เพลิงไฟรักอสูร

ลำดับตอนที่ #4 : รักอิสระ

" ไม่เจอกัน 2 ปี หน้าด้านขึ้นมากน่ะ " 

" ฉันหายโง่ด้วยต่างหากล่ะ โง่งมให้แม่คุณโขกสับมาเป็นปีๆ ฉันรักคุณจนหนูหนวก ตาบอด อดทน กับเรื่องไร้สาระมานาน จะบอกอะไรให้พอเลิกกับคุณไปแล้ว ชีวิตฉันดีขึ้นกว่าเดิม" 

คำพูดที่ออกมาจากปากบางนั้นมันเหมือนมีด ที่กรีดหัวใจของเขา ให้เจ็บเจียนตายจริงๆ ว่าเขาแล้วยังจะไปว่าแม่ผู้ประเสริฐของเขาอีก นี้เธออยากจะไปจากชีวิตเขา ขนาดนี้เชียวหรือ 

" ฉันเคยรักคนอย่างเธอได้ยังไง ยอมเผยท่าแท้เลวๆของตัวเอง เบื่อฉันแล้วอยากออกไปจากชีวิตฉันขนาดนี้ ถึงกับใส่ร้ายป้ายสีแม่ฉันเชียวหรือ แล้วกลับมาอีกทำไม "

 เขากระชากหญิงสาวติดอกแกร่ง และผลักไปติดกำแพงอย่างแรก จนหญิงสาวจุกพูดไม่ออกชั่วขณะ เธอสู้กับความเจ็บตอบเขา

 " ฉันไม่อยากกลับมาซักนิด ที่ฉันต้องมาเจอคุณอีกเพราะฉันจะไม่ยอมให้น้องสาวฉันแต่งงานกับคนที่เขาไม่ได้รัก" 

ชายหนุ่มยิ้มมุกปากขยับมองตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างดูแคลน 

" อ่อ เลยเอาตัวเน่าๆของตนเองใส่ตระกร้าล้างน้ำมาแลกแทนสาวน้อยบริสุทธิ์อย่างน้องสาวเธอแทนว่างั้นสิ " 

 เขาเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ และมองเธออย่างหยาบคายที่สุด

 " ไหนๆก็เอาตัวเข้ามาแลกให้ฟรีขนาดนี้ฉันจะปฏิเสธได้อย่างไรกัน "

 " หยาบคาย เลว ระยำที่สุด ฉันไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว"

 " อ่าว ก็เธอบอกฉันเองไม่ใช่หรือ เพื่อปกป้องน้องสาว จะยอมฉันดีๆ หรือจะให้ไปลากน้องสาวเธอมาแต่งงานแทนอีกครั้ง ฉันก็ทำได้อยู่แล้ว เธอก็รู้ว่า คนอย่างฉันพูดจริงทำจริงเสมอ "

 " คุณมันเลว"

 " ใครละ ที่ทำให้ฉันเลวแบบนี้ ธาราริน " 

เขาเดินมาฉีกกระชากชุดแต่งงาน เธอดิ้นไม่ยอม มันกับทำให้เขาฉีดชุดง่ายขึ้น และรุนแรงกว่าเดิม เธอปวดแสบไปหมดแล้ว

 

 "ปล่อยฉันน่ะ ภาคิน ฉันบอกให้คุณ หยุดเดี่ยวนี " 

ชายหนุ่มโกรธกว่าเดิม

 " เธอไม่อยู่ในสถานะที่สามารถมาออกคำสั่งกับฉัน " 

ว่าเเล้วเขาไม่หยุด แถมยังไม่มีความอ่อนโยนแม้แต่น้อย การดีดดิ้นไปมาของเธอกับทำให้เขาคลุ้มคลั่งมากขึ้น เขาลากเธอไปที่เตียงหลังจากฉีดชุดจนขาดวิ้น ผลักเธอลงไปอย่างแรง และกระโดดขึ้นไปคล่อมทั้งตัว

 " ปล่อยน่ะ " 

 เขาจับปล้ำถอดเสื่อผ้าร่างงามจนหมดไม่เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว ตัวเธอยังสวยเหมือนเดิม ทรวงทรงองเอว ได้สัดส่วนงดงาม ตั้งแต่เลิกกับเขา เธอไม่เคยมีใครใหม่ เธอไม่กล้าเปิดใจให้ใคร เขาก็อยากรู้เช่นกันว่าร่างกายนี้ยังเป็นของเขาอยู่หรือเปล่า ไม่มีการเล้าโลมใด ชายหนุ่มจับแยกขาขาวเนียวละเอียดออก และ จับแก่นกายเขาเขาไปในกลับกุหลาบกลางใจสาวทันที ซึ้งหญิงสาวยังไม่พร้อม ไม่มีน้ำหล่อเลี้ยง 

 กรี๊ด !!!!!

 เธอร้องสุดเสียงอย่างเจ็บปวดที่สุดเท่าที่เคยมีความสัมพันธ์กับเขามา มันเจ็บยิ่งกว่าครั้งแรก เพราะตอนนั้นเขาอ่อนโยนเหลือเกิน มาตอนนี้เธอ พึ่งรู้จักกับคำว่าขมขื่นจริงๆ และจากสามีของเธอเอง เธอทุบที่อกเขาให้หยุด เขาสะใจที่ทำให้เธอเจ็บ อย่างที่เขาเจ็บบ้าง เขาไม่หยุดแถมยังรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ บีบหน้าอกทั้งสองข้างแรงๆ จับเธอพลิกคว่ำ ถอดแก่นกายออก และใส่เข้าไปอีก เธอร้องไม่เป็นท่า กำผ้าปูเตียงแน่น ภาคินจับหญิงสาวขึ้นไปยืนที่ผนัง ยกตัวเธอขึ้นพาดเอว และสอดเข้าไปเป็นจังหวะ จูบคอสวยให้เป็นรอย ลงมาที่หน้าอก 

 " หยุดซักที เจ็บ อือ ภาคิน ฟ้าเจ็บ " 

เธอเริ้มร้องไห้ เขาจูบซับน้ำตาให้ ผ่อนแรงลง แท้จริงแล้วจะปล่อยให้เธอดีใจซักพักและรับกับความต้องการขอเขาอีกต่างหาก เป็นครั้งแรกที่เขาเผยความต้องการด้านรุนแรงของตนให้หญิงสาวเห็น เขาโมโห โกรธ แค้น ผสมกันไปหมด ชายหนุ่มพาไปที่เตียงอีกครั้ง คราวนี้จับเธอมัดไว้กับหัวเตียง หญิงสาวยิ่งผวา

 " จะ จะทำอะไร ปล่อยน่ะ "

 ตอนนี้เธอไม่มีแรงมี่จะขัดขืนแม้แต่นิดเดียว เจ็บไปทั่วตัวหมดแล้ว ได้แต่หายใจโรยริน ชายหนุ่มยิ้มเย็นอย่างกับซาตานร้ายพร้อมที่จะลงโทษเหยื่อ เขาจะสั่งสอนเธอให้รู้สำนึกว่าการที่เธอทิ้งเขาอย่างเลือดเย็น ผลตอบแทนจะเป็นอย่างไร และต่อไปจะได้ไม่กล้าทิ้งเขาไปไหนอีก ชายหนุ่มค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้าหาเธอช้าๆ ดูน่ากลัวในสายตาธาราริน

 " ไม่น่ะ ออกไป ไม่...." 

เสียงเธอก็หายไปเพราะเขาปิดด้วยปากของเขาเอง และบทลงโทษอันร้องแรงได้สานต่อจนถึงเช้ามืด เขาถึงจะยอมปล่อยให้เธอได้นอน 

             

            เช้าวันรุ่งขึ้น ธารารินตื่นขึ้นมา สิ่งแรกที่รู้สึกคือความเจ็บตามร่างกายไปทุกส่วน โดยเฉพาะตรงนั้น เธอไม่เคยคิดเลยว่าภาคินจะรุนแรงกับเธอขนาดนี้เลย เธอไม่ยอมแน่ๆ ที่จะถูกรังแกแบบนี้ เธอจะหย่ากับเขาให้ได้ เธอลุกจากเตียงนอนเบาๆ เพื่อไม่ให้คนข้างกายจะตื่นขค้นมาทำร้ายเธออีก ขยับตัวทีสะเทือนความเจ็บไปทั้งร่างกาย แต่เธอไม่เคยอ่อนแอ เธอมีความอดทนเสมอ คือฝืนร่างกายตนเข้าไปห้องน้ำจนได้ เธอมองกระจกเห็นเรือนร่างตนเองมีแต่รอยรัก รอยช้ำไปทุกส่วน ยิ่งกว่าถูกรุมโทรมเสียอีก เธอพึ่งรู้ว่าภาคินจะเป็นพวกรุนแรง ความต้องการสูงที่ไม่สิ้นสุด ทำเธอจนสลบคาที่นอนไปก่อน ไม่งั้นไม่รู้เลยว่าเขาจะหยุดเมื่อไหร่ 

        

         หญิงสาวเห็นร่างกายตนแล้วอดที่จะร้องไห้ไม่ได้ เธอนั้นรักสวยรักงาม ดูเเลมันอย่างดี ดูสิ่งที่เขาทำกับร่างกาย และที่สำคัญจิตใจเธอด้วย พออาบน้ำเสร็จ นึกขึ้นได้ว่าลืม เสื้อผ้าเข้ามาได้ เพราะมัวแต่อยากจะอาบน้ำและหนีหน้าคนบางคน หญิงสาวจึงจำเป็นที่จะต้องใช้ผ้าขนหนูของเขา ความจริงไม่อยากจะใช้เลย เธอหนักใจ แต่ไม่มีทางเลือกดีกว่าเดินโป๊ออกไป แถมผ้าก็สั่นเหลือเกิน เธอจึงเลือนลงกว่าครึ่งหน้าอก เพราะกลัวมันจะโผล่ข้างล่างซึ่งนั่นจะหน้ากลัวกว่า เดินออกไปหาเสื้อผ้าข้างนอก 

           

   กลิ่นสบู่คุ้นจมูก ทำให้ภาคินตื่นขึ้น เขาเห็นเมียสุดร้อนแรงของเขากำลังหาค้นกระเป๋าตนเอง ซึ่งนั้นมันอยู่หน้ากระจก มันทำให้บางอย่างของเขาร้อนขึ้นมาทันที ผ้าขนหนูของเขารัดร่างกายที่แทบจะบิดอะไรหน้าอกใหญ่ของเธอไม่ได้ กับผ้าที่มันสั่นแทบจะเห็บแกมก้นเซ็กซี่ มันทำให้เขาร้อนจนแทบจะควบคุมตนไม่ได้ 

เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ถึงเขาจะรุนแรง แต่ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะรับอารมณ์ดิบเถื่อนของเขาได้ ซึ่งเมื่อก่อนเขาไม่กล้าแม้แต่จะคิดที่จะทำแบบนั้นเลย เขาเดินไปหาเธอโดยที่ยังไม่ได้ใส่อะไรเลย ธารารินมัวแต่สนใจหาเสื่อผ้าจะได้รีบๆใส่จึงไม่ทันเห็นเสือร้านข้างหลัง เขากอดเธอจากข้างหลัง และสูดกลิ่นสบู่อย่างสดชื่น หญิงสาวตกใจ และจับมือเขาให้ปล่อยเธอ

 " ว้าย ภาคิน ปล่อยน่ะ อือ ปล่อย อะ " เขาจับเธอพลิกมา และจูบอย่างกระหายร้อนแรง แต่หญิงสาวดิ้นหนี ทำให้เขาต้องจับสะโพกกระแทกกับของเขาที่กำลังตื่น หญิงสาวยิ่งดิ้นหนีด้วยความกลัวจะเป็นแบบเมื่อคืน เขาละจากปากบางไปที่ต้นคอ เห็นรอยที่ม่วงน่ากลัว เป็นจ้ำๆ 

ชายหนุ่มชะงักหยุด เริ่มมองสำรวจร่างหญิงสาวลงไปที่เนินอก มันเป็นรอยมือรอยจูบน่ากลัวกว่าที่ต้นคอสวย เขาสะบัดผ้าหญิงสาวจนหลุดไปกองกับพื้น ตอนนี้ทั้งสองโป๊ไม่มีเสื้อผ้ากันซักชิ้นติดตัวเลย หญิงสาวยิ่งกลัวสายตาเขาไปอีก พยายามปิดหน้าอกตัวเอง ชายหนุ่มจับไหล่ สายตาสำรวจไปทั่วร่างกายเธอ มันมีรอยฝีมือเขาเต็มไปหมดจนดูน่าสงสาร ยิ่งเธอตัวสั่นงกๆอยู่ตอนนี้ ทำให้เขารู้สึกผิดที่ความโกรธของเขามันจะทำให้รุงแรงกับหญิงคนรักได้ขนาดนี้เชียวหรือ แต่เมื่อนึกถึงคำพูดของเธอเมื่อคืน ทำให้สายตาเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชาเหมือนเดิม และอารมณ์ที่กำลังเกิดก็ดันหายไปตั้งแต่เห็นรอยเยอะขนาดนั้นแล้ว โดยเฉพาะตรงกุหลาบงาม มันช้ำหมดแล้ว เมื่อธารารินเห็นชายหนุ่มมองตรงนั้นนาน ทำให้เธอสั่นกว่าเดิมกลัวเขาจริงๆก็วันนี้

 ชายหนุ่มสบตาแม่กวางน้อยคู่นั้นแล้ว เขาตัดสินใจปล่อยเธอและเดินเขาห้องน้ำ หญิงสาวโล่งอกไปทีหนึ่ง แต่ก่อนที่จะเข้าไป ยังหันมาขู่ 

" ถ้าฉันอาบน้ำเสร็จแล้ว ไม่เจอเธออยู่ในห้องแล้วละก็ คงรู้ใช้ไมว่าการที่กล้าขัดคำสั่งฉัน บทลงโทษมันจะเป็นยังไง" 

ธารารินหลบสายตานั้น ก้มหน้าและหันไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันร่างกาย ไปสนใจกระเป๋าตัวเองต่อ การกระทำนั้นทำให้เขาพอใจเล็กๆ เธอต้องทำตามที่เขาบอกแน่ๆ ดูจะกลัวเขาไม่น้อยทีเดียว หญิงเเต่งหน้าสีอ่อนธรรมชาติ กับเสื้อผ้ามิดชิดผ้าบางกับกางเกงขายาวสีขาว เรียบๆ แต่ดูดี พร้อมกับผ้าพันคอสีฟ้าเข้ม เพื่อปกปิดร่อยรอยฝีมือคนร้ายกาจบางคน เพราะคำขู่ของเขาทำให้เธอไม่กล้าจับประตูแม้แต่นิดเดียว 

ชายหนุ่มออกมาจากห้องน้ำ เธอแอบสะดุ้งเล็กน้อยที่โซฟาสีขาว เธอนั่งดูนิตรสารรอเขา เพราะไม่กล้าออกไป เธอเหลียวไปดูเล็กน้อย แค่ภาพที่เห็น ชายหนุ่มผิวขาวร่างสูง หุ่นที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ซิกแผก ที่กำลังมีน้ำพราวเล็กๆ บวกกับหน้าตาที่หล่อเหล่ามาก มันเซกซี่จนเธอใจเต้นแรง และรีบทำหน้าเฉยๆ ก้มดูนิตรสารต่อ 

ชายหนุ่มรีบแต่งตัวสบายๆ เสื้อยืดสีน้ำเงินแบรนด์เนม กับกางเกงสีดำ หล่อเหล่าไม่เบา ดูสบายตากว่าเสื้อสูทที่เขาใส่บ่อยๆ วันนี้เขาจะพาเธอไปทานข้าวข้างนอก และอยากคุยเกี่ยวกับเรื่องของเธอด้วย ทำไมจู่ๆถึงได้เป็นลูกของคุณธราธรไปได้ เขาเคยเห็นคุณฤทัยบ้างแต่ไม่บ่อยนัก เพราะแม่เขาชอบออกไปข้างนอกกับคุณฤทัย และเขาก็ชอบอยู่คอนโดมากว่า จึงไม่ค่อยสนิท

 " ตามฉันมา วันนี้ฉันจะพาเธอไปทานข้าวข้างนอก " 

หญิงสาวเดินตามเขาลงไป ไม่พูดจาอะไร เธอยังโกรธเขา แต่ไม่กล้าทำให้เขาโมโห พอไปถึงที่ห้าง ทั้งคู่สวยหล่อมาก เดินไปไหนก็มีแต่คนมอง โดยเฉพาะหนุ่มๆ ที่มองเมียเขาเเทบคอหัก นี้ขนาดใส่เสื้อผ้ามิดชิดบิดตั้งแต่คอจรดเท้า เขาจึงส่งสายตาพิฆาตไปหลายคน พวกเขารีบหันกลับไป บางคนมากับแฟนยังกล้ามองเมียเขานาน จนแฟนเขาต้องดึงหูกลับไป ผู้หญิงด้วยกันก็ยังมองคนข้างเขาด้วยความหลงไหล

 ชายหนุ่มจึงต้องจับมือไว้เพื่อเเสดงความเป็นเจ้าของ มองกันเยอะ เขาหวง หญิงสาวเจ้าก็รีบสะบัดมือ แต่เขาไม่ยอมปล่อยจับแน่นกว่าเดิม และรีบพาเข้าไปร้านอาหารแห่งหนึ่ง บริการชายรีบมากรับหน้าไม่เห็นหญิงสาวเพราะภาคินบังอยู่ เลือกที่นั่งข้างในสุดที่ดู เป็นส่วนตัวเล็กน้อย เพราะ คนไม่ค่อยจะมีแถวนั่น ตอนสั่งอาหาร พนักงานหนุ่มยืนมองเมียเขาตาค้างอีกแล้ว ทำให้เขาหึงหวง

 " อะแฮ้ม ผมจะสั่งอาหารได้หรือยัง " 

ภาคินมองเขาพยายามระงับอารมณ์ตนเอง เขาสั่งแต่ของที่ธารารินชอบทั้งนั้น

 " จะนั่งเงียบอีกนานไม ฟ้า" หญิงสาวเงยหน้ามองเขา 

" ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ"

 "เธอเป็นลูกของคุณธนาธรจริงหรือ เราแต่งงานกันมาตั้ง 3 ปีก่อน ทำไมฉันไม่เคยรู้เลย นั้นสิฉันยังไม่รู้เลยว่าพ่อแม่เธอเป็นใคร มาจากไหน " ไหนก็ไหนๆ เธอจะบอกเขา

 " ฉันรักอิสระ และอยากลองใช้ชีวิตด้วยตนเอง พอเรียนจบ ไม่ขอเงินพ่อแม่ อยากลองตัดสินใจในชีวิตด้วยตนเอง ฉันจึงไม่ได้บอกใครว่ามาจากไหน พ่อแม่เป็นใคร จนมาเจอคุณนั้นแหละ " 

 " ฉันอยากรู้เธอทิ้งฉันไปเพราะอะไร" คำถามนี้เขาจ้องเขม็ง ทำให้เธอชะงักไป เธอควรบอกเขาดีหรือเปล่า ถ้าให้ไปถามแม่เขา คงจำไม่ได้แล้วมั้ง แต่ยังไงเธอก็ต้องหย่ากับเขาอยู่แล้ว ไม่บอกดีกว่า เรื่องมันอาจจะยื้อไปไม่สิ้นสุด เขารู้อยู่แล้วว่าเธอต้องไม่ตอบง่ายๆ มีอีกกี่เรื่องที่เธอยังไม่ได้บอกเขา อาหารมาพอดี ทำให้ธารารินก้มหน้าก้มตากินข้าวอย่างเดียวโดยที่ภาคินไม่มีโอกาสถาม ถึงถามคงไม่ยอมบอกอยู่ดี พอกินอาหารเสร็จเขายื่นยาบางอย่างมาให้เธอ หญิงสาวไม่หยิบเพราะระเเวงเขา 

" ยาแก้ปวดกับยาแก้อักเสบกินซะ ไมต้องห่วงฉันไม่วางยาเธอหลอก เธอก็รู้ดี ฉันไม่จำเป็นต้องใช้ยาพวกนั้นอยู่แล้ว" 

เขาอดขำน้อยๆ ในใจ ไม่ได้ ดูหน้าเธอสิ เหมือนกวางน้อยที่ถูกเสือสกิดตัวแล้ว เตรียมจะวิ่งหนีแบบสุดชีวิต เธอรับมากินทั้งสองเม็ด ดีเหมือนกันตอนนี้ก็ยังปวดอยู่เลย เธอนึกขึ้นมาได้

 " แล้วยาคุมล่ะ คุณซื้อมาหรือเปล่า " เหมือนคำถามนี้มันไป สะกิดต่อมโมโหของเขาซะแล้ว

 " ทำไมกลัวท้องกับฉันมากหรือไง ถึงว่า แต่งงานมาตั้งนาน ไม่ท้องซักที ที่แท้ก็กินยาพวกนี้ รักอิสระมาก เธอแต่งงานมีผัวแล้ว อย่าให้ฉันเห็นว่าเธอกินยาพวกนั้น ไม่งั้นฉันจะมีอะไรกับเธอวันละหลายๆครั้งจนท้อง ดูซิว่ายาของฉันกับ ยานั้นของเธอใครมันจะแน่กว่ากัน " 

พูดไปไม่ทันมองเลยว่าบริการหนุ่มนั่นเดินจะมาเติมน้ำพาดี ธารารินเห็นว่าเขาอี้งที่ได้ยินคำพูดของภาคินแน่ๆ หญิงสาวหน้าแดงด้วยความอายมากตอนนี้ จนอยากจะแทรกแผ่นดินหนีซะเลย แต่ดูเขาสินั่งหน้าตาเฉย สบายใจที่ได้แกล้งเธอด้วยซ้ำ 

เธอไม่กล้าพูดเรื่องหย่าตอนนี้ ขนาดเรื่องยาคุมเขายังกล้าพูดขนาดนี้ ไม่อยากจะคิดเลยว่าเรื่องหย่า มันอาจจะยุ่งยากกว่าที่คิด แต่เธอต้องรีบในตอนที่เขายังเกลียดเธออยู่ เพราะเธอจะได้ไม่เจ็บไปมากกว่านี้