นและดัง amazing perfect!ไปเลยล่ะครับ"เขายิ่ม..แต่ผมรู้สึกว่า...เขายิ้มน่ากลัวชะมัด อึ๋ย~
กลับมาปัจจุบัน.....
ตึกๆๆ
ผมวิ่งลงมาจากบันไดแล้วมุ่งมายังโต๊ะอาหาร
"อรุณสวัสดิ์ครับอา"ผมกล่าวสวัสดีคุณธริต...ผู้มีพระคุณของผม
"อืม นั่งลงเถอะแล้วรีบๆทานข้าวได้แล้วเดี๋ยวต้องไปที่มหาฯลัยตอนเช้าไม่ใช่รึ"
"ครับ"ผมตอบสั้นๆแล้วนั่งลงเพื่อทานข้าว ตอนนี้ผมย้ายมาอยู่บ้านคุณธริตได้เกือบปีแล้ว การมาอยู่ที่นี่ทำให้ผมได้เห็นโลกภายนอกที่ผมไม่ได้เห็นมานาน คุณธริตพาผมไปนู่นไปนี่ตลอดทั้งไปห้าง ไปงานสังสรรค์ต่างๆ ไปทะเล ฯลฯ มันทำให้ผมรู้สึกดีกว่าเวลาอยู่ในเรือนจำเยอะ เมื่อผมกินข้าวเสร็จก็เดินออกไปหน้าบ้านเพื่อไปมหาฯลัย
ที่มหาฯลัยนานาชาติFrongzualick(คิดเองเน้อ)
"เฮ้ย!ไง ไอ้เลน"ท็อปเท็นเพื่อนสนิทของผมกระโดดเข้ามาจนผมหลบแทบไม่ทัน
"กะโดดให้ฉันล้อหัวฟาดพื้นตายเลยใช่ไหม"ผมทำหน้า(เหมือนจะ)งอนใส่ท็อปเท็น
"โอ๋ๆ นิดหน่อยเอง เออ!แกรู้ปะวันนี้มีนักเรียนย้ายมาใหม่ด้วย เห็นบอกว่าย้ายมาต่างประเทศ"ท็อปเท็นเปลี่ยนเรื่อง
"ผู้ชายหรือผู้หญิงวะ"ผมถาม
"ผู้หญิง!"เธอสธิวที่โผล่มาจากไหนไม่รู้เข้ามาแจมด้วย
"จริงดิ!"ท็อปเท็นพูดทำตาเป็นประกาย...ไอนี่น่ะเพลย์บอยตัวพ่อเลย=A=" สงสัยมันคงจะวาดฝันจินตนาการถึงผู้หญิงน่าตาดีๆน่ารักๆโมเอะๆประมาณนี้ล่ะมั้ง-*-
"แล้วแกรู้ได้ไงอะ"ผมถามเธอสธิว
"นู่นๆ นั่นไง"เธอสธิวพูดพลางเอามือชี้ไปยังสวนหย่อมข้างมหาฯลัย
"โหยยย~น่ารักว่ะ!"ท็อปเท็นพูด
"ไหนๆ"ผมชะเง้อมองทางสวนนั้นบ้าง เขาน่ารักอย่างที่ไอ้ท็อปเท็นพูดจริงๆนั่นแหละแต่ผมว่า...หน้าคุ้นๆแฮะ เคยเจอที่ไหนว้า~~ หรือเพราะเห็นแบบไกลผมเลนจำไม่ได้-*-
กิ่ง ก้อง กอง ก่อง~~
เสียงกริ่ง(แน่ใจเรอะ!?)เรียกให้เข้าชั้นเรียนดังขึ้นพวกผมจึงรีบเข้าไปเรียน
ปึง!
"เอาล่ะ"เสียงอาจารย์สมรศรีวางหนังสือกองโตลงบนโต๊ะและพูด "วันนี้จะมีนักเรียนใหม่มาเรียนห้องเรา เข้ามาได้" แหมะ!นักเรียนใหม่จะเข้ามาเรียนห้องผมเรอะ! ไอ้ท็อปเท็นอิจฉาตายแน่ๆ ผมอยู่ห้องเดียวกับเธอสธิวแต่คนละห้องกับท็อปเท็น
เมื่อนักเรียนใหม่เดินเข้ามาเท่านั้น ผมก็เหมือนถูกสะกดจิตไปในทันใด.....นั่นมัน..มัน..รีเนส!!เด็กผู้หญิงที่ผทเคยชอบในสมัยก่อน!! รีเนสชัดๆ!!
"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเนธการ อัครนาวี เรียกว่าเทียเรนก็ได้ค่ะ"เขาแนะนำตัว..เทียเรน..เป็นไปไม่ได้!นั่นมันรีเนสชัดๆ!
"รีเนส!!"ผมไม่รู้ว่าอะไรบอกให้ผมทำแต่เมื่อรู้ตัวอีกทีผมก็ลุกยืนขึ้นแล้วตะโกนคำว่า"รีเนส"ออกไปแล้ว
"อะไรฮะ ลัทลิต!"อาจารย์ถาม
"ป..ป่าวครับ พอดีว่าเทียเรนเขาหน้าเหมือนคนรู้จักเฉยๆ"ผมยิ้มแห้งๆแล้วนั่งลงตามเดิม
"เธอไปนั่งตรงนั้นแล้วกัน"อาจารย์ชี้มาที่ข้างที่นั่งของผม...เย้ย!ข้างผมเรอะ! โอ้บร๊ะเจ้าเปปทีนแตก...อะไรมันจะซวยแบบนี้...ที่บอกว่าซวยไม่ใช่อะไรนะแต่ผมกลัวจะจำภาพเธอซ้อนทับกับรีเนสน่ะสิ!!
ตอนพัก....
"แกอยู่ห้องเดียวกับเด็กคนนั้นน่ะเรอะ!"เห็นไหม..บอกแล้ว ท็อปเท็นคลั่งแน่- -
"เออสิวะ-*-"
"แล้วที่แกพูดชื่อรีเนสนี่..ใครวะ"เธอสธิวถาม
"คนรู้จักเฉยๆ"ผมตอบ
"ไม่ใช่!น้ำเสียงแกตอนพูดมันให้ความรู้สึกว่า...เขาคือแฟนแกใช่ไหม"เย้ยยยย ไอ้บ้าเธอสธิว
"แค่คนรู้จักจริงๆ"ผมตอบปัด
"คนรู้จักหรือรู้ใจกันแน่(-*-)"แน่ะ ไอ้ท็อปเท็น
"เฮ้ยยย ก็ได้ๆ......"ผมตัดสิ้นใจเล่าเรื่องที่ผมเจอกับรีเนสแต่ข้ามเรื่องที่ผมติดคุกไปนะ-*-
"อืม..งั้นแกก็ลองไปถามเขาตรงๆเลยสิ!"ท็อปเท็นออกไอเดีย
"ฉันก็คิดอยู่...แต่ยังไม่มีโอกาส"
"เหรอ..งั้นเย็นนี้เป็นไง นัดเขามาถามเลย"เธอสธิวพูด
"เออๆ ไว้จะลองดูละกัน...."
------------------------------------------------------------------------------------------------
เฮ้ออออ จบบทซะที มาเม้นให้กำลังใจผู้แต่งหน่อยเซ่!!
http://www.punica.co.th/bbs/index.php
ก็อกๆๆ!
"คุณหนูคะ~ตื่อนได้เเล้วค่าาาาา"เสียงพี่อบ แม่บ้านของผมปลุก
"ครับพี่อบ เดี๋ยวผมลงไปครับ"ผมตอบพี่อบ อ้อๆลืมแนะนำตัว ผมชื่อเลนนีส..คนที่อ่านบทแรกกับบท2อาจรู้จักผมแต่ผมขอแนะนำตัวอีกครัง ผมเป็นลูกครึ่งไทย-อิตาลี่ตอนนี้ผมเรียนอยู่มหาฯลัยปี3 ผม..เคยอยู่เรือนจำมาก่อน อันที่จริง..ผมเป็นนักโทษประหารซะด้วยซ้ำแต่.......
ย้อนไปเมื่อวันประหาร....
"เดี๋ยวก่อน!!"เสียงๆหนึ่งทำให้ผู้คุมที่กำลังจะนำตัวผมไปประหารชะงัก เมื่อหันไปก็พบกับชายวัยกลางคนคนหนึ่งเดินมุ่งหน้ามาหา
"มีอะไร?"ผู้คุมถาม
"คือผม..อยากจะขออุปการะเลี้ยงเด็กคนนี้....ได้ไหม?"ฮะ!?เขาจะมาขอผมไปเลี้ยงเหรอ?
"ฮะๆ คุณอย่าล้อเล่นน่า"ผู้คุมหัวเราะแห้งๆ
"ผมพูดจริง..ไปเชิญเจ้านายของคุณมาคุยกับผมหน่อยได้ไหมครับ"สิ้นเสียงชายวัยกลางคนผู้คุมก็ทำหน้าเครียดแล้วจึงตอบว่า....
"ก็ได้"แล้วก็เดินไปแต่ไม่ลืมที่จะลากผมไปโดยใช้กุญแจมือล็อกข้อมือผมไว้กับราวเหล็กใกล้ๆ
"อ้าว!คุณธริต"เอ..ถ้าจำไม่ผิดนี่คือเสียงของผู้คุมใหญ่ของเรือนจำ
"สวัสดีครับคุณจีระ"ชายที่ถูกเรียกว่าธริตยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
"ผมได้ฟังเรื่องจากลูกน้องผมและผมตัดสินใจแล้วว่า.....ผมอนุญาติให้คุณรับเด็กคนนี้ไปเลี้ยงได้ครับ"หา!ผม..ผมจะได้ออกไปจากที่นี้แล้ว!? ผมดีใจจนบอกไม่ถูกเลย
"ขอบคุณมากครับ ผมจะทำให้เด็กคนนี้กลายเป็นคนที่ดี เด่นและดัง amazing perfect!ไปเลยล่ะครับ"เขายิ่ม..แต่ผมรู้สึกว่า...เขายิ้มน่ากลัวชะมัด อึ๋ย~
กลับมาปัจจุบัน.....
ตึกๆๆ
ผมวิ่งลงมาจากบันไดแล้วมุ่งมายังโต๊ะอาหาร
"อรุณสวัสดิ์ครับอา"ผมกล่าวสวัสดีคุณธริต...ผู้มีพระคุณของผม
"อืม นั่งลงเถอะแล้วรีบๆทานข้าวได้แล้วเดี๋ยวต้องไปที่มหาฯลัยตอนเช้าไม่ใช่รึ"
"ครับ"ผมตอบสั้นๆแล้วนั่งลงเพื่อทานข้าว ตอนนี้ผมย้ายมาอยู่บ้านคุณธริตได้เกือบปีแล้ว การมาอยู่ที่นี่ทำให้ผมได้เห็นโลกภายนอกที่ผมไม่ได้เห็นมานาน คุณธริตพาผมไปนู่นไปนี่ตลอดทั้งไปห้าง ไปงานสังสรรค์ต่างๆ ไปทะเล ฯลฯ มันทำให้ผมรู้สึกดีกว่าเวลาอยู่ในเรือนจำเยอะ เมื่อผมกินข้าวเสร็จก็เดินออกไปหน้าบ้านเพื่อไปมหาฯลัย
ที่มหาฯลัยนานาชาติFrongzualick(คิดเองเน้อ)
"เฮ้ย!ไง ไอ้เลน"ท็อปเท็นเพื่อนสนิทของผมกระโดดเข้ามาจนผมหลบแทบไม่ทัน
"กะโดดให้ฉันล้อหัวฟาดพื้นตายเลยใช่ไหม"ผมทำหน้า(เหมือนจะ)งอนใส่ท็อปเท็น
"โอ๋ๆ นิดหน่อยเอง เออ!แกรู้ปะวันนี้มีนักเรียนย้ายมาใหม่ด้วย เห็นบอกว่าย้ายมาต่างประเทศ"ท็อปเท็นเปลี่ยนเรื่อง
"ผู้ชายหรือผู้หญิงวะ"ผมถาม
"ผู้หญิง!"เธอสธิวที่โผล่มาจากไหนไม่รู้เข้ามาแจมด้วย
"จริงดิ!"ท็อปเท็นพูดทำตาเป็นประกาย...ไอนี่น่ะเพลย์บอยตัวพ่อเลย=A=" สงสัยมันคงจะวาดฝันจินตนาการถึงผู้หญิงน่าตาดีๆน่ารักๆโมเอะๆประมาณนี้ล่ะมั้ง-*-
"แล้วแกรู้ได้ไงอะ"ผมถามเธอสธิว
"นู่นๆ นั่นไง"เธอสธิวพูดพลางเอามือชี้ไปยังสวนหย่อมข้างมหาฯลัย
"โหยยย~น่ารักว่ะ!"ท็อปเท็นพูด
"ไหนๆ"ผมชะเง้อมองทางสวนนั้นบ้าง เขาน่ารักอย่างที่ไอ้ท็อปเท็นพูดจริงๆนั่นแหละแต่ผมว่า...หน้าคุ้นๆแฮะ เคยเจอที่ไหนว้า~~ หรือเพราะเห็นแบบไกลผมเลนจำไม่ได้-*-
กิ่ง ก้อง กอง ก่อง~~
เสียงกริ่ง(แน่ใจเรอะ!?)เรียกให้เข้าชั้นเรียนดังขึ้นพวกผมจึงรีบเข้าไปเรียน
ปึง!
"เอาล่ะ"เสียงอาจารย์สมรศรีวางหนังสือกองโตลงบนโต๊ะและพูด "วันนี้จะมีนักเรียนใหม่มาเรียนห้องเรา เข้ามาได้" แหมะ!นักเรียนใหม่จะเข้ามาเรียนห้องผมเรอะ! ไอ้ท็อปเท็นอิจฉาตายแน่ๆ ผมอยู่ห้องเดียวกับเธอสธิวแต่คนละห้องกับท็อปเท็น
เมื่อนักเรียนใหม่เดินเข้ามาเท่านั้น ผมก็เหมือนถูกสะกดจิตไปในทันใด.....นั่นมัน..มัน..รีเนส!!เด็กผู้หญิงที่ผทเคยชอบในสมัยก่อน!! รีเนสชัดๆ!!
"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเนธการ อัครนาวี เรียกว่าเทียเรนก็ได้ค่ะ"เขาแนะนำตัว..เทียเรน..เป็นไปไม่ได้!นั่นมันรีเนสชัดๆ!
"รีเนส!!"ผมไม่รู้ว่าอะไรบอกให้ผมทำแต่เมื่อรู้ตัวอีกทีผมก็ลุกยืนขึ้นแล้วตะโกนคำว่า"รีเนส"ออกไปแล้ว
"อะไรฮะ ลัทลิต!"อาจารย์ถาม
"ป..ป่าวครับ พอดีว่าเทียเรนเขาหน้าเหมือนคนรู้จักเฉยๆ"ผมยิ้มแห้งๆแล้วนั่งลงตามเดิม
"เธอไปนั่งตรงนั้นแล้วกัน"อาจารย์ชี้มาที่ข้างที่นั่งของผม...เย้ย!ข้างผมเรอะ! โอ้บร๊ะเจ้าเปปทีนแตก...อะไรมันจะซวยแบบนี้...ที่บอกว่าซวยไม่ใช่อะไรนะแต่ผมกลัวจะจำภาพเธอซ้อนทับกับรีเนสน่ะสิ!!
ตอนพัก....
"แกอยู่ห้องเดียวกับเด็กคนนั้นน่ะเรอะ!"เห็นไหม..บอกแล้ว ท็อปเท็นคลั่งแน่- -
"เออสิวะ-*-"
"แล้วที่แกพูดชื่อรีเนสนี่..ใครวะ"เธอสธิวถาม
"คนรู้จักเฉยๆ"ผมตอบ
"ไม่ใช่!น้ำเสียงแกตอนพูดมันให้ความรู้สึกว่า...เขาคือแฟนแกใช่ไหม"เย้ยยยย ไอ้บ้าเธอสธิว
"แค่คนรู้จักจริงๆ"ผมตอบปัด
"คนรู้จักหรือรู้ใจกันแน่(-*-)"แน่ะ ไอ้ท็อปเท็น
"เฮ้ยยย ก็ได้ๆ......"ผมตัดสิ้นใจเล่าเรื่องที่ผมเจอกับรีเนสแต่ข้ามเรื่องที่ผมติดคุกไปนะ-*-
"อืม..งั้นแกก็ลองไปถามเขาตรงๆเลยสิ!"ท็อปเท็นออกไอเดีย
"ฉันก็คิดอยู่...แต่ยังไม่มีโอกาส"
"เหรอ..งั้นเย็นนี้เป็นไง นัดเขามาถามเลย"เธอสธิวพูด
"เออๆ ไว้จะลองดูละกัน...."
------------------------------------------------------------------------------------------------
เฮ้ออออ จบบทซะที มาเม้นให้กำลังใจผู้แต่งหน่อยเซ่!!
http://www.punica.co.th/bbs/index.php
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น