คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : chapter 1
สายฝนที่เทกระหน่ำอย่างต่อเนื่องในช่วงเช้า ทำให้ชายหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังงวนอยู่กับการบ้านต้องนั่งหัวเสียตลอดเวลา ทำไมน่ะเหรอ ก็เพราะฝนตกแบบนี้เป็นสิ่งที่เขาเกลียดที่สุด แถมยังทำให้ทำการบ้านได้อย่างไม่เต็มที่อีกด้วย
“ ไง อิจิโกะ “ เสียงของหญิงสาวผมสีรัตติกาลที่กำลังเดินเข้ามาภายในห้องเอ่ย
“ ไหงไม่เข้ามาทางหน้าต่างล่ะเธอ“ อิจิโกะตอบหญิงสาวขณะที่ยังไม่ได้เงยหน้า
“ ข้ามีขา อยากเดินขึ้นมาบ้างก็ไม่เห็นแปลกตรงไหน “
“ เธอมาทำไรที่โลกมนุษย์น่ะ เห็นหายไปตั้งนานมาโผล่เอาวันนี้ “
“ อะแฮ่ม คือว่าน่ะ โซลโซไซตี้ส่งข้ามาปฏิบัติภารกิจแล้วก็…. “ หญิงสาวเว้นช่วงอยู่ครู่เดียว ทำให้อิจิโกะที่ดูเหมือนอย่างฟังคำตอบก็ได้เงยหน้าขึ้นมามองเธอ
“ อะไรล่ะ อ่ะ…………….. “
ร่างสูงชะงักไปชั่วครู่ขณะที่เงยหน้ามองเธอเพื่อคาดคั้นคำตอบ ทำให้มองเห็นลูเคียได้เต็มตา เธอดูเปลี่ยนไปมาก ตั้งแต่ทรงผมที่ขับให้เธอดูเป็นกุลสตรีมากขึ้น ผิวพรรณที่มีน้ำมีนวลก็ทำให้เธอดูดีสมวัย เขามองเธออย่างไม่วางตา จนได้ยินอีกฝ่ายกระแอ่มเบาๆ
“ เออ ช่างมันเถอะ ว่าแต่เธอจะอยู่ที่นี่นานไหม “ เขาถามเธอไปด้วยใบหน้าแดงจัด
“ อืม…ประมาณ 1 เดือน “ เธอตอบเขาพลางสังเกตตัวชายหนุ่ม
“ งะ…งั้นเหรอ เธอก็มาพักที่นี่ซะสิ “ อิจิโกะออกปากชวน
“ ถ้าข้าไม่มาพักที่นี่จะให้พักที่ไหนล่ะ ของมันแน่อยู่แล้ว “ เธอตอบไปอย่างไม่ลังเล
“ ว่าแต่น่ะเจ้า…ดูโตขึ้นมากหนิ “
“ อ่ะ….”
อิจิโกะดูหายใจติดขัดเป็นพิเศษ เนื่องมาจากได้เห็นหน้าอีกฝ่าย ก็ทำให้รู้สึกตื่นเต้นมาก
แถมเธอยังพูดอะไรต่ออะไร ซึ่งทำให้เขาเริ่มทำตัวไม่ถูก แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะรู้ตัวเสียก่อน จึงเอยปากชวนร่างสูงเล็กๆน้อยๆ
“ ถ้าเจ้าไม่ยุ่งอะไร…ไปเดินเล่นกับข้าหน่อยสิ “
“ ก็ได้น่ะ “
หลังจากที่อิจิโกะเคลียร์การบ้านตนเองจนเสร็จ ทำให้หญิงสาวบ่นยกใหญ่ ว่าเรื่องการบ้านนิดๆหน่อยๆแค่นี้ทำซ่ะนานเอาเรื่อง อิจิโกะเองเมื่อได้ยินดังนั้นก็โมโหเล็กน้อย แต่ก็ยังเก็บอารมณ์ได้ ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินออกจากบ้านเพื่อเดินเล่นกันตามประสา…เพื่อน
ทั้งคู่เดินมาถึงย่านการค้าแห่งหนึ่งในเมืองคาราคุระ ร้านขายของเรียงรายกันเป็นแถว พ่อค้าแม่ค้าหลายคนตะโกนโหวกเหวกดังยกใหญ่เพื่อเรียกความสนใจของลูกค้า ลูเคียมองร้านแถวๆนี้ไม่วางตา พลางกึ่งลากกึ่งจูงอีกฝ่ายที่เดินมาด้วยไปร้านแห่งหนึ่งที่ดูเตะตาเป็นพิเศษ
ร่างสูงมองหญิงสาวที่ดูท่าทางกระตือรือร้นเป็นพิเศษ เมื่อได้เห็นของในร้านที่มีแต่พวกตุ๊กตากระต่าย “ ยัยนี้ ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยน่ะ “ ร่างสูงคิดอยู่ในใจ ก่อนที่เสียงของเธอจะมาขัดจังหวะความคิดของเขาเสียก่อน
“ นี่ เจ้าคิดว่าสิ่งนี้น่ารักไหม “ ลูเคียเอ่ยถามเขาพลางชี้ไปทางตุ๊กตากระต่ายสีขาวที่กำลังทำถ้ากินสตอเบอรี่สีแดงสด
“ ก็น่ะ…มันก็ดีถ้าไม่ติดว่าทั้งสองอย่างนี้มัน “ ร่างสูงพูดติดขัดเล็กน้อย ก็ในเมื่อสองอย่างนี้ ตัวของหญิงสาวเองก็ชอบกระต่ายมาก แถมชื่อของเขาก็ยังพ้องกับสิ่งที่เจ้าตุ๊กตากระต่ายนี้ถืออยู่อีกด้วย
“ เจ้าจะคิดมากอะไรอีกล่ะ งั้นข้าเอาตัวนี้ล่ะกัน “ หญิงสาวเอ่ยขึ้นมาก่อนที่จะเดินไปจ่ายเงิน
“ นี่..เดี๊ยวชั้นจ่ายเอง “
“ ฮืม… เจ้าน่ะจะจ่ายให้ข้าเหรอ “ เธอถามอย่างไม่เชื่อหู
“ ก็.. ชั้นจะจ่ายก็เรื่องของชั้น “เขาตอบตะกุกตะกักเล็กน้อย
“ เชอะ.. งั้นเจ้าก็จ่ายสิ “
หลังจากที่ออกจากร้านนั้น แถมยังได้ของมาอีกหนึ่ง ทั้งคู่ก็ตัดสินใจที่จะหาที่นั่งพักผ่อนที่สวนสาธารณะย่านชานเมือง เพื่อคลายความเมื่อยล้าจากการเดินมาทั้งวัน พอหาที่นั่งได้เสร็จ อิจิโกะจึงเปิดประเด็นคุยเรื่องเมื่อเช้าต่อ
“ ว่าแต่ ภารกิจที่เธอมาทำนี่ เกี่ยวกับอะไรเหรอ “ เขาถามหญิงสาวไป
“ เรื่องนี้นะ เป็นความลับที่เจ้าไม่เกี่ยวข้องหรอกน่ะ แต่ข้าจะเล่าให้เจ้ารู้ล่ะกัน “
“ อืม “
“ มันเกี่ยวกับคนที่ชื่อ คาคุโจ เจ้านั้นน่ะเป็นยมทูตที่ทางโซลโซไซตี้หมายหัวอยู่
ก็เนื่องจากทำการกบฏต่อทางเซเรเทย์ ดูเหมือนเจ้านั่นจะนับถือไอเซ็น อย่างมาก “
“ เมื่อหลายวันก่อน เจ้านั่นก็ได้ทำการทดลองปลุกร่างวิญญาณต่างๆที่หลับใหลอยู่ในโซลโซไซตี้ ซึ่งมันมีจำนวนเยอะมาก จนทางเราเองก็ไม่อาจรับมือได้ไหว “
“ ความแข็งแกร่งของวิญญาณเหล่านี้น่ะ เจ้าคิดว่ามันจะมากเท่าไหร่ล่ะ “ เธอเริ่มถามชายหนุ่ม
“ ไม่รู้สิ คงเหมือนๆฮอลโลว์ทั่วไปน่ะแหละมั้ง “
“ ผิด…พลังวิญญาณของเจ้าพวกนี้น่ะ “
.
.
.
.
“ มากกว่าพลังของไอเซ็นที่ได้รับโฮเคียวคุเสียอีก “
To be continued
…………………………………………………………………………………………………
มาอัพแล้วน่ะสำหรับบทที่หนึ่ง
บทที่สองไว้จะมาอัพต่ออีกน่ะค่ะ
เพราะตอนนี้ก็แต่งเสร็จไปแล้ว
เม้นให้กำลังใจกันด้วยน่ะ
ความคิดเห็น