คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 - อาบน้ำกันเถอะ!
LAST
Chapter 2
‘เขาต้องหนี!!!’รีไวล์คิดด้วยความหวาดกลัว ตัวของเขาสั่นเทาราวกับลูกนก แต่อีกฝ่ายก็ไม่มีทีท่าจะเห็นใจเลยแม้แต่น้อย
เอเลนยังคงเล้าโลมอีกฝ่ายอย่างกระหาย เขาไม่เคยรู้สึกดีเท่านี้มาก่อนในชีวิตหุ่นยนต์ของเขาเลย รับรองได้แน่ว่าแจนจะต้องอิจฉามากๆ....ไม่สิ ไม่เพียงแต่แจนหรอกที่จะตาร้อนผ่าวกับสิ่งที่เขากำลังจะทำกับมนุษย์ตรงหน้า...แต่ต้องพูดว่า ‘หุ่นยนต์เพศชาย’ทั่วโลกต่างหากล่ะ ที่ต้องอิจฉากับสิ่งที่เขากำลังจะได้ครอบครอง
บางที เงิน50ล้านสำหรับค่าประมูล คงยังน้อยไปด้วยซ้ำสำหรับคนคนนี้
คิดแล้ว ร่างสูงก็เลื่อนสายตาไปมองใบหน้าขาวที่ตอนนี้แดงเถือกไปหมด เขาก้มลงเลียน้ำตาที่เปรอะอยู่ตรงหางตาของอีกฝ่าย รู้สึกได้ถึงแรงสะดุ้งเล็กน้อยของรีไวล์ ก่อนจะใช้จังหวะที่อีกฝ่ายหลับตาพริ้มกระชากเอาเกราะกำบังเพียงหนึ่งเดียวของร่างบางออกอย่างไม่ใยดี
รีไวล์สะดุ้งสุดตัว เขาร้องโวยวายเสียงดัง เมื่อพบว่าตัวเองกำลังเปลือยเปล่าอย่างสมบูรณ์แบบ
“ไอ้บ้าเอ๊ย!!!!”รีไวล์ร้องลั่น ใช้มือของตัวเองทุบอกกว้างอย่างโมโห “แกแหกตาดูฉันสิโว้ย! ฉันเป็นผู้ชายนะ!!! มีของเหมือนที่นายมี! ถ้ากระหายขนาดนั้น ก็ไปทำกับผู้หญิงสิเว้ย!!!”เขาตะโกนสุดเสียง พลางดิ้นเร่าๆเพื่อหนีจากร่างสูง
เอเลนเลิกใช้มือลูบไล้หน้าอกขาว เปลี่ยนมาตรึงข้อมืออีกฝ่ายแทน
“ก็มันไม่มีทางเลือกนี่น่า”เขาเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่า พยายามกดอารมณ์ที่พุ่งสูงไว้ก่อน แม้ว่าการเห็นร่างกายเปลือยเปล่าของคนเบื้องล่างจะชวนให้เขาทำสิ่งตรงกันข้ามก็เถอะ “คุณคงถูกเอามาประมูลขายโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยสินะ?”
รีไวล์มุ่นคิ้วอย่างไม่เข้าใจ แต่ดูเหมือนว่า การฟังอีกฝ่ายอธิบายเรื่องนี้จะช่วยยืดเวลา(เสียตัว)ให้เขาได้
“...ก...บอกฉันมาสิ!”ว่าแล้วก็เชิดหน้าขึ้นอย่างวางมาด ทั้งๆที่วางมาดตอนนี้ไปก็ไม่ได้ทำให้ตัวเองดูน่ากลัวขึ้นอีกแล้ว
เอเลนพ่นลมทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น
“....ก็ได้ อย่างน้อยคุณจะได้รู้ว่ามี‘เซ็กส์’กับผม มันจะส่งผลดีต่อหุ่นยนต์ทั่วโลกได้อย่างไร”ร่างสูงยิ้มเมื่อเห็นคนเบื้องล่างหน้าแดงเพราะคำที่เขาเน้นเป็นพิเศษ “นั่นเป็นเพราะว่า...”
“เดี๋ยวก่อน”รีไวล์ขัด “ก่อนนายจะอธิบายฉัน...ฉันกลัวนายเมื่อย ลุกไปนั่งเถอะ”คำพูดดูเหมือนเป็นห่วง แต่ใจจริงนี่แช่งชักหักกระดูกอีกฝ่ายไว้เหลือเกิน
เอเลนเลิกคิ้ว แต่ร่างกายก็ยังไม่ยอมขยับไปไหน
“แล้วปล่อยโอกาสให้คุณได้ขัดขืนเหรอ?”เอเลนแสยะยิ้มร้าย ก่อนจะจงใจกดร่างกายให้ทับอีกฝ่ายมากขึ้น“ฟังดูน่าสนุกดี...แต่เอาไว้คราวหน้าดีกว่า”
‘ยังมีคราวหน้าอีกเหรอวะ??!!!’ร่างบางกรีดร้อง
“เหตุผลที่ผมต้องมีอะไรกับคุณ”เขาจ้องมองมาที่นัยน์ตาสีเทาเกือบดำ “เพื่อการพัฒนาหุ่นยนต์เพศหญิง ให้มีประสิทธิภาพในการปรนเปรอกามารมณ์ของหุ่นยนต์เพศชาย อาจฟังดูน่าตลกนะ แต่หุ่นยนต์สมัยนี้มีความรู้สึก มีอารมณ์เหมือนกับมนุษย์อย่างคุณ”เขาก้มลงพรมจูบเบาๆบนใบหน้าแดงซ่าน สัมผัสถึงความนุ่มนิ่มที่ไม่เคยพานพบมาก่อน “เราเคยได้ยินข่าวลือ ว่ามนุษย์นั่นมีสัมผัสที่อ่อนโยนกว่าหุ่นยนต์เช่นเรา...ซึ่งมันก็จริงตามว่า ...ผมจึงต้องการ ‘ตัวคุณ’ เพื่อเอามาพัฒนาหุ่นยนต์เพศหญิงของบริษัทผม”
รีไวล์พยายามดิ้นหนีริมฝีปากของอีกฝ่าย
เขาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ร่างสูงพูดเลย แต่สัมผัสหยาบกร้านราวกับหินแข็งๆของเอเลนก็เป็นเครื่องพิสูจน์ได้อย่างดี จะว่าไปแล้ว จักรกลผู้หญิงที่ชื่อฮันซี่ก็มีสัมผัสไม่ต่างจากคนตรงหน้าเลยสักนิด
ถึงเขาจะเป็นผู้ชายแข็งแรง มีกล้ามมีเนื้อ(ถึงจะตัวเล็กและเอวบางไปหน่อย) แต่เมื่อเทียบกับหุ่นยนต์พวกนี้แล้ว...เขาก็เปรียบเสมือนผู้หญิงอ่อนแอดีๆนี่เอง
ขณะที่ร่างบางคิดเจ็บใจ ก็ต้องสะดุ้งโหยงอีกครั้งเมื่อลิ้นร้อนๆของอีกฝ่ายเริ่มลากไล้จากต้นคอไปถึงหน้าอก
“อ๊า!”สุดท้าย รีไวล์ก็เผลอครางออกมาเสียงดัง เขาไม่อยากจะยอมรับเลยว่าตัวเองรู้สึกดีกับลิ้นอันช่ำชองนั่นแค่ไหน
‘ไม่ได้นะๆๆ!!! อย่ามาเคลิ้มตอนนี้นะโว้ยรีไวล์!!!!” เขาสะบัดหัวเพื่อเรียกสติ
แต่เขาจะทำยังไงดีล่ะ? พละกำลังก็สู้ไม่ได้ จะพูดให้อีกฝ่ายปล่อยเขาไปนี่ ยิ่งทำไม่ได้ใหญ่ กว่าหมอนี่จะได้เขามาต้องเสียเงินไปตั้งมหาศาล...แล้วจะทำยังไงดีวะ?!
บ้าเอ๊ย!....ถ้าไม่ติดว่ายังเดินไม่ได้ละก็.....
เดินไม่ได้?....
ว่าแล้ว ร่างบางก็ถึงกับตาเบิกโพลงกับความคิดที่แล่นเข้ามาในหัว
“ด...เดี๋ยว!!!!”ก่อนที่ร่างสูงจะไล่ลิ้นลงต่ำกว่าสะดือ รีไวล์ก็ร้องเรียกเสียงดัง
เอเลนถอนหายใจเมื่อต้องหยุดทำ(ในสิ่งที่เขาไม่อยากจะหยุด)อีกครั้ง เขายกหน้าขึ้นมองใบหน้าสวย ซึ่งดูจะเรียกความสนใจจากเขาได้น้อยลงเมื่อสิ่งที่เขาสนใจมากกว่าอยู่ตรงหว่างขาของอีกฝ่าย
“ฉ...ฉันว่าเราต้องหยุดก่อน”รีไวล์ยันตัวเองขึ้น เพื่อจะได้มองใบหน้าหล่อนั่นให้ชัดๆ “ถ้านายทำฉันตอนนี้...รับรองได้ว่ามันจะทำให้สิ่งที่นายตั้งใจไว้ล้มเหลว...”
พูดถึงตรงนี้ เอเลนก็เลิกคิ้วย่างไม่อยากจะเชื่อ
“เพราะ?”
“เพราะ...”ร่างบางกลืนน้ำลาย “เพราะตอนนี้ช่วงล่างของฉันยังใช้การได้ไม่ดี...นายก็เห็นนิ ฉันแทบเดินไม่ได้ด้วยซ้ำ ถ้านายมีอะไรกับฉันตอนนี้ รับรองได้ว่ามันจะไม่ทำให้นายสุขสมใจเท่าที่ควร...อีกอย่าง...มันจะไม่ทำให้ฉันมีอารมณ์ร่วมไปกับนายด้วย”พูดแล้วก็แอบกระดากปากตัวเอง เขาไม่มีวันปล่อยให้หมอนี่ทำให้เขามีอารมณ์ร่วมได้หรอก! “และถ้าสิ่งที่นายพูดเมื่อกี้เป็นความจริง...ความตั้งใจครั้งนี้ของนายก็คงต้องล่มไม่เป็นท่าแน่ๆ”
เอเลนมองเขาด้วยสีหน้าเงียบขรึม เขากระพริบตาปริบๆสองสามทีราวกับกำลังประมวลผลบางอย่าง
ร่าบางเองก็ตีสีหน้าขรึมไม่ต่างกัน เพราะพยายามไม่ให้อีกฝ่ายจับได้ว่าเขากำลังโกหกหน้าตายอยู่ แต่ในสถานการณ์อันตรายเช่นนี้ การโมเมเกี่ยวกับเรื่องที่ร่างสูงไม่รู้มากที่สุดน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด ในเมื่อยุคนี้เขาเป็นมนุษย์คนสุดท้าย เขาก็ต้องหัดใช้ประโยชน์จากสถานะเขาตอนนี้สิ
เอเลนมุ่นคิ้วด้วยความไม่พอใจ
ก่อนที่ประโยคต่อมา จะทำให้รีไวล์ถึงกับโล่งอกอย่างถึงที่สุด
“....งั้นก็ได้”รีไวล์เหมือนจะยกภูเขาออกจากอก แต่ก็ต้องสะอึกเมื่ออีกฝ่ายขัดขึ้น “แล้วผมจะต้องรอไปอีกนานเท่าไร?”
รีไวล์มุ่นคิ้ว ทำหน้าอึกอักเล็กน้อย
“...สัก...น....หนึ่งเดือนมั้ง”
“นานไป”เอเลนยักไหล่ “ครึ่งเดือนพอ”
พูดเสร็จ รีไวล์ก็หันมาทำตาขวางใส่เขาทันที แต่เอเลนก็ทำเป็นไม่สนใจ เขาลุกขึ้นจากตัวของรีไวล์
ร่างเล็กเห็นดังนั้นก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แต่ก็ต้องสะดุ้งโหยงสุดตัว เมื่อเห็นผู้ชายตรงหน้ากำลังถอดเสื้อออกอย่างไม่เกรงกลัวสายตาใคร
“อ...ไอ้บ้า!...จะถอดก็ไปถอดที่อื่นสิวะ!”รีไวล์รีบเบือนหน้าหนีทันที เมื่อร่างกายกำยำเกินอายุกำลังปรากฏต่อสายตาของเขา
เอเลนพอได้ยินดังนั้น ก็หัวเราะกับท่าทีเขินอายของอีกฝ่าย
“ก็ผมเห็นคุณโป๊แล้ว”เขายิ้มกว้าง “นี่ก็จะได้เสมอกันไง”
“ไม่ต้องการโว้ย!!!”รีไวล์ร้องลั่น รู้สึกได้ถึงความร้อนผ่าวทั่วใบหน้า เขาเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองกำลังเปลือยกายต่อหน้าเด็กหนุ่ม จึงรีบคว้าเอาผ้าห่มมาคลุมตัวทันที ร่างเล็กหวังว่าอีกฝ่ายคงวุ่นอยู่กับการถอดผ้าถอดผ่อนจนไม่มีเวลามาสนใจหูแดงๆของเขา แต่ทันทีที่ได้ยินเสียงหัวเราะขบขัน เขาก็รู้ทันทีว่าโชคไม่เข้าข้างมนุษย์คนสุดท้ายอย่างเขาเอาเสียเลย “ข...ขำอะไรวะ!!!”
‘น่ารัก’ เอเลนยิ้มกว้าง ยิ่งพอได้เห็นท่าทางกลบเกลื่อนความอายด้วยการโวยวาย รอยยิ้มก็ยิ่งกว้างเข้าไปอีก
“คุณไม่อยากรู้หรอ ว่าทำไมผมถึงถอดชุดออกหมดน่ะ?”เอเลนเอ่ยถาม
ซึ่งอีกฝ่ายก็หันมามองเข้าด้วยหน้านิ่วคิ้วขมวดราวกับไม่สนใจ แม้ว่าที่แก้มขาวๆจะปรากฏสีชมพูอ่อนจาง
“จะทำอะไรก็เรื่องของแก”รีไวล์เอ่ยปัด
“แหม ปากแบบนั้นน่าจับจูบสั่งสอนจริงๆนะครับ”เขาเอ่ยอย่างทีเล่นทีจริง แต่ก็ทำเอารีไวล์ถึงกับสะดุ้งสุดตัว เขารีบตั้งการ์ดพร้อมจะขัดขืนอีกฝ่ายทันที
เอเลนหัวเราะน้อยๆ
“จริงๆแล้ว...คุณก็น่าจะไปกับผมนะครับ อยู่ในช่องแช่แข็งอุดอู้ตั้งนานหลายร้อยปี คงอยาก ‘อาบน้ำ’น่าดู”
พูดเสร็จ รีไวล์ก็เลิกคิ้ว ก่อนจะหันมามองเอเลนด้วยสีหน้าแปลกๆ
“หุ่นยนต์...อาบน้ำ?”รีไวล์ถามเสียงสูง “ไม่โดนช็อตตายรึไง?”
“แหม คุณรีไวล์นี่ตลกจังเลยนะครับ”เอเลนหัวเราะ พลางทำหน้าราวกับคำถามเมื่อครู่ช่างไร้สาระเสียเต็มประดา “ถ้าหุ่นยนต์อย่างเราจะพังเอาง่ายๆเพียงเพราะโดนน้ำสาด ...มนุษย์ก็คงไม่สูญพันธุ์จนถึงทุกวันนี้หรอกครับ”
ร่างเล็กหันมาแยกเขี้ยวใส่ รู้สึกเหมือนถูกอีกฝ่ายหาว่าโง่ยังไงชอบกล
‘แต่จะว่าไปแล้ว ตั้งแต่ออกจากแคปซูลแช่เข็ง เราก็ยังไม่ได้ล้างเนื้อตัวเลยนี่น่า’รีไวล์คิด ก่อนจะหันไปมองเอเลนเพียงแวบเดียวก็ต้องหันกลับมา เพราะเด็กหนุ่มผิวแทนกำลังวุ่นอยู่กับการถอดกางเกงอยู่ ‘แต่เมื่อกี้ ไอ้บ้านั่นพูดเหมือนกับจะชวนให้เราอาบน้ำพร้อมมัน...อุตส่าห์รอดมาได้แล้ว ใครมันจะคิดหาเหาใส่หัวอีกวะ’ คิดเสร็จก็พยักหน้ากับตัวเอง ตัดสินใจแล้วว่าจะกล่าวปฏิเสธอีกฝ่าย แต่ยังไม่ทันจะหันไปพูดสักแอะ เขาก็โดนแขนแข็งแกร่งทั้งสองข้างจับอุ้มขึ้นทันที
“เฮ้ย!!!!”รีไวล์ร้องลั่น “ไม่อาบโว้ย!!! ฉันไม่อาบน้ำกับนายเด็ดขาด!!!!”
“ไม่เอาน่า”เอเลนมุ่นคิ้ว “ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก ก็ในเมื่อขาคุณยังใช้การไม่ได้ ถ้าทำอะไรไปมันจะส่งผลเสียต่อบริษัทผม ...แต่คุณอย่าลืมสิครับ ว่าผมซื้อตัวคุณมาตั้งเท่าไรกว่าจะได้มา เวลาของผมมีค่ามาก ผมต้องใช้ทุกวินาทีเพื่อการทดลอง”เอเลนทำเป็นไม่สนใจมือไม้ที่พยายามดันทั้งอกทั้งหน้าของเขา ก่อนจะพูดต่อ “ฉะนั้น เวลาอาบน้ำจึงเป็นเวลาที่ผมจะได้สำรวจทุกรายละเอียดของผิวและใบหน้าของคุณ”
รีไวล์กะจะโต้แย้ง แต่พอเห็นใบหน้าทะมึนของเอเลน เขาก็เงียบเสียงลงไปทันที
‘แล้วใครสั่งให้ซื้อฉันด้วยราคาแพงลิ่บขนาดนั้นกันเล่า!!!!”เขาได้แต่คิดในใจ แล้วส่งสายตาขวางโลกให้อีกฝ่ายแทนคำด่า
พอคนในอ้อมแขนเลิกดิ้น เอเลนก็ยิ้มร่าพลางเดินโทงๆเข้าไปในห้องน้ำ
...คงพิลึกน่าดู...
....ที่ได้เห็นผู้ชายเปลือยกายสองคนกำลังอยู่ในท่าอุ้มเจ้าสาว......
..................................................................................................................
“นายชื่ออะไร?”ร่างเล็กโพล่งขึ้นมาเพื่อทำลายความเงียบ เขาหันไปมองคนที่นั่งอยู่ด้านหลังเขา “แล้วก็...ลองเล่าเรื่องของนายให้ฉันฟังหน่อย”
ตอนนี้ คนทั้งสองกำลังแช่อยู่ในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่เว่อร์ ซึ่งทีแรกที่รีไวล์เห็นมัน เขาถึงกับตกตะลึง อ้าปากค้าง เพราะความโอ่อ่าหรูหราที่ไม่น่าเชื่อว่าไอ้เด็กบ้านั่นจะมีปัญญาจ่าย แต่เพียงไม่นานเขาก็ยักไหล่ให้กับภาพที่เห็น ก็นะ หมอนั่นเป็นเศรษฐีนี่น่า ไม่งั้นคงไม่มีปัญญาซื้อตัวเขามาได้ตั้ง50ล้านหรอก(ขอแขวะหน่อยเหอะ!)
เอเลนเลิกคิ้ว เขาลอบมองเส้นผมสีดำสนิทอย่างสงสัย
ทีแรกที่เขาพาคนตัวเล็กเข้ามาในห้องอาบน้ำ เขาก็จับอีกฝ่ายโยนลงอ่างอย่างไม่ใยดี หวังไว้ว่าจะได้ใช้เวลาอาบน้ำทั้งหมดสำรวจทุกซอกทุกมุมของรีไวล์ แต่ก็โดนร่างเล็กประท้วงอย่างรุนแรงด้วยการปาข้าวของทุกชนิดที่อยู่ใกล้มือ ไม่ว่าจะเป็นแชมพูขวดละล้าน สบู่ก้อนละห้าแสน ฟองน้ำพิเศษที่มีเพียง10ชิ้นบนโลกใบนี้ หรือแม้แต่ไม้ดูดส้วมอย่างดีที่ราคาตั้ง 3ล้าน(ที่ไม่รู้ว่าใครมันลืมเก็บใส่ตู้) พ่อคุณเล่นปาใส่ร่างกายแข็งดั่งหินผาของเขาเสียจนแตกละเอียดทุกชิ้น
...ยินดีด้วยนะ เอเลน ตอนนี้ค่าตัวของมนุษย์คนนี้รวมเป็น 56.5ล้านแล้วล่ะ...
เพื่อไม่ให้มันเกิดความเสียหายไปมากกว่านี้ เอเลนจึงยอมทำตามข้อเสนอของเขาทุกอย่าง ทั้งยอมใส่ผ้าขนหนูลงอ่าง ยอมสำรวจผิวของร่างบางได้แค่หลัง แถมยังต้องยอมที่จะไม่แตะต้อง(หรือลูบไล้)กล่องดวงใจของอีกฝ่าย
...สุดท้าย พวกเขาก็ลงเอยด้วยการนั่งซ้อนกันแบบนี้...
แต่มิวาย รีไวล์ก็ยังคงเว้นระยะห่างจากเขาพอสมควร
‘เป็นผู้ชายแท้ๆ หวงเนื้อหวงตัวชะมัด’ เอเลนกลอกตา
“ก็ได้ครับ”เขายิ้มเจ้าเล่ห์ “แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน”
รีไวล์หันมาทำตาขวางใส่เด็กหนุ่ม
“ถ้าแกคิดจะขอจับไอ้นั่นของฉันล่ะก็...”
“ไม่ใช่เรื่องนั้นสักหน่อย...”เอเลนยิ้มกว้าง “ผมขอแค่ให้คุณหันหน้ามาทางผมได้มั้ย? ผมสำรวจผิวแผ่นหลังคุณหมดแล้ว ตอนนี้อยากลองสำรวจที่ใบหน้าบ้าง”
รีไวล์เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจหันมาประจันกับอีกฝ่าย ‘ถึงยังไง เรากับไอ้เด็กบ้านี่ก็ไม่โป๊แล้วนิ’เขาคิด
“เอ้า! ทำแล้วไง ก็พูดมาสิ”รีไวล์ทำท่าฮึดฮัด
“ครับๆ”เอเลนหัวเราะ เขายกมือหยาบขึ้นลูบใบหน้าเรียวของร่างบาง รู้สึกได้ถึงแรงกระตุกเบาๆ “ผมชื่อ เอเลน เยเกอร์ เป็นจักรกลอัจฉริยะเบอร์ 3029 สัญชาติเยอรมัน”เขาหยุด ก่อนจะใช้นิ้วเกลี่ยเบาๆที่จมูกเล็กๆ แต่เพราะกะแรงไม่ถูกเลยทำเอาอีกฝ่ายถึงกับหน้าเซ “ถ้านับอายุตั้งแต่ตอนที่รัฐบาลสร้างผม...ปีนี้ผมก็อายุ469ปี แต่ถ้าเอาอายุตามที่พวกเขาเซ็ตค่าให้ผม ก็อายุ17”
รีไวล์มองเขาอึ้งๆ
“แล้วคุณละครับ?”เอเลนเริ่มยิงคำถาม รู้สึกขำขันเล็กน้อยกับท่าทีฮึดฮัดของอีกฝ่าย
“ถ้าไม่นับหลายร้อยปีที่ถูกแช่แข็งไว้...ฉันอายุ30ปี”
คราวนี้เป็นฝ่ายเอเลนบ้างที่ต้องอึ้ง
“พูดจริงหรอครับ”เสียงของเอเลนสูงขึ้นอย่างไม่รู้ตัว เขาไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลย “ผมเคยเห็นหุ่นยนต์ที่ถูกกำหนดอายุ30ปี ยังดูไม่เด็กหรือ...ตัวเล็กเท่าคุณมาก่อน”
พูดเสร็จ รีไวล์ก็ชักสีหน้าทันที
“เรื่องของฉันไว้ก่อน”รีไวล์ตัดบท “ฉันบอกให้เล่าเรื่องของนายมาไม่ใช่หรือไง”
ร่างสูงแอบยักไหล่ ‘ขี้สั่งจริงๆแหะ’เอเลนคิด
“ก็....อย่างที่คุณเห็นครับ ผมเป็นประธานบริษัทผลิตตุ๊กตาเพื่อทำเรื่องอย่างว่าสังกัดประเทศเยอรมัน”มือกร้านเริ่มเลื่อนไปลูบแถวริมฝีปากสีชมพูอันอ่อนนุ่ม “เรื่องราวของผมไม่มีอะไรมาก ก็คล้ายๆกับเรื่องของหุ่นยนต์ระดับสูงตัวอื่นๆ...ว่าแต่ คุณใช้อะไรหรือทานอะไรเหรอครับ ทำไมปากของคุณมันทั้งนุ่มและเป็นสีชมพูอย่างนี้น่ะ?”
รีไวล์ทำสีหน้าทะมึนเมื่อโดนถาม แต่ก็แอบมีรอยสีชมพูจางๆที่แก้มนิดหน่อย
“สิ่งหนึ่งที่นายควรรู้ไว้นะ ‘เยเกอร์’ ....มนุษย์เพศชายไม่ดีใจหรอกนะที่ถูกผู้ชายด้วยกันพูดแบบนั้น”รีไวล์ปัดมือของอีกฝ่ายออก ซึ่งต้องใช้แรงพอสมควรกว่าจะปัดมือปลาหมึกนั้นออกได้ “เล่าเรื่องของโลกนี้ให้ฟังหน่อย”
เอเลนถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย แต่ก่อนจะปฏิเสธคำขอของอีกฝ่าย เขาก็ถูกร่างบางชิงตัดบทไปเสียก่อน
“เล่ามาเดี๋ยวนี้...ฉันไม่อยากดูเป็นคนโง่ ที่ไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับโลกของตัวเองในอนาคตหรอกนะ”รีไวล์กระชากเสียง แต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายยังตีหน้าเฉยเมย เขาจึงจำใจต้องงัดไม้ตายออกมา “...ถ้านายเล่าให้ฉันหมดทุกเรื่อง...ฉันยินดีจะให้นายสำรวจร่างกายฉัน.... ‘ทุกซอกทุกมุม’”
เพียงเท่านั้น เอเลนก็แย้มยิ้มกว้างจนปากจะฉีก
“ทุกซอกทุกมุม?”เขาถามย้ำด้วยแววตาพราวระยับ
รีไวล์สบถ ก่อนจะพยักหน้าให้ร่างสูงอย่างไม่เต็มใจ
“โลกใบนี้ถูกผลัดเปลี่ยนเจ้าของเมื่อประมาณ700ปีก่อน”เขาเริ่มด้วยการดึงร่างกายของรีไวล์ให้เข้ามาใกล้จนเนื้อแนบเนื้อ มือหยาบแตะนู่นนี่ไปทั่ว “ถ้าจำไม่ผิด คุณอยู่ในโครงการที่เกิดขึ้นพร้อมๆกับโครงการพัฒนาหุ่นยนต์เสมือนมนุษย์ใช่มั้ยครับ?”
“นายหมายถึง...ไอ้เจ้าหุ่นยนต์คาร์ลน่ะเหรอ?”รีไวล์มุ่นคิ้ว แอบสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมือเย็นหยาบเลื่อนเข้ามาใกล้ตรงขาอ่อน “อย่าบอกนะ...ว่าเจ้านั่น...เป็นคนตั้งตนสงครามล้างบางพวกเรา?”
“ใช่ครับ สงครามครั้งนั้นเริ่มต้นโดยมีแกนนำเป็นบรรพบุรุษคาร์ล พร้อมกับหุ่นยนต์ยุคแรกอีก511ตัว การต่อสู้ครั้งนั้น มนุษย์เป็นฝ่ายเสียเปรียบมาก ถึงแม้จะมีประชากรมหาศาลกว่า แต่กับหุ่นยนต์ที่ไม่มีทางตายและไม่อาจมีวิธีต่อกรได้...แค่สิบปี เผ่าพันธุ์ที่โง่เง่าที่สุดในโลกก็ไม่เหลือให้เราฆ่าแม้แต่คนเดียว”เขาหัวเราะเบาๆ พลางกดน้ำหนักนิ้วมากขึ้นตรงขาอ่อนขาวๆใต้น้ำ เรียกเสียงครางเบาๆจากรีไวล์ “...แต่ปัจจุบัน ประชากรหุ่นยนต์เกือบทั้งหมด ล้วนเกิดขึ้นหลังสงครามทั้งนั้น สำหรับเราแล้ว มนุษย์เป็นสิ่งมหัศจรรย์ที่พวกเราอยากสัมผัส อยากแตะต้อง...แต่มันก็เป็นเพียงความฝันที่ไม่มีทางเป็นจริง แต่แล้ว ดูสิ...จู่ๆคุณก็โผล่มาเสียอย่างนั้น...โผล่มาในเวลาที่ ‘ผม’ต้องการคุณมากที่สุดซะด้วย”ประโยคสุดท้าย เอเลนจงใจก้มลงกระซิบที่ข้างหูเล็กๆด้วยความอยากแกล้ง
รีไวล์สะบัดหน้าหนี พลางมองอีกฝ่ายอย่างโกรธเคือง
“ที่ว่าหุ่นยนต์รุ่นนาย...อยากสัมผัสมนุษย์ อยากแตะต้อง...มันหมายความว่ายังไง”รีไวล์เลิกคิ้ว “ใช่อย่างที่นายคิดจะทำกับฉันบนเตียงรึเปล่า”
เอเลนยิ้มเจ้าเล่ห์
“ใช่ครับ”ร่างสูงตอบ ก่อนจะเลื่อนมือมาสาละวนอยู่ที่บั้นท้าย(ที่ยังคลุมด้วยผ้าขนหนูอยู่) “เมื่อ300ปีก่อน รัฐบาลกลางได้กำหนดข้อบัญญัติใหม่ ให้พวกเราทุกคนอัพโหลดโปรแกรม ‘ระบบประสาท’ ...โปรแกรมยุ่งยากที่ทำให้เรามีความเหมือนมนุษย์มากขึ้น ข้อดีของมันคือทำให้เรามีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนจักรกลด้วยกันมากขึ้น ...แต่ข้อเสีย...คือทำให้เราเหมือนมนุษย์มากเกินไป ยกตัวอย่างสักข้อ...ก็เรื่องความต้องการทางเพศนี่แหละ”
‘รัฐบาลกลางเป็นศูนย์กลางของเจ้าพวกนี้สินะ’ร่างเล็กแอบครุ่นคิดในใจ เหตุผลที่เขาให้อีกฝ่ายเล่าเรื่องทั้งหมด นอกจากจะกันไม่ให้เขาดูเป็นคนโง่แล้ว เขายังต้องการข้อมูลอีกมากมาย...สำหรับการหลบหนี
“แล้วหุ่นยนต์เพศหญิงมันทำให้นายพอใจไม่ได้รึไง?”
“ถ้ามันทำได้ ป่านนี้ผมคงไม่มานั่งเล่นอยู่ในอ่างอาบน้ำกับคุณ หรือยอมเสียเงินตั้ง50ล้านเพื่อซื้อตัวนักเลงอย่างคุณมาหรอก”เอเลนพ่นลม “ตอนนี้ ปัญหาเรื่องเพศเป็นปัญหาระดับชาติของยุคหุ่นยนต์ครองโลก และเพื่อยุติปัญหาที่ยืดเยื้อมายาวนาน คุณจึงเป็นกุญแจสำคัญที่มีค่ามากที่สุด...เพราะความเป็นมนุษย์นี่แหละ...ที่จะทำให้เราสร้างจักรกลเพศหญิงที่สมบูรณ์แบบได้”
“...ที่นายบอกว่าต้องการสำรวจผิวกายของฉัน...ฉันก็ไม่เห็นนายจะจดบันทึกอะไรเลยนิ”
เอเลนชี้นิ้วมาที่สมองของเขา
“หุ่นยนต์อย่างเรา สามารถบันทึกข้อมูลในสมองได้”เอเลนตอบ “คุณอยากรู้มั้ยว่าผมบันทึกอะไรไว้บ้าง?”เขายิ้มกรุ่มกริ่มราวกับรอยยิ้มของผู้ชายเจ้าชู้
รีไวล์หรี่ตามองอีกฝ่าย เขารู้ว่าสิ่งที่ร่างสูงบันทึกไว้ในหัวต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ
“...ไม่ดีกว่..”
“ผมบันทึกข้อมูลใบหน้าคุณ”เอเลนตัดบท ก่อนจะโอบเอวของอีกฝ่ายแน่นเสียจนช่องว่างระหว่างตัวคนทั้งสองแทบเป็นสุญญากาศ
รีไวล์ทำท่าจะขัดขืน แต่แรงของเอเลนก็เยอะเสียจนเขาทำได้แค่เอนตัวหนี
เอเลนเห็นดังนั้นจึงผลักเขาเข้ากับผนังห้องน้ำ ก่อนจะใช้ข้อมือตรึงอีกฝ่ายไว้
“ปล่อยนะโว้ยยย!!!”
เอเลนยิ้มกว้างเมื่อเห็นสีหน้าร้อนรนปนโมโห เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ร่างเล็กก่อนกระซิบแผ่ว
“ผมจดบันทึกถึงกลิ่นตัวหอมๆของคุณ”เขาเลื่อนหน้าลงมาที่ซอกคอขาวเนียน “บันทึกความอบอุ่นจากร่างกายคุณตอนผมกอด บันทึกสีหน้าเย้ายวนของคุณหลังผมจูบ บันทึกเสียงครางเซ็กซี่ตอนผมเล้าโลม” เอเลนยิ้มร่าเมื่อใบหน้าสวยนั่นแดงแปร๊ดด้วยความเขินอาย เขาเลื่อนใบหน้าขึ้นอีกครั้ง คราวนี้นัยน์ตาสีมรกตจับจ้องไปที่ริมฝีปากบาง “...และบันทึกความต้องการของผม...ว่ามันสูงแค่ไหนยามสัมผัสร่างกายของคุณ”
รีไวล์เห็นท่าไม่ดีเลยกะจะแหกปากด่าอีกฝ่าย
...แต่ไม่ทันการณ์เสียแล้ว...
เอเลนโน้มตัวลงจูบอีกฝ่ายอย่างรุนแรง ลิ้นหยาบแข็งแรงดุนดันเข้าไปในโพรงสีหวานด้วยความกระหาย รีไวล์พยายามร้องห้าม แต่ร่างสูงทำเป็นไม่สนใจ ยิ่งเคลื่อนไหวลิ้นเข้าไปลึกขึ้น เก็บเกี่ยวความหวานทั้งหมดในช่องปากเล็กๆ
...เพียงครู่เดียว ก็ผละริมฝีปากออก พร้อมกับปล่อยมืออีกฝ่าย...
เอเลนมองใบหน้าแดงซ่านเปียกน้ำ(จากในอ่างนะ)ด้วยรอยยิ้มพึงพอใจ
‘ยั่วซะขนาดนี้...ถ้าไม่ติดว่าสภาพยังไม่พร้อม คงจัดหนักไปตั้งนานแล้ว’เอเลนคิด
“อาบน้ำมาตั้งนาน...ไปนอนกันเถอะครับครับ”เอเลนเอ่ย ก่อนจะพยุงร่างอันอ่อนแรงขึ้น อุ้มเขาด้วยท่าเดียวกับตอนขามา
รีไวล์อยากจะประท้วงอีกฝ่าย แต่จูบอันร้อนแรงเมื่อครู่ก็สูบพลังเขาไปจนหมด ร่างเล็กจึงได้แต่ยอมอยู่นิ่งๆและใช้เวลานี้กอบโกยออกซิเจนเข้าปอด
....................................................................................................................................................
“เตียง....แม่งแข็งอย่างกับนอนพื้น”รีไวล์บ่นเบาๆ ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมา “แถมยังมีไอ้บ้าหื่นกามมานอนกอดอีก...ให้ตายเหอะ”
“ผมได้ยินนะครับ”เอเลนเอ่ย เพื่อย้ำคำพูด เขาจึงกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น
“อุก!”รีไวล์ร้องอุทาน “ผ่อนๆหน่อยสิวะ! ฉันไม่ใช่หุ่นยนต์ที่แข็งเป็นหิน หนักเป็นตันเหมือนพวกนายนะเฮ้ย!”
เอเลนหัวเราะก่อนจะค่อยๆผ่อนแรงที่พันธนาการอีกฝ่ายไว้
“ขอโทษทีครับ...ผมแค่...ไม่เคยนอนกอดอะไรที่อุ่นเท่านี้มาก่อน”เอเลนเอ่ยแผ่วเบา “มันรู้สึกดี จนทำให้ผมเคลิ้มๆจนจะหลับเลยครับ”
“งั้นก็รีบๆหลับไปสิวะ”รีไวล์เอ่ยงุ้งงิ้ง
เอเลนพ่นลมเมื่อได้ยินคำนั้น ก่อนจะจงใจกอดอีกฝ่ายแรงๆอีกครั้ง เรียกสายตาค้อนจากรีไวล์ได้เป็นอย่างดี
“ฮะๆๆ”เขาหัวเราะ “เอาล่ะ...ผมไม่กวนละ นอนเถอะครับ...”เอเลนว่าพลางเอาหน้าก้มลงซุกกับกลุ่มผมสีดำหนา แขนทั้งสองกอดเอวบางอย่างหลวมๆ
“...”รีไวล์นิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง เขาพยายามจับสังเกตจังหวะการหายใจของอีกฝ่าย
ถ้าหมอนี่หลับเมื่อไร...เขาจะหนี
“คร่อก....ฟรี้”.......
‘ได้เวลาหนีแล้ว!!!’
“แต่จะหนียังไงวะ?”
‘ในเมื่อขามันเดินไม่ได้....’
“คลานดีมั้ย?”เขาถามใจตัวเองเบาๆ
‘จะบ้าเหรอ ถ้าจะคลาน แล้วแกจะคลานไปที่ไหนล่ะเฟ้ย? แกมาที่นี้ได้โดยการวาร์ปๆอะไรสักอย่างไม่ใช่เหรอ’
“วาร์ป?...”
‘ก็ไอ้สิ่งที่นาฬิกาหมอนั่นทำได้ไง’
“นาฬิกา?......”
....ว่าแล้วเขาก็หันไปมองโต๊ะข้างเตียงที่อยู่ห่างจากเขาไปพอสมควร....
“ใช่แล้ว!”เขาร้องเบาๆ
‘ถ้าเราใช่นาฬิกานั่น คงได้หนีไปที่ไหนสักแห่ง ถึงไม่รู้จะเป็นที่ไหนก็เหอะ...แต่ก็ดีกว่าอยู่ที่นี้แล้วรอให้ไอ้เด็กนี่มันข่มขืนล่ะวะ!’
เร็วเท่าความคิด ร่างบางเริ่มขยับตัวเบาๆ พยายามดันแขนหนักๆออกจนสำเร็จ ร่างเล็กหันไปมองใบหน้าหล่อที่ยังคงหลับพริ้มเพื่อความแน่ใจ
เมื่อร่างสูงยังคงหายใจสม่ำเสมอ เขาจึงหันไปทำตามเป้าหมายต่อ....
ทว่า.....
“ถ้าคุณคิดหนี ผมจะทำคุณเดี๋ยวนี้เลย”
.......................................................................................................................
เด็กหื่นนนนนนนนนนนนนนนนนน
ไรต์ชอบ -///- 555555555
ขอโทษนะคะ ที่ตอนนี้มันไม่เรท(หรือเรทแล้ววะ?) หักหลังคนอ่านซึ่งๆหน้า 555 ไม่ได้ค่ะ ไม่ได้ เรายังอยากทรมานเตี้ยต่อไปเรื่อยๆคะ จะให้นางยอมตอนนี้คงไม่ได้ 5555
;) รักคนอ่านมากมายค่ะ >////<
ป.ล.ไรต์ยังไม่ดองฟิคเรื่องนี้นะคะ XD ถ้าเมื่อไรอัพช้า อนุมานได้เลยว่าอีนี่อู้(เช่นตอนนี้) 5555
>>>>>>>>> Ereri จงเจริญ!!!!!!!!!!!!!!!!!
ป.ล.ป.ล>>>>>>อันที่จริง ไรต์เชียร์ทุกคู่ที่รีไวล์เคะนะคะ เราชิปได้ทุกคู่เลย(ฮันจิชายยังเคยจิ้นมาแล้ว 555) แต่ไรต์ว่าคู่อื่นๆมันไม่กร๊าวว ไม่ฟิน เท่าเอรีอ่ะ >////////<
ความคิดเห็น